آکادمی تئاتر خورشید

@hamitehrani @mahmoudreza.rahimi @duman.riyazi

‍ فیلم تئاتر اجرای کامل #بوته_آزمایش اثر #آرتور_میلر کارگردان #یائیل_فاربر با بازی: ریچارد آرمیتاژ #تئاتر_اولدویک #لندن مارچ ۲۰۱۵ 💜🎭💜🎭💜🎭 @chekhov_ir

#تله_تئاتر #آگوست_استریندبرگ #حمید_سمندریان #ساسان_امیرپور 🔸 تله تئاتر "به سوی دمشق" نویسنده: آگوست استریندبرگ بازنویسی و کارگردان هنری: حمید سمندریان کارگردان تلویزیونی: ساسان امیرپور بازیگران: پرویز پورحسینی، هما روستا، ثریا قاسمی، فتحعلی اویسی، غلامرضا طباطبایی، احمد دامود، هوشنگ قوانلو، میرطاهر مظلومی. تولید: ۱۳۸۰ 💜🎭💜🎭💜🎭 @chekhov_ir

💜🎭💜🎭💜🎭 @chekhov_ir

نویسنده: نغمه ‌ثمینی کارگردان: کیومرث ‌مرادی بازیگران: پانته ‌آ ‌بهرام امیر جعفری  ستاره ‌پسیانی نوید ‌محمدزاده  (* با سپاس از جواد عزتی) تهیه کننده: موسسه ‌فرهنگی ‌هنری ‌کارنامه کیومرث ‌مرادی مدیر تولید و برنامه ریز: نورالدین ‌حیدری ‌ماهر طراح صحنه:  پیام فروتن طراح لباس آوا سلطانی عرب شاهی طراح پوستر و بروشور: امیر اسمی 💜🎭💜🎭💜🎭 @chekhov_ir

جلسات این تالار به صورت هفتگی و با حضور اساتید نمونه در روز شنبه ساعت ۲۲ برگزار میشود.از تمامی هنرجویان و هنردوستان دعوت میشود جهت شرکت در گردهمایی امشب به لینک زیر مراجعه کنند و عضو این تالار شوند. https://www.clubhouse.com/club/%D8%A8%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C%D8%AF-%D8%AA%D8%A6%D8%A7%D8%AA%D8%B1-%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85 *گروه تئاتر نیوشا و آموزشگاه تئاتر خورشید*

🎓ادامه از پست قبلی ... شاید در لحظه ی بعد ، سکوتی کاملا متفاوت بر سالن چیره شود. این لحظات از شدت بیشتر به شدت کمتر می رسد، یعنی به هنگامی که سکوت ناگزیر کمرنگ می شود، یکی سرفه می کند یا وول می خورد. ملال و خستگی تماشا گر نشانه هایی دارد: پچ و پچ ، جابه جا شدن روی صندلیها و از همه بد تر صدای گشوده شدن برگه ی نمایش. بنابرهرگز نباید وانمود کرد که کارمان به خودی خود جالب است و هرگز نباید تقصیر را به عهده ی تماشاگر انداخت. البته درست است که گاهی تماشاگر واقعا بد است و مقصر ولی ابدا نباید این را بگوییم. آن هم به این دلیل ساده که هیچ گاه نمی توان یا نباید انتظار داشت تماشاگر خوب باشد. تفاوت فقط در این است که برخی تماشاگران آرام و بی دردسرند و برخی کمتر چنین اند. وظیفه ی ما این است که همه را به تماشاگرانی خوب تبدیل کنیم. تماشاگر بی دردسر، موهبتی الهی است ولی باید به خاطر داشت که تماشاگشر پردردسر ، دشمن نیست. برعکس ، تماشاگر بنا به طبیعتش در برابر نمایش مقاومت می ورزد و ما باید در جستجوی راه هایی باشیم تا علاقه اش را برانگیزیم. این همان مبنای مناسب تئاتر تجاری است ولی چالش اساسی هنگامی سر بر می آورد که هدف فقط موفقیت نباشد بلکه بخواهیم معانی بی واسطه ای را انتقال دهیم بی آنکه در پی آن باشیم که تماشاگر را به هر قیمتی که شده راضی نگه داریم. در تئاتر های رسمی دارای پیش صحنه که تمرین بدون هیچ تماسی با تماشاگر انجام می شود ، روزی که پرده نخستین بار بالا می رود هیچ دلیلی ندارد که میان تماشاگران و بازیگران روی صحنه که البته تلاش می کنند داستان را ارائه دهند، رابطه ی از پیش موجودی برقرار شود. در این موارد نمایش اغلب با ضرباهنگ ویژه ای آغاز می شود که با ضرباهنگ تماشاگر هم خوانی ندارد. وقتی نمایش در شب نخست اجرا با شکست روبرو می شود می توان دید که بازیگران ضرباهنگ ویژه ای دارند  ولی این حرکات مجزااصلا با هم هماهنگ نیستند. ▶️ پایان 🌐 لینک آموزشگاه هنرهای نمایشی تئاتر خورشید @academytheatrekhorshid

