▪️کافه پارادوکس▪️

آدمها.... گاهی در زندگی ات می مانند! گاهی در خاطره ات! آن ها که در زندگی ات می مانند؛ همسفر می شوند.... آن ها که در خاطرت می مانند: کوله پشتیٍِ تمامٍ تجربیاتت برای سفر.... گاهی تلخ گاهی شیرین گاهی با یادشان لبخند می زنی گاهی یادشان لبخند از صورتت بر می دارد.... اما تو لبخند بزن به تلخ ترین خاطره هایت حتی.... بگذار همسفر زندگی ات بداند هر چه بود؛هر چه گذشت تو را محکمتر از همیشه و هر روز برای کنار او قدم برداشتن ساخته است.... آدمها می آیند و این آمدن باید رخ بدهد تا تو بدانی آمدن را همه بلدند.... این ماندن است که هنر میخواهد

تو را دوست داشتم چنان که گویی تو آخرین عزیزان من بر روی زمینی... و تو رنجم دادی چنان که گویی من آخرین دشمنان تو بر روی زمینم...!

تو را دوست داشتم چنان که گویی تو آخرین عزیزان من بر روی زمینی... و تو رنجم دادی چنان که گویی من آخرین دشمنان تو بر روی زمینم...!

صبحے ڪه نبینم رخ دلدار، نه صبح است.... پیشش چو نباشم به شب تار، نه صبح است... خورشید چه باشد چه نباشد به چه سودم...! چشمش ندهد دستِ دلم ڪار، نه صبح است از هرچه صدا گوش بگیرم‌ ڪه مهم نیست.. نامم چو نگوید به لبش یار، نه صبح است....!!

هان ای نسیم صبح که بویت معطرست همراه با تو خاک سر کوی دلبرست محتاج نیست بر سر ره مشک ریختن کآنجا که اوست پای نهد خاک عنبرست

. صبــــح_باشد پاییــ🍂ـز باشــــــد و بوے پرتقالےات حالم را عوض مےڪند هواے عاشقےات مےزند به سرم در ڪوچه‌هاے نارنجے فریاد مے زنم تــــو همه‌ے عمـــــر منے بگذار دنیا بداند تمام قد دوستت دارم ‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌🍃💐🍃

سواد نمی‌خواهد بنویس دوستت دارم مثلِ شاگردِ کلاسِ اول، پشتِ سَرت بی‌انتها تکرار میکنم : )♥️