آسیب شناسی اجتماعی

۵. باور نادرست: فقط طبقات خاص جنسيتی، نژادی، اقتصادی – اجتماعی و سنی دست به خودکشی میزنند. ❖واقعيت: هر فردی میتواند دست به خودکشی بزند. ❖۶-باور نادرست: افرادی که اقدام به خودکشی میکنند و زنده میمانند دوباره دست به خودکشی نمیزنند. ❖واقعيت: افرادی که اقدام به خودکشی میکنند و زنده میمانند بارها اقدام مجدد خواهند داشت. ۷.باور نادرست: افرادی که اقدام به خودکشی میکنند دیوانه هستند. ❖واقعيت: نه، نه، نه. آنها در درد و رنج هستند و احتمال دارد در مغزشان تغييراتی شيميایی رخ داده است. هر فردی میتواند اقدام به خودکشی کند. ❖۸-باور نادرست: افرادی که اقدام به خودکشی میکنند ضعيف هستند. ❖واقعيت: نه، نه، نه. آنها در درد و رنج هستند و احتمال دارد در مغزشان تغييراتی شيميایی رخ داده است. گاهی افرادی که خيلی قوی هستند با خودکشی میميرند. ۹.باورنادرست: افرادی که در مورد خودکشی صحبت میکنند هدفشان تحت تاثير قرار دادن و کنترل کردن دیگران است. ❖واقعيت: نه. افرادی که در مورد خودکشی صحبت میکنند در درد و رنج هستند و به کمک نياز دارند. گفتن اینكه آنها صرفا چيزی را مطالبه میکنند یا میخواهند دیگران را کنترل کنند جملاتی غيرمسئولانه و انكارکننده است. افراد قبل ازاینكه از خودکشی بميرند، اغلب در مورد خودکشی حرف میزنند. ❖۱۰ -باور نادرست: وقتی افراد تمایل به خودکشی پيدا میکنند این تمایل برای هميشه در آنها باقی میماند. ❖واقعيت: اکثر افراد، در دوره محدودی تمایلات خودکشی پيدا میکنند. با این وجود، ممكن است تمایلات خودکشی عود کند. ۱۱.باور نادرست: افرادی که تمایلات خودکشی دارند قطعا میخواهند بميرند. ❖واقعيت: اکثریت عمده ی افراد خودکش نمیخواهند بميرند. آنها در درد و رنج هستند و می خواهند این درد و رنج متوقف شود. ❖۱۲ -باور نادرست: شما هرگز نباید از افراد بپرسيد که آیا به خودکشی فكر میکنند و آیا افكاری در مورد روش خودکشی دارند، چرا که صحبت در مورد خودکشی ممكن است آنها را به چنين فكری هدایت کند. ❖واقعيت: پرسيدن از افراد که آیا به خودکشی فكر میکنند در آنها فكر خودکشی ایجاد نمی- کند و اهميت دارد با افرادی که تمایلات خودکشی دارند در مورد خودکشی صحبت کنيد، چرا که از ذهنيت و نيت آنها بيشتر مطلع میشوید و این امكان حاصل میشود که برخی از تنشهای ایجاد کننده احساسات خودکشی کاهش پيدا کند. ۱۳. باور نادرست: وقتی حال افراد خودکش بهتر میشود، آنها مدتها دست به خودکشی نمیزنند. ❖واقعيت: در مواردی حال افراد خودکش بهتر میشود چرا که آنها تصميم می گيرند که با خودکشی بميرند و ممكن است این حس را داشته باشند که به زودی از درد و رنج رهایی خواهند یافت. ❖۱۴ -باور نادرست: افراد جوان هرگز به خودکشی فكر نمیکنند، آنها کلی زندگی پيش روی خود دارند. ❖واقعيت: خودکشی سومين علت مرگ و مير در افراد 24-15 ساله هست. گاهی کودکان زیر 10 ساله با خودکشی میميرند. ۱۵. باور نادرست: همبستگی کمی ميان سوءمصرف الكل و مواد و خودکشی وجود دارد. ❖واقعيت: اغلب مواقع، افرادی که توسط خودکشی میميرند تحت تاثير الكل و مواد بودند. ❖۱۶ -باور نادرست: افرادی که تمایل به خودکشی دارند به دنبال کسب حمایت نيستند. ❖واقعيت: بسياری از افراد خودکش، علاقمند دریافت حمایت هستند. ۱۷.باور نادرست تعلق به گروه مذهبی ویژه پیش بینی کننده خوب عدم اقدام به خودکشی در اشخاص است‌. واقعیت: اگرچه باورهای مذهبی نقش محافظت کننده دارد با این وجود، داشتن باور مذهبی موجب عدم اقدام به خودکشی نمی شود. ❖۱۸-باور نادرست: کسانی که  از روشهای کم خطر استفاده می کنند، در مورد کشتن خودجدی نیستند. ❖واقعیت: این درست است که افرادی که خودکشیمی کنند از روش های  پرخطر استفاده می کنند اما این بدین معنا نیست که افرادی خودکشی غیر کامل انجام می دهند حتما از روشهای کم خطر استفاده می کنند و اینکه نمی میرند یا خودکشی نمی کنند.

