❤️❤️من و تو ❤️❤️

بربود دلم در چمنی سرو روانی زرین کمری ، سیمبری، موی میانی خورشید وشی، ماه رخی، زهره جبینی یاقوت لبی، سنگ دلی، تنگ دهانی عیسی نفسی، خضر رهی، یوسف عهدی جم مرتبه‌ای، تاج وری، شاه نشانی شنگی، شکرینی، چو شکر در دل خلقی شوخی، نمکینی، چو نمک شور جهانی جادو فکنی، عشوه گری، فتنه پرستی آسیب دلی، رنج تنی، آفت جانی بیداد گری، کج کلهی، عربده جویی شکر شکنی، تیرقدی، سخت کمانی در چشم امل، معجزهٔ آب حیاتی در باب سخن، نادرهٔ سحر بیانی کی‌زلف و رخ و لعل لب او شده سعدی آهی و سرشکی و غباری و دخانی ‌ ‎‌‌‌

جز هوا نسپرم آنگه که هوای تو کنم جز وفا نشمرم آنگه که جفای تو کشم به خدای ار تو به دین و خردم قصد کنی هر دو را گوش گرفته به سرای تو کشم ور تو با من به تن و جان و دلم حکم کنی هر سه را رقص کنان پیش هوای تو کشم ‌

ویدیو

گفتم مرا عاشق بدان، گفتے دگر باشد مگر؟ گفتم تو لیلاے منے، گفتے تو مجنونے مگر؟ گفتم همہ نازت بہ چند؟ گفتے خریدارے مگر؟ گفتم بہ هـــر نرخ و بها، گفتے ڪہ دارایے مگر؟ گفتم نہ، اما مے شوم، گفتے تو در وهمے مگر؟ گفتم سرم را می‌دهم، گفتے تڪان خوردہ مگر؟! گفتم همہ جان مے دهم، گفتے ڪہ جاندارے مگر؟! گفتم خـــــرابت مے شـــوم، گفتے تـو آبــــادے مگر؟! گفتم ڪہ غمخوارت شوم، گفتے مرا مادر مگر؟! گفتم ولیت مے شوم، گفتے پدر باشے مگر؟! گفتم لبت شیرین ڪنم، گفتے تو از قندے مگر؟! گفتم شــوم دردت دوا، گفتے طبیبے تـــو مگر؟! گفتم بــہ اوجت مے بـــرم، گفتے دماونـــدے مگر؟! گفتم ڪہ مادامم شوے، گفتے بہ خواب بینے مگر! گفتم پس عشق و عاشقی؟! گفتے ثمر دارد مگر؟! گفتم بگـــو آخـــر رهے، گفتے بمیـــرے تـــو مگر!!! گفتم بمیرم گر برے! ، گفتے بہ من ربطے مگر؟! گفتم دلیلش را بگـــو، گفتے تو دارایے مگر

بلبلے برگ گلے خوش رنگ در منقار داشت و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌هاے زار داشت گفتمش در عین وصل این نالہ و فریاد چیست گفت ما را جلوہ معشوق در این ڪار داشت یار اگر ننشست با ما نیست جاے اعتراض پادشاهے ڪامران بود از گدایے عار داشت در نمی‌گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست خرم آن ڪز نازنینان بخت برخوردار داشت خیز تا بر ڪلڪ آن نقاش جان افشان ڪنیم ڪاین همہ نقش عجب در گردش پرگار داشت گر مرید راہ عشقے فڪر بدنامے مڪن شیخ صنعان خرقہ رهن خانہ خمار داشت وقت آن شیرین قلندر خوش ڪہ در اطوار سیر ذڪر تسبیح ملڪ در حلقہ زنار داشت چشم حافظ زیر بام قصر آن حورے سرشت شیوہ جنات تجرے تحتها الانهار داشت...

خندہ ات را دیدہ ام ، دل بستنت را، هیچ وقت خلسہ ے آغوش و گرماے تنت را ، هیچ وقت بردہ ام از یاد گاهے ، رنگ و بوے یاس را عطر ِ رویا پرور ِ آویشنت را ، هیچ وقت ڪوچہ لج ڪردہ ست ، مے گویے ڪہ در این سالها بردہ از خاطر ، گل ِ پیراهنت را؟ هیچ وقت دانہ پاشیدے براے شهر......حالا بگذریم دیدہ این گنجشڪ ِ ترسو ارزنت را ؟ هیچ وقت بار ها ، با یڪ نگاہ ِ سادہ ات ، لرزیدہ ام باد لرزاندہ ست چون من دامنت را ؟ هیچ وقت واژہ ها موم اند ، در جانم غزل ، گل مے ڪند نرم ڪے دیدم دل ِ چون آهنت را؟ هیچ وقت شهروند ِ ڪلّ ِ آغوشم تویے تنها ، ولی وقت دلتنگے ندیدے میهنت را ، هیچ وقت...

نفسم باش مرا چون تو کسی نیست عزیز شهر خالی ست مرا همنـفسی نیست عزیز حافظ از حال من سوخته آگاه تر است زده ام فالی و فریاد رسی نـیست عزیز نیست حتا پر و بالی که به سـویت بپرم آسمان بی تو مرا جز قفسی نیست عزیز کیـمیایی و من خــسته مسی ناچیزم به سر کوی توام دسترسی نیست عزیز قلب بیمار مرا عشق شما درمان است غیر  تو #دل را هوســی نیسـت عزیز

♥️🕊 حکم اين بازي شده ، دل را به شاهی باختن 🕊♥️ يا که سربازی شدن ، با عشق بی بی ساختن 🕊♥️ دل بريدن سخت لازم ميشود گاهی چه تلخ 🕊♥️ وای از آن دستی که مجبوری به تک انداختن 🕊♥️ ‌‌‌‌‌‌‌‌

جانا مرا چہ سوزے چون بال و پر ندارم خون دلم چہ ریزے چون دل دگر ندارم در زارے و نزارے چون زیر چنگ زارم زارے مرا تمام است چون زور و زر ندارم روزے گرم بخوانے از بس ڪہ شاد گردم گر رہ بود بر آتش بیم خطر ندارم گر پرده‌هاے عالم در پیش چشم داری گر چشم دارم آخر چشم از تو بر ندارم در پیش بارگاهت از دور بازماندم ڪز بیم دور باشت روے گذر ندارم نہ نہ تو شمع جانے پروانهٔ توام من زان با تو پر زنم من ڪز تو خبر ندارم عالم پر است از تو غایب منم ز غفلت تو حاضرے ولیڪن من آن نظر ندارم عطار در هوایت پر سوخت از غم تو پرواز چون نمایم چون هیچ پر ندارم...

🌺🤗🤗🤗