🕌مَكْتَبَّ اِمَامَ اَبُوْحَنِيْفَهْ (رَح)🕌

انا لله وانا الیه راجعون . شهادت محترم عزیز محسن فخری زاده را تسلیت عرض مینمایم واز رب العزت برای بازماندگان ایشان صبر وآجر میطلبم . الهم اجعله مع الصدقین والشهدا. آمین

صد دفعه هم بخونم تاثير گذاره چون فوق العاده است 1. مهمترين سايزي که بايد آدم بدونه سايز (دهنشه). 2. قضاوت در مورد ديگران انتقاد نيست (توهين) است. 3. هر کار يا حرفي که در آخرش بگيم "شوخي کردم"، شوخي نيست حمله به شخصيت آن فرد است. 4. بازي کردن با احساسات مردم، زرنگي نيست، (هرزگي) است. 5. خراب کردن يک نفر توي جمع جوک نيست، (کمبود) است. 6. به راهي که اکثر مردم مي روند بيشتر شک کن، اغلب مردم فقط تقليد مي کنند. انگشت نما بودن بهتر از احمق بودن است. ﻳﺎﺩ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﻜﻨﻴﻢ ﻫﺮﮐﯽ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺗﯿﭙﻪ ﻫﺮﺯﻩ ﻧﯿﺴﺖ ! ﻫﺮﮐﯽ ﺭﯾﺶ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﻮﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ! ﻫﺮﮐﯽ , ﭼﺎﺩﺭ ﻣﯿﺰﺍﺭﻩ ", ﻣﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪﺱ "" ﻧﯿﺴﺖ ! ﻫﺮﮐﯽ ﺧﻮﺵ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﭼﺎﭘﻠﻮﺱ ﻧﯿﺴﺖ! ﻫﺮﮐﯽ ﻣﯿﺨﻨﺪﻩ ﺑﯽ ﻏﻢ ﻧﯿﺴﺖ ! ﻫﺮﮐﯽ ﺯﯾﺎﺩ ﮐﺎﺭﻣﯿﮑﻨﻪ ﺣﻤﺎﻝ ﻧﯿﺴﺖ ! ﻫﺮﮐﯽ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﻓﻘﯿﺮ ﻧﯿﺴﺖ ! ﻫﺮﮐﯽ ﺁﺩﻣﻪ , ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﯿﺴت ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻨﺰ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﯿﺸﻪ، ﺑﯽ ﺭﺣﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺱ ﻧﻤﯿﺨﻮﻧﻪ، ﺧِﻨﮓ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯿﮑﻨﻪ، ﻻﻝ ﻧﯿﺴﺖ پس زود قضاوت نکن... متنی زیبا : برای کسی که میفهمد هیچ توضیحی لازم نیست و برای کسی که نمیفهمد هر توضیحی اضافه است آنانکه میفهمند عذاب میکِشند و آنانکه نمیفهمند عذاب می دهند مهم نیست که چه "مدرکی" دارید مهم اینه که چه "درکی" دارید مغزِ کوچک و دهانِ بزرگ میلِ ترکیبیِ بالایی دارند کلماتی که از دهانِ شمابیرون می آید ویترینِ فروشگاهِ شعورِ شماست پس وای بر جمعی که لب را بی تأمّل وا کنند چرا که کم داشتن و زیاد گفتن مثلِ نداشتن و زیادخرج کردن است! پس نگذارید زبانِ شما از افکارتان جلو بزند. یادمان باشد که: "حق الناس " همیشه پول نیست! گاهی "دل" است... دلی که: باید بدست می آوردیم ونیاوردیم! دلی که: باید می دادیم و ندادیم! دلی که: شکستیم و رهاکردیم! دلهای غمگینی که: بی تفاوت از کنارشان گذشتیم! حواسمان باشد که: ﺑﺎ "ﺯباﻥ "ﻣﯿﺸود ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﺯباﻥ ﻣﯿﺸود ﺭﻭﺣﯿﻪ ﺩﺍﺩ ﺑﺎ ﺯباﻥ ﻣﯿﺸود ﺍﯾﺮﺍﺩﮔﺮﻓﺖ با ﺯباﻥ ﻣﯿﺸود ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﺯباﻥ ﻣﯿﺸود ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺖ با ﺯباﻥ ﻣﯿﺸود ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩ ﺑﺎ ﺯباﻥ ﻣﯿﺸود ﺁﺑﺮﻭ ﺑﺮﺩ ﺑﺎ ﺯباﻥ ﻣﯿﺸود ﺁﺑﺮﻭ ﺧﺮﯾﺪ ﺑﺎ ﺯباﻥ ﻣﯿﺸود جدایی انداخت با زبان میشود آتش زد با زبان میشود آتش راخاموش کرد حواسمان به دلهایمان باشد: "آلود ه اش نکنیم" چنانچه شایسته دانستید به اشتراک بگذارید. @noroozi41