باورهای نادرست و واقعیت‌ها در مورد خودکشی ۱باورنادرست: افرادي که در مورد خودکشی صحبت میکنند صرفا به دنبال جلب توجه هستند. ❖واقعيت: افرادی که توسط خودکشی میميرند معمولاابتدا در مورد آن صحبت میکنند. آنها از درد رنج میبرند و اغلب در جستجوی کمک هستند چرا که آنها نمیدانند چه باید انجام دهند و اميدشان را از دست داده اند. هميشه در مورد خودکشی به صورت جدی صحبت کنيد. هميشه. ۲ -باور نادرست: افرادي که در باره این صحبت میکنند که میخواهند با خودکشی بميرند سعی در کشتن خود ندارند. ❖واقعيت: افرادي که در باره این صحبت میکنند که میخواهند با خودکشی بميرند اغلب اقدام به خودکشی میکنند. ۳.باور نادرست: خودکشی اغلب بدون هيچ علائم اخطار دهنده رخ میدهد. ❖واقعيت: خودکشی تقریبا هميشه نشانه های اخطار دهنده ای دارد. ❖۴ -باور نادرست: وقتی فردی تصميم میگيرد با خودکشی بميرد، شما برای توقف او نمیتوانيد کاری انجام دهيد. ❖واقعيت: خودکشی قابل پيشگيری است. بسياری از افرادی که تمایل به خودکشی دارند نمیخواهند بميرند؛ آنها صرفا میخواهند درد و رنج را متوقف کنند‌. ادامه مبحث 👇

اختلالات روانپزشکی و خودکشی حدود ۹۰ درصد کسانی که با خودکشی به زندگی خود پایان می‌دهند دارای یک اختلال روانپزشکی هستند و حدود ۶۰ درصد آنها در موقع خودکشی مبتلا به افسردگی بودندعلاوه بر این ، احتمال خودکشی در اسکيزوفرنيا ، اختلالات مصرف مواد ، اختلال شخصيت به ویژه اختلال شخصيت مرزي واختلالات اضطرابی به خصوص اختلال استرس پس از سانحه احتمال خودکشی بالاست. بنابراین وجود هر نوع اختلال روانپزشکی، باید شما را نسبت به احتمال خودکشی حساس کند.

اختلال خواب؛ هفته‌ها بی‌خوابی در شرح‌حال بسیاری از بازماندگان اقدام به خودکشی شنیده می‌شود. انزوا؛ افراد متمایل به مرگ و خودکشی، اغلب، دوستانشان را پس می‌زنند و میل به تنهایی دارند. اگر یکی از نزدیکانتان از شما یا جمع دوستی‌تان فاصله گرفته است این کار را صرفا به عنوان طرد شدن از سمت او تلقی نکنید. بخصوص اگر شواهدی وجود دارد که از افراد و جمع‌های دیگری هم فاصله گرفته است، ممکن است در حال فکر کردن به صدای درونی باشد که به او می‌گوید: "به حال خودت باش؛ تو یک دوست رقت‌انگیزی؛ چه کسی دلش می‌خواهد با تو باشد؟" از دست دادن علائق؛ آیا او در حال رها کردن فعالیتهایی است که زمانی برایش اهمیت داشته و بخشی از هویتش بوده است؟ او ممکن است با خود فکر کند که "چه فایده؟ نمره‌ها و رتبه‌های تو دیگر هیچ اهمیتی ندارد. برای چه تلاش کنی. دیگر هیچ چیز مهم نیست." انکار افراطی خود و فقدان لذت؛ افراد در ریسک بالای خودکشی، اغلب توانایی‌شان را برای یافتن لذت در زندگی از دست می‌دهند. زمانی که آنها تسلیم شدن و  از پا افتادن خود را تجربه می‌کنند، شروع به رها کردن چیزهای دیگر هم می‌کنند. "تو خیلی جوان‌تر و بی تجربه‌تر از آن هستی که برای کار تقاضا بدهی." "تو خجالتی‌تر از آن هستی که بتوانی دوستان جدیدی پیدا کنی." "چرا سفر بروی؟ فقط دردسر است." نفرت از خود؛ زمانی که یک فرد در سراشیبی خود-تخریبی قرار می‌گیرد، افکار و احساساتش انباشته از مفهوم بی‌ارزشی و نفرت از خود میشود که درد و آشفتگی زیادی را برای او ایجاد میکند. صدای درونی به این صورت‌ به او حمله می‌کند: "تو احمقی؛ کودنی؛ بی ارزشی.." عدم تعلق؛ فرد ممکن است افکار و احساساتی را نشان دهد با این مضمون که برای هیچ‌کس اهمیتی ندارد یا اگر داشته باشد، لیاقت آن را ندارد. این افکار ممکن است تطابقی با آنچه دیگران واقعا درباره او فکر میکنند نداشته باشد. توصیف یکی از بیماران من این بود که باور دارد خانواده‌اش او را دوست ندارند، برای دوستانش اهمیتی ندارد، با دیگران فرق دارد و به همین دلیل نمی‌توانند او را درک کنند. "چرا خانواده‌ام نمی‌توانند من را دوست داشته باشند؟ من شبیه آنها نیستم و آنها هیچ‌وقت نمی‌توانند من را بفهمند." باری بر دوش دیگران؛ فرد مبتلا به افکار خودکشی، دیدگاهی منفی نسبت به خود، جهان، و آینده پیدا کرده است. برای مثال، مرد جوانی که مبتلا به اختلال دوقطبی با ریسک خودکشی تشخیص داده شده بود، خود را باری بر دوش دوستان و خانواده‌اش توصیف می‌کرد، با صدای درونی که او را اینطور خطاب می‌کرد: "تو چه معضلی داری؟ به همه‌ی مشکلاتی که برای خانواده‌ات می‌سازی نگاه کن. چرا دست از آزار آنها بر نمی‌داری؟ چرا هنوز زنده ای ؟؟

