رَهازی | Rahazichannel

دو سه نفر هستن که من بهشون همیشه میگم «با من نفس بکش». کلا یعنی تعارف نکن. ملاحظه نکن. دیر اومدی فدای سرت. کاری رو نرسیدی برام بکنی فدای سرت. حرف بدی زدی فدای سرت. واسه همین تا بهم میگن مثلا «شرمنده فلان حرفو زدم»، یا «ببخشید دیر اومدم»، جوابم همونه «فدای سرت. با من نفس بکش». @Rahazichannel

اگر دیدی میانِ ویرانه های خانه‌ای گلِ سرخی قد کشیده است، هرگز تعجب نکن ما اینطور دوام آورده‌ایم. @Rahazichannel

کلمه‌ی «خونه» رو خیلی دوست دارم. دارم برمی‌گردم خونه. می‌آی خونه پیش من؟ این گل‌ها رو برای خونه گرفتم. بیا خونه چایی بخوریم. بیا خونه‌ی ما حاضر بشیم. آره دیگه تو برای من مثل خونه‌ای... . @Rahazichannel

میشه برق اتاق روشن باشه آخه من تو تاریکی خوابم نمی بره، از تاریکی می‌ترسم. چشماش رو دوخته بود به لب‌هام که بگم آره، میشه برق اتاق روشن باشه... دستم رو بردم لای موهاش و پیشونی بدون خطش رو بوسیدم. دراز کشیدیم و زیر نور لامپ خوابیدیم. خوابیدیم نه، خوابید. چون من همون آدمی بودم که تمام زندگیم با چشم بند می‌خوابیدم و با کوچکترین نوری خواب از سرم می پرید. تا صبح به پهلو دراز کشیدم و پلک چشماش رو دیدم. کرکره ی بسته‌ای که وقتی باز می‌شد دنیام رو داخلش می دیدم. اولین شبی بود که کنارم خوابید، اولین شبی بود که کنارش تا صبح بیدار موندم‌. از اون شب دیگه هیچ شبی چراغ اتاق خوابم شب‌ها خاموش نشد.کم کم عادت کردم به زیر نور خوابیدن؛ باور کردنش سخته ولی من عادت کردم به عادتش... . دیگه هیچ وقت تو تاریکی خوابم نبرد، حتی وقتی سال‌ها از رفتنش گذشته بود من زیر نور می خوابیدم. میدونی چیه آدم عادت می‌کنه به عادت‌های کسی که دوسش داره، انقدر که حتی وقتی رفت اون عادت‌ها میشه یادگار بودنش... حالا من پر از عادت هایی هستم که برای خودم نیست. یادگاری مهمون‌هایی هست که اومدن تو زندگیم و رفتن... که تغییرم دادن و رفتن... انقدر که دیگه یادم نمیاد عادت های خودم‌چی بوده. امشب هیچ نوری تو این اتاق نیست. دوست دارم برگردم به عادت‌های خودم حتی اگه یه عمر شب‌ها تا صبح خوابم نبره. @Rahazichannel

مسئله پیدا کردن یار نیست؛ آدم یکی رو می‌خواد بتونه همه‌چیز رو باهاش قسمت کنه، باهاش رفاقت کنه، دوستش داشته باشه و وقتش رسید خانواده‌اش بشه، عزیز جونش بشه و یارِ خوب ماجراهات بشه... . #instrumental_music ♥️ @Rahazichannel

مسئله پیدا کردن یار نیست؛ آدم یکی رو می‌خواد بتونه همه‌چیز رو باهاش قسمت کنه، باهاش رفاقت کنه، دوستش داشته باشه و وقتش رسید خانواده‌اش بشه، عزیز جونش بشه و یار خوب ماجراهات بشه... . #instrumental_music ♥️ @Rahazichannel

به عنوان شخصی که بارها در مدت زمان های مختلف و به دلایل مختلف دچار وضعیت های روحی بدی بودم. درد، رنج، غم، گریه، احساس تهی بودن داشتن، طرد شدن، کنار گذاشته شدن، جایگزین شدن، ترک شدن و تمام احساسات مشابه اینا ماهیت زندگیه. بپذیرشون و باهاشون کنار بیا. گریه کن، قطع ارتباط کن، ناراحت باش بابتش، آهنگ غمگین گوش کن، احساساتتو بنویس. یکساعت، دو ساعت، یک هفته، یک ماه، یکسال شاید زمان ببره که باهاشون کنار بیای، بعد از گذروندن دوره‌ی سوگواری حالت بهتر میشه. دنیای واقعی همینه واقعا چه بخوای چه نخوای، ما تو کارتون و انیمیشن و سریال های پایان خوب زندگی نمیکنیم. نخ کش میشی، پاره میشی و در عین حال اپدیت هم میشی. @Rahazichannel

اگه میدونی این چیه بیا دوست بشیم 💬Gladiator tired Artikal @Kafiha

خوب که بگردی عشق رو هرجای خونه می‌تونی پیدا کنی. بین دونه‌های پودر ماشینی که می‌ریزم تا پیرهن سُرمه‌ای‌ات رو بشورم. بین برنج‌های مخلوط شده با قرمه‌سبزی که هیچ‌وقت بلد نشدم اون‌جوری که باید درستش کنم ولی تو همیشه با بَه‌بَه گفتن خوردیش. کتابایی که اون اولا واست کادو گرفته بودم بین نامه‌های نادرابراهیمی. توی چشمام که گاهی بدون هیچ حرفی فقط دوخته می‌شه بهت. چای هل‌دار عصرای پاییز و طعم عسل حل شده با شیر گرم. حتی توی موج موج خستگی صورتم وقتی که خوابم. شکلات‌هایی که میذارم تو مشتم برات و بابتش منو میبوسی. آره؛ عشق رو هرجای خونه که بگردی می‌تونی پیدا کنی‌. مخصوصاً تو کاغذی که روش می‌نویسم "خیلی دوستت دارم" و بعضی شبا می‌چسبونم به دَر یخچال تا صبح وقتی داری می‌ری ببینیش. و تو هم پایینش برام می‌نویسی من خیلی بیشتر از خیلی بیشترِ تو دوستت دارم... . @Rahazichannel

تا بداند که شب ما به چه سان می‌گذرد غَـم عشقش دِه و عشقش دِه و بسیارش ده @Rahazichannel