*డాడీ.....డాడీ.....మీరింక తాగనని ఒట్టేయండి డాడీ*.....అని కన్నీళ్ళతో అడుగుతున్న....జమున కేసి....చూస్తూ....
*షాట్ అయిపోయిందిరా....ఇంకా యాక్ట్ చేస్తున్నావా...బాగా చేశావురా...బంగారు*.....అంటూ చేతులు విడిపించుకుని...ప్రక్కనే కుర్చీలో కూలబడ్డాడాయన.
*మీకు తెలుసు....నాకూ తెలుసు...ఇది యాక్షన్ కాదని....దయచేసి మీరు త్రాగడం మానేయండి డాడీ*.....జమున ఏడుస్తూ అడుగుతుంటే......
*నాకేం కాదురా...నా బాడీ ఉక్కు...చూస్తున్నావు గా ఎంత హెల్దీగా ఉన్నానో.....పద బంగారూ....వెళ్ళు....కాసేపు...ఇలా నిద్ర పోవాలి*....అంటూ జమునను షూటింగ్ స్పాట్ నుండి పంపేశారాయన!
చదరంగం.....మూవీ...ఆయనే నిర్మాత - దర్శకుడూనూ!
*******
*ఒరేయ్ బాబూ...ఏమిరా ఇలా చేశావ్...నీ చిన్ని చేతుల్తో నానోట్లో ఇంత అన్నం పెట్టే వాడివి కదరా. తిరిగి నాచేత్తో...నీనోట్లో ఇంత మట్టేస్తున్నారా...బాబూ*......ఈ డైలాగ్....ఆయన యాక్షన్ చూస్తూ...అంతవరకూ....ఆయన మీద కారాలు...మిరియాలు నూరిన వారంతా....మ్రాన్పడిపోయారు!*
అసలా షాట్ కోసం అంతా సిధ్ధం చేసుకున్నాక....అసలు ఉండవలసిన పాత్రధారి ఆయన ఎంతకీ రాలేదు. కృష్ణ, గుమ్మడి, నిర్మాత ప్రభాకర్ రెడ్డి....అందరూ అసహనంగా వెయిట్ చేసి చేసి....ఎవరో లీడ్ ఇస్తే...చివరకు...పాండీ బజార్లో హమీబియా హోటల్ లో ఓ చిన్న రూం లో మందు కొట్తూంటే....ఒప్పించి....తీసుకొచ్చారు! అందరికీ...కోపంగానే ఉంది. కానీ షాట్లో ఆయన నటనకు ముగ్ధులైపోయి....మాటలు మరచిపోయారు!
*****
50 ఏళ్ళ జీవితంలో....నూజివీడు లో స్కూలింగ్....మద్రాస్ ప్రెసిడెన్సీలో హిందూ కాలేజీలో బి.ఎస్.సి. డిగ్రీ చదవడం....షేక్స్ పియర్ డ్రామాలో షైలాక్ రోల్ కాలేజ్ లో వేసి మెప్పించడం....నటన....డ్రామాలు ఓ పాషన్ గా మారడం....డిగ్రీ అయ్యాక ....ఫైర్ స్టేషన్ లో ఉద్యోగం....అది చేస్తూనే...నాటకాలు ఆడుతూ ఉండడం....
అది తెలిసే....బంధువైన బి.వి.రామానందం గారు....1946లో సేలం పిలిపించిడం....ఉద్యోగానికి బై చెప్పి....వరూధిని...మూవీలో నటించడం.....మొదట కెమెరా ఫేస్ చేసినప్పుడు....బాగా భయపడ్డా....అది కనిపించకుండా...ఏదో వాళ్ళు చెప్పింది చేసుకుంటూ పోవడం.....ఆ సినిమా ఫ్లాప్ కావడం....ముఖం చూపించలేక....మళ్ళీ జెమ్షెడ్ పూర్ లో టాటా కంపెనీలో బడ్జెట్ అసిస్టెంట్ గా చేరడం....1947..డిసెంబర్ 27న....లీలావతితో పెళ్ళి......