📌 ذهنیت‌های پیش از خودکشی ◽خودکشی در سالهای اخیر به عنوان یک اپیدمی توصیف شده است. با تراژدی‌ بحران‌های مالی، اجتماعی و جهانیِ منتهی به افزایش آمار خودکشی، نیاز به آموزش‌های بیشتر برای شناسایی و درمان بیماران مبتلا به افکار خودکشی وجود دارد. اینکه در ذهن یک فرد اقدام‌کننده به خودکشی چه می‌گذشته است که منتهی به این عمل در او شده است چیزی شبیه به این است که: "اگر تو مهم نیستی چه چیزی مهم است؟ هیچ چیزی مهم نیست. برای چه از خواب بیدار می‌شوی؟ رنج‌آور است هر صبح بیدار شدن از خواب. چرا خودت را آزار می‌دهی؟ تمامش کن. فقط تمامش کن." این کلمات نمونه‌ای از افکار یا صداهای درونی سرزنشگری هستند که منتهی به رفتارهای خودتخریبی و خودکشی می‌شوند. افکاری که می‌توانیم با پرسیدن از بازماندگان اقدام به خودکشی، درباره آنها بیشتر بدانیم و از این آگاهی برای شناسایی کسانی که درگیر با آنها هستند، کمک بگیریم. در ادامه برخی از علائم خطر و صداهای درونی همراه با آنها را، به اشتراک می گذارم : 👇👇

در اغلب موارد تمایل به خودکشی زمانی به اوج خود می رسد که هیجانات و عواطف منفی زندگی فرد شدت می یابند و مرتب او را آزرده و ناامید می کنند. خودکشی در تمام موارد ناشی از نوعی درد و رنج روانی است که شدیداً فرد را تحت تاثیر قرار می دهد و مانع از ارضای نیازهای روانی او می شوند. بدیهی است هیچ کس از سر شادی و خوشبختی اقدام به خودکشی نمی کند. تنها نکته یی که این گروه از افراد از آن غافلند آن است که همین درد و رنج است که انسان و هویتش را می سازد. خودکشی در بین جوانان به سومین عامل مرگ و میر (بعد از تصادفات و انواع سرطان ها) در بین آنان تبدیل شده است. آمارها نشان می دهند که دختران جوان بیش از پسران جوان دست به خودکشی می زنند. اما پسران بیشتر از دختران قصد خود را عملی می سازند. رفتارها و اقداماتی که منجر به خودکشی جوانان می شود حاصل مشکلات عمیق روانی ، خانوادگی و اجتماعی هستند .

خودکشی تلاش آگاهانه فرد به منظور خاتمه دادن به زندگی خود است که ممکن است به فوت منجر شود یا نشود. در صورتی که تلاش فرد برای خودکشی به مرگ منتهی نشود، گفته می شود که او فقط اقدام به خود کشی کرده است. در تعریف دیگر :خودکشی عمل خودخواسته و عمدی که به قصد مردن انجام می شود و به عنوان یک رفتار، مرگی است که به دست خود شخص انجام می گیرد و به گفته اشنادیمن «خودکشی عمل آگاهانه آسیب رساندن به خود است که می توان آن را یک ناراحتی چند بعدی در انسان نیازمندی دانست که برای مسأله تعیین شده، این عمل را بهترین راه حل تصور می کند.» دورکیم نیز خودکشی را این گونه تعریف می کند: «خودکشی به هر حالتی از مرگ اطلاق می شود که نتیجه مستقیم یا غیرمستقیم عملی باشد که شخص قربانی آن را انجام داده و از نتیجه عملش آگاه بوده است .

..

..