دودانگه ساری💎

📸 پیش‌بینی هفت روزه وضعیت‌ جوی آب‌ و‌ هوای مازندران 🌤☁️🌧 سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳. اخبار هواشناسی👇 کانال تلگرام #دودانگه_ساری🔻 http://T.me/dodange_96 #ایتا🔻 https://eitaa.com/dodangeh_sari

جریمه به کارگیری اتباع غیرمجاز ۱.۲ میلیون تومان شد 🔹وزارت کار میزان جدید جریمه کارفرمایانی که از خدمات اتباع خارجی غیرمجاز و فاقد پروانه کار استفاده می‌کنند را حدود ۱.۲ میلیون تومان به ازای هر روز تعیین کرد. سه‌شنبه، ١٨ اردی‌بهشت ۱۴۰۳. کانال تلگرام #دودانگه_ساری🔻 http://T.me/dodange_96 #ایتا🔻 https://eitaa.com/dodangeh_sari

امروزتون پربرکت و زیبا آرامشت همیشگی 🌸☕️🌼 @dodange_96

#پیام_ارسالی_شما سلام ،لطفا نوشته هر کی رو در کانال قرار ندهین ،مخصوصا درمورد قنات روستای تلاوک ،پیامی که در مورد تخریب چاه قنات گذاشتین کذب محض میباشد ،این چاه آب معمولی بوده و هیچ ربطی به قنات روستا نداشته ،قناب آب حمام تلاوک در اراضی روستای استخرسر بوده ،با تشکر @dodange_96

💫 پروردگارا.... 🌎 شب بخیر... 🌙 ✨ @dodange_96

#دعوت_نامه #اصلاحیه نمایشواره شهدای #خانطومان مازندران (پیش کنگره شهدای شهرستان ساری) ▫️نمایش ▫️رجزخوانی ▫️سرود 🔹زمان: «شنبه ۲۲ اردیبهشت ماه » ساعت ۲۰ 🔸مکان: آمفی تئاتر بوستان ولایت ساری 🔺همراه با مواکب پذیرایی #اردیبهشت_مقاومت 💠ناحیه مقاومت بسیج سپاه ساری https://eitaa.com/dodangeh_sari

