حرف ...!

اگر تو نبودی هیچ شاعری؛ عاشقانه ای نمی سرود! مجنونی زاده نمی شد و جهآن در عزای بی رنگی ، سراپا رختِ سیاه به تن می کرد! تو لیلیِ عاشقانه ترین منظومه هایی... طراوت بخشِ دلبرانه ترین رنگهای جهآن... مادرِ صبورِ همه ی عروسکها ، رفیقِ نازنینِ تمامِ گلها... و چه سرمست و روح افزاست ، خانه ای که لبریزِ عطرِ خنده های توست! حالِ خوشِ همه ی فصلهایی و ظریفی مثلِ برگِ گل اما ، جهآنی وسیع در اعماقِ قلبت پنهان شده ؛ تو هر روز قوی تر بودن را یاد می گیری و به محکم بودن ؛ عادت می کنی! و دنیایی از اراده در نگاهِ شفاف ات برق می زند... دنیایی از خواستن و تغییر ! یک روز برای تو کم است که تمامِ روزها با شور و هیجانِ نگاهت ، زیباتر می شود! #فاطمه_پنبه_کار |#روز_دختر_مباااارک💗|

با بعضی‌ها حال آدم یک جوری میشود؛ یک جورِخوب! از آن خوب‌هایی که شبیه خوردن آب یخ وسط گرمای تابستان است، یا شاید هم شبیه خوردن گوجه سبز با نمک است که به تلخی هم نمی‌زند، شبیه قدم زدن در زیر باران! می‌دانی آدم خیالش یک جورِخاص راحت است، راحت از آن‌که خوبیشان هیچ‌وقت ته‌نشین نمی‌شود. این جور آدم‌ها شبیه فرش رنگ به رنگ نمی‌شوند، شبیه #باران می‌مانند؛ همین قدر لطیف، همین قدر آرام، همانقدر دلنشین. 💜🎀💜

و حوالیِ اٌردیبهشت ؛ هوای آسمان ابری هم که باشد، بارانش نَمِ شوقی به قلبت می پاشد تا باور کنی در پسِ ابرهای سیاهِ باران زا ؛ آبی ترین آسمان و درخشان ترین روزها سرمستانه به انتظار نشسته،که طلوع و روشنی همین حوالی ست... باور کن به یقین و عشق! اصلاً یک پنجره هم برای دلت کافی ست تا باز شود رو به کوچه باغِ بهآرنارنج و بهشت... یک پنجره و یک مسیر؛ مسیری که پلِ عبورِ دستهای عاشقِ توست با معشوقه های گوجه سبز و بادام... و گاهی روزنه ای برای شنیدنِ نجواهای ناممکن؛ پچ پچِ شمعدانی و شب بوهای سرمست... عشقْ واژه های دو درختِ گیلاسِ جوان! حوالیِ اٌردیبهشت ؛ طراوت،تنها یک واژه ی ساده نیست در دلِ نوشته هایت؛ عطر و اشتیاقِ سٌکرآوری ست که با لحظه هایت سفت و سخت عجین و رفیق شده باشد! و این است بهآر ؛ بهآری که با اٌردیبهشت،رسمِ دلبرانگیِ دنیاست! #فاطمه_پنبه_کار

قاعده ی هفتم: در این زندگانی اگر تک و تنها در گوشه ی انزوا بمانی و فقط پژواک صدای خود را بشنوی،نمی توانی حقیقت را کشف کنی.فقط در آینه ی انسانی دیگر است که می توانی خودت را کاملاً ببینی. #الیف_شافاک

سوفی در مست ترین حالت ممکنش حرف جالبی زد: که یک شبهایی باید زیاده روی کرد! در مستی، در غم، در دوست داشتن، در هر آنچه که همیشه محتاط بوده ای...

💜🎀💜

وقتی یک نفر پولش را خرج می‌کند تا برای خود چیزی بخرد، بسیار مراقب است که چه مقدار خرج می‌کند و چه چیزی می‌خرد. وقتی یک نفر پولش را خرج می‌کند تا برای فرد دیگری چیزی بخرد، بسیار مراقب است که چه مقدار خرج می‌کند ، اما درباره اینکه پولش را صرفِ خرید چه چیزی کرده است کمتر دقت می‌کند. وقتی یک نفر پول فرد دیگری را خرج می‌کند تا برای خودش چیزی بخرد، بسیار مراقب است که چه چیزی می‌خرد، اما درباره اینکه چه مقدار خرج می‌کند، چندان مراقب نیست. و وقتی یک نفر پول فرد دیگری را خرج می‌کند تا برای فرد دیگری چیزی بخرد ، نه به مقدار پولی که خرج می‌کند و نه به آن چیزی که برایش پول خرج کرده است توجهی نمی‌کند. و این کارِ دولت است برای شما! • میلتون فریدمن

یه شب مهمون داشتیم، کفش ها توی حیاط جفت شده بود، همشون مرتب بودن به جز یک کفش که پاشنه هاش خوابونده شده بود. هرکس میخواست بیاد تو حیاط اون کفش ها رو میپوشید. میدونی چرا؟ چون پاشنه هاش خوابونده شده بود. یه کم که فکر کردم دیدم بعضی از ما آدم ها مثل همین کفش های پاشنه خوابونده هستیم. برامون مهم نیست کی سوارمون میشه... یادت باشه که اگر سر خم کنی، اگر خودت به خودت احترام نذاری، اگر ضعیف باشی، همه میخوان ازت سواری بگیرن و کسی هم بهت احترام نمیذاره.

آدمی به مرور آرام می‌گیرد بزرگ میشود بالغ می‌شود و پای اشتباهاتش می ‌ایستد آنها را به گردن دیگران نمی‌اندازد و دنبال مقصر نمی‌گردد گذشته‌اش را قبول میکند نادیده‌اش نمی‌گیرد و اجازه می‌دهد هر چیزی که بوده در همان گذشته بماند . آدمی از یک جایی به بعد می ‌فهمد که از حالا باید آینده‌ اش را از نـو بسازد اما به نوعی دیگر می‌فهمد که زندگی یک موهبت است ، یک غنیمت است ، یک نعمت است و نباید آن را فدای آدم‌های بی مقدار کرد! اصلا از یک جایی به بعد حال آدم خودش #خوب می‌شود ... محمود دولت آبادی