مطالعات میان‌رشته‌ای: منبع شناسی، روش‌شناسی، آسیب‌شناسی

¤ سمپوزیوم هوش مصنوعی (AI) در آموزش – دیدگاه های بین رشته ای 2024 @interdisciplinarity به این سمپوزیوم پیشگامانه، جایی که پتانسیل تحول آفرین هوش مصنوعی را در شکل دادن به آینده آموزش از دیدگاه های بین رشته ای بررسی خواهد شد، ملحق شوید. •  در عصر پیشرفت سریع فناوری، هوش مصنوعی به عنوان نیروی قدرتمندی ظهور کرده است که نوآوری، کارایی، و تجربیات یادگیری شخصی‌شده را در سراسر محیط‌های آموزشی در سطح جهانی هدایت می‌کند. • هدف این سمپوزیوم گرد هم آوردن دانشگاهیان، مربیان، محققان، سیاست گذاران و متخصصان صنعت است تا در بحث های روشنگرانه شرکت کنند، بهترین شیوه ها را به اشتراک بگذارند، و در تحقیقات و ابتکارات پیشرفته در تقاطع هوش مصنوعی و آموزش همکاری کنند. از طریق مجموعه‌ای از پانل‌ها، کارگاه‌ها و ارائه‌های تفکر برانگیز، شرکت‌کنندگان موضوعات کلیدی، از جمله تغییر پارادایم‌های آموزشی، روش‌های تدریس، سیستم‌های مدیریت یادگیری، تکنیک‌های ارزیابی و موارد دیگر را از دیدگاه‌های فلسفی، آموزشی و فناوری بررسی خواهند کرد. @interdisciplinarity • چه یک متخصص با تجربه هوش مصنوعی باشید، چه یک مربی علاقه مند به استفاده از فناوری برای افزایش نتایج یادگیری، یا سیاست گذار که آینده آموزش را شکل می دهد، این سمپوزیوم یک پلت فرم منحصر به فرد برای ارتباط با متخصصان همفکر، به دست آوردن بینش های ارزشمند و کمک به شکل دادن به آینده آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی است. ¤ تاریخ و محل برگزاری • تاریخ: جمعه 06 سپتامبر 2024 - 09:00-16:00 • بوقت ایران: 16 شهریور 1403 ¤ محل برگزاری: دانشگاه زوریخ، ساختمان اصلی / بصورت حضوری و مجازی برگزار می‌شود. ¤ برگزارکنندگان • دانشگاه زوریخ، سوئیس • دانشگاه لستر، انگلستان ¤ اطلاعات بیشتر جهت ثبت نام در این لینک: 🌐 ‏https://qrco.de/bf7WN2 • سپاس از دکتر اباصلت خراسانی ، عضو هیات علمی دانشگاه شهیدبهشتی و استاد مهمان دانشگاه زوریخ،  برای مطلع کردن برای این رویداد علمی

#بارگذاری_مقاله_علمی «علوم انسانی اکولوژیک»، اوا دومانسکا مترجمین: عباس احمدوند ؛ شهلا لجم‌اورک رمه‌چری ؛ بهناز کیباخی. فصلنامه مطالعات میان رشته ای در علوم انسانی، 1403. @interdisciplinarity در این مقاله ویژگی‌های علوم انسانی اکولوژیک به عنوان علامت ظهور یک پارادایم علمی جدید تعریف و شناسایی می¬شود. این مقاله بر روی پسا انسانگرایی اکولوژیک تمرکز دارد - گرایشی که از اواخر دهه نود در چارچوب نقد پساانسان¬گرایانه از انسان¬محوری، اروپامحوری و علوم غربی در حال توسعه بوده است. نقش دانش‌های اکولوژیک سنّتی، و نیز توسعه علوم انسانیِ زیستی (نوعی دانش فراگیر که علوم انسانی، اجتماعی و علوم زیستی را به هم متصل می‌کند) همچنین در این مقاله به‌عنوان ابعاد مهم پساانسانگرایی اکولوژیک برجسته می¬شود.علوم انسانی اکولوژیک دیدگاهی آرمان‌شهری از فرا اجتماعات انسان‌ها و غیرانسان‌ها را بر اساس روابط همزیستی، تکامل مشترک و به-هم‌وابستگی ارائه می‌دهد و ساخت دانش آینده را از نظر ذهنِ گسترده، شناختِ توزیع‌شده، ارتباطات زیستی و همدلی پیش‌بینی می‌کند.

