بهسایت ایران

چند سال است تحمل کردیم و نگاهمان به حرکت های مسئولین و متولیانی بود که نمی خواستیم در زمان سختی های کرونا به بی توجهی به امنیت غذایی آحاد جمعیت متهمشان کنیم، سکوت کردیم و غم گرسنگی کودکان که دوره رشد خود را میگذرانند و در این قحطی همدردی، آسیب جدی می بینند را به دوش کشیدیم، غم خوردیم و دم نزدیم به امید آنکه راهی بسوی رفاه بیشتر توسط وزرتخانه هایی که هرکدام بگونه ای متولی رفاه یا بهداشت و سلامتند و یا آن وزارتخانه بزرگی که در بند دوم اهدافش دسترس به امنیت غذایی برای جمعیت شریف ایران را نوشته است دست بکاری زنند که غصه سر آید