🎓ادامه پست قبلی ◀️نظر پیتر بروک در باره تماشاگر: "تئاتر آنگاه آغاز می‏ شود که دو نفر باهم دیدار می‏کنند.اگر یکی برخیزد و دیگری‏ او را تماشا کند،این قطعا نقطه آغاز است.برای اینکه پیشرفتی رخ دهد،شخص سومی‏ هم لازم است تا برخوردی صورت پذیرد. امروز مساله تماشاگران مهمتر جلوه می‏یابد . ما می‏بینیم که تماشاگران عادی‏ تئاتر، معمولا زنده دل نیستند و مسلما دل بستگی خاصی ندارند به این جهت درصدد یافتن تماشاگران«نوین»برمی ‏آییم. این کار ما به یقین قابل فهم است و در عین‏ حال مصنوعی است. در مجموع این درست است که تماشاگر هرچه جوانتر باشد واکنشهای او تندتر و آزادانه‏تر است.این نیز در مجموع درست است که آنچه جوانان‏ را از تئاتر بیگانه می‏ کند، چیزهای بدی است که در تئاتر وجود دارد؛بنابراین ما با تغییر شکل کارهای خود برای جلب نظر جوانان،ظاهرا با یک تیر،دو نشانه می‏زنیم... گرچه فقط مسأله جلب نظر تماشاگر به تئاتر مطرح نیست. موضوع‏ حتی دشوارتر از این است:موضوع،خلق آثاری است که در تماشاگر،گرسنگی و تشنگی‏ انکارناپذیری برانگیزد.اگر پدیده‏ های جدیدی در برابر تماشاگران به وجود آید و اگر تماشاگران با این پدیده‏ها یکدل و صمیمی‏باشند،در آن صورت،مقابله‏ای نیرومند رخ‏ خواهد داد.اگر چنین مقابله‏ای رخ دهد،ماهیت پراکنده تفکر اجتماعی به دور نکات‏ معینی جمع خواهد شد و برخی هدف‏های عمیقتر از نو احساس خواهند شد،تازگی مجدد خواهند یافت و بار دیگر عرضه خواهند شد. کسانی که برای کودکان کار تئاتر اجرا می کنند، قالبا کارهایی با کیفیت خیلی خوب انجام می دهند اما نتیجه ای که ما از تجربه هایمان کسب کرده ایم این است که هدف یک نمایش (حتی اگر همیشه به آن نایل نشویم ) گشودگی آن بر تماشاگر است. به حدی که در عین حال بتواند افراد سنین مختلف را به خود جلب کند. این آن چیزی است که در سفرهایمان به آفریقا شاهدش بودیم . در آنجا تئاتر یک پدیده ی طبیعی است. در هوای آزاد همه در آنجا حاضرند. نمایش باید برای سطوح مختلف قابل درک باشد. مثلا با کار بر روی مهابهاراتا تجربه های مهمی کسب کردیم. مثلا در آوینیون بچه های 5 ساله تمام شب را برای نمایش بیدار می مانند. نمایشنامه بسیار سنگین بود اما تلاش کردیم به شیوه هایی بیانش کنیم که همه بتوانند یکسان آن را دنبال کنند: یک کودک ... تماشا گری که تنها قصه برایش جالب است.... یا تماشاگر دیگری که در جستجوی مفهوم نهفته ی