صداى نوينِ خراسان

⭕️ ادب سخن گفتن در دنیای تکفیر ✍ جعفر نکونام 🔹یکی از همکاران دانشگاهی این پرسش را مطرح کرده است که «آدم اگه بخواد بگه فلان نظریه یا فلان حرف اساسا در چارچوب تشیع ارتودوکس یا هر دین دیگری نیست چه جوری باید بگه؟ اگه قرار باشه هر حرفی رو تکفیر حساب کنیم هیچکس نمیتونه حرف دقیق در این حوزه ها بزنه». یادداشت حاضر در پاسخ به این سؤال است. ۱) پیشینۀ اتهام ارتداد در میان مسلمانان در گفتمانی که کمابیش از صدر اسلام تاکنون بر فرهنگ دینی مسلمانان حاکم بوده، این هست که اگر کسی مرتد شمرده شود، احکام شدیدی بر او بار است؛ نظیر این که ریختن خونش مباح و طلاق همسرش از او واجب است. اگرچه هرچه از صدر اسلام فاصله گرفته شده، شدت این احکام به ویژه از زمان شروع عصر مدرنیته رو به کاهش نهاده است، اما همچنان این احکام در گفتمان حاکم در جوامع دینی به چشم می‌خورند. برای مثال، در حال حاضر، مجازات اعدام برای ارتداد در کشورهای ایران، افغانستان، مالدیو، موریتانی، نیجریه، قطر، سودان و یمن به صورت قانون در آمده است. از صدر اسلام تا حدود یک قرن پیش میان علمای دینی مذاهب مختلف اسلامی اجماع وجود داشت که مرتد محکوم به اعدام است؛ بر این اساس، اگر کسی هریک از عقاید اسلامی را مورد انکار و یا حتی مورد شک قرار می‌داد، مهدورالدم به شمار می‌رفت؛ اما با شروع عصر مدرنیته از شدت چنین احکامی کاسته شد؛ طوری که در عصر حاضر، صاحب‌نظرانی پیدا شدند که اظهار داشته‌اند، ارتداد هیچ‌گونه مجازات دنیوی ندارد و یا گفته‌اند، اگر کسی با منطق و استدلال به انکار عقاید اسلامی مبادرت کند، مجازات ندارد. منتها شرط کرده‌اند که شخص مرتد نباید تجاهر به ارتداد کند یا نباید بر علیه اسلام تبلیغ کند و گرنه همان حکم اعدام شامل او نیز می‌شود. این در حالی است که در جهان مدرن برای همۀ افراد بشر حق انتخاب یا تغییر یا بیان و یا تبلیغ عقیده و حتی نقد عقاید دینی به رسمیت شناخته شده و حتی کسانی که این حقوق را رعایت نکنند، ناقض حقوق بشر به شمار می‌روند و مورد مجازات واقع می‌گردند. ۲) اظهار عقیده در جوامع سنتی در جوامعی که گفتمان سنتی حاکم است، سخن از این است که چه کسی مؤمن و چه کسی کافر است تا اگر مؤمن است، به حکم مؤمن با او رفتار شود و اگر کافر است، به حکم کافر را با رفتار گردد؛ چون در گفتمان سنتی، رفتار با هریک متفاوت از دیگری است. نیز در جوامع سنتی تعصب فراوانی بر حراست از عقاید دین تاریخی است؛ طوری که مؤمنان آن را وظیفۀ شرعی خود تلقی می‌کنند تا جایی که حاضرند برای آن، جان خود را نثار کنند. همچنین در جوامع سنتی، اشکال کردن به عقاید دینی، شبهه، بدعت و ضلالت و حرام و مستحق مجازات شمرده می‌شود. پیش‌فرض بنیادگرایان در این زمینه این است که دین تاریخی هیچ اشکالی ندارد و لذا هرکه اشکالی به دین تاریخی وارد کند، دچار ضلالت شده است و لذا باید او را هدایت کرد و اگر هدایت پیدا نکرد، مجرم است و باید او را کیفر داد و کیفر او هم مرگ است. پیروان هریک از ادیان تاریخی انحصارگرایند؛ یعنی خود را قوم برگزیده یا فرقۀ ناجیه می‌خوانند و متقابلاً پیروان ادیان دیگر را کافر به شمار می‌آورند؛ از این رو با تکثرگرایی دینی مخالفت می‌کنند. ۳) اظهار عقیده در جوامع مدرن در جوامع مدرن، همۀ انسان‌ها عنوان واحد شهروند دارند و میان آنها تبعیضی به نام مؤمن و کافر وجود ندارد؛ از این رو، به لحاظ دین و مذهب و عقیده، احکام متفاوتی بر آنان بار نیست؛ لذا همۀ انسان‌ها بدون هیچ ترسی از دین و مذهب و عقیدۀ خود خبر می‌دهند یا بدون این که کسی را دچار مخاطره‌ای بکنند، او را به دین و مذهب خاصی منسوب می‌سازند. البته جوامع سنتی در حال گذار و تبدیل به جوامع مدرن‌اند؛ منتها مادامی که هنوز گفتمان مدرن در آنها حاکم نشده است، عقل حکم می‌کند، به منظور پیش‌گیری از به مخاطره افتادن دگراندیشان، هرگز به صورت مصداقی از دین و مذهب و عقیدۀ آنان سخن به میان نیاید و مثلاً اظهار نشود که آقای حسینی طباطبایی در تطبیق مهدی موعود بر مهدی منتظر تردید دارد و یا گفته نشود که آقای ملکیان دین تاریخی را با تعقل قابل جمع نمی‌داند تا به موجب آن، حکم نشود که پس او مرتد است و به کلی دین و ایمان را کنار نهاده است؛ بلکه به طور کلی گفته شود که مثلاً عقاید مسلمانان دربارۀ مصداق مهدی موعود مختلف است و یا عقاید مسلمانان راجع به رابطۀ دین و عقل تفاوت دارد و آنگاه مدعای هر گروه از مسلمانان در آن زمینه، ذکر و ادلۀ آنان بررسی و نقد گردد؛ بدون این که به صاحب هر ادعا تصریح گردد. 