NonSense

تو‌ چقدر قشنگ بودی عزیزم :)🖤

در شبکه‌های اجتماعی، گزارش‌هایی از مرگ «مشکوک» یک پزشک زن جوان به نام #آیدا_رستمی منتشر شده که گفته می‌شود به مداوای معترضان مجروح کمک می‌کرد. رادیوفردا قادر به تایید مستقل کشته شدن این پزشک به دست نیروهای حکومتی نیست. RadioFarda_ گویا اولین بار اینجا منتشر شده: دکتر #آیدا_رستمی ۲۱ آذر از کلانتری #اکباتان تماس میگیرن با خانواده میگن تصادف کرده و فوت شده در صورتی که وقتی میرن جنازه رو میبینن یک طرف صورت له شده و یک دست شکسته و چشم چپ تخلیه شده بوده آیدا به همراه چند نفر دیگه میرفتن خونه مجروحین اعتراضات و درمان میکردن و شناسایی شدن shahrak_ekbatan هنگام مشاهده پیکر توسط خانواده، روی پلک چشم چپ او جای بخیه بوده. کیف و تلفن همراه رو هنوز تحویل خانواده نداده‌اند و خانواده پیکر دکتر رستمی رو در گرگان دفن کرده‌اند. GhonchehAzad ویدیوی مراسم خاکسپاری #آیدا_رستمی. او ۳۶ ساله و پزشک عمومی بود که طی هفته‌های اخیر، به صورت ناشناس در «محله اکباتان» تهران، به معترضانی که توسط نیروهای سرکوب، تیر خورده یا مجروح شده بودند، در خانه‌های‌شان کمک‌های پزشکی می‌کرد. iranwire #نواجش 📡 @VahidOnline

چرا امسال نباید شب یلدا و یا آیین‌های دیگه رو فراموش کنیم و باید این آیین‌های باستانی رو برپا داریم؟ مانیفست اصلی ما "زن، زندگی، آزادی" ست و اگر خودمون رو انقلابی می‌دونیم، به این معنی نیست که مثل داعش و یا طالبان خواستار القای یک ایدئولوژی با زور اسلحه و قتل هستیم. ما برای "زندگی" می‌جنگیم! ما نمی‌خواهیم فقط این ساختار سیاسی نابود بشه، بلکه خواستار تغییر هر تفکری که این سیستم فاسد رو ایجاد کرده نیز هستیم. همون چیزهایی که شامل سرکوب مفاهیم "زندگی" و فردیت هستن. برگزاری آیین‌ها هم قطعاً یکی از قدم‌های ایجابی است که ما می‌تونیم برای اهدافمون برداریم؛ چون این مراسم ها، نمادهای محلی و ملی مارو زنده نگه می‌دارن و به ما یادآوری می‌کنن که پیوندهای انسانی هنوز وجود دارند. کنار هم قرار دادن این پیوندها یعنی دور شدن بیشتر از تفرقه و مبارزه با ساختار اجتماعی تحمیل شده توسط ج.ا! مبارزه‌ای که حاضر شدیم اون رو شروع کنیم و بابتش بها بدیم تا به تعاریف درستی از زندگی، شادی، هنر، رقص، سکس، تجربه‌ی فردی، مخالفت فردی همراه با احترام به اقلیت‌ها و هر آن چه که ج.ا سعی در سرکوب اون داشته؛ برسیم. این حکومت مخالف هر گونه مراسمی است که دربرگیرنده نمادها و ارزش های محلی یا ملی ماست؛ به همین دلیل است که ما اصرار داریم تا فیلم‌های شادی و رقص کشته‌شدگان‌مون رو پخش کنیم و به جهان نشان بدیم که این حکومت دیکتاتوری، چه انسان های ارزشمندی رو از ما گرفته. اگر فرد کشته شده، هنری داشته، از اون صحبت کنیم، اگر عاشق بوده از اون عشق یاد کنیم، توی مراسم های خاکسپاری دست بزنیم یا ترانه و سرود بخونیم، با افتخار نام کشته شدگان رو به زبان بیاریم و با زشتی، غم، دلمردگی و سرسپردگی -که ج.ا سعی در تحمیلشون به ما داره- مبارزه کنیم. ما داریم برای "زندگی" می‌جنگیم پس در حین جنگیدن، "زندگی" خواهیم کرد و همواره به مبارزه با عقاید این حکومت ادامه خواهیم داد.

احساس می‌کنم دیگه زنده نیستم. فقط نفس می‌کشم، غذا می‌خورم، صبحا به زور بلند می‌شم و میرم بیمارستان و یه سری کارای مسخره‌ی دیگه؛ ولی دیگه آدمِ زنده نیستم. زیستن تو این زمان و مکان خیلی زیادتر از اونه که بتونم از پسش بربیام.

تمام این سه پیام به نظر من خوندنی بودن. نظرات مختلف باید شنیده بشه تا بدونید تو جبهه‌ی مخالف حکومت فعلی هم گروه ها با تفکرات مختلف با هم همراه هستن. هر اتفاقی می‌افته انگشت دراز اتهامتون بالا نره که فلانی سایبریه اینو می‌گه و این حرف ها. مخصوصاً توی پیام آخر گفتن «حاصل فراخوان های فکر نشده سرخوردگی مردمه.» من با این به شدت موافقم. شما دارید بدون نظرپرسی دستور می‌دید، و بعد همونطور که سر ۱۴،۱۵،۱۶ گفته شد، انتظارات رو به طرز وحشتناکی بالا می‌برید، و بعد چون انقدر بالا رفته تمام پیروزی های خودمون در این سه روز به چشم نمیاد. من اینو اصلاً نمی‌پسندم و نتیجه‌بخش نمی‌دونم.

جاودانه می‌شود یاد این روزهای پرآشوب و التهاب که من و تو، "ما" شدیم و کارستانی کردیم که از عهده سالیان و قرن‌ها و نسل‌ها بیرون بود‌.

مسیرمون.

توییت هایی که وضعیت آرش رو به انگلیسی توضیح می‌دن و می‌تونین برای اطلاع‌رسانی استفاده کنین.

«دیدم کسی نیست، خودم ساختم.» لطفا به شنیدن صدای پدر ‎#آرش_صادقی کمک کنید. جان پسرش در خطره. آرش درگیر بیماری سرطانه ولی همچنان در زندان به سر می‌بره، به دور از هر درمانی.

عزیزم زن زندگی آزادی