فراخوان همایش «تبین و بررسی تجربیات نزدیک به مرگ از منظر پزشکی، روانپزشکی، فلسفه و دین» @interdisciplinarity «تجربیات نزدیک به مرگ» در چندین سال اخیر به موضوعی چالش برانگیز در فضای ایران تبدیل شده است. گرچه چالشهای مشابهی با این موضوع در فضای خارج ایران، خصوصا آمریکا، وجود داشته. اما کمتر در فضای رسمی و آکادمیک این موضوع به چالش کشیده است. برای اولین بار یکی از دانشگاه های علوم پزشکی کشور از منظری میان رشته ای به این موضوع پرداخته است. امیدوارم این همایش محملی برای رویکردی علمی و فاصله گرفتن از فضای شبه علمی باشد که عموما رسانه ملی مروج آن است. @interdisciplinarity

تقویم زمانی جوایز یونسکو @interdisciplinarity سازمان یونسکو هر سال جوایز متعددی را در حوزه های موضوعی بسیار متنوع برگزار مینماید. در این تقویم میتوانید 21 جایزه که در سال 2024 و 2025 برگزار میشوند را مشاهده نمایید. این جوایز حوزه های موضوعی متنوعی از قبیل: «جایزه معلمان و توسعه»، «آزادی»، «استفاده از تکنولوژیهای ارتباطی و اطلاعاتی در آموزش»، «آموزش زنان و دختران»، «زنان در علم»، «آموزش برای توسعه پایدار»، و ... را در برمیگیرد. @interdisciplinarity

مطالعات قرآنی/اسلامی در ایران و غرب؛ گفتگویی با 5 محقق برجسته به مناسبت انتشار آخرین مجلد ترجمه دائره المعارف قرآن. @interdisciplinarity مطالب این مقاله شامل متن گفتگو با پنج نفر از متخصصان حوزه اسلام‌شناسی و مطالعات قرآنی به مناسبت پایان یافتن ترجمه فارسی «دائرةالمعارف قرآن» است. محمدعلی امیرمعزی، دون استوارت، سجاد رضوی، سید علی آقایی، و مرتضی کریمی نیا. @interdisciplinarity

«چرا دانشگاه ها باید بیشتر شبیه صومعه سراها شوند؟»، دکتر مالی وارتن (استاد تاریخ دانشگاه کارولینای شمالی)، 25 می 2023، نیویورک تایمز. معرفی و تخلیص: قاسم درزی @interdisciplinarity پیش از این (اینجا) پیرامون آموزش میان رشته ای سخن گفتیم. اینجا میخواهیم به عنوان یکی از نمونه های جالب به ارتباط میان دانشگاه ها و صومعه سراها بپردازیم. در این ارتباط دکتر مالی وارتن، استاد تاریخ دانشگاه کارولینای شمالی، یادداشت بسیار مهمی را در نشریه نیویورک تایمز منتشر کرده که مطالعه آنرا به مخاطبین فرهیخته این کانال توصیه مینمایم. @interdisciplinarity برخلاف بسیاری رویکردها در دوره مدرن که به گسست دانشگاه ها و فضاهای دینی انجامیده است، اخیرا رویکردهای جدی ای برای ایجاد ارتباط میان این دو نهاد بسیار مهم در غرب ایجاد شده است. این ارتباط در قالبهای متفاوتی میباشند: ایجاد دوره های درسی که مبتنی بر روشهای غالب دینی از قبیل: روزه، فاصله گرفتن از مظاهر دنیوی، و ... هستند؛ و ایجاد صومعه سراها در داخل