𝐇𝐈𝐊𝐎𝐘𝐀𝐋𝐀𝐑 𝐃𝐔𝐍𝐘𝐎𝐒𝐈 | 𝚛𝚊𝚜𝚖𝚒𝚢

—U gʻirt ahmoq hech nimani sezib qolmasa kerak.... — U gʻirt ahmoq hech nimani sezib qolmasa kerak... — U gʻirt ahmoq hech nimani sezib qolmasa kerak... — U gʻirt ahmoq hech nimani sezib qolmasa kerak...— ovozlar butun uyni tutib jaranglardi Quloqlarimni qoʻllarim bilan berkitib yerga oʻtirib oldim. — Bas qiling, iltimos! Yetar! Bas! — men ham bor ovozimda baqirdim, ovozlar huddi ichimdan yemirayotgandak edi... — U gʻirt ahmoq hech nimani sezib qolmasa kerak... — U gʻirt ahmoq hech nimani sezib qolmasa kerak... — U gʻirt ahmoq...hech nimani....sezib...qolmasa...kerak...— oxirida esa ovozlar pastlashib eshitilmay qoldi, qoʻllarimni qulogʻimdan olgan onim, huddi jarlikdan pastga qulagandak qandaydir tubsizlik tomon birdan qulab tushayotgan edim... Manzil: https://t.me/+9DUmbdaRP2pmNTIy

Hayot unga hech achinmagandi... #Dili_me🦋 @Hikoyalar_2023❤️‍🔥🪶

Goʻzal onlar baʼzan insonni qutqarmaydi, balki oʻldiradi... #Dili_me🦋 @Hikoyalar_2023❤️‍🔥🪶

Unutdingizmi, Shahzodam River, sizning eng katta zaifligingingiz menman! Agar uni sevish qopqonga tushish deyilsa, butun dunyo mening bir goʻzalning qopqoniga ilinganimni hayqirsin, baribir undan voz kechmayman! #Dili_me🦋 @Hikoyalar_2023❤️‍🔥🪶

"𝗠𝗲𝗻 𝘁𝗲𝗹𝗯𝗮𝗺𝗮𝗻" -Axir men sizga mos emasman.Men telbaman.Eshityapsizmi?telba qizaloq.10 yildan beri õzini azoblashni yaxshi kõradigan jinnihonada davolanadigan telba-qiz yigitni kõzga qarolmas.Yerga qarab yum-yum kõz yosh tõkardi.Yigit qizni asta yuzini õziga qaratdi -Men seni sevdim.Eshityapsanmi.Muhabbat abadiy emasligini.Bir kun õlishimizni bilib turib sevdim.Endi aytchi seni shu kasaling deb sendan vos kechaman deb õylaysanmi.Yõq aslo!

Assalomu alaykum, aziz obunachilarim. Mana, yangi qism bilan keldim. Sizlardan esa reaksiya va fikrlarni kutib qolaman. Xoʻsh, bu qism sizlarga yoqdimi?😁❤️‍🔥