*ఇవన్నీ గుర్తుకొస్తున్నాయి....ఆయనకు....వాలుకుర్చీలో కూర్చుని సింహావలోకనం చేసుకుంటుంటే. అసలు తనేం....తాగుడుకు అంత బానిసేం కాదు! ఏదో అప్పుడప్పుడు. అసలు బాటిల్ ముట్టకుండా కొన్ని నెలలున్న సందర్భాలూ ఉన్నాయి! కాకపోతే....పులివేట, పేకాట....ఇవి నా హాబీలు. అంతే...అయినా మనిషన్నాక ఏబలహీనతలూ లేకుండా ఎలా ఉంటారు! నేనేం బుధ్ధుడ్ని కాదే!*
ఆ తరువాత...మళ్ళీ మద్రాస్ లో కాలుపెట్టా 1948లో....సినిమా పాత్రల మీద మోజు పోలేదు మరి. ఫ్రెండ్స్ అంతా ప్రౌత్సహించారు.నిర్మాతలు కాదు!
*వరూధిని హీరోవా బాబూ....నువ్వేనా నాయినా?...అబ్బే!....అని చప్పరించేవారు. ఎక్కే గుమ్మం...దిగే గుమ్మం.ఎవ్వరూ చాన్స్ ఇవ్వలేదు. చివరికి మనదేశం(1949)లో ఓ చిన్న వేషం, పల్లెటూరిపిల్ల(1950)లో మరో వేషం....దొరికాయి. ఆ తరువాత షావుకారు(1950)లో సున్నం రంగడి పాత్ర తో బ్రతుకు మలుపు తిరిగింది.
*నేను నిన్న ఓ రిక్షా వాడిని చూశాను. వాడి మాట, నడిచే తీరు, బీడీ త్రాగే స్టైలు....అవీ చూసి నేనో స్టైల్ అనుకున్నా. మామూలు రౌఢీలా అరుపులు, కేకలూ కాకుండా...అని ఎల్.వి.ప్రసాద్....చక్రపాణులకు చెప్పి....చేసి చూపించా. * బాగుంది రంగారావ్....ఇలాగే చెయ్...వెరైటీగా ఉంది*...అని ప్రోత్సహించారు. ఆ మూవీతో రామారావు తో బాటు సున్నం రంగడిగా నాకూ పేరొచ్చింది.
ఇక పాతాళభైరవి లో నేపాళ మాంత్రికుడి రోల్. చాలా టఫ్ కాంపిటీషన్ తో నాకొచ్చింది. షైలాక్ లా చేసి చూపించా ఓ పిల్లి గడ్డం తో...ఆ నడక....పింగళి గారి స్పెషల్ డైలాగ్స్....నా ఆహార్యం....ఆ పాత్ర తో ఇక వెనుకకు తిరిగి చూసుకోవలసిన అవసరం లేకుండా పోయింది. ఓవర్ నైట్ రామారావు తో బాటు నాకూ స్టార్ హోదా వచ్చేసింది.
ఇక పెళ్ళి చేసిచూడులో ధూపాటి వియ్యన్న...ఎటో చూస్తూ మాట్లాడటం......చీటికి మాటికీ కళ్ళు చికిలిస్తూ..మధ్య మధ్య లో ముక్కడం...నెత్తిన చేతులు పెట్టుకోవడం....ఇలాంటి మేనరిజం లతో మహా బాగా పండిందాపాత్ర. ఇలా కూడా చెయ్యొచ్చన్న మాట నటన....అని అందరూ ఆశ్చర్యపోయారు!
ఇక వరుసగా....ఎన్ని పాత్రలు...
బంగారు పాపలో కోటయ్య పాత్ర, అక్బర్ పాదుషా, దక్షుడు,భోజుడు, ఘటోత్కచుడు,బాణాసురుడు, మహోదరుడు, భస్మాసురుడు, హరిశ్చంద్రుడు,మయాసురుడు,కీచకుడు,రావణుడు, నరకాసురుడు, రావణుడు,యముడు, దుర్యోధనుడు,ఉగ్రసేనుడు, కంసుడు,తాండ్ర పాపారాయుడు, హిరణ్య కశిపుడు....ఇలా ముఖ్యంగా రాక్షస రాజుల పాత్రలకు వేమూరి గగ్గయ్య తరువాత....అంతటి పేరు నాకే వచ్చింది!
ఇక తండ్రి, మామ, పెద్దనాన్న, అన్న పాత్రలూ సరేసరి.