دانشگاه ها. هدف اصلی از این ارتباط نیز استفاده از مزایای گفتمان دینی برای غلبه بر مضرات تکنولوژی است که در دنیای مدرن هر روز بیشتر و بیشتر میشود. از اهمّ آسیبهایی که در این گزارش برای استفاده مستمر از تکنولوژیها برشمرده شده میتوان به: ایجاد اضطراب فزاینده برای دانشجویان، ایجاد حس ناامیدی و رشد احساس خودکشی اشاره کرد. @interdisciplinarity بعنوان مثال، خانم رودریگز یکی از فارغ التحصیلان اقتصاد دانشگاه پنسیلوانیا یکی از دروسی را که در این دانشگاه گذرانده و هیچ ارتباطی هم به رشته تحصیلی اش ندارد اینگونه توصیف میکند که در این دوره «تو تکنولوژی را رها می کنی و یک ماه نمی توانی حرف بزنی.». این دوره دانش‌جویان را به بازنگری در هدف آموزش به چالش می‌کشد، به‌ویژه در زمانی که یادگیری ماشینی بسیار بیشتر از نوع بشر مطرح می‌شود. در اولین روز کلاس، جاستین مک دانیل، استاد مطالعات دینی و آسیای جنوب شرقی، قوانین را مرور کرد. این قوانین عبارت هستند از اینکه: هر هفته، دانش‌آموزان درباره یک سنت رهبانی متفاوت می‌خوانند و برخی از اعمال آن را می‌پذیرند. در ادمه ترم، آنها یک ماه نذر سکوت می کنند و از فناوری روزه می گرفتند و تلفن های خود را به او می دادند. بله، او می‌دانست که دانشجویان، کلاس‌ها، مشاغل و برنامه‌های فوق‌درسی دیگری نیز دارند. امّا آنها می توانستند ترتیبی دهند که این کار را بی صدا و بدون کامپیوتر و تکنولوژیهای مدرن انجام دهند. قوانین دیگر این کلاس عبارتند از: جواهرات یا آرایش در کلاس ممنوع است. مردان و زنان جداگانه می نشستند و به شکل متفاوتی لباس می پوشیدند: پیراهن سفید برای مردان، زنان سیاهپوش. @interdisciplinarity دکتر مک دانیل آنها را از به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی منصرف کرد. آنها باید فقط از طریق ایده ها یکدیگر را بشناسند. سوفی اویانگ، که او نیز در کلاس شرکت کرده و به تازگی در رشته پرستاری فارغ التحصیل شده است، گفت: «او با استفاده از نمودار تولد تایلندی، بر اساس زمان و روز تولد ما نام‌های جدیدی برای ما گذاشت. ما در حال تمرین زندگی رهبانی بودیم. ما باید ساعت 5 صبح از خواب بیدار می شدیم و هر 30 دقیقه یک بار امور روزانه مان را می نوشتیم. @interdisciplinarity دکتر مک دانیل همچنین دوره ای به نام ناامیدی وجودی را تدریس می کند. دانشجویان هفته ای یکبار از ساعت 5 بعدازظهر جلسه می گذارند. تا نیمه‌شب در ساختمانی با کاناپه‌های راحت، تلفن‌هایشان را بچرخانند تا یک رمان اختصاص داده شده (جلد به جلد) را یک‌جا بخوانند – کتاب‌هایی مانند «اتاق جیووانی» جیمز بالدوین و «کوری» خوزه ساراماگو. سپس آنها تا دیر وقت بیدار می مانند و در مورد آن بحث می کنند. دکتر مک