〰вℓα¢к🪅яαιηвσω〰

POV: that moment you realize you made a decision that will change your life forever and you're excited for what's to come but also kinda sad about what you're leaving behind... :/

‌ ‌مخروبه‌ی باورم رقصِ‌ رنج های ممتد است و من آشیانه‌ی ناشی آنها. ‌‌ ‌_راشین بهمنی ‌

روحی ک جسم مرا تسخیر کرده است مدت هاست حال خوبی ندارد،گاهی در نیمه های شب صدای هق هق گریه و خس خس نفس هایش را از جناغ سینه ام میشنوم. درد کابوسی که شب های متوالی است گریبان گیرش شده است اشک گشته از چشم هایش جاری می‌شود و من نمیدانم به کدامین گناه باید این چنین کابوسی را متحمل شود. گاها فکر میکنم که اگر کسی دیگر این کابوس همراهش بود از شدت ترس بارها خویش را به دار آویخته و یا همچو کسی که عزیزی را به خاک سپرده ناله میکرد و صورت میخراشید. ولی من خودم می‌دانستم که او دردی داشت که به سکوت رسیده بود ،دردی که صاحبش را این چنین مسکوت و خموش ساخته و هر شب شاهد دفن خاطره هایست که ساخته بود اما... اما به هرحال فردای هرشب به زندگی باز میگشت،نفس میکشید و با چشمانی زیبا و لبخندی دلنشین که همیشه گونه هایش را برجسته میکرد به اطرافیانش عشق می‌ورزید. ✍🏽#azadeh

تو آزاد بودی، معصوم بودی و به پایان خوش اعتقاد داشتی. روزها گذشت و حالا تو اینجایی. با ذهنی که به‌هم ریخته، درحالی‌که رویاهات به خوابِ عمیقی رفتن.

‌ ‌از جسم آثار پرورم تا تاثر ترس های تنیده به تنم هنوز همه چیز ته مانده هایی از من است. _‌ راشین بهمنی ‌

‏می‌دانی رنجِ ما از چیست؟ از بیش از حد ماندن و خود گذشتگی‌های مُکرر.

‌‌من آنقدر مدارا کرده بودم که مجالی برای مردد ماندن نمانده بود. ‌‌ ‌_راشین بهمنی ‌

‌‌من آنقدر مدارا کرده بودم که مجالی برای مردد ماندن نمانده بود. ‌‌ ‌_راشین بهمنی ‌

‌ ‌من آنقدر مدارا کرده بودم که مجالی برای مردد ماندن نمانده بود. ‌ راشین بهمنی ‌

جراحت هیچ زخمی دیگر به دلم نمی ماند! می دانی ؟ آدم ها یکبار یک جایی می روند ... هستند، ولی نیستند! حرف میزنند و لالند می خندند و بارانند. جراحت هیچ زخمی دیگر، به دلم نمی ماند. مدتهاست رفته ام ... { #معصومه_صابر }