زندگی در گذر است🌱

عصرای پاییز وقتی سرده و تاریک ، حس میکنم توی صفحه ی ازدواج و طلاق شناسنامه ی تمام آدمای توو خیابون نوشته شده : علی الحساب زنده تا ببینیم بهار چی پیش میاد

دستهای دیوانه Listen on spotify / soundcloud @Mohammad_Darabifar

گلبانگ غم

خاطرم هست در جوانی دومم یک بار در این چنین سیاهچاله ای از کلمات افتاده بودم و کورمال کورمال به دیوار کوبیده میشدم اما چیزی برای گفتن پیدا نمیکردم. پدربزرگ مرحومم میخندید و اعتقاد داشت در خانواده ی ما هر پسربچه ای "دوبار" مرد میشود، یک بار زمانی که خدمت ارتش رفته و بار دوم زمانی که برابر یک زن از قحطی کلمات گرسنگی کشیده باشد! دیر یا زود من هم پدربزرگ خواهم شد و باید نظریه و اعتقاد مزخرف و هزارفرسخ به دور از علم و منطق خودم را داشته باشم ! مثلا باید بخندم و بگویم کلمات هم مثل همه ی آدم ها اصالتی دارند و از جایی می آیند و اگر تو دچار این قحطی کلمات شدی خوشحال باش کلماتی که ادا نمیشوند ، حجم و شکل ندارند حداقل اصالتِ نوک زبانی ندارند و آماده در کِشو نیستند! پدر بزرگ عزیزم مرا ببخش و حلال کن اگر پنهانی روی قسمتی از اعتقادت خط کشیدم و نوشتم : سه بار!

برای دواندن زمان، کتابی را از کتابخانه ام برداشتم، که ابتدای آن زیر تاریخی نه چندان دور نوشته بودم، تمام کلماتی که رنگ و بوی نور دارن تقدیم تو باد. از آن تاریخ روزها می گذرد و آن کتاب روی دست ماند

آن روز که مجبورمان کردند از زمین کوچ کنیم روی سیاره جدید مغازه عطر فروشی خواهم زد و از دلتنگی آدم ها کاسبی می‌کنم! مثلا عطر خاک باران خورده را می فروشم یا بوی اقاقیا در اوایل بهار را عطر تن های جدامانده از عشق های بی وصال را.