🔹بنابراین، در وضعیتی که در گفتمان دینی، صدور حکم ارتداد برای دگراندیشان دینی وجود دارد، خلاف اخلاق است که از دین و مذهب و عقیدۀ آنان سخن گفته شود؛ بلکه سزاست، عقاید، صرف نظر از صاحبانشان بررسی و نقد گردد. ـــــــــــــــــــــــ #دین #دین_عقلانی #صدای_نوین_خراسان @dineaqlani 🆔 @VoNoKh

⭕️ چرا افراد فقیر از دیکتاتورها حمایت می‌کنند؟ 🔹یکی از دلایلی که باعث بقای نظام‌های اجتماعی-اقتصادی و سیاسیِ فاسد و غیرِ عادلانه شده است، تمایل به حمایت از این نظام‌ها از سوی بسیاری از افرادی است که خود از این نابرابری‌ها سودی نمی‌برند، در واقع گاهی اوقات قشر محروم جامعه، طبقۀ فرودست، اقلیت‌های مذهبی و نژادی و... حتی از قشرِ مرفّه و بهره‌مندِ جامعه اعتقادِ بیشتری به عادلانه بودنِ نظام اجتماعی موجود دارند، در حالی که واقعیّت نشان دهندۀ غیرِ عادلانه بودنِ نظام اجتماعیِ موجود است! 🔹یکی از علل چنین پدیدۀ غیر منطقی‌ای را می‌توان سوگیریِ شناختیِ «توجیه سیستمی» دانست. توجیه سیستمی اصطلاحی است که از روانشناسیِ اجتماعی گرفته شده است، و تمایلِ افراد (بسته به عوامل ذاتی و موقعیّتی) برای دفاع، تقویّت و توجیهِ وضعیّت اجتماعی، اقتصادی و سیاسیِ کنونی را نشان می‌دهد. در واقع، توجیهِ سیستمی به یک تمایلِ روانیِ اجتماعی جهتِ دفاع و تقویّتِ حفظِ وضعِ موجود و خوب، منصفانه، مشروع و مطلوب دانستنِ آن اشاره دارد. 🔹نمونۀ بارز این سوگیریِ شناختی، مسئلۀ برده‌داری در طول جنگ داخلی آمریکا بود. در آن زمان برده‌داری چنان بخشِ جدایی‌ناپذیرِ سیستمِ اقتصادی ایالت‌های جنوبی آمریکا را شکل داده بود که هزاران سرباز، حتی آن‌هایی که خود برده نداشتند، جانِ خود را دادند تا از سیستمی دفاع کنند که کاملاً برده‌داری را تأیید می‌کرد. 🔹مطالعات بسیاری در خصوص توجیهِ سیستمی انجام شده است. نکتۀ عجیب اینجاست که هرچه مردم محروم‌تر باشند، بیشتر حامی سیستمی هستند که هیچ حمایتی از آنان نمی‌کند. برای مثال نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد آمریکایی‌های لاتین‌تبارِ کم‌درآمد نسبت به لاتین تبارهایی که وضعیت درآمدی خوبی دارند، اعتماد بیشتری به مقامات دولتی دارند و معتقدند که اقدامات دولت به نفع تمامی آن‌هاست! 🔹در خصوص علّت این که چرا افراد دچار سوگیری توجیه سیستمی می‌شوند، به ویژه زمانی که قانون یا سیاستی وجود دارد که با منافع و انگیزه‌های آن‌ها در تعارض است، دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد. برخی روانشناسان معتقدند باورهای توجیه کنندۀ سیستم، عملکردی همچون تسکین‌دهنده دارد که اضطراب، احساس گناه، اختلالاتِ اطمینان را برای افرادی که از وضعیت موجود سودی نمی‌برند کاهش می‌دهد و باعث می‌شود این افراد وضع موجود را خوب، مشروع و حتی مطلوب تصوّر کنند، همچنین یکی دیگر از دلایل توجیه سیستمی را می‌توان تمایل ذاتی افراد به حفظِ وضعِ موجود دانست. ـــــــــــــــــــــــ #سیاست #سیاست_شناسی #صدای_نوین_خراسان @Politicology 🆔 @VoNoKh

