🔺PARADOX🔺

دو تا انتخاب داری: الگو باشی درست عبرت باشی

من؟ از دور بسیار خشک و جدی، از نزدیک صمیمی و شوخ و از خیلی نزدیک بسیار غمگینم.

غم‌های خوب نشدنی کلمه نمی‌شن؛ اشک می‌شن پشت فرمون، حین آشپزی و گردگیری، دقایقی قبل از خواب، سر یه تیکه آهنگ، زیر دوش، وسط فشار کار، موقع جویدن غذا، می‌شن روزمرگی‌.

من معمولا خانواده‌ام رو در جریان مشکلات زندگیم قرار نمیدم چون کاری از دستشون برنمیاد و راستش رو بگم مدل همدردی کردنشون هم استرس دادنه جای راهنمایی یا چه میدونم حرف مثبت، بعد الان اینطوریه که چون در جریان نیستن فکر میکنن همه چیز گل و بلبله و عکس العملم به ناراحتی‌هاشون به اندازه کافی و دلخواهشون نیست، در حالیکه واقعا توان ذهنیم الان همینقدره، کشش درد و ناراحتی و غر و درامای بیشتر رو ندارم و این هم نمیتونم بگم.🤌🏻

انگار تمام آنچه دوست داشته‌ام، از من دزدیده‌اند و حتی اگر تمام آن را به من بازگردانند، کافی نخواهد بود.

بعضی وقتا خیلی راحت میشه آدما رو کنار گذاشت، فقط کافیه یادت بیاد حرفایی که فکر نمی‌کردی هیچوقت بشنوی رو شنیدی و چیزایی که فکر نمی‌کردی ببینی رو دیدی.

تو‌ نمی‌تونی کسی که نمی‌خواد نجات داده بشه رو، نجات بدی.

وقتی خدا زنان را بین مردان تقسیم کرد و تو را به من داد، احساس کردم که آشکارا طرف مرا گرفته. • نزار قبانی