دوات

What does a man do, Walter?

"ولی هرموقع ترسیدی اینو یادت نره که ما ادما قراره بترسیم و انجامش بدیم ."

این روزها دلم می‌خواد بنویسم. از تو. از مادر. از پدر. از دوری. از کودکی. از زندگی. از مرگ. از پسربچه و پدربزرگش که دو بند یک کوله را گرفته بودند و لی‌لی می‌کردند. از تمام ماجراهایی که هر روز می‌بینم. می‌شنوم. می‌بویم. می‌چشم. می‌خواهم اما شاملو را می‌شنوم با صدای استاد از گوش درونم که می‌خواند «چشمه‌ساری در دل و آبشاری در کف آفتابی در نگاه و فرشته‌‌ای در پیراهن از انسانی که تویی قصه‌ها می‌توانم کرد غم نان اگر بگذارد...»

حذف شدن تکاملی انگشت کوچیکه‌ی پای گونه‌ی بشر در نسل‌های آینده، آغاز شده و اتفاقا از پای من هم آغاز شده. با هنرمندی پایه‌‌های تخت، پایه‌‌های مبل و حضور افتخاری اما پررنگ چهارچوب آهنی در.

توی این آسیای نشدن‌ها و خستگی‌ها و کافی نبودن‌ها، وسط قیمت گوشت و مرغ و دلار، تو اوج درد چشم‌های کم‌خواب و شونه‌های خسته، یه چیزی عین شاه‌کبرا گردن می‌کشه تو وجودم. تلخ و تیز و خشمگین و مرگبار: امید.

تو زندگی هر فری‌لنسر تنها در خانه‌ای، لحظاتی هست که دلش هوس دو سه تا همکار، یک محیط کار غیر خانگی، کمی خنده چاشنی خستگی کار و یک قهوه بیرون‌بر می‌کنه. رنگ‌های انسانی.

این بنده‌خدا هم پیدا شد راستی.

انیمه‌ی سینمایی INU-OH عجیب‌ترین، عجیب‌ترین، عجیب‌ترین، عجیب‌ترین انیمه‌ایه که دیدم و مبهوتش شدم.

توی پیچ‌وتاب موهات گُمم، پیدام نکن.

گربم گمشده لطفا کمکم کنید پیداش کنم:) اسمش لئوعه اسمشو صدا کنید متوجه میشه توی محدوده شهر زیبا میدون کودک قلاده نداره متاسفانه لطفا اگر پیداش کردید باهام تماس بگیرید ۰۹۱۹۸۲۹۱۱۵۳