⭕️ بهبود جهان، تابع اصل تدریج است! ✍ مصطفی ملکیان 🔹وضع موجود جهان، تابع اصل «بی‌ٍثباتی» است و بهبود آن تابع اصل «تدریج» است. برای اصلاح خود که اصلاح جهان را در پی دارد، باید به اصل تدریج، توجه کرد. فرض کنید که معتاد به سیگار باشید و روزی ۵۰ سیگار می‌کشید. بعد ناگهان تحولی در شما رخ می‌دهد و تصمیم می‌گیرید از این لحظه دیگر به سیگار لب نزنید. اگر اینگونه عمل کردید من ضمانت می‌کنم که تا آخر عمرتان سیگاری باقی خواهید ماند. اما اگر گفتید من تصمیم دارم سیگار را ترک کنم اما از الان تا دوماه دیگر به جای ۵۰ سیگار، ۴۹ سیگار مصرف می‌کنم، من تضمین می‌کنم شما روزی سیگار را ترک می‌کنید. 🔹برای اینکه ارگانیزم شما، هم به لحاظ جسمانی و بیولوژی و هم به لحاظ عصبی و هم روانی، با ۵۰ سیگار عادت کرده است، اگر فردا بخواهید هیچ سیگار نکشید تا ظهر هم تحمل می‌کنید اما واحد سایکوسوماتیک که با ۵۰ سیگار عادت کرده صددرصد در برابر بی‌سیگاری مطلق طغیان می‌کند. آن‌قت اگر یک سیگار بکشید، تصمیم‌تان بر ترک سیگار از بین رفته و شکسته شده است و شما ناکام می‌مانید. 🔹بدنی که با ۵۰ سیگار عادت کرده است‌ می‌تواند دوماه با ۴۹ سیگار عادت کند و همین‌طور به تدریج از تعداد سیگارها بکاهد. عرفا نگران می‌بودند که شما تصمیم‌تان بی‌توجه به این اصل باشد. اگر گفتید من از فردا صبح سکوت کامل می‌کنم تا آخر عُمر، ورّاج باقی می‌مانید. 🔹مراجعه کنید به رمان «وجدان زنون» نوشته‌ی «ایتالو اسووو» که با ترجمه‌ِ مرتضی کلانتریان توسط نشر آگاه منتشر شده است. این کتاب قبل از انقلاب به زبان فارسی ترجمه شده است و ترجمه‌ِ خوبی دارد. اگر حوصله نکردید کل کتاب را بخوانید، فقط فصل اول را بخوانید. زنون تصمیم می‌گیرد سیگار را ترک کند و آن وقت می‌خواهد سیگار را بدون توجه به اصل تدریج ترک کند، ناکام می‌ماند و در آخر همان فصل به این نتیجه می‌رسد که باید از رذیلت دیگری آغاز کند و سیگار را نمی‌تواند ترک کند. این رمان، خیلی رمان روان‌شناختیِ جدی و مهمی است. 🔹اگر می‌خواهید خودتان را عوض کنید تدریج را رعایت کنید. برنامه‌ی‌‌های بلندپروازانه نداشته باشید. عارفان نه تنها با انقلاب‌های سیاسی-اجتماعی مخالفت می‌کردند بلکه می‌گفتند در رابطه با خودت هم نباید انقلاب کنید بلکه باید ذره ذره، رژیم روانی و اخلاقی خودتان را تغییر دهید.

📚 دوازده آموزه‌ی مشترک عارفان (دوازده گام عرفان عملی)

ـــــــــــــــــــــــ #دین #تفکر #صدای_نوین_خراسان @Tafakkor 🆔 @VoNoKh

⭕️ چگونه در شبکه‌های اجتماعی بحث کنیم؟ ✍️ جواد حیدری؛ سیاست‌پژوه و مترجم

این مطلب برگرفته از نویسنده‌ جدی و خوشنام به‌نام لوئیس وُون است که در تفکر انتقادی و نظریه‌های اخلاقی تخصص دارد. وُون در کتاب بسیار تأمل‌برانگیزش به‌نام «فلسفه‌نگاری: راهنمای دانشجویان برای خواندن و نوشتن جستارهای فلسفی»، مطلب مهمی را درباره‌ چگونگی بحث در شبکه‌های اجتماعی و آنلاین مطرح می‌کند.

🔹فرض کنید که شما می‌خواهید در شبکه‌های اجتماعی درباره‌ موضوع سیاسی یا اخلاقی یا فلسفی مهمی وارد بحث جدی، صادقانه و سازنده شوید. شما قصد دارید در یک مباحثه‌ واقعی مشارکت کنید و از بحث‌های بی‌فایده‌ای که وقت و انرژی شما را هدر می‌دهند، اجتناب کنید. چگونه این کار را باید انجام دهید؟ به این شیوه: ۱) قبل از هر چیز، از کسانی که فکر می‌کنید فقط می‌خواهند برتری خودشان را به رخ بکشند، جلب توجه و خودنمایی کنند، خود را آرام کنند، خشم خودشان را بر سر شما خالی کنند، یا شما را عصبانی و تحریک کنند، دوری کنید. اگر در نیمه‌راه بحث متوجه شدید که طرف مقابل شما علاقه‌ای به بحث عقلانی ندارد، خداحافظی کنید و خود را کنار بکشید. به سمت گفت‌وگوهایی بروید که در آن مباحث محترمانه و هوشمندانه رایج است. ۲) فقط روی استدلال متمرکز شوید. شکل استدلال یا صدق مقدمات طرف مقابل‌تان را نقد کنید و اصلاً به شخصیت او کار نداشته باشید. از شخصی کردن بحث اجتناب کنید و عواطف خود را وارد بحث نکنید و بحث بی‌ربط به موضوع را طرح نکنید. ۳) سعی کنید دیدگاه طرف مقابل را خیلی خوب فهم کنید. با این کار مجال ارائه‌ی بحث خوب را افزایش می‌دهید و چیزهایی را که نمی‌دانستید، یاد می‌گیرید و با نشان دادن همدلی خود بحث را آرام می‌کنید. با ارج نهادن به ایرادات طرف