وزن دنیا

هجده تیر . ما را به خاطر بیاور! ما را که تازه جوانانی بیست و دو ساله بودیم. شور عشق در سینه داشتیم و پیش از آن که عاشق شویم سینه بر خاک سوده مُردیم. ما را به خاطر بیاور! ما را که سینه‌سرخانی خنیاگر بودیم و ده به ده نه در آسمان و نه در کوهسار و نه بر شاخسار که در بازار پیش از آن‌که آوازه‌خوان شویم بر شاخه‌ای تکیده از تکیه‌گاه خویش جان واسپردیم به خاطر دارم پیامشان را، سرنوشتشان را، آری… و همیشه در گذرگاه خاطرم در گذر است آوازهای صامت سینه‌سرخان سینه بر سیخ و تجسد آرزوهای بیست و دو سالگان سینه بر سنگ و از تکرار یادشان شاید پیش از آن که شاعر شوم بیست و دو ساله بمیرم. آمین! شعرخوانی زنده‌یاد عزت‌الله ابراهیم‌نژاد که در حوادث کوی دانشگاه در ۱۸ تیر ۱۳۷۸ جان باخت. @vaznedonya #وزن_دنیا #شعر_بخوانیم #عزت_الله_ابراهیم‌_نژاد

از بیژن الهی در زادروز او . تنها یک­‌بار می‌­توانست در آغوش‌اش کِشَد و می­‌دانست آن‌گاه چون بهمنی فرو می­‌ریزد و می­‌خواست به آغوش‌ام پناه آورد؛ نام‌اش برف بود تن‌­اش برفی قلب‌اش از برف و تپش‌اش صدای چکیدن برف بر بام‌های کاه‌­گلی، و من او را چون شاخه­‌ای که زیر بهمن شکسته باشد دوست می­‌داشتم #بیژن_الهی شاعر، مترجم، محقق و نقاش ایرانی در ۱۶ تیر ۱۳۲۴ در تهران به دنیا آمد و ۹ آذر ۱۳۸۹ بر اثر بیماری قلبی درگذشت. او از شاعران جریان موسوم به شعر دیگر است. @vaznedonya #وزن_دنیا #شعر_بخوانیم