دانیل گفت: «این دوره درباره امید، غلبه بر چیزها، داستان های قهرمانانه نیست. بسیاری از کتاب ها «غمگین شروع می شوند. این وسط آنها غمگین هستند. غمگین می مانند. من نگران خود 20 ساله آنها نیستم. من نگران آن‌ها در سن خودم هستم، با سرطان سینه سر و کار دارند، پدرشان می‌میرد، فرزندشان معتاد است، شغلی که هرگز به نتیجه نمی‌رسد – بنابراین وقتی با چیزهای بزرگ‌تری در زندگی سر و کار دارند، می‌دانند که تنها نیستند.". بنابراین در این دوره می آموزند که چگونه در مقابل ناامیدیهای پیاپی که در زندگی شان ایجاد میشود بایستند و این کار را با مراجعه به ادبیات و از طریق رمان برای خود بازسازی میکنند. @interdisciplinarity

دیوید پناگوزمان، که در دانشگاه سانفرانسیسکو فلسفه تدریس می کند، در مورد دوره ناامیدی وجودی دکتر مک دانیل مطالعه کرد و تصمیم گرفت که می خواهد دوره مشابهی ایجاد کند. او آن را آزمایش خواندن نامید. گروه کوچکی از رشته های علوم انسانی هر دو هفته یک بار به مدت پنج ساعت و نیم در یک اتاق سمینار مجهز به کاناپه و یک میز گرد بزرگ گرد هم می آمدند. آنها نوشته هایی از ژان پل سارتر گرفته تا فرانتس فانون را می خوانند. او در ارتباط با کیفیت این دوره گفت: «در ابتدای هر کلاس از دانش‌جویان می‌خواستم تلفن‌هایشان را خاموش کنند و در «سبد ناامیدی» که یک کیسه پلاستیکی بود، بگذارند. من یک گپ گسترده با آنها در مورد دسترسی داشتم. هدف این نیست که گوشی را به خاطر خودش برداریم، بلکه این است که منابع اصلی حواس پرتی را از بین ببریم. دانش‌چویان می‌توانند در صورت نیاز گوشی را نگه دارند. اما همه آنها تصمیم گرفتند از تلفن های خود جدا شوند." @interdisciplinarity نکته بسیار مهم اینجاست که فلسفه این دوره ها رد فناوری جدید نیست، بلکه کمک به دانش آموزان برای حفظ دست بالا در رابطه خود با آن است. دانشجویان باید بتوانند در ارتباط با تکنولوژی استقلال خود را حفظ نمایند و به طور کامل در سیطره و جهت دهی تکنولوژی قرار نگیرند. هر چه جلوتر میرویم، مواردی مثل چت GPT بیشر پژوهشگران را به وابستگی به تکنولوژی سوق میدهند و این مخاطره را که استقلال علمی هرچه بیشتر در معرض آسیب قرار بگیرد تقویت میکند. @interdisciplinarity این یادداشت بسیار مهم با تفصیلی خوبی میخواهد نشان دهد که چگونه ارتباط میان نهاد دانشگاه و نهادهای دینی میتوانند مسیر متکاملتری را برای پژوهش و آموزش در اختیار ما قرار دهند و بخش مهمی از آسیبهای استفاده از تکنولوژی در مسیر علم اندوزی را دفع نمایند. شاید ضروری باشد ما نیز در فضای ایران با نگاهی متفاوت به ارتباط نهاد دانشگاه و روشهای مطالعات دینی، رویکردی روشمندتر را در تعامل اثربخشتر این دو نهاد برگزینیم.