مقابل‌تان می‌توانید استدلال خودتان را قوی‌تر کنید و نشان دهید که در بحث جدی و منصف هستید. ۴) به طرف مقابل‌تان در بحث احترام بگذارید. حرف‌های او را با دقت بخوانید و گوش فرادهید. در مورد انگیزه‌های او، یا ارزش‌های او یا پیشینه‌ی او بدترین حالت را متصور نشوید. تنها بر مبنای گرایش‌ها و تمایلات سیاسی به طرف مقابل‌تان برچسب نزنید. از اظهارنظرهای رکیک، تمسخرآمیز، فحاشانه و توهین‌آمیز اجتناب کنید. ۵) محل نزاع را عوض نکنید؛ با طرح موضوعات جانبی بی‌ربط یا با عیب‌جویی بحث را منحرف نکنید. با اشاره به اشکالات گرامری طرف مقابل‌تان یا بر شمردن خطاهای تایپی و املائی او اصلاً بحث پیش نخواهد رفت و احتمالاً مهر خاتمه خواهید زد بر هرگونه شانس بحث عقلانی. ۶) احساسات خود را مهار کنید. اگر خشمگین یا مضطرب یا عصبانی هستید، نمی‌توانید آن‌طور که باید واضح فکر کنید، ممکن است به‌جای اقامه‌ استدلال قوی و محکم، شروع کنید به ناسزا گفتن و احتمالاً طرف مقابل‌تان هم به همین شیوه به شما پاسخ خواهد داد. ۷) بدانید که در مورد چه چیزی صحبت می‌کنید. فرض کنید که با کسی درباره‌ یک موضوعی بحث می‌کنید. در گرماگرم بحث متوجه می‌شوید که از واقعیاتی بی‌خبر هستید. اما همچنان اصرار می‌ورزید که بر حق هستید، چون برای شما بسیار عذاب‌آور است که قبول کنید، درباره‌ آن موضوع یکسری نکات را نمی‌دانستید. این وضعیت اتلاف وقت است. بهتر است قبل از اینکه وارد بحث و منازعه شوید از واقعیات باخبر شوید. از قبل در مورد موضوع تحقیق کنید و از استدلال‌های له و علیه موضع مورد بحث مطلع شوید. ۸) قبل از اینکه بخواهید وارد بحث جدی در یک پلتفرم شبکه‌ اجتماعی با کاراکتر محدود مانند توئیتر شوید دوباره فکر کنید. محدودیت کاراکتر توئیتر بحث درباره‌ موضوعات پیچیده و طولانی را دشوار یا بی‌فایده می‌کند. ـــــــــــــــــــــــ #سیاست #هم_میهن #صدای_نوین_خراسان @hammihanonline 🆔 @VoNoKh

⭕️ داستان زدوخورد ✍️ آرش رئیسی‌نژاد 🔹از پایان جنگ سرد این اسرائیل بود که مدام تهدید به حمله مستقیم به خاک ایران می‌کرد. شگفت آنکه تهران بود که این مهم را برای نخستین بار انجام داد! عملیات ‎#وعده_صادق در پاسخ به بمباران کنسولگری ایران در دمشق انجام شد؛ عملیاتی که دستکم ۱۲ پیامد استراتژیک داشته است: ۱) تغییر خطوط قرمز پیشین: اشتباه استراتژیک اسرائیل فرصتی برای سپاه فراهم کرد تا خط قرمز نوینی را حولِ اصل ‎#تقدس_سرزمینی ‎#territorial_sanctity تعریف کند؛ اصلی مطابق با حقوق بین‌الملل که در میان حامیان و حتی منتقدین مشروعیت دارد، گرچه نمی‌تواند امنیت پایگاه‌ها در سوریه را تضمین کند. ۲) دگرگونی در استراتژی ‎#منطقه_خاکستری ایران: رویکرد دیرین ایران در پیشروی تدریجی از طریق ‎#قلمرو_سازی با تکیه بر متحدین غیر دولتی خود در منطقه تغییر یافت. با این حال، تهران در سودای احیای ‎#جنگ_سایه‌ها همراه با پرهیز از برخورد مستقیم با آمریکا و اسرائیل است تا تداوم زدوخورد رودرو. ‏۳) افزایش وابستگی دفاعی اسراییل به امریکا: علیرغم برخورداری اسرائیل از سامانه‌های ضد موشکی ‎#گنبد_آهنین و ‎#پیکان و حضور ائتلافی غربی-عربی، چندین موشک ایرانی برخورد کرد؛ امری که وابستگی دفاعی تل‌آویو به آمریکا را نشان داده و چه بسا پیش‌درآمد ائتلاف دفاع هوایی خاورمیانه ‎#MEAD شود. ۴) عدم تمایل آمریکا به دخالت گسترده در خاورمیانه: بایدن دگربار نشان داد که خواهان تعمیق تنش در منطقه نیست چرا که این امر نه تنها باعث برهم‌زدن تمرکز آمریکا از ‎#اوکراین و ‎#ایندو_پاسفیک می‌شود، بلکه چه بسا به افزایش بهای نفت و تشدید تورم در میانه کارزار انتخابات آمریکا منجر گردد. ‏۵) احیای حمایتِ تضعیف شده دول غربی از نبرد اسراییل با حماس: عملیات انتقامی سپاه در میانه انتقادات روزافزون از بمباران روزمره ‎#غزه و تشدید صداهای مخالفت درون جوامع غربی انجام شد؛ امری که اکنون می‌تواند مجرای تنفسی برای نتانیاهو‌ در تداوم عملیات علیه حماس همراه با اشغال ‎#رفح گردد. ‏۶) تغییر در ‎#ابهام_استراتژیک ایران: از پایان جنگ با عراق یکی از ستون‌های بازدارندگی ایران بر ابهام استراتژیک استوار بود؛ رویکردی مبتنی بر جذب حداکثری ضربه نخست از سوی رقیب و پاسخ شدید به آن در زمان و مکان مبهم؛ امری که بدلیل ناتوان در یک دهه اخیر به ‎#صبر_استراتژیک تقلیل یافته بود. 🔗 متن کامل ــــــــــــــــــــــ #سیاست #سیمرغ #صدای_نوین_خراسان @Iran_Simorgh 🆔 @VoNoKh

