پناه

مثلا سایه‌ی‌ زرد زدم خوشگل موشگل شم، بهم میگه چه باحال انگار پشت چشمت زرده‌ی‌ تخم مرغ داری.

«عاری ز هنر نیستم اما تو عبوری از صافیِ عشقم دِه و عینِ هنرم کن»

پیام و فیلان دیگه فایده نداره. دلم می‌خواد بیام تو اتاقت، یقه‌ت رو بگیرم و بگم غلط می‌کنی که نیستی.

بعضی مواقع فارغ از هرچیزی عمیقا دلتنگت می‌شم. و مواقعی که این موزیک رو گوش می‌دم جزو اون وقت‌هاست.

آموزش نویسندگی یکی از کارهای مورد علاقه‌مه که قطعا به زودی انجامش میدم.

می‌خوام تمام چیزهایی که دوست دارم انجامشون بدم رو بنویسم اینجا، و به خودم قول بدم که حتما یک روز انجامشون بدم.

او به تو خندید و تو نمی‌دانستی این که او می‌داند تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی از پی‌ات تند دویدم سیب را دست دخترکم من دیدم غضب‌آلود نگاهت کردم بر دلت بغض دوید بغضِ چشمت را دید دل و دستش لرزید سیب دندان زده از دستِ دل افتاد به خاک و در آن دم فهمیدم آنچه تو دزدیدی سیب نبود دلِ دُردانه من بود که افتاد به خاک. ناگهان رفت و هنوز سال هاست که در چشم من آرام آرام هجر تلخ دل و دلدار تکرار کنان می دهد آزارم چهره زرد و حزینِ دخترِ من هر دم می‌دهد دشنامم کاش آن روز در آن باغ نبودم هرگز و من اندیشه کنان غرق در این پندارم که خدای عالم ز چه رو در همه باغچه ها سیب نکاشت؟ -«مسعود‌ قلیمرادی»

این اشعار رو خیلی دوست دارم. اگر شما هم همینطور، پس این شعر رو هم بخونید:

ی دونه دیگه بزن منم بیام