«چرا دانشگاه ها باید بیشتر شبیه صومعه سراها شوند؟»، یادداشتی تحلیلی و جذاب پیرامون آموزش عالی با رویکردی میان رشته ای از دکتر مالی وارتن (استاد تاریخ دانشگاه کارولینای شمالی)، 25 می 2023، نیویورک تایمز.👇👇👇👇👇 @interdisciplinarity

🖌آموزش میان رشته ای چیست؟ و چرا ضرورت دارد؟ @interdisciplinarity در آموزش سنتی، دانش آموزان/دانشجویان در قالبی که در آن هر موضوع مستقل از سایر موضوعات تدریس می‌شود، یاد می‌گیرند. اگرچه ممکن است ریاضیات، علوم، دانشهای زبانی و علوم اجتماعی در یک برنامه درسی ظاهر شوند، طرح درس یک درس معمولاً هیچ ارتباطی با دروس دیگر ندارد. امّا آموزش میان رشته ای کاملاً متفاوت است. یک شکل جایگزین از یادگیری، مدل آموزشی سنتی را با ترکیب موضوعات برای رسیدگی به مشکلات پیچیده‌ای که تنها با استفاده از یک رشته قابل حل نیستند، اصلاح می‌کند. به عنوان مثال، هنگام تجزیه و تحلیل اعداد نظرسنجی های سیاسی-ملی، دانش پژوه باید از دانش ترکیبی خود از ریاضیات، جغرافیا و مطالعات اجتماعی استفاده کنند. هدف آموزش میان رشته ای پرورش دادن افرادی است که بتوانند به طور انتقادی فکر کنند و مسائلی را که به رشته های مختلف تعلق دارند حل کنند. اساتیدی که یک برنامه پیشرفته را به پایان رسانده اند، ارزش و مزایایی را که یک آموزش بین رشته ای به همراه دارد، درک می کنند. @interdisciplinarity 🔴آموزش میان رشته ای چیست؟ آموزش بین رشته ای روشی از آموزش و یادگیری است که چندین موضوع را برای ایجاد یک خط فکری جدید و پرداختن به مشکلات پیچیده ترکیب می کند. این روش دو چیز را انجام می دهد که روش سنتی آموزش انجام نمی دهد. اول، تجربه یادگیری را با استفاده از چندین موضوع به طور همزمان گسترش می دهد. دوم، تفکر انتقادی را با تشویق دانش‌آموزان به مشارکت در حل مسائل پیچیده ترویج می‌کند. آموزش بین رشته ای چهار مهارت شناختی زیر را به دانش آموزان می آموزد. 1️⃣تشخیص سوگیری ها 2️⃣تفکر انتقادی 3️⃣در آغوش گرفتن ابهام 4️⃣تحلیل نگرانی های اخلاقی 🔴مزایای آموزش میان رشته ای اگرچه اجرای آموزش میان رشته ای چالش هایی را به همراه دارد، اما مجموعه ای از مزایای کوتاه مدت و بلندمدت آن را به یک تلاش ارزشمند تبدیل می کند. روش میان رشته ای آموزش و یادگیری علاوه بر یادگیری مهارت های شناختی ضروری که در محیط های حرفه ای ارزشمند است، می تواند مزایای زیر را برای دانش آموزان به همراه داشته باشد. 1️⃣آنها می توانند طیف وسیع تری از موضوعات را بررسی کنند. 2️⃣آنها قادر به درک چندین دیدگاه هستند. 3️⃣آنها می توانند دیدگاه های متضاد را به طور عینی ارزیابی کنند. 4️⃣آنها می توانند ایده ها و نظرات خود را شکل دهند. 5️⃣آنها می توانند از دانش چندین رشته به طور همزمان استفاده کنند. 6️⃣آنها می توانند با اطمینان به مشکلات پیچیده برخورد کنند. 7️⃣آنها جهان بینی جامع تری به دست می آورند. @interdisciplinarity بسیاری از شرکت ها "متفکر خارج از جعبه" را به عنوان یکی از ویژگی های ایده آلی که در یک نامزد شغلی به دنبال آن هستند، فهرست می کنند. با این حال، افرادی که خارج از چارچوب فکر می کنند معمولا کسانی هستند که آموزش بین رشته ای دریافت کرده اند. آموزش شناختی آنها برای تفکر انتقادی، خلاقانه و فراتر از مرزهای یک موضوع واحد، آنها را قادر می‌سازد تا به مشکلات نزدیک شوند و از دانش خود به شیوه‌هایی استفاده کنند که اکثر مردم نمی‌توانند. منبع: سایت مدرسه آموزش، دانشگاه آمریکایی، واشنگتن دیسی

