﮼ماهِ‌دل

آدم ها گاهی اوقات گریه میکنند نه به خاطر اینکه ضعیف هستند بلکه به این خاطر که برای مدت طولانی قوی بوده اند ...

‌ من همیشه بودم ‏حتى وقتی بریده بودم ‏دلخور بودم ‏حتى وقتی حالشو نداشتم ‏من همیشه بودم ‏من دلم نیومد بی‌پناهیِ آدما رو پناه نباشم ‏دلم نیومد یهو بِبُرم برم ‏دلم نیومد یهو رها کنم ‏من همیشه بودم، ‏همیشه بودم واسه اونایی که الان نیستن...

من بخاطر اینکه تنها یا گمشده بودم عاشقت نشدم، من عاشقت شدم چون بعد از اینکه شناختمت فهمیدم که میخوام تو بخشِ همیشـگی دنیــای من بشی

درسته رفتی ولی من هنوزم مثل روز اول که با هیجان تا صبح بخاطرت بیدار میموندم با ذوق آماده میشدم که ببینمت یا برای از دست دادنت گریه می‌کردم دوست دارم..!

هنوزم‌چشمای‌ِ‌تو..

مثلا بیای بگی نگا کن من هستم دیگه غصه چیُ داری :)

‌ عادت ندارم درد دلم را به هرکسی بگویم پس خاکش می‌کنم زیر چهره خندانم تا همه فکر کنند، نه دردی دارم، نه قلبی ...

من تا همینجاش هم برات کلی صبر کردم، اصلا عادت کردم به اینکه برای تو صبر کنم برای دیدنت، برای شنیدن صدات، برای داشتن یه عکس جدید ازت، برای پرسیدن حالت، برای اینکه خودت بیای باهام حرف بزنی. تا هر وقت هم نیاز باشه برای رسیدن بهت صبر میکنم ولی دردم اینه که نمیدونم این "هر وقت" تا کی ادامه داره و من تا کی باید سهمم از تو همین دیر به دیر دیدنا و عکسات باشه؟ تا کی باید دلتنگت باشم و کاری از دستم بر نیاد؟ اصلا اگه تا ابد دلتنگت بمونم ، اگه تا ابد سهم بیشتری ازت نداشته باشم چی؟

:)🖤