محمد بن جریر طبری در سال ۲۲۴ هجری قمری برابر با ۲۱۸ هجری خورشیدی در آمل چشم به جهان گشود. وی در عین تاریخ‌نگار بودن مفسری پرتوان نیز بود، وی کتاب تاریخ طبری را نگاشت که در آن وقایع به ترتیب سال تنظیم شده و تا سال ۳۰۲ هجری را در برمی گیرد. تاریخ طبری مرجع عمده تاریخ جهان و ایران تا اول سده چهارم هجری است، همچنین این کتاب در واقع مأخذ عمده تمام کسانی واقع شده‌است که بعد از طبری به تألیف تاریخ اسلام اهتمام ورزیده‌اند. وی از سنین پیش از نوجوانی در زادگاهش طبرستان به فراگرفتن فنون و دانش از جمله مبحث علم و عرفان مشغول گردید. پس از فراگرفتن مقدمات علوم در ۱۲ سالگی آمل را ترک گفت و به ری روآورد. طبری پس از مدتی بین‌النهرین را ترک کرد و برای آشنایی با اصحاب ری عازم مصر شد. او در این سفر از راه شام و بیروت گذشت و در ۲۵۳ قمری هنگام حکومت احمد بن طولون به مصر وارد شد و سه سال در آن دیار ماند و در شهر فسطاط مصر نزد پاره‌ای از دانشمندان آن دیار شاگردی کرد. طبری طی سفرهای بسیار خود بیش‌تر سفرنامه‌هایی را که حاوی تاریخ و جغرافیای پیش از زمان خود بود، مطالعه کرد. هم‌چنین، طی آن سفرها با سیره نویسان گوناگونی در جهان دیدار کرد و اطلاعات زیادی از آن‌ها به دست آورد. او پس از زندگی سه ساله در مصر از راه شام به بغداد بازگشت و پس از زمان کوتاهی برای دیدار از وطنش راهی طبرستان شد و در سال ۲۹۰ قمری به آمل آمد. طبری پس از مدتی به بغداد بازگشت و در محلهٔ رحیه یعقوب اقامت نمود و مطالعات خود را ادامه داد. طبری در بغداد ضمن آن که دانش خود را در فقه، تاریخ، حدیث تکمیل می‌کرد، شاگردانی نیز تربیت نمود و زمانی که در محلهٔ قنطره البردان بغداد زندگی می‌کرد، نگارش تاریخ خود را با نام تاریخ الرسل و الملوک که با نام تاریخ طبری شناخته می‌شود، آغاز کرد. او که روزانه چهل برگه از تاریخ خود را گردآوری می‌کرد و نزدیک به چهل سال به نوشتن تاریخ طبری پرداخت. به این ترتیب که از ۴۸ سالگی شروع به گردآوری نسخه‌های پراکنده سفرنامه‌ها نمود و از ۶۵ سالگی به‌طور مستمر در بغداد یادداشت‌های پراکنده خود را به مدت ۲۳ سال تنظیم کرد تا آن که پیش از مرگش آن را به پایان رساند. وی در این بین یک بار به هندوستان هم سفر نمود. طبری در کنار تنظیم تاریخ خود، به خواهش المکتفی، خلیفه عباسی، کتابی درزمینهٔ وقف نوشت که در بر گیرندهٔ نظر همهٔ دانشمندان و مسلمانان تا آن زمان بود. طبری طی آن سال‌ها کتاب جامع البیان عن تاویل را نیز در تفسیر قرآن نوشت که به تفسیر طبری شهرت پیدا کرد.[۴] @noroozi41

عید قُربان (به عربی: عِید الأضحیٰ یا عید نحر) روز جشنی است که به مناسبت روز آزمایش ابراهیم (با قربانی کردن فرزندش اسماعیل) توسط خداوند و سربلندی ابراهیم از این آزمایش و در تاریخ دهم ماه ذیحجه برگزار می‌شود، از بزرگترین اعیاد مسلمانان است و در این روز به یاد ابراهیم و فرزندش اسماعیل، توسط بسیاری از مسلمانان جشن گرفته می‌شود.[۲]

«ذلِکَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَي الْقُلُوبِ» ﴿حج/۳۲﴾ وکسی که او امر و برنامه های الهی را بزرگ شمارد بی گمان این بزرگداشت نشانه ی تقوای دلهاست.   آداب عید قربان از انس روایت است هنگامی پیامبر به مدینه امدند (اهل مدینه) دو روز داشند که به بازی و سرگرمی مشغول می شدند و جشن می گرفتند،پیامبر فرمود: «خداوند به جای آنها، دو روز بهتری برای شما قرار داده است، روز عید فطر و روز عید قربان» (حدیث صحیح – سنن نسائی رقم۱۵۵۶) مسلمانان فقط سه عید دارند: ۱-عید فطر ۲-عید قربان ۳- روزجمعه عید هفتگی   اذکار و فضائل روز عید و ایام التشرق(۱۱و۱۲و۱۳ذی الحجه): روایت است که عبدالله بن عباس و دیگر اصحاب رسول الله تکبیر عید قربان را بعد از نماز صبح روز عرفه شروع می نمودند و بعد از نماز عصر آخرین روز از ایام تشریق به پایان می رسانیدند.(حدیث صحیح-سنن بیهقی رقم ۶۰۷۲) ابو هریره،عمر،عبدالله بن مسعود،و عبد الله بن عمر، دربازار، بعد از نماز ها، وقت خواب، نشستن وپیاده رفتن خود را مشغول تکبیر گفتن می نمودند. (صحیح بخاری-رقم۹۷۰-۹۶۹) عبدالله بن عمر میگفت: رسول الله به همراه اصحاب در هر دو عید تکبیر گویان با صدای بلند به سوی نماز می رفتند. (حدیث صحیح –سنن بیهقی رقم۵۹۲۵)   الفاظ تکبیر: (الله اکبرالله اکبر،لا اله الا الله، و الله اکبر الله اکبر،ولله الحمد) (الله اکبر الله اکبر الله اکبر لا اله الا الله و الله اکبر الله اکبر ولله الحمد) (امام مالک و امام شافعی این لفظ را نیز جائز می دانند.) آداب و سنت های عید قربان: ۱- سنت است نماز عید در مصلی (عید گاه) خوانده شود. ۲- رعایت نظافت، استعمال بوی خوش،مسواک زدن وغسل زدن چنانچه در روز جمعه تاکید شده است ۳- پوشیدن بهترین لباس خود ۴- صدقه دادن ۵– پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم در روز عید قربان قبل از نماز چیزی نمی خورد تا از نماز بر می گشت. نظر علماء بر این است که بعد از نماز عید غذای خود را با گوشت قربانی اش شروع کند . ( فتح البای شرح حدیث ۹۵۵ صحیح بخاری )   اهمیت نماز عید : از ام عطیه رضی الله عنها روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم به ما فرمودند: «که دختران بکر ( ازدواج نکرده ) و زنان قاعده ( عادت ماهیانه ) را به مصلی ببریم تا در کار نیک و دعای مسلمانان شریک باشند و زنان قاعده از مصلی کناره می گرفتند.» ( صحیح بخاری – رقم ۳۲۴ ) حال وقتی پیامبر صلی الله علیه وسلم به زنان چنین توصیه می کند، مطمئنا این اهمیت تاکید پیامبرe شامل حال مردان بیشتر می شود؛ نماز عید جزء شعائر ظاهری اسلام بوده که پیامبر صلی الله علیه وسلم هموراه بر آن مواظبت داشتند و برخی علماء نیز حکم وجوب نماز عید را داده اند. شایسته است که فرزندانمان را نیز همراه خود به نماز عید ببریم.   آداب رفتن به نماز عید : ۱ – پیاده به مصلی رفتن و پیاده برگشتن. ۲ – از راهی به مصلی رفتن و از راه دیگر بازگشتن. ۳ – برای مامومین مستحب است که برای نماز عید زود به مصلی بروند اما امام سنت است دیرتر به مصلی برود. ۴ – پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم قبل از نماز عید سنتی نمی خواند ولی وقتی به منزلشان بر می گشتند ، دو رکعت می خواندند. ( حدیث حسن ابن ماجه رقم ۱۲۹۳ ) ولی طبق دستور پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم وقتی وارد مسجد شدیم ، می توانیم دو رکعت سنت تحیه المسجد بخوانیم. ( حدیث مسلم/ رقم ۷۱۴ )   کیفیت نماز عید: نماز عید دو رکعت است که پس از تکبیره الحرام و دعای استفتاح (وجهت) هفت تکبیر دیگر بگوییم، در رکعت دوم بعد از تکبیر انتقال (بالا امدن از سجود) پنج تکبیر دیگر میگوییم، در هر رکعت پس از تکبیرات تعوذ گفته ( اعوذ بالله …) و سوره حمد می خوانیم ، در بین تکبیرات، حمد و ثنای خدا را می گوییم و او را مورد مجد و تعریف قرار می دهیم. (( سبحان الله و الحمدلله و لا اله اله الله و الله اکبر)) و بر پیامبر صلی الله علیه وسلم صلوات می فرستیم . ( معجم الکبیر طبرانی – حدیث صحیح رقم ۹۵۱۹ ) توجه: کسانی که به نماز عید همراه امام نرسند و همچنین زنانی که در خانه هستند می توانند نماز عید را به جا آورند . ( صحیح بخاری/ رقم ۹۸۷ ) در صورت نرسیدن به نماز جماعت ( نماز عید) تعداد رکعات نماز و چگونگی آن هیچ تغییری نمی کند، آن طور که از انس رضی الله عنه روایت شده است. (حدیث حسن – سنن بیهقی رقم ۶۰۳۱)   آداب اجتماعی روز عید: دیدار کردن با آشنایان، بجای آوردن صله ی رحِم ، تبریک و تهنیت گفتن به یکدیگر[اصحاب پیامبرe هنگامی که روز عید همدیگر را ملاقات می کردند به یکدیگر می گفتند : (( تقبل الله منا و منک )) ( خداوند از ما و شما قبول بگرداند ) ] آنچه باید از انجام آن خودداری کرد: ۱- دست دادن با نامحرمان ۲- پوشیدن لباس های نازک ، چسبان و نیمه برهنه ۳- اسراف کردن و … @noroozi41