⭕️ از حجاب اجباری تا اصلاحات ساختاری: دو مبارزه، دو استراتژی ✍ مجید شیعه‌علی ✂️ بریده از متن: 🔹از اواخر قرن بیستم در سراسر جهان لیبرال دموکراسی به عنوان یگانه روش حکمرانی مطلوب شناخته شده و هر حکومتی غیر از آن را می‌شود استبدادی و نامطلوب دانست. در کشور ما نیز گرایش‌های مختلف سیاسی امروز ادعا می‌کنند به دنبال دموکراسی هستند. 🔹اما لیبرال دموکراسی خود دارای دو بخش است که می‌توان از هم تفکیک کرد و اصولا برخی اندیشمندان آن‌ها را جدا از هم محسوب می‌کنند. دموکراسی انتخاباتی که به معنای انتخاب حکمرانان و تصمیمات حکومتی توسط شهروندان است و آزادی‌های لیبرالی که به معنای تضمین حقوق بشر توسط حکومت برای تمامی شهروندان است که در زیر سایه آن، حاکمیت قانون، آزادی بیان، آزادی تجمعات، آزادی احزاب و... تحقق می‌یابد. 🔹این دو پاره از لیبرال دموکراسی در مواردی بدون یکدیگر حیات داشته‌اند. چنان‌که در طول تاریخ دموکراسی‌هایی را می‌توان سراغ گرفت که بیشتر به استبداد اکثریت شباهت دارد و با اینکه هیئت حاکمه را عموم شهروندان انتخاب کرده‌اند ولی هیچ حقوقی برای مردم تضمین نشده است. از سوی دیگر می‌توان حکومت‌های مطلقه‌ای را یافت که تا سطحی تن به حاکمیت قانون و تضمین حقوق اولیه شهروندان می‌دهند. 🔹با پذیرش این توصیف باید پذیرفت مخالفان و منتقدان سیاسی در ایران دارای دو هدف قابل تفکیک هستند. تحقیق حقوق بشر و برگزاری انتخابات آزاد، سالم و رقابتی برای انتخاب حکمرانان کشور دو هدفی است که هر چند تحقق هر یک می‌تواند به دیگری کمک کند اما الزاما به یک‌دیگر وابسته نیستند. بر همین اساس ممکن است تحقق آن‌ها دو استراتژی متفاوت را نیاز داشته باشند. 🔹پژوهش‌های بسیاری نشان می‌دهد دموکراسی‌سازی فارغ از آن‌که در صحنه سیاست در چه لحظه و به چه روشی محقق شود نیازمند تغییرات نهادی گسترده است که نیازمند تعییرات فرهنگی، سازمان‌دهی، تغییر در سازوکارها و هنجارها، تغییر در تمایلات و منافع بازیگران سیاسی مختلف است. دشواری و زمان‌بر بودن این تغییرات باعث شده تا دموکراسی‌سازی را مسیری تدریجی توصیف کنند. 🔹اما تضمین حقوق شهروندی مطالبه آسان‌تری است. هر چند برای دست‌یافتن به آن نیز پیش‌نیازهای بسیاری مطرح می‌شود اما چون قرار نیست مستقیم در ساختار قدرت تغییر ایجاد کند با هزینه کمتر و با سرعت بیشتری می‌توان به آن دست‌یافت. دموکراسی را می‌توان به اشکال گوناگون ایجاد کرد و راه‌های دستیابی به آن هم متفاوت است. هم در تعریف دموکراسی و در استراتژی‌های دموکراسی‌سازی اشتراک نظری میان طیف نیروهای سیاسی منتقد وجود ندارد. 🔹شرایط برای مطالبه حقوق بشر متفاوت است. رعایت حقوق بشر نه صورت‌های متفاوت دارد و نه اختلاف بر سر استراژی آن‌قدر بالا می‌گیرد. انگار این یگانه زمینه‌ای است که تمامی مخالفان و منتقدان می‌توانند با هم همکاری کنند. از سوی دیگر، مطالبه آن به معنای سلب قدرت از حاکمان نیست و همین نکته دست‌یافتنی‌ترش می‌کند. و اصولا صبر و اقدام تدریجی برای آن بی‌معنا است. یک روز صبر و حتی یک ساعت صبر بر تضییع حقوق شهروندی زیاد است. 🔗 متن کامل ـــــــــــــــــــــــ #سیاست #صدای_نوین_خراسان 🆔 @VoNoKh

