Pulp Fiction

شجریان موقع خوندنِ این آواز داشته علیه مرگ مقاومت می‌کرده. طرفِ زندگی بوده. زیباییِ جاری. مثل تمام هنرمندها که میزبان آدم‌هاند ماهیتاً به طرفِ «زندگی»، با فانوسِ «زیبایی». اگر وسط خوندن بهش می‌گفتند: تو روزی می‌میری، باور می‌کرد؟ نه. هنر سقف پناه‌گاهِ ماست، زیرِ بارشِ مرگ. زیر سایه‌ی «هنر» مرگ منتفی‌ست: مثل پرسشی فراموش شده.

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی... @DailyFictions

‏«من صدای این خس و خاشاک‌ام. امّا همین خس و خاشاک وقتی توفان به راه بیفته چشم‌ها رو کور می‌کنه.» @DailyFictions

Brigitte Bardot cameo as herself in Jean-Luc Godard’s Masculin, féminin (1966). @DailyFictions

بنویس اکنون کجاست، رویامان کجاست ‏کجاست بند بند استخوان‌هامان کجاست ‏کجاست حرف‌های گمشده که می‌خواست گوش دنیا را کر کند؟ #محمدمختاری @DailyFictions

خون در زمین فرو نرفت. روی زمین پخش شد، از زیر هر سنگ جوشید و جوشید و به راه افتاد. هرکس آن را می‌دید می‌فهمید جایی بی‌گناهی را کشته­‌اند. ‏سوگ سیاوش: در مرگ و رستاخیز/ #شاهرخ_مسکوب @DailyFictions