Gloria va Indila yurishdan toʻxtadi. Eymer kelib toʻxtagan zahoti Gloria Indilani Eymerning ustiga itardi. Indila borib Eymerning koʻksiga urildi. Yaralangani uchun ogʻriqdan yuzini burishtirgandi. Eymer yiqilmasidan uni ushlab qolgandi. Gloria uning bu harakatiga kuldi. -Barakalla! Pahlavon yigit-dedi. Keyin kulishini oʻchirdi. Jiddiylashdi. -Jodugar sevgilingni nega men koʻtarib yurishim kerak? Iloji boʻlsa, uni hech kim koʻrmaydigan joylarga olib ket!-dedi. Aslida esa 'Iloji boʻlsa, uni bu muammolardan uzoqroq turadigan joylarga olib ket!' degandek edi. Albatta, buni Eymer ham, Indila ham tushundi, chunki Indila uchun boʻlgan xavotirini allaqachon koʻrib boʻlishgandi. Jiddiylik bilan ularning yonidan oʻtib ketayotgandi, ammo Eymerning gapi bilan toʻxtab qoldi. -Buni yovuzga opasi uchun yolvorgan odam aytyaptimi?-dedi Eymer. Indila esa oʻzi turishga harakat qilayotgan joyida Eymerga qaradi. -Oʻzinga tilab olding!-dedi Indila kulmaslikka harakat qilib. -Birinchi qoida! Agar Gloria bilan hech qanday yaqinliging boʻlmasa, hech qachon zaifligini yuziga solma-deb tugatdi gapini. Shu zahoti Gloria sekin ortiga oʻgirildi. Tim qora koʻzlari bilan oʻldirgudek qilib Eymerga qaradi. -Qarashlari ham yetyapti-deb pichirladi Eymer. Shu zahoti Gloria tezlik bilan Indilani Eymerdan tortib oldi va kutilmaganda koʻylakda ekaniga ham qarab oʻtirmay, Eymerning qorniga oyogʻi bilan bir zarba berdi. Eymer yuzini burishtirgancha ikki qadam orqaga uchdi, lekin yiqilmadi. Yana toʻgʻirlanib turishga harakat qilganida Gloria Indilani yana Eymerning ustiga itardi. Indila nima boʻlganini payqab ulgurmasidan oldin Eymer bilan yerga yiqildi. Gloria esa qilgan ishidan faxrlangandek shaytoniy tabassum bilan ularga qaradi. -Bu vaziyat uchun menga rahmat aytsangiz arziydi-dedi. -Ikki oshiq-maʼshuq shu qadar asabimga oʻynashni boshladingizki...-deb gapini nihoyasiga yetkazmay, ularga orqasini oʻgirgancha qolganlarning orqasidan tez-tez yurib ketdi. Hammadan oldin saroy eshigiga yetib bordi. Darvozaga yetayozgan Amelia, Dark va Jeraldni toʻxtatdi. -Shu yerda qolasizlar!-dedi. Hamma unga oʻgirilib qaradi. -Menga unday qaramanglar. Shu yerda qolganingiz yaxshi. Bu holatda uyingizga ketguncha sovuqdan oʻlib qolasizlar-dedi ularga ustlarini koʻrsatib. Amelia qaltirashga boshlagandi ham. -Lara akamga yordam bergan ekan, men ham uning doʻstlariga yordam berishim mumkin, shunday emasmi?-dedi. -Har holda Lara shunday qilgan boʻlardi-deb qoʻshib qoʻydi. Bu paytda esa Indila va Eymer tezda oʻziga kelib turishga uringandi. Eymer turgach, Indilaga ham yordam berib, Glorianing ortidan yetib kelishgandi. Buni sezgan Gloria sekin yon tarafdan ularga qarab qoʻydi va oxirgi nuqtasini qoʻydi. -Shu boʻritusdan tashqari hamma kirishi mumkin-dedi qoʻlini bigiz qilib orqasidagi Eymerni koʻrsatgancha. -Menimcha, buning alamini yuz yil oladi-deb qoʻydi ichidan Eymer. -Laraning doʻsti ekani ham qiziq emas!-deb qoʻshib qoʻydi Gloria. Keyin esa hech kimga qaramay, yana saroyga kirib ketdi. Keyin bir narsa esiga tushgandek Indilaga qaradi. -Uni kirgizmaslik uchun sen jodugarni koʻtarishga ham roziman-deb yoniga borgancha Eymerdan Indilani tezda tortib oldi. Oxirgi marta yeb qoʻygudek qilib Eymerga qaradi. -Oʻlib qolsang, oʻsha sovuq qabristonda yana bir qabrtosh koʻpayadi. Balki, hech boʻlmaganda oʻshanda menga ozgina boʻlsa ham, yoqarsan-deb oxirgi nuqtasini qoʻygancha Indilani sudrab koʻtargancha ichkariga kirib ketdi. Uning ortidan esa hamma ogʻzini ochib qarab qolgandi. -Ikkinchi qoida! Hech qachon u bilan oʻchakishma!-dedi Eymer oʻziga oʻzi. Keyin esa hamma ichkariga ketar ekan, birdan boʻriga aylanib koʻzdan gʻoyib boʻldi. Qolganlar esa nima qilishini bilmay, bir-biriga qarab turaverdi. Hammadan oldin Jerald menga farqi yoʻq degandek ichkariga kirib ketdi. Bu sovuqda shalabbo kiyimlarda turish niyati yoʻq edi.