⭕️ جنگ غزه؛ مواجهۀ ایران و اسرائیل و افزایش ابهام قطعیت واکنش‌ها ✍️ رحمان قهرمان‌پور 🔹علی‌رغم اینکه در روزهای اخیر برخی‌ها می‌گفتند شاید ایران به دنبال حمله مستقیم به اسرائیل نباشد و بخواهد به مرور تنش را کاهش دهد اما روز شنبه ایران حمله موشکی و پهپادی به اسرائیل را آغاز کرد. آقای امیرعبداللهیان گفت ایران از قبل به کشورهای منطقه اطلاع داده بود که حمله خواهد کرد. از این نظر می‌شود گفت این حمله به نوعی شبیه حمله به پایگاه نظامی آمریکایی‌ها در عراق یعنی عین الاسد بود. با این اقدام ایران در حد فاصل دو سناریوی انصراف از واکنش و آغاز درگیری گسترده حرکت کرد و ضمن ارسال پیام خود از وقوع درگیری بزرگ جلوگیری کرد. 🔹بعد از عملیات طوفان الاقصی عدم قطعیت در وضعیت منطقه بیشتر شده است. اقدامات اخیر اسرائیل علیه ایران و واکنش متقابل ایران هم در این بستر افزایش عدم قطعیت قابل درک است. بعد از اقدام متقابل ایران علیه اسرائیل نمی‌دانیم اسرائیل واکنشی نشان می‌دهد یا نه؟ اگر واکنش نشان ندهد طبعا یک تبعاتی دارد و ایران برنده این تقابل می‌شود. اگر واکنش زودهنگام یا با تأخیر نشان دهد تبعات دیگری دارد. نوع واکنش هم مهم است؛ اینکه بخواهد دوباره فرماندهان نظامی ایران را ترور کند یا خاک ایران را هدف قرار دهد سوال مهمی است. آیا اسرائیل اقدامی متفاوت از آنچه تا الان داشته نشان خواهد داد؟ همه این ابهامات به نوعی منطقه را به سوی عدم قطعیت می‌برد. 🔹این در حالی است که در سه سال اخیر در منطقه و مخصوصاً بعد از عادی‌سازی روابط ایران و عربستان برخی از کاهش تنش‌ها صحبت می‌کردند و معتقد بودند کشورهای منطقه به سمت عادی سازی روابط و کاهش تنش پیش می‌روند. کاهش تنش میان ایران و عربستان و سایر کشورهای عربی و سوریه، میان اسرائیل و امارات و بحرین پیش رفت و حتی بحث از عادی سازی روابط عربستان و اسرائیل جدی شد اما جنگ غزه و عملیات طوفان الاقصی روند تحولات را تغییر داد و قابل پیش‌بینی بود که اگر این جنگ خاتمه نیابد تبعاتش برای منطقه عمیق و بلند مدت خواهد بود. 🔹پیش از این جنگ اسرائیل به خط قرمز ایران که ترور فرماندهان نظامی‌اش بود نزدیک نمی‌شد و عمده حملاتش معطوف به پایگاه‌های نظامی ایران در سوریه یا کاروان‌های نظامی ایران بود ولی ترور هدفمند فرماندهان نظامی در دستور کار اسرائیل نبود چون بیم داشت این مساله موجب جنگ بین دو طرف شود. اما بعد از آغاز جنگ اسرائیل وارد فضای دیگری شد و این ترس دیگر وجود نداشت و لذا حمله مستقیم به فرماندهان نظامی ایران در سوریه و ترور هدفمند آن‌ها را آغاز کرد. این مساله بازتاب زیادی در داخل ایران داشت و از سوی دیگر عبور از خط قرمز ایران بود. 🔹در ۱۳ فروردین ۱۴۰۳ اسرائیل به ساختمان کنسولگری ایران که دارای مصونیت دیپلماتیک بود حمله کرد و فضای جدیدی را ایجاد کرد. طبعاً تصمیم‌گیران تحت فشار بودند تا اقدام متقابلی را انجام دهند. آن‌ها نهایتاً تصمیم گرفتند که اقدامی مثل سناریوی عین الاسد را در دستور کار قرار دهند که هم پیامی به جامعه بین‌المللی و کشورهای غربی و آمریکا درباره قدرت پهپادی و موشکی ایران باشد و هم بتواند فضای افکار عمومی داخلی و فشارهای وارده را به نوعی مهار کند. 🔹تنش‌های فعلی در بلندمدت فضای منطقه را به سوی تنش بیشتر می‌برد و هرچه میزان تنش‌ها بیشتر شود امکان بروز شگفتی یا اتفاقات پیش‌بینی نشده یا درگیری‌های پیش‌بینی نشده بیشتر می‌شود. هر چند آمریکا همۀ تلاش خودش را به کار گرفته که با فشار بر اسرائیل شرایط منطقه را کنترل کند اما واقعیت این است که در صورت تداوم تنش‌ها و افزایش درگیری‌ها این کار بسیار دشوار است. پس حتی اگر در کوتاه‌مدت شاهد کاهش تنش‌ها باشیم که بخشی از آن به دلیل انتخابات آمریکاست ولی در بلندمدت شاهد تشدید تنش‌ها در منطقه خاورمیانه خواهیم بود که یک منطقه شکننده از نظر امنیتی است؛ به این معنا که متأسفانه در خاورمیانه نهادها و چارچوب‌های منطقه‌ای قدرتمندی که بتوانند بحران را حل کنند یا مانع تشدید بحران شوند وجود ندارند. بنابراین این منطقه از این لحاظ آسیب‌پذیر است و این آسیب‌پذیری در ماه‌ها و سال‌های پیش رو بیشتر می‌شود. 🔗 متن کامل ــــــــــــــــــــــ #سیاست #ایران_فردا #صدای_نوین_خراسان @iranfardamag 🆔 @VoNoKh

