Ahad Ghorbani Dehnari احد قربانی دهناری

خشونت در عراق را با تمام توان محکوم کنیم! اسلام هیچ سازوکاری برای تعویض قدرت و یا شرکت مردم در سرنوشت خود ندارد و سازوکارهای کارای موجود دموکراتیک را هم نمی‌پذیرد. پس از درگذشت حضرت محمد، پیش از دفن پیامبر، رهبران مسلمان در سقیفه‌ی بنی ساعد مثل گرگ با تهدید، خدعه و نیرنگ به‌جان هم افتادند. تاریخ اسلام هیچ انتقال قدرت دموکراتیک و صلح‌آمیزی را نشان نمی‌دهد. همه‌ی انتقال قدرت‌ها با قتل، خشونت، خدعه و دورغ بوده است: از بیعت ابوبکر تا انتخاب خامنه‌ای. بیشتر جشن‌های شروع فرمانروایی حکمرانان اسلامی با مجمعه‌ای از سر بریده حکمران پیشین شروع شد. اسلام در مقابل دموکراسی، حقوق شهروندی و حق قانونگذاری بشر ایستاده است. حکومت‌های اسلامی مثل جمهوری اسلامی ایران، طالبان افغانستان و داعش ارزشی برای مشروعیت خود با رای مردم قائل نیستند. جنگ قدرت بین شیعیان عراق و کشته شدن فرزندان مردم، لزوم بیش از پیش دموکراسیِ سکولار و قهرپرهیز مبتنی بر حقوق بشر را در دستور مردم خاورمیانه قرار می‌دهد. احدد قربانی دهناری ۸ شهریور ۱۴۰۱ - ۳۰ اوت ۲۰۲۲ 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

همپای سیاست تجدید روابط خارجی (مذاکرات هسته‌ای با اروپا و آمریکا؛ تجدید روابط با عربستان و امارات؛ نزدیکی روابط با جمهوری‌های جداشده از شوروی در سایه‌‌ی روابط با روسیه؛ و...) سیاست تحدید فضای داخلی مستلزم تاکتیک‌هایی نظیر "تنبیه برای یکی، تهدید برای همه" است. بازداشت و شکنجه‌ی سپیده رشنو برای ارعاب زنان معترض به حجاب اجباری؛ بازداشت تاجزاده برای ارعاب اندک اصلاحطلبان منتقد سیستم؛ تداوم بازداشت لیدرهای صنفی معلمان برای ترساندن معلمان معترض؛ تداوم بازداشت رهبران سندیکایی برای ارعاب فعالان کارگری؛ و... همه و همه یک معنا دارد. اقلیت حاکم با دولت‌های جهان کنار می‌آید، اما با هیچ‌کدام از اقشار اکثریت مردم ایران نه. @RezaNassaji

سنجش اعتبار منابع اطلاعات وظیفه‌ی همه‌ی ماست در پژوهش و روزنامه نگاری مفهومی وجود دارد به نام سنجش اعتبار منابع اطلاعات و ارزیابی اطلاعات . این سنجش و ارزیابی شاید در گذشته فقط برای پژوهشگران و روزنامه‌نگاران لازم بود، ولی امروزه با امکانات رسانه‌های اجتماعی جدید و انبوه اطلاعاتی که روزانه به سوی ما روان است و امکان انتشار و همرسانی آنرا در سطحی وسیع داریم، نگاه انتقادی به منبع خبر و اندیشه در درستی و نادرستی آن برای همه‌ی ما بسیار حیاتی و ضروری است. اهمیت حیاتی نقد منبع در جهان دیجیتال و بهم پیوسته امروزه بیش از پیش است. دنیای مجازی پر است از داستان‌های جعلی و اظهارات بی‌اساس و گمراه‌کننده، عکس‌ها و فیلم‌های دستکاری شده و هزاران دام‌ فریبنده. ما باید در نقد منبع خبر بهتر شویم. تفکر انتقادی و اندیشیدن مستقل را در خود و در جامعه تقویت کنیم. همواره قبل از فشردن دکمه اشتراک گذاری و همرسانی باید از خود بپرسیم، آیا به‌درستی خبر و صداقت خبردهنده مطمئن هستیم؟. بقیه را در پ.د.اف. پیوست بخوانید.

https://iranglobal.info/node/183246 سنجش اعتبار منابع اطلاعات وظیفه‌ی همه‌ی ماست

https://shora.org/%d8%a7%d8%b9%d8%af%d8%a7%d9%85%d9%87%d8%a7-%d8%af%d8%b1-%d8%a8%d9%84%d9%88%da%86%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d9%86-%d8%b1%d8%a7-%d9%85%d8%ad%da%a9%d9%88%d9%85-%d9%85%db%8c%da%a9%d9%86%db%8c/ اعدام‌ها در بلوچستان را محکوم می‌کنیم