آگهی مراسم ترحیم دکتر نصرالهی و فرزندش 📢 کانال خبر فوری ساری👇 @KhabarForiSari✅

🔸به‌بهانه‌ی نابودن کردن چاه اصلی قنات روستای تلاوک؛ نابود کردن خودمان به‌دست خودمان! 📝سجاد زلیکانی کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران از دانشگاه تهران، پژوهشگر هنر و معماری ایران و معماری بومی تبرستان. قرن‌ها پیش، اهالی روستای تلاوک در بخش دودانگه‌ی شهرستان ساری تصمیم گرفتند کاری بزرگ آغاز کنند. پیر و جوان در مدت چند سال، بستر سخت سنگیِ روستا را کندند تا اینکه به آب زیرزمینی دست یافتند. آنان چاهی عمیق (مادرچاه) با عمق دست‌کم ۶۰ متر حفر کردند. پس از آن، آبراهی زیرزمینی به‌درازای دست‌کم ۱۰۰ متر به‌سوی پایین‌دست ایجاد کردند تا آب زیرزمینی را روی زمین جاری سازند. انتخاب این نقطه برای حفر چاهی ژرف و رسیدن به آب زیرزمینی، دانش و تجربه‌ای ژرف‌تر می‌طلبید. شگفت‌آور است که مردمان چندصد سال پیش، می‌دانستند که در اعماق زیرین بستر روستایشان، آب زیرزمینی نهفته است و می‌توان این آب را با ایجاد قنات، به همگان ارزانی کنند. شگفت‌تر این است که بستر سنگی را چگونه و با چه توان و با چه مدیریتی حفر کردند؟ من دست‌بوس آن مردمانم. به‌مرور، این قنات برای روستاییان حیات‌آور شد. دسترسی به آب را برایشان بیش از پیش آسان کرد. در دهه‌ی ۱۳۲۰ خورشیدی، حمامی در پایین‌دست مظهر قنات (محل بیرون‌ریزی آب یا انتهای آبراه زیرزمینی) ساختند. قنات و حمام، سامانه‌ی نظام‌مند یکپارچه‌ای شدند برای زیست مردمان این روستا. روستاییان تلاوک این چاه اصلی قنات و نقطه‌ای که این چاه در آن ایجاد شد را به مرور "میون‌چلوسر" یا "میون‌چل‌سر" نامیدند. "میون" یعنی میان و میانه‌ی چیزی، "چلو" یعنی چاه آب، "سر" یعنی جایگاه چیزی. این نام خاص به جایی اشاره می‌کند که چاه آب در آنجا بود و چون در میانه‌ی روستا قرار داشت، واژه‌ی یکپارچه‌ی "میون‌چلوسر" پدید آمد. این نقطه، نشانه‌ای جغرافیایی و فرهنگی برای روستاییان تلاوک شد. میون‌چلوسر برای چند نسل با این مردم زندگی کرد و مردمان روستا نیز با آن هم‌نشین بودند. پاتوق همگان بود و نقطه‌ای برای دیدار. آب بهانه‌ای شد برای گرد آمدن و دیدارهای روزمره. این واژه‌ی ساخته‌شده به‌دست مردمان روستای تلاوک، یکی از واژه‌های بسیار خاص‌ و دلنشین‌ و نام‌آشنای روستا بود و این نقطه نیز نقطه‌ای بسیار خاص و دلنشین و نام‌آشنا در بافت کالبدیِ روستا. چندصد سال پس از کار بزرگ حفر قنات در بستر سنگی، تصمیم بر آن شد که "طرح هادی" را در روستایشان اجرا کنند. جدا از درست بودن یا نادرست بودن طرح‌های هادی روستاها که خودش جای بسی درنگ و نقد منفی دارد، با پشتوانه‌ی طرح هادی، راه اصلی روستایشان را آسفالت کردند. میون‌چلوسر کنار این راه قرار داشت. بدون هیچ توجهی به این تاریخ فرهنگی گران‌سنگ و بدون توجه به این گنجینه‌ی فرهنگی و علمی ارزشمند، چاه اصلی قنات را نابود کردند. نابود کردن این نشانه‌ی فرهنگی، نابودن کردن میراث ارزشمند فرهنگی و علمی است، نابودن کردن دانش و تجربه است، نابود کردن خاطره و تاریخ جمعی است، نابود کردن خودمان است به‌دست خودمان. چاه اصلی قنات روستای تلاوک نه مانعی برای آسفالت کردن راه بود و نه لزومی داشت که آن را نابود کنند. می‌شد با اندکی تفکر درست و هم‌فکری چندجانبه، این چاه قنات با آسفالت یکسان نشود! می‌دانم که در بخش دودانگه‌ی شهرستان ساری، چندین قنات دیگر وجود دارند که یا از بین رفته‌اند یا در حال نابودی‌اند. برای من که سالیان سال است در فرهنگ و هنر این سرزمین پژوهش می‌کنم، هنوز مبهم است که چرا میراث سرزمینمان را نابود می‌کنیم؛ میراثی که ساختنش یا برپاکردنش سالیان سال زمان برده است و تجربه‌ی فرهنگی و علمیِ ژرفی را به دوش می‌کشد. هرگز داشته‌های فرهنگی و علمی خودمان را ناچیز نپنداریم. دست‌کم از بیگانگان بیاموزیم که آدامس ناچیز یک سرمربی فوتبال را برای حفظ یاد و نام او، در موزه‌ای نگهداری می‌کنند تا بماند برای آیندگان! ما برای آیندگان جز تباهی و نابودی چیزی به ارمغان نمی‌گذاریم. بدا به حال ما و افسوس بر سرنوشت ما! در سال ۱۴۰۰ مقاله‌ای نوشتم با عنوان "حیات قنات در تبرستان؛ واکاوی دو قنات در روستاهای تلاوک و استخرسر و منظر فرهنگی برآمده از آن" که در گاهنامه‌ی کمیته‌ی علمی معماری بومی ایکوموس ایران منتشر شد. در نظرگاه بسیاری از پژوهشگران غیرمازندرانی عجیب آمد که تبرستان نیز هم‌پای دیگر مناطق ایران قنات دارد. اگر می‌دانستم که تنها ۳ سال پس از نگارش این مقاله، چاه اصلی قنات را با هدف آسفالت کردن راه روستا نابود می‌کنند، شاید خودم را در همان چاه حلق‌آویز می‌کردم! پیشنهاد: اکنون که دهانه‌ی چاه با آسفالت پوشانده شد، می‌شود در همان نقطه، تابلویی با توضیحات نصب کرد تا دست‌کم یاد و نام این قنات زنده بماند و آیندگان بدانند که این مردمان در این بستر سنگیِ سخت، به کاری بزرگ دست زده بودند. شاید افتخاری باشد برای نسل‌های بعد و امید است که از آن نکته‌های آموزنده بیاموزند.

⭕ پخش تلویزیونی مناظره انتخاباتی فعالان سیاسی و رسانه ای استان  در  شبکه استانی  سیمای مازندران باحضور دکتر حسین برزگر ولیک چالی،دکتر علیرضا جانبازی،محمد جویباری و جعفر رعیت با موضوع برگزاری دور دوم انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در حوزه انتخابیه  قائمشهر، سوادکوه ،جویبار، سیمرغ و سوادکوه شمالی 🔻دوشنبه : ۱۴۰۳/۰۲/۱۷ 🔸 ساعت : ۲۰:۳۰ ✅️ @dodange_96