⭕️ برخاستن نهیب‌های جدی از درون مراکز دینی ✍ مرضیه حاجی هاشمی 🔹 با بررسی متون الاهیاتی و تفاسیر آنها می‌توان دریافت که الاهیات در دو صورت به انحراف کشیده می‌شود، یکی آنجایی است که الاهیات برای توجیه قدرت و مشروعیت بخشی بدان مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد و جای دیگر آن است که الاهیات به جهل آلوده می‌شود و تفسیرهای جاهلانه از آن به عمل می‌آید و دقیقاً این دو وضعیت در جایی بر هم منطبق می‌شود؛ چرا که برای مشروعیت بخشی مداوم به هر آنچه از قدرت برمی‌آید، ما شاهد وضعیتی هستیم که چاره‌ای جز تفاسیر جاهلانه خودمحورانه و منفعت طلبانه که منجر به نادیده انگاشتن علم و اخلاق نیز هست، باقی نمی‌گذارد. 🔹 در مقابل نیز تنها دو دسته افراد بر محور این تفاسیر یا بهتر بگوییم «الاهیات قدرت و جهالت» به حمایت، تقویت و تبعیت ادامه می‌دهند که آنها نیز یا از این الاهیات منفعت می‌برند یا جاهلانی هستند که سعادت را صرفاً در طاعت از الاه این الاهیات به قطعیت گرفته‌اند. 🔹 جهان مسیحیت برای رهایی از این گونه الاهیات مخرب، دست به انقلاب و دگرگونی عظیمی زد و راه حل را در علم یافت. «کنت» «اعتقاد داشت که تمام سیاست و اخلاق و مذهب آینده باید توسط حاملان دانش مدرن ساخته و پرداخته شود. مفهوم چنین گفته ای این بود که انقلاب، ابتدا باید توسط فیلسوفان تبیین شود تا بعد بتواند به واقعیت سیاسی و اجتماعی بدل گردد.» 🔹 اما در جهان اسلام که از زمان «غزالی» فیلسوفان به حاشیه رانده شدند و اندیشه فلسفی تا حدود زیادی به محاق رفت و «حتی در قرن بیستم برخی از متفکران اسلامی کوشیدند، شالوده‌ای الاهیاتی را در مخالفت با مدرنیسم غربی مفصل بندی کنند» برای رهایی از «الهیات قدرت و جهالت» که می‌تواند کل الهیات و باورهای الهیاتی را با انحراف و جامعه را با آسیب جدی مواجه کند، در قدم اول چه می‌توان کرد؟ 🔹 گام نخست این مبارزه انقلابی فکری باید از دل خود الاهیات برداشته شود و اندیشمندان این حوزه از درون مراکز دینی باید سر برآورند و در مقابل این انحراف خطرناک بایستند، انحرافی که دیر زمانی نپاید، جامعه را به دو قطب رادیکال و خشن در مقابل هم به صف‌آرایی جدی بکشاند. از یک سوی یک دین قشری و قشری مسلکان حامی قدرت سرکوبگر و از سوی دیگر یک قشر بی‌دین و هرهری مسلک که از سر لجاجت در مقابل این حاملان «الاهیات قدرت و جهالت» به هر ستیزه جویی اجتماعی دست خواهند زد و می‌توان اعتراف کرد که این رویارویی، از هر نظر خطرناک‌ترین وضعیت اجتماعی قابل تصور می‌باشد، به لحاظ توسعه انسانی و اخلاق تا توسعه و پیشرفت یک ملت که تنها با همدلی و همکاری و وفاق ملی محقق می‌شود. 🔹 پس ضروری‌ترین و عاجل‌ترین اقدام، برخاستن نهیب‌های جدی از درون مراکز دینی برای مهار زدن به این چرخه و تقابل ویرانگر اجتماعی از طریق توقف روند انحرافی الاهیاتی است. 🔹گام بعدی، خردورزی و بازگرداندن تفکر فلسفی به درون مراکز علمی الاهیاتی است که همکاری جدی اندیشمندان دانشگاهی و متفکران آزاد را می‌طلبد. این به معنی پایان دادن به جریان اندیشه‌ای است که از «امام محمد غزالی» آغاز شد و همچنان در دنیای تفکر اسلامی پرقدرت به حیات خود ادامه می‌دهد، همان جریانی که «سید قطب» در دنیای مدرن چهره شاخص و بنیادگرای آن است، همو که همچنان تاثیر فراوانی بر «فقه حکومتی» رهبران فکری سیاسی امروز ایران دارد. ـــــــــــــــــــــــ #دین #صدای_نوین_خراسان @M_Hajihashemi_iran1 🆔 @VoNoKh