ماجرا برمی آید... هر کس باید بتواند تجربه ی کاملی از نمایش داشته باشد. تئاتر باید برای رسیدن به ادراکی عمیق تر درقلب جهان ما بکوشد. تئاتر فقط در آن لحظه ی دقیقی وجود دارد که دو جهان بازیگر و تماشاگر با یکدیگر دیدار می کنند : مینیاتوری از جامعه- عالم صغیری که هر شب در داخل یک فضا فراهم می آید- نقش تئاتر این است که به این عالم صغیر مزه ی تند و سوزانی از جهان دیگر بدهد. جهانی که جهان ما در آن دگرگون و مستحیل می گردد. پیتر بروک با صراحت اعلام می ‏کند: « چشم تماشاگر، نخستین عامل یاری گر است. اگر بپذیریم که دقت و توجه تماشاگر انتظاری به جاست که می‏ خواهد در تمامی‏ لحظات چیزی بی ‏دلیل رخ ندهد و نیز اگر بپذیریم که واکنش وی، نه از سر بی‏اعتنایی‏ و بی‏رمقی، بلکه از سر هوشیاری است آنگاه درمی‏ یابیم که تماشاگر، نقشی منعل ندارد. تماشاگر برای مشارکت در نمایش نیازی ندارد که دخالت مستقیم کند یا حضورش را به رخ بکشد، بلکه چون حضوری آگاهانه و فعال دارد، مشارکتش نیز پیوسته و همواره‏ است.این حضور را باید چالشی سازنده قلمداد کرد، همچون مغناطیسی که نمی‏توان‏ در برابرش باری به هر جهت . در تئاتر باری به هر جهت بودن، دشمنی است که هم‏ عظیم است و هم زیرک. هنگامی که از مشارکت تماشاگر سخن می گوییم منظورمان چیست ؟ در دهه ی 60 رویای مشارکت تماشاگر را در سر می پروراندیم. ساده لوحانه تصور می کردیم که مشارکت یعنی اعلام جسمانی ، یعنی پریدن روی صحنه و دویدن به اطراف و جزو گروه گروه بازیگران شدن. در واقع هر چیزی امکان پذیر است و این نوع " رخداد بی مقدمه " شاید گاهی بسیار جالب باشد ولی مشارکت چیز دیگری است. مشارکت یعنی همدست کنش شدن و پذیرفتن این که بطری روی صحنه ، برج پیزا یا موشکی روانه ی ماه است. شاید بتوان گفت که تئاتر دشوارترین هنرهاست. زیرا سه پیوند باید همزمان و در کمال هماهنگی برقرار شود. پیوند میان بازیگر و زندگی درونی اش ، میان بازیگر و بازیگران دیگر و میان بازیگر و تماشاگر. وقتی نمایش را در برابر تماشاگران نهایی اجرا می کنیم بهترین شاخص میزان سکوت است. اگر به دقت گوش فرا دهیم از میزان سکوتی که بر سالن حکم فرماست می توانیم همه چیز را درباره ی آن اجرا بدانیم. گاهی احساسی در میان تماشاگران موج می زند که کیفیت سکوت را دگرگون می سازد... 🔽ادامه درپست بعدی 🌐 لینک آموزشگاه هنرهای نمایشی تئاتر خورشید @academytheatrekhorshid