🖌دلایل دانشگاه اوترخت برای انصراف از رتبه بندی تایمز 2024: رتبه بندی ها تاکید زیادی بر امتیازدهی و رقابت دارند، در حالی که دانشگاه می خواهد بر همکاری و علم آزاد تاکید کند. @interdiscplinarity ✅چندین دهه است که رتبه بندی دانشگاه ها یکی از عوامل مهم برای تبادل استاد و دانشجو، دریافت گرنتهای علمی و ارتقا در بسیار امور دیگر است. امّا این رتبه بندیها مشکلات بسیاری نیز در مسیر نهاد علم ایجاد کرده اند. پیش از این و در این پست به انصراف دانشگاه زوریخ و دلایل آن اشاره کردیم. دانشگاه اوترخت در زمره دیگر دانشگاه هایی است ک از شرکت در این رتبه بندی انصراف داده است. امّا این دانشگاه دلایل خود را با تفصیل بسیار خوبی بیان کرده که میتواند راهنمای مناسبی برای دیگر دانشگاه ها در سراسر دنیا، خصوصا کشور ما ایران باشد (دلایل تفصیلی را میتوانید اینجا ببینید). ذیلا اهمّ مشکلاتی که این دانشگاه برای انصراف از این رتبه بندی بیان کرده است را می آورم: @interdisciplinarity 1️⃣استرس زیاد روی رقابت: رتبه‌بندی‌ها استرس زیادی روی امتیازدهی و رقابت می‌گذارد، در حالی که ما می‌خواهیم روی همکاری و علم باز تمرکز کنیم و این با تمایل به امتیاز و رقابت سازگار نیست. 2️⃣علاوه بر این، تقریباً غیرممکن است که کیفیت کل یک دانشگاه را با تمام دوره ها و رشته های مختلف در یک تعداد به تصویر بکشید. 3️⃣همچنین، تحقیقات نشان می‌دهد که سازندگان رتبه‌بندی از داده‌ها و روش‌هایی استفاده می‌کنند که بسیار مشکوک هستند. به عنوان مثال، دانشگاه ها باید زمان زیادی را صرف ارائه اطلاعات صحیح کنند. 4️⃣این رتبه‌بندی همچنین با هدف «شناخت و قدردانی» در تضاد است. دانشگاه‌ها دیگر نمی‌خواهند کارمندان خود را فقط بر اساس انتشارات در مجلات علمی (که وزن زیادی در رتبه‌بندی دارند) قضاوت کنند، بلکه مثلاً در مورد تحصیلات، رهبری، علم تیم یا ارتباطات علمی نیز قضاوت می‌کنند. @interdisciplinarity ✅پیتر دویزنبرگ، رئیس وقت UNL، گفت: «مهم است که بتوانیم جایگاه خود را در میان رهبران جهان تعیین کنیم، اما به این ترتیب، وسعت کاری که در دانشگاه ها اتفاق می افتد رعایت نمی شود.» او به یک تغییر فرهنگی امیدوار بود و خوشحال بود که "دانشگاه توئنته، دانشگاه لیدن، دانشگاه ماستریخت و دانشگاه Vrije آمستردام می‌خواهند در این امر پیشگام شوند". اما در حال حاضر تنها اوترخت است که حرف را به عمل می آورد. @interdisciplinarity ✅جالب توجه است که در دانشگاه های آلمان در رتبه بندی 2024 تایمز فقط 12 دانشگاه آلمانی حضور دارند. سال گذشته دانشگاه اوترخت با کسب رتبه 66 رتبه بندی تایمز، سومین دانشگاه آلمانی در این رتبه بندی محسوب میشد و جایگاه بسیار خوبی در رتبه بندی کلی و همچنین دانشگاه های آلمان داشت. بنابراین به نظر میرسد که دانشگاه اوترخت تنها دانشگاهی نیست که در آکادمیای آلمان از حضور در این رتبه بندیها انصراف داده و غالب دانشگاه های آلمانی تمایلی به حضور در این رتبه بندی و نظائر آن ندارند. @interdisciplinarity