⭕️ انتخاب دشوار و خطیر ✍️ محمدمهدی مجاهدی 🔹در روزها و‌ هفته‌های اخیر اخبار فعالیت اشرار تروریست و احتمالا تحت نفوذ اسرائیل پربسامدتر از گذشته شده است (فالانژها در لبنان، جیش العدل در بلوچستان، و گروه‌های تکفیری در سوریه). این دست گروه‌ها تقریبا هیچ هویت و مزیتی جز آتش‌بیاری معرکه و آمادگی برای جنایت ندارند. جان و نان‌شان در گرو بحران است. بحران‌زی اند و، به همین علت، بحران‌زا. سَموم بحران و آشوب را بو می‌کشند و «جان می‌گیرند،» به هر دو معنی: هم به جان مردم می‌افتند و خون می‌ریزند و جان می‌ستانند، و هم از این رهگذر، از افسردگی در می‌آیند و جان می‌گیرند و توانمند می‌شوند. 🔹فعال‌تر ‌و عملیاتی‌تر شدن چنین گروه‌هایی در یکی دو ماه اخیر، در کنار بن‌بست اسرائیل در غزه و ترورهای هدفمندش در لبنان و سوریه و عراق و حرکات مشابه آمریکا در عراق و یمن، محتمل است نشانه‌ای باشد از برآمدن امواج ژرفاشوب بحرانی که شاید به زودی دامان ایران و منطقه را بگیرد. علاوه بر این، این تحرکات نشانه‌ای است از ریزش دومینوار اجزای استراتژی دفاع برون‌مرزی از طریق نیروهای نیابتی. 🔹مُشرف بر چنین گرداب هائلی در افق احتمالات پیش روی خاورمیانه، جمهوری اسلامی می‌تواند بازی‌گری تاریخ‌ساز و بسیار مؤثر باشد، به‌ویژه با انتخاب ریشه‌ای، بسیار دشوار و البته سرنوشت‌سازی که پیش رو دارد. بر سر دو راهی پیش رو، جمهوری اسلامی یا انتخاب خواهد کرد: (۱) بخشی از بانیان یا عاملان ناخواسته‌ی این بحران و یکی از قربانیان ناگزیر آن باشد، یا (۲) بازیگری قدرتمند و با حزم برای نجات ایران و البته برای تحدید دامنه‌ی امواج بحران. 🔹پافشاری بر مسیر فعلی و دادن پاسخ‌های هم‌تراز به این تحرکات و تحریکات ( پاسخ‌هایی که مستعد ناکامی و خطا و تشدید مخاطرات و تهدیدات است)، ناگزیر، به معنای انتخاب راه اول است. ولی انتخاب بسیار دشوار و سرنوشت‌ساز راه دوم می‌تواند دربرگیرنده‌ی سه جزء اساسی باشد: ▪️بازنگری بنیادین در استراتژی دفاعی، رژیم امنیتی، و سیاست خارجی جمهوری اسلامی در مقیاس‌های منطقه‌ای و بین‌المللی؛ ▪️کوشش معنادار برای بازسازیِ انسجامِ ازدست‌رفتۀ نخبگان سیاسی، ترمیم رابطۀ حکومت-جامعه و دولت-ملت، و تقویت ارکان جمهوریت که هیچ منافاتی با ارزش‌های کهن و دیرپای فرهنگ ایرانی-اسلامی ندارد؛ و ▪️کوشش روشمند برای جهت‌دهی همۀ قوا و سرمایه‌گذاری وسیع برای ‌تمهید زیرساخت‌های توسعۀ همه‌جانبۀ کشور، ازجمله استقلال بخشیدن به قوۀ قضاییه، تقویت دستگاه‌ها و قوای نظارتی با اولویت کشف و حذف فسادهای سیستماتیک، و تقویت جایگاه، مرجعیت و شأن و کارایی آسیب‌دیدۀ رسانه‌های عمومی، نظام آموزش عمومی و دانشگاه‌ها و دیگر مراکز و سازمان‌های پژوهشی و علمی و تخصصی. 🔹با انتخاب دشوار راه دوم، مسیر و جایگاه ایران در چینش و آرایش آتی منطقه و جهان به سوی تضمین منافع ملی، ثبات نظام، و امنیت و توسعۀ ایران خواهد چرخید. در چند دهۀ اخیر، در منطقۀ خاورمیانه حکومت‌ها و حاکمان بارها بر سر چنین دو راهی‌های سرنوشت‌سازی قرار گرفته‌اند و در اغلب موارد متأسفانه سابقه و کارنامۀ ایشان بیش از آن که برای‌شان مایۀ اعتبار و آبرو شود، برای دیگران مایۀ عبرت شده است، از صدام حسین تا معمر قذافی. 🔹حاکمان جمهوری اسلامی در چهار دهۀ اخیر بارها با انتخاب‌های دشوار توانسته‌اند کشور و نظام را در دقیقۀ نود از لبۀ پرتگاه‌های هولناک برگردانند. هرچند شاید هیچ‌یک از انتخاب‌های دشوار گذشته به اندازۀ انتخاب پیش رو خطیر نبوده است، می‌توان امیدوار بود سازوکار عقلانیت بقا این نوبت نیز به‌هنگام فعال شود و راه درست را نشان دهد و بگشاید. ـــــــــــــــــــــــ #سیاست #صدای_نوین_خراسان @mmojahedi 🆔 @VoNoKh

⭕️ یدالله سحابی؛ اسوه‌ای از متانت و پایداری در دنیای مدرن 🔹 به مناسبت بیست و دومین سالگرد درگذشت دکتر یدالله سحابی ▪️ سخنرانان: -محمد ترکمان (تاریخ‌نگار و پژوهشگر) -لطف‌الله میثمی (فعال سیاسی ملی-مذهبی) -عبدالعلی بازرگان (عضو نهضت آزادی ایران و قرآن‌پژوه) -فریدون سحابی (استاد دانشگاه و اولین رییس سازمان انرژی اتمی پس از انقلاب) ▪️ زمان برگزاری: جمعه ۲۴ فروردین‌ماه ۱۴۰۳ (۱۲ آپریل ۲۰۲۴) ساعت ۲۰:۳۰ به وقت ایران (۱۹ به وقت اروپای مرکزی) ▪️ برگزاری در بستر: کلاب «گفتگوهای ملی» ـــــــــــــــــــــــ #سیاست #صدای_نوین_خراسان 🆔 @VoNoKh