Siddiqa Hasan

Kursdoshlar bilan yigʻildik. Kechikib boʻlsa ham borishga harakat qildim. Davr gʻanimatligini bilaman, doim davradan qolmaslikka harakat qilaman. “Talabalik davrim” taronasi qoʻyildi. Negadir avvalgi hisni tuymadim. Avvalgi kurslarda taronaning avj nuqtasida ichimda qandaydir anglab boʻlmas faxr tuygʻusini his qilardim. Bugun shu narsani tuymadim. Bitirganimmikan sababi? Jiddiy olsam yigʻlab yuborar edim. Bitirganimdan xafa emasman, ammo negadir yigʻlagim keldi. Talabalik menga faqatgina koʻzoynak taqdim qilmadi. Koʻp narsa berdi. Tan olaman! Lekin haqiqatda oltin davr bu davr…

Kecha himoyamda gul olmadim deb xafa boʻlib turodim)) Alloh bugun mana senga gul bogʻi bilan deb boqqa olib borib qoʻydi. Hamd❤️

Bugungi manzil ❤️ Bunaqa joylarga borish yetti uxlab tushimga kirmagan.

Sen otang uchun doim eng yaxshisisan… Dadam uzoq safardalar. Ularda tun boʻlganiga qaramay, ovozlarini eshitish uchun telefon qildim. Eshitganimda esa yigʻlab yuboray dedim. Ota uchun farzand kamoli bir dunyo, boshqa narsa bir dunyo boʻlsa kerak. Tabriklagani telefon qilganlaridagi ohangdan buni yana bir bor his qildim: — Dada, himoya yaxshi oʻtdi. Bitirvoldim oʻqishni. — Bilaman, qizim, sen doim yaxshi bajarasan. Senga ishonaman! Dadamga hali oʻqishlarimdan, ustozlardan olib kelgan maqtovlarimdan boshqa hech narsa qilolmadim. Tezroq rohatimizni koʻrishni Alloh nasib qilsin. Omin!!!

Bugun esa universitetni bitirdim. Togʻni talqon qilmadim, osmonga ham qoʻlim yetmadi, dunyoni ham oʻzgartirib yubormadim, ammo qadarimga yozilgan darajadagi ilmlarni egalladim. Baho uchun talashmadim, qizil olishga urinmadim, kerak deb oʻylamagan fanlar uchun , tan olaman, juda bosh qotirmadim. Sevgan fanlarimni sidqidildan oʻqidim, oʻrgandim. Oʻzim ma’qul deb topgan koʻrinishda yurdim. Universitetim menga koʻp narsa berdi. Ayniqsa men aynan shu yerdan millatimni, xalqimni, Vatanimni tanidim. Bu dunyomdagi eng muhim va noyob topilma men uchun. Bitirayotganimdan xafa emasman. Aksincha, yangi etapga oʻtish uchun yangi eshik ochilganidan bagʻoyat mamnunman. Batafsil boshqa kun. Bugun shunchaki tabriklarni qabul qilaman. 😊

Toʻrt yil… Toʻrt yil muqaddam talabalikka qabul qilinganim munosabati bilan sizlardan tabrik olgandim. Oʻsha paytdan buyon meni kuzatadiganlarga alohida tashakkurlarimni bildiraman. Bugun meni yana tabriklashingiz mumkin. Sababi keyingi postda. 😊

Meni necha yildan beri va qayerdan bilasizlar/taniysizlar? Ertaga muhim kunligiga qaramasdan, men mayagʻda gap sotib turibman-ey. Charchoq, asabiylik meni gapdonga aylantiradi oʻzi. Xoʻp, chalgʻimaymiz. Yozinglarchi nastalji qilamiz. 🤍

“Ha, kanalingiz yoʻqligi” degan javobni kutsam, hamma oʻz dardini aytib ketdimi?😂 Xayolparastligim qursin. 🥲

Nimadir kamdekmi hayotilarda? 🌝

Mening eng sevimli qahramonlarim xoh kinoda xoh kitobda boʻlsin doim bedavo dardga chalingan va hammadan avval, hammani boʻzlatib ketadigan obrazlar boʻlgan… Ular ketar oldi judayam baxtli, judayam quvnoq, judayam yigʻloqi boʻlishadi. Hozir oʻzimni negadir shunday his qilyapman: baxtliman, xursandman, quvnoqman, yigʻlashga esa menda doim mavzu bor… Farqim men oʻlishga ketmayapman. Shunchaki, allaqachon hayotimizning qandaydir organiga aylangan bloglarimdan vaqtincha dam olish fikri tugʻilmoqda. Instagram-ku, davno damini olmoqda)) Aniq ketaman demayotganimga bir sabab hali istixora oʻqib koʻrmadim. Birgina shuning javobi virtual hayotimni hal qiladi. Ijtimoiy tarmoqlar men ketsam hech narsa yoʻqotmasa kerak-a?) Mobodo, shaxsingizni ochiqlamasdan javob berishni xohlasangiz anonim javob uchun — link ))