" هوشنگ ابتهاج "

تا چند حسابِ بود و نابود کنم وقت است که با این همه بدرود کنم از آزادی بهره‌ام این شد؛ که به حبس بنشینم و سیگارش را دود کنم ... #هوشنگ_ابتهاج @hoehsang_ebtehhaj

ای برادر، عزیز چون تو بسی ست در جهان هر کسی عزیزِ کسی ست هوس روزگار خوارم کرد روزگارست و هر دمش هوسی‌ست عنکبوت زمانه تا چه تنید که عقابی شکستهٔ مگسی‌ست به حساب من و تو هم برسند که به دیوان ما حسابرسی ست هر نفسی عشق می کشد ما را همچنین عاشقیم تا نفسی ست کاروان از روش نخواهد ماند باز راه است و غلغل جرسی ست آستین بر جهان برافشانم گر به دامان دوست دسترسی ست تشنه ی نغمه های اوست جهان بلبل ما اگرچه در قفسی ست سایه بس کن که دردمند ونژند چون تو در بند روزگار بسی ست... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

بلندا سرما که گر غرق خونش ببینی، نبینی تو هرگز زبونش سرافراز باد آن درخت همایون کزین سرنگونی نشد سرنگونش تناور درختی که هر چه ش ببری فزون تر بود شاخ و برگ فزونش پی آسمان زد همانا تبرزن که بر سر فرو ریخت سقف و ستونش زمین واژگون شد از آن تا نبیند در آیینه ی آسمان واژگونش بلی گوی عهدش بلا آزماید زهی مرد و آن عهد و آن آزمونش #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

هنوز اين كُنده را رويای رنگين بهاران است خيال گل نرفت از طبع آتشباز خاكستر... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

ای به رقص آمده با صد دف و نی در جانم دف و نی چیست منَت کف زده می‌رقصانم این همه عشوهٔ اندیشه رقصان من است سر و گردن به تماشای که می‌گردانم ناله آموختمش از نفسِ خویش چو نای این عجب بین که ز نالیدن او نالانم سایه دست من افتاده بر این پرده و من باز از بازیِ بازیچه‌ی خود حیرانم در نهانخانه‌ی جان جای گرفته‌ست چنان که به دل می‌گذرد گاه که من خود آنم گفتم این کیست که پیوسته مرا می‌خواند خنده زد از بنَ جانم که منم، ایرانم گفتم ای جان و جهان چشم و چراغِ دل من من همان عاشقِ دیرینه‌ی جان‌فشانم به هوای تو جهان گردِ سرم می‌گردد ورنه دور از تو همین سایه‌ی سرگردانم #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

مرگ از دیدگاه استاد ... @hoshang_ebtehhaj

می تراود بوی جان امروز از طرف چمن بوسه ای دادی مگر ای باد گل بو بر تنش... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

آه ای دل نا خرسند در حسرت یک لبخند خون جگرم تا چند می‌نوشی و می‌نوشی #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

نفس کدام بادی؟ #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

آسمان زیر بال اوج تو بود چون شده ای دل که خاکسار شدی ؟ سر به خورشید داشتی و دریغ زیر پای ستم غبار شدی ترسم ای دلنشین دیرینه سرگذشت تو هم زیاد رود آرزومند را غم جان نیست آه اگر آرزو به باد رود... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj