ᭂُ͙͢ـً عشــ تـنهایـی ـق ُᭂُ͙͢ـً

‌‌ دقیقا اونجایی ام که شادمهر میگه: میخوام برم پا ندارم، میخوام نرم جا ندارم گریه کنم دل ندارم، داد بزنم نا ندارم.....

چیزی‌ که آدمیزاد و میکُشه، حسرته! حسرتِ جاهایی که نرفته، کارایی‌ که نکرده، حرفایی که نگفته. حسرتِ بودن آدمی که دیگه تکرار نمیشه، ولی هیچ‌ کاری واسه نِگه‌ داشتنش نکرده...

‏و چه شبهایی که دلم می خواست باشی و برایت پر حرفی کنم با شوق اینکه تو گوش می دهی خیره در چشمانت از همه چیز از مهمترین تا بیهوده ترین چیزها بگویم اما تو نبودی و من به بی کسی سکوت و زانوهایی که از قدم زدن های تنهایی خسته بودند پناه بردم

سخنانی از دکتر علی شریعتی

یه عالمه معذرت خواهی نگفته رو دوشم مونده... که همه‌ش عذرخواهی از خودمه

ولی بعضی چیزا وقتی تموم شن دیگه تموم شدن؛ بقیش دست و پا زدنِ بیخوده، یعنی گشتن دنبال اون حس خوبیه که قبلا داشتی ولی نیست، تموم شده...!

در این مسیر طولانی از زندگی، با تعداد زیادی از نقاب‌ها و تعداد کمی چهره‌ی واقعی روبه‌رو خواهی شد..

زندگی به من آموخت.... اینکه به چیزی دل نبندم چون همه رفتنی هستیم...  واگر وابسته شدم باسکوت باشد چون دلیلی بر دیوانگی نیست واینکه از نفرتم از دیگران سخنی نگویم چون شاید درونشان محبتی به من دارند که در دلهایشان نهفته میکنند زندگی چیزی جز فرودگاه نیست که بعضی می آیند وعده ای ترک میگویند

ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯿﺸﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﭼﯿﺰﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺸﻮﻥ ﺩﺍﺷﺘﯽ، ﺍﻭﻧﺠﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﻮﺩن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯿﺎﻥ...!

حمید هیراد و راغب💛