داینو

هر کاری می‌کنید بکنید‌ ولی صداشو در نیارید و بذارید اون کار با انرژی مشخصی که از اول داشت پیش بره.

واقعا دانشگاه تموم شه راحت بشم

این مدت کل زندگیم یه جورایی رو به تغییر بوده و من تازه تازه دارم باهاش اخت میگیرم…

‏انقدر دانشگاه رفتن برام سخته که نیاز دارم بابتش ازم تشکر شه. اینجوری که "عزیزم ممنونم ازت که بیدار شدی، لباس پوشیدی، سختی مسیر دانشگاه رو تحمل کردی و با حضورت، کلاس‌ها رو منور کردی." و بعدش بوس و شیرکاکائو.

کاش تمومی این دنیا یک شوخی بزرگ بود، کاش انقد در خودمان رها نمی‌شدیم که همه چیز شکل یک مشکل شود و خودمان را وصف چیز‌های نابسامان کنیم.

ضربان قلب هم نوع‌های متفاوتی داره، من وقتی از درون دارم به اوج نتونستن و غم و نبودن می‌رسم قلبم یه طوری می‌زنه انگار که فقط می‌خواد بهم بگه آروم باش، من رو داری، من بخاطر تو می‌تپم، بلند شو، نترس:)

دنیا برنمی‌گرده بگه "می‌دونم حالت خوب نیست، پس منم نمی‌چرخم." دنیا به هیچ‌جاش نیست که تو در چه حالی.

بعضی وقتا از ته وجودم نیاز دارم حضور نداشته باشم، انگار که این جهان فعل و انفعالاتش به گروه خونی من نمیخونه

اگر این احساس عقب موندن و لوزر بودن دست از سر من برداشت…