-Tashlab ketma-deb qizni bagʻriga bosdi. -Ikkinchi marta menga buni ravo koʻrma, Aroye... Birdan Aroye qayta unga qaradi. Ryanning bagʻridan itardi va moviy koʻzlariga tikildi. -Taqdir oʻzgardi...-dedi. -Oʻzgardi, Ryan. Oʻzgartirishdi. La-lara... Taqdirga qarshi chiqdi, Ryan...-dedi. Ryan bir soniya unga qarab turdi. -Qilich-dedi Aroye. Ryan sekin Aroyega sanchilgan qilichga qaradi. Qilich Riverning qilichi edi. Aroye oʻlishi uchun esa bu Ryanning qilichi boʻlishi kerak edi. 'Oʻlim Farishtasi'ning oʻz qilichi boʻlishi kerak edi. Ryan koʻzlarini katta-katta ochgancha bir soniya shu holatda qoldi. Keyin aqli kirgandek darrov Aroyeni koʻtardi. Koʻtargan zahoti saroyga qarab yugura boshladi. Vaqti yoʻq edi. Keyin Glorianing yonidan oʻtib ketayotib toʻxtadi. Bir qoʻlini sekin silkitgancha muzlarning erishini istadi. Keyin esa toʻxtamay saroyga yugurdi. Taqdir oʻzgargandi. Lara yana bir marta taqdirga qarshi chiqqandi... Ryan saroyga yugurib bordi. Uni esa qoʻrqqanidan rangi oqarib ketgan qirol va qirolicha ostonada qarshiladi. Ular ham gʻalati ovozlardan nima boʻlganini bilish uchun chiqishgandi. Ryanning ahvolini, keyin qoʻlidagi yaralangan qizga qarashdi. -Nima boʻlyapti, oʻgʻlim?-dedi qirol tushunmay. Ryan esa ularni turtib oʻtib ketdi. -Kech qoldingiz. Buni soʻrashga haqqingiz yoʻq!-deyishni ham unutmadi. Ikkinchi marotaba sevganini yoʻqotishni koʻzga ololmasdi. Bu Ryan uchun ajal bilan barobar edi. Agar oʻsha maxluq ichida yashashda davom etsa, balki, oʻzini yoʻq qilar, ammo Aroyeni aslo! Tabibxonaning eshigini xuddi buzmoqchiday kuchli zarba bilan ochdi. Qoʻlida Aroye bor ekan, ehtiyot boʻlishga harakat qilayotgandi. Lara buni qanday qilganini bilmasdi, ammo unga hayot bagʻishlaganidan xabarsiz ekanini juda yaxshi bilardi. Tabibxonaga kirishi bilan hamma ularga qaradi. -Nega qarab turibsiz?!-deb baqirdi Ryan. Hamma bu dagʻdagʻadan qoʻrqdi, chunki hech kim Ryanni hali bu qadar jiddiy holatda koʻrmagandi. Aroyeni Ryandan olib xonaga olib kirib ketishdi. Ryan ham kirishga urindi, ammo halaqit berishini aytishganda joyida taqqa toʻxtadi. Yoʻqotishni istamasdi. Halaqit bermasdi. Bir chetga borib yerga choʻkkaladi. Qoʻllarini tizzalari ustiga qoʻydi, ammo kiyimlari, qoʻllari qon ekanini koʻrib, oʻzidan jirkanib ketdi. Shuncha narsani u qilganmidi? Ichidagi maxluqqa qarshi chiqishga urindi, ammo boʻlmayotgandi. Qarshi chiqa olmayotgandi. Ichida qancha kurashmasin, oʻsha maxluq unga nima desa, hammasini soʻzsiz bajarayotgan bir tanasi bor edi. Ongi, balki, qilishga qarshi edi, ammo tanasi qarshi chiqa olmayotgandi. Bu vaziyatda u nima qilishi mumkin ediki? Qanday qutulishi mumkin? Yoki boshqa yoʻli yoʻqmi? Hammani shunday azoblashda davom etaveradimi? Shu qiyomatni u boshladimi? Nega bunday? Nega hech jimgina, betashvish, hamma kabi yashay olmaydi. Hechmi iloji yoʻq? Hayot faqat berilgan sinovlardanmi iborat? Sinovlardan endi oʻtdim degan zahoti yana boshqa bir toʻsiqqa kelib urilishini qanday tushunishi mumkin? Bu qanday hayot oʻzi? Hech roʻshnolik koʻrmaydimi bu hayotdan? Unga baxt harommi? Baxtli boʻlish yashashga loyiq emasmi? Qachon baxtlilar qatoridan joy oladi? Yoki hali navbat koʻp-u, unga yetib kelmadimi? Qachon inson ekanini toʻliq his etishi mumkin? Har doim ifodasiz yoki quvnoq boʻlib yurishga majburmi? U ham boshqalar kabi gʻamga botganda yigʻlay olmaydimi? Bishqalar kabi quvonganida kulib, xafa boʻlganida xoʻmraya olmaydimi? Charchagandi. Hayot unga hech achinmagandi. Zarbalarini birma-bir uravergandi. Sababini koʻpdan beri soʻramagandi, ammo jim ham turolmayotgandi. Ichida qandaydir ovozlar 'Nega?' deb hayqirayotgandek edi. Noiloj u ham buni tashqariga chiqarishga majbur qolgandi. Hamma ham bir kuni portlardi. Jahldor odamlar koʻngli toza odamlar boʻlishadi, chunki gʻarazini ichida tutib tura olishmaydi. Onni butunligicha his etib yashashadi. Ammo bu jim yuradigan insonlarga tegishli emas. Jim yurgandan qoʻrq deyishgan. Balki, kular, boʻlmagʻur gaplar gapirar, ammo aslo haqiqatni aytmaydi. Har bir goʻzal koʻrinish ortida bir maxluq yashiringan boʻladi va bu maxluqni boshqarish barchaning oʻz qoʻlidadir.