30 مرداد، سالمرگ هوشنگ پورکریم، مردمشناس برجسته‌ی ایرانی (1373-1311) است. از این محقق فرهنگ اقوام ایرانی که در پی انقلاب فرهنگی ناچار به جلای وطن شد و در غربت درگذشت، گزارشات مردمنگارانه و مقالات مردمشناسانه‌ی متعددی بازمانده است که در قالب کتابی با عنوان «نقش‌ونگارهای ایران» (مجموعه مقالات مردم‌شناسی هوشنگ پورکریم) در نشر افکار منتشر خواهد شد. @NashrAfkar

به یاد هوشنگ پورکریم: التفات دارید! عجب! محمدحسین باجلان فرخی به یاد هوشنگ پورکریم سخن‌گفتن دشوار می‌نماید. بخش روستایی مرکز مردم‌شناسی ایران را همه محققان به خاطر می‌آورند که با ریاست او بود که شکل گرفت و بسیاری از محققان ما در کار خویش در بخش تحقیقات روستایی وامدار راه و روال کار پورکریم‌اند، که دیرگاهی جلال آل‌احمد را نیز در سفرها و تک‌نگاری‌هایش یاری کرده بود. لبخند و چشم‌خندش را همه به یاد داریم و فراموش‌ناشدنی است. اگرچه در و پس این لبخند و چشم‌خند دلی را می‌دیدی که سرشار از ملال مردمی بود که او به‌خاطر آن‌ها قلم را به دست می‌گرفت و رنج سفر را تا سرزمین گالش‌ها، تالش‌ها و ترکمن‌صحرا و دوردست بر خود هموار می‌کرد. پرکاری او برای همکاران الگویی ارزنده و شگفت‌انگیز بود و دریغ که به‌سبب این شتاب فرصت آن را نیافت که مقاله‌های چاپ‌شده و سخنرانی‌های خود را در کتابی مدون سازد و امید که این مهم را پژوهشکدۀ مردم‌شناسی ایران اینک در نبود مادیِ وی به انجام رساند. برخی از این مقاله‌ها در نشریۀ هنر و مردم عبارت‌اند از: «پاک‌ده در رودبارِ زیتون»، شمارۀ 27؛ «ترکمن‌های ایران»، شمارۀ 42 و 50؛ «پاوه»، شمارۀ 32 و 33؛ «دهکده یا قلعه گرگان»، شمارۀ 58؛ «ترکمن‌های ایران»، شمارۀ 63 و 64؛ «آلاشت»، شمارۀ 65، «عید نوروز و جشن‌های باستانی ایران در سماء مازندران»، شمارۀ 66؛ «اینچه‌برون ترکمن‌صحرا»، شمارۀ 71؛ «اینچه‌برون»، شمارۀ 73؛ «آیین جشن چهارشنبه‌سوری»، شمارۀ 77 و 78؛ «جامه و هنرهای عامیانه در اینچه‌برون»، شمارۀ 79؛ «دهکدۀ سیاه‌مرزِ دشت گرگان»؛ «ازدواج و عروسی در اینچه‌برون»؛ «سخنرانی‌های کنگرۀ تحقیقات ایرانی»؛ و صدها مقاله دیگر. محجوب بود و تکیه‌کلام او «عجب!» و به کوچک‌ترین محبتی «التفات دارید» را بر زبان می‌راند و چنین بود که این کوتاه‌نوشته را با این عنوان آغاز کردیم، چراکه همۀ دوستان این کلمات را به یاد می‌آورند. طراح توانمندی بود و بسیاری از طرح‌های فرهنگ مادی نوشته‌های خویش را خود طراحی می‌کرد و در این کار بسیار توانا بود. وقتی از این دیار کوچ کرد و به سوئد رفت، هم از این مسیر بود که با طراحی چهرۀ مراجعانِ به آتلیۀ کوچک خود در سوئد روزگار می‌گذرانید و وقت خود را صرف پژوهش و تحقیق می‌کرد. بی‌تردید قلم و پورکریم دو یار جدانشدنی بودند. آثار این دوره از زندگی این بزرگوار فرهیخته تاکنون به دست ما نرسیده و شاید بتوان سراغ آن‌ها را از دخترش لاله پورکریم گرفت و این کار را به دست باکفایت پژوهشکدۀ مردم‌شناسی می‌سپاریم. یادش گرامی باد. از کتاب «خاطرات مردم‌شناسان ایران» (ویرایش دوم) مجموعه‌ی مردم‌شناسان ایران - 1 گردآورنده: ژیلا مشیری https://t.me/nashrafkar/2079