🎓ادامه از پست قبلی ...و به فکر فرو می رود و تخیلش به کار می افتد این نوع کار به تجربه تمام شرایط اجتماعی وابسته است و تا تجربه نشود شکست و موفقیت آن لمس نمی شود. کارگردان نمیتواند دست به اقدامی درست بزند در این روش پیتر بروک می گوید  اگر تمامی هنر مندان به اصول گذشته پایند نباشند انوقت است که خلا قیت به وجود می اید در این زمان است که ذهن خلاق  تماشا گر را خلاقتر به بار می آورد. ما در این روش اموزش می بینیم که از نو تجربه کنیم پیتر بروک سیستم های کهنه را مردود می شمارد در این روش به بازیگرنباید اجازه داده شود که از هر وسیله ای همان استفاده را کند که در زندگی عادی می کند بازیگر این روش باید بکوشد تک تک جرا هایش با اجرا های دیگرش تفاوت داشته باشد  و باید فراموش نکنیم که نقشی ساخته میشود  ارام ارام فرسوده میشود و باید به یاد داشته باشیم نقشی بسیار عالی است که لحضه به لحضه متولد شود ما باید با شخصیت صمیمیت نداشته باشیم اگر با شخصیت زندگی کنیم ان زمان است که تکرار به وجود میاید  و ان زمان است که بازیگر سر خودش کلاه میگذارد پیتر بروک میگوید:تاتر که در ان فقط تفاوت عملی بین بازیگر و تماشاگر وجود دارد نه تفاوتی اساسی در نظریه فضای خالی  پیتر بروک بازیگر باید خود نبود دکور و صحنه ارایی را جبران کند و با بدن  دکور را خلق کند   بازیگر این روش باید با بدن و زبانی جهانی عمل کند در این روش تمرکز تماشاگر با دکور و عناصر فرعی به هم نمی ریزد و تنها به بازیگر توجه می کند. ◀️نوع صحنه از نظر پیتر بروک.  بروک » از جمله کارگردانانی است که برای اشیاء صحنه، خاصیت مینی مالیستی و استحاله پذیری قائل است؛ مثلا در نظر او یک بطری معرف یک موشک برای سفر به «اورانوس» می‌شود و یا یک نوار قرمز، دال و نشانه ی فوران خون است. او در استفاده از اشیاء صحنه و کاربرد آن ها بسیار گزینشی و زیرکانه برخورد می‌کند. به طوری که در عین سادگی، مخاطبان را به هنگام اجرا شگفت زده می‌کند .“  در این نوع اثار معمولا صحنه ارای به معنی کلاسیک ان وجود ندارد بلکه تمام قواعد کلاسیک به هم ریخته و صحنه ارایی را کنار میگدازرد و به بازیگر تکیه میشود که باید بازیگر خلا را جبران کند در این روش یک طناب میتواند به مثابه بسیاری چیزها قرار بگیرد میله های تگیه گاه صندلی تبدیل به میله فولادین زندانی می شود.   صحنه خالی از هرگونه تزینات اضافی  به دور است  وبا تکیه بر بدن بازیگر انجام میشود و علت این که در این روش فضای صحنه خالی است به این خاطر است که در درجه اول تخیل تماشاگر به کار بیافتد و از تمام نیروی بازیگر استفاده شود و کار کردن در چنین سطحی بدان معناست که یک تصویر دیداری یا یک کلمه میتواند گویا تر از یک گفتار باشد. ◀️ اعتقاد پیتر بروک نسبت به فضای خالی تنها حاکم و فرمانروای صحنه بازیگر است  هنری وجود ندارد که نیاز به قریحه نداشته باشد اما افسوس که من نمیتوانم بر او صحنه ای چنان حقیقی بچینم که در کارش مداخله نکند و به کار معنوی پیچیده او کمک کند اگر هنوز نقاش بسیار بزرگی زاده نشده است که بتواند برای مشکلترین صحنه ها زمینه ای ساده ولی هنر مندانه در اختیار بازیگر بگزارد بازیگر حقیقی فقط میتواند خواب چنین صحنه ای را ببیند که چون یک آوازه خوان یا یک نوازنده روی ان برود تا با درون هدایت نشده و قابلیتهای بیرونی اش با هنر و شگردش به تفسیر زندگی زیبا و هنرمندانه روح انسانی بپردازد  ◀️رابطه بین تماشا گر و بازیگر اصل اساس تئاتر بی چیز است. اگر برشت در این اندیشه است که تماشاگر را به فکر وا دارد هدف این روش اشفته کردن عمیق تماشا گر است در این روش سرو کار با تماشا گران برگزیده است نه تماشاگران عام  به عقیده پیتر بروک وقتی که به رابطه اصلی تماشاگر و بازیگر برسیم میتونیم تاتر را برای مردم نیازی چون خوراک بدانیم بروک بر این عقیده بود که تاتر باید برای عام و خاص  قابل فهم باشد و به همین علت به منطق الطیر عطار رو آورد تا هر کجا برای هر کسی اجرا کند قابل فهم باشد  و در کوشش یافتن زبانی همگانی برای مخاطبان بود که به موسیقی و آوا روی اورد  بروک در پی کاری است که بتواند در هر کجا به نمایش در بیاورد معنای کلی را بی اعتنا به زبان القا کند او پس از سالها کار در پاریس دریافت که قدرتمندترین بیان صدا و حرکت همیشه از طریق کنار زدن بیشتر شکلهای بیرونی به دست می آید به این ترتیب  است که بروک توانسته نه فقط یک شکل تاتر بلکه تاتر ساده به وجود آورد که همچون صحنه خالی هنر #ذن عمل کند با این کار تواناییان به دست می اید که با سادگی فراوان وسایل صحنه را در خدمت پیچیده تری قرار دهد تجربه ورزی جزئی از طبیعت زندگی هنرمند باید باشد. 🔽 ادامه درپست بعدی... 🌐 لینک آموزشگاه هنرهای نمایشی تئاتر خورشید @academytheatrekhorshid