موسیقی سنتی و عرفانی

معرفت یعنی چه ؟ 👇 معرفت به معنی شناخت یا آگهی که برخواسته از عقل باشد . با توجه به کتاب دفتر عقل و آیت عشق استاد دینانی عشق بدون معرفت حاصل شدنی نیست . 💠 اَلا یا اَیُّهَا السّاقی اَدِرْ کَأسَاً و ناوِلْها که عشق آسان نمود اوّل ولی افتاد مشکل‌ها 💠 ✍️ عشق در نگاه اول آسان وانمود میکند . و در پس آن نیاز مبرم به معرفت و شناخت است که عشق را زنده تر و پرحرارت تر نگاه میدارد و الا هر عاشقی که معرفت نداشته باشد با خطر سردی عشق مواجه میگردد 🔹 🔸️افتادن مشکل ها در هرلحظه در اثر نبودن شناخت است ... اما بازوی محرکی به نام عشق است که معشوق را هر آینه سوق به فراگیری معرفت و شناختن معشوق میکند . ♥️ #استاد_دینانی #معرفت #عشق # @insta

Uploaded by 68393161 لینک دانلود مستقیم

یا ممکن هست شخص شیعه امام زمان را ببیند و به او بگوید میخواهم ظهور کنم و این مسکین بیچاره فریب ناخودآگاه اش را می خورد و مردم را دعوت می کند و هیچ اتفاقی نمی افتد و بعد می گویند بداء حاصل شد مثل مرحوم آیت الله م.ب فرمودند پیر مرد تر از شما هم ظهور را درک خواهند کرد و بدانید اینها پاسخ شما نمی باشد پاسخ شما یک آگاهی خالص و ناب است. آنچه مهم است توجه به خویشتن است. در اثر مداومت بر این مراقبه خویشتن تجلی میکند و نه تنها تمام افکار ناپدید میشوند تمام آمال و آرزوها و تمام درد و رنج ها و شهوات محو خواهند شد و دیگر انسان به دید شهوانی به کسی نگاه نمی کند زیرا که به ورای جنسیت رفته است و عشق الهی خویشتن را پر خواهد کرد ان شاء الله. این اولین مراقبه میباشد در مراتب بالاتر در عرفان اسلامی ۳۰ مراقبه ی دیگر وجود دارند که آنها را خواص دانند و دو مراقبه وجود دارد که احدی نمی داند تنها مرشد کامل می داند و سینه به سینه منتقل می شود.

علامه طباطبائی رحمة الله علیه می فرمایند: اسرع طرق نفی خواطر توجه به نفس (آگاهی) می باشد. «رویّه مرحوم استاد، آقای قاضی نیز طبق رویّه استاد بزرگ آخوند ملاّ حسینقلی همان طریق معرفت نفس بوده است، و برای نفی خواطر در وهلۀ اوّل توجّه به نفس را دستور می داده اند، بدین طریق که سالک برای نفی خواطر باید مقدار نیم ساعت یا بیشتر را در هر شبانه روز معیّن نموده و در آن وقت توجّه به نفس خود بنماید. در اثر این توجّه رفته رفته تقویت پیدا نموده و خواطر از او نفی خواهد شد، و رفته رفته معرفت نفس برای او حاصل شده و به وطن مقصود خواهد رسید؛ إن شاءالله. حضرت آیت الله سید محمد محسن طهرانی قدس سره می فرمایند: در توجه به نفس انسان دفع خواطر می کند و درون خود را جستجو می کند،درونی که عاری از افکار و تصوّرات و توهمات و صفات می باشد بدون هیچ گونه تعلّق و ارتباط با مبدأ و مکانی. 📝 پ.ن: ۱. مبتدیان در یک جای خلوت و سکوت به مدت یک ساعت به هر صورتی که دوست دارید بنشینید و یا دراز بکشید. ۲. چشمان خود را ببندید و توجه خود را به آگاهی که در وجود شما است متمرکز کنید و بدون اینکه به زبان بیاورید در قلب خود بگویید من هستم. ۳. برای اینکه بدانید آگاهی چیست از خود بپرسید آن کیست که فکر می کند؟ آن کیست که درد و رنج را احساس می کند؟ آن کیست که می شنود؟ آن کیست که پدیده ها را ادراک می کند؟ توجه خود را بر خویشتن یا آگاهی خود متمرکز کنید. ۴. اگر افکار تمرکز شما را بهم می زنند طبیعی است و اصلا التفات نکنید و بگذارید افکار بیایند و رد نکنید فقط توجه شما بسمت آگاهی باشد به مرور زمان افکار کاهش و در نهایت ناپدید خواهند شد. آن کسی که این تجربه‌ها را دارد چه کسی است؟" توجه ما فقط باید بر آن باشد. تجربه‌ها می‌آیند و می‌روند اما شاهد همه تجربه‌ها همیشه بدون تغییر باقی می‌ماند. توجه ما همیشه باید آنجا باشد. آن فکر کننده کیست؟ توجه خود را به آن منبع متمرکز کنید. و بعد اگر آن آگاهی و منبع را پیدا کردید دیگر سؤال نپرسید در سکوت محض بر آن منبع غوطه ور شوید. ممکن است در اثر انجام مراقبه شخص مراقبه کننده مکاشفاتی ببیند نور هایی به رنگ های مختلف ببیند به هیچ عنوان توجه نکنید زیرا که حقیقی نیستند. چه بسا یک شخص بودایی این مراقبه را انجام بدهد و بودا را ببیند یا یک سنی این مراقبه را انجام دهد و ابوبکر را ببیند و ابوبکر او را در آغوش بگیرد. و یک فرد آتئیست هیچ چیزی نمی بیند. علامه طباطبائی رحمة الله علیه می فرمایند: اسرع طرق نفی خواطر توجه به نفس (آگاهی) می باشد. «رویّه مرحوم استاد، آقای قاضی نیز طبق رویّه استاد بزرگ آخوند ملاّ حسینقلی همان طریق معرفت نفس بوده است، و برای نفی خواطر در وهلۀ اوّل توجّه به نفس را دستور می داده اند، بدین طریق که سالک برای نفی خواطر باید مقدار نیم ساعت یا بیشتر را در هر شبانه روز معیّن نموده و در آن وقت توجّه به نفس خود بنماید. در اثر این توجّه رفته رفته تقویت پیدا نموده و خواطر از او نفی خواهد شد، و رفته رفته معرفت نفس برای او حاصل شده و به وطن مقصود خواهد رسید؛ إن شاءالله. حضرت آیت الله سید محمد محسن طهرانی قدس سره می فرمایند: در توجه به نفس انسان دفع خواطر می کند و درون خود را جستجو می کند،درونی که عاری از افکار و تصوّرات و توهمات و صفات می باشد بدون هیچ گونه تعلّق و ارتباط با مبدأ و مکانی. ۱. مبتدیان در یک جای خلوت و سکوت به مدت یک ساعت به هر صورتی که دوست دارید بنشینید و یا دراز بکشید. ۲. چشمان خود را ببندید و توجه خود را به آگاهی که در وجود شما است متمرکز کنید و بدون اینکه به زبان بیاورید در قلب خود بگویید من هستم. ۳. برای اینکه بدانید آگاهی چیست از خود بپرسید آن کیست که فکر می کند؟ آن کیست که درد و رنج را احساس می کند؟ آن کیست که می شنود؟ آن کیست که پدیده ها را ادراک می کند؟ توجه خود را بر خویشتن یا آگاهی خود متمرکز کنید. ۴. اگر افکار تمرکز شما را بهم می زنند طبیعی است و اصلا التفات نکنید و بگذارید افکار بیایند و رد نکنید فقط توجه شما بسمت آگاهی باشد به مرور زمان افکار کاهش و در نهایت ناپدید خواهند شد. آن کسی که این تجربه‌ها را دارد چه کسی است؟" توجه ما فقط باید بر آن باشد. تجربه‌ها می‌آیند و می‌روند اما شاهد همه تجربه‌ها همیشه بدون تغییر باقی می‌ماند. توجه ما همیشه باید آنجا باشد. آن فکر کننده کیست؟ توجه خود را به آن منبع متمرکز کنید. و بعد اگر آن آگاهی و منبع را پیدا کردید دیگر سؤال نپرسید در سکوت محض بر آن منبع غوطه ور شوید. ممکن است در اثر انجام مراقبه شخص مراقبه کننده مکاشفاتی ببیند نور هایی به رنگ های مختلف ببیند به هیچ عنوان توجه نکنید زیرا که حقیقی نیستند. چه بسا یک شخص بودایی این مراقبه را انجام بدهد و بودا را ببیند یا یک سنی این مراقبه را انجام دهد و ابوبکر را ببیند و ابوبکر او را در آغوش بگیرد.و یک فرد آتئیست هیچ چیزی نمی بیند.

یا ممکن هست شخص شیعه امام زمان را ببیند و به او بگوید میخواهم ظهور کنم و این مسکین بیچاره فریب ناخودآگاه اش را می خورد و مردم را دعوت می کند و هیچ اتفاقی نمی افتد و بعد می گویند بداء حاصل شد مثل مرحوم آیت الله م.ب فرمودند پیر مرد تر از شما هم ظهور را درک خواهند کرد و بدانید اینها پاسخ شما نمی باشد پاسخ شما یک آگاهی خالص و ناب است. آنچه مهم است توجه به خویشتن است. در اثر مداومت بر این مراقبه خویشتن تجلی میکند و نه تنها تمام افکار ناپدید میشوند تمام آمال و آرزوها و تمام درد و رنج ها و شهوات محو خواهند شد و دیگر انسان به دید شهوانی به کسی نگاه نمی کند زیرا که به ورای جنسیت رفته است و عشق الهی خویشتن را پر خواهد کرد ان شاء الله. این اولین مراقبه میباشد در مراتب بالاتر در عرفان اسلامی ۳۰ مراقبه ی دیگر وجود دارند که آنها را خواص دانند و دو مراقبه وجود دارد که احدی نمی داند تنها مرشد کامل می داند و سینه به سینه منتقل می شود.