در پرونده‌ی «در مقام حیرت» به سراغ قرائت‌های نوین و متفاوتی از شعر و شخصیت حافظ شیرازی رفته‌ایم و پای سخنان منتقدانی نشسته‌ایم که درباره‌ی چند قرائت‌ متفاوت در زمینه‌های گوناگون با دیده‌ای تحلیلی گفته‌اند و نوشته‌اند. از جمله‌ی این نظرگاه‌ها می‌توان به آثاری از بیژن الهی (عقد زیبق)، رضا براهنی (رساله‌ی حافظ)، مصطفی رحیمی (حافظ اندیشه) و شاهرخ مسکوب (در کوی دوست) اشاره کرد که هرکدام بر موضوع و ساحتی دیگرگون دست گذاشته‌اند. بهنام ناصری درباره‌ی رساله‌ی براهنی ۱- براهنی قبل از آنکه به خوانش یونگی خود از دیوان حافظ برسد و هستی‌شناسی دیوان را به مفهوم «صور ازلی» و منبع آن یعنی ناخودآگاه جمعی بشری پیوند بزند، کارکرد مفهوم «خواب» را به‌مثابه‌ی فصل مشترکی میان دیوان حافظ از یک سو و دانش روانکاوی از سوی دیگر دستمایه قرار می‌دهد. او، از همان سطرهای آغازین رساله با استناد به نخستین مصرع از نخستین غزل دیوان که حافظ آن را از منبعی پیش از خود به عاریت گرفته، مسأله‌ی «ودایع موروثی الفاظ» را پیش می‌کشد. ۲- با استناد به بینامتنیت میان مصرع آغازین دیوان حافظ با مثال‌های برشمرده، براهنی می‌خواهد به ما بگوید که حافظ ورای ابیاتش و پیش از آنکه خالق دیوان باشد، ناظر بر ریشه‌ها و ازلیت زبان است: «همین‌قدر که، از یک مصرع، همه‌ی ریشه‌ها، خواه منسوب و خواه واقعی، سر برمی‌آورند و خودی می‌نمایند، معلوم می‌شود حافظ با ودایع موروثی الفاظ سر و کار داشته است. حافظ حافظه‌ی مشترک ودایع موروثی ماست...» فرزام حسینی درباره‌ی در کوی دوست مسکوب ۱- مسکوب چه می‌کند؟ او جهانِ خودش را می‌سازد، در همسایگی جهانِ حافظ، حافظ همسایه‌ی مهربانی‌ست، اهل دوستی و مراوده، و مسکوب برای ساختنِ فضا و محیط پیرامون خود از او مدد می‌جوید و مفاهیمی را گاه از غزل‌های حافظ به عاریت می‌گیرد برای بیان و تبیین جهانِ خودش، مسکوب را کاری به کارِ تفسیر این بیت و آن مصرع نیست، او در پیِ معنا بخشیدن به جهان خودش، به جهانِ حافظ گره می‌خورد؛ تمام بحث بر سرِ دیدن هستی و نیستی است، همین و بس. ۲- در کوی دوست، حافظ مراد است، مرادی خردمند، حی‌وحاضر، نه گوشه‌نشین. و مسکوب مرید است، او پا به هیاهوی جهان حافظ گذاشته، این‌جا اما، او نیز مریدی چشم‌وگوش‌بسته نیست، خاکسار است، اما پیوسته در گفت‌وگو با ایده‌ها و اندیشه‌های مراد، بی‌وقفه شک می‌کند، می‌پرسد، درنگ می‌کند و باز به راه ادامه می‌دهد، گاه بیتی را به چالش می‌کشد و گاه غزلی را دست‌مایه‌ی حرفی می‌کند.  @vaznedonya

در مقام حیرت مروری بر قرائت‌های انجام شده از شعر و زندگی حافظ؛ بخش اول @vaznedonya

اول تیر، سالروز تولد یکی از مهم‌ترین هنرمندان ایرانی، عباس کیارستمی است. کارگردانی که با ظرافت و نگاهی شاعرانه، زندگی را در قاب تصویر به نمایش می‌گذاشت و با فیلم‌های ساده و پرمغزش، دریچه‌ای نو به دنیای سینما ایران گشود. کیارستمی، شاعری بود که با دوربینش شعر می‌سرود. در فیلم‌های او، زندگی در ساده‌ترین و طبیعی‌ترین شکل خود به تصویر کشیده می‌شد و مخاطب با ظرافت‌های زندگی روزمره انسان‌ها آشنا می‌گشت. آثارسینمایی او، نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان مورد تحسین قرار گرفتند. کیارستمی با فیلم‌هایی چون "خانه دوست کجاست؟"، "طعم گیلاس" و "زیر درختان زیتون"، نخل طلای جشنواره فیلم کن و جوایز متعدد دیگری را به دست آورد و نام ایران را در عرصه سینمای جهان پرآوازه کرد. اما کیارستمی فقط یک فیلمساز نبود. او به عکاسی، نقاشی و شاعری نیز مشغول بود و در هر کدام از این عرصه‌ها، ذوق و خلاقیت خود را به بهترین شکل به نمایش گذاشت و آثاری خلق کرد. چند شعری که می‌شنوید، از مجموعه‌ی اشعار کیارستمی با نام «باد و برگ» است که توسط نازنین فراهانی خوانده شده. @vaznedonya #وزن_دنیا #شعر_بخوانیم

فهرست مطالب سی و دومین شماره‌ی #وزن_دنیا شماره ۳۲ #سنگ_رویا @vaznedonya