کتاب کودک

راه‌کارهای کمک به کودکان خشن و عصبانی 🔸از تنبیه‌های غیرعلمی دوری کنید 🔸نقش‌تون رو به خوبی ایفا کنید. یک مدل مناسب که می‌تونه عصبانیتش رو کنترل و مدیریت کنه. 🔸پاداشی رو برای رفتارهای غیر خشن در نظر بگیرید. 🔸خودتون الگوی خوبی واسش باشید. 🔸والدینی خونگرم و حامی باشید. 🔸به فرزندتون مهارت‌های رفتاری رو آموزش بدید و اونا رو مدل کنید. 🔸جایگزین‌هایی رو برای خشم و عصبانیت پیدا کنید و به فرزندتون بیاموزید. 🔸خیلی شفاف با بچه‌تون در مورد احساسات صحبت کنید. بهش کمک کنید تا احساسات خودشو به روشی سالم و مناسب بیان کنه و همه راه‌های مناسب برای مدیریت خشم رو درنظر بگیره. 🔸مهارت‌های خودتون رو در تربیت اونا افزایش بدید. 🔸هرگونه اضطراب و استرس رو حذف کنید. 🔸همیشه بعد از بروز خشم به خود و فرزندتون وقت استراحتی بدید. این کار باعث فروکش کردن عصبانیت و ایجاد آرامش می‌شه. @nooredideh

#آیا_می_دانستید 💡 یمینی شریف در سال1317 به دانش سرای مقدماتی رفت تا آموزگار شود، در دانشسرا او متوجه شد که کتاب های درسی کودکان در کشورهای اروپایی با اصول خاص و متناسب با توانایی های کودکان نوشته می شوند، در نتیجه یمینی شریف تصمیم می گیرد برخی از آن کتاب ها را به زبان فارسی ترجمه کند. این کار او، از سوی معاون دانشسرا مورد استقبال قرار گرفت، از این رو یمینی شریف به دلیل نبودن کتاب های مناسب درسی و غیر درسی برای کودکان ایرانی تصمیم گرفت تمام فعالیت های خود را بر تهیه و ترجمه ی کتاب برای کودکان متمركز کند. @ketabdooni✨

گاهی کودک با دوسلاح "گریه و قهر" چیزهایی را می‌طلبد که به صلاح اونیست. در این مواقع اصلاً در برابراو کوتاه نیایید. چرا که اگر اوطعم اینگونه موفقیت را بچشد، ‌ترک این عادت، بسیارمشکل خواهد بود. @nooredideh

🖋کتاب چطور می توانم این همه چیز را به یاد بیاورم؟ منتشر شد نویسنده: دکتر تریسی پکیام آلووی ترجمه: دکتر منصوره بهرامی پور، سیده فاطمه حسینی . لینک خرید: https://zaya.io/f2u24 ☘️برای مشاهده سایر محصولات نشر نوشته به آدرس www.neveshtebook.com مراجعه کنید. کانال تلگرام @Neveshte_Publication اینستاگرام https://www.instagram.com/nashreneveshteh/ فروشگاه: اصفهان-خیابان فلسطین-ساختمان نوید.

دانش آموزان، آموزش مجازی و کرونا واکنش دانش آموزان به آموزش مجازی در دوران کرونا را می توان به دو دسته تقسیم کرد. دسته اول ناراحتی و خشم نسبت به آموزش انلاین؛ این نوع از واکنش نوعا در دانش آموزانی دیده می شود که تعلق بالایی به مدرسه داشتند. این گروه در مدرسه قبل از کرونا صاحب دوستان متعددی بوده اند و با کادر مدرسه نیز ارتباط خوبی داشته اند. این گروه دل تنگ فضای مدرسه و بازی های محیط مدرسه هستند. در این گروه علاقه به یادگیری و آموزش هم بالاست و چالش های یادگیری آنها بسیار کم است. در گروه دوم شادی درونی و رضایت از وضعیت موجود به چشم می خورد. نوعا این طیف از دانش آموزان در برقراری ارتباطات بین فردی دچار چالش بوده اند، فعالیتهای اجتماعی اثربخشی در مدرسه نداشته اند و در یادگیری مطالب درسی هم با چالش هایی مواجه بوده اند، در مواردی هم ضعف در استقلال و جدایی بی دردسر از والدین مشاهده می شود. لازم است والدین نسبت به این واکنش ها توجه کرده و برای حل و یا مدیریت آنها از حالا به فکر باشند تا در صورت بازگشایی مدارس و شروع آموزش حضوری با چالش جدی مواجه نشوند. موفق باشید ارجمندنیا @dr_arjmandnia

اولین نکته در ارتباط با فرزندان، استعدادیابی است، یعنی والدین بفهمند که خدا این فرزند را برای چه کاری خلق کرده است تا او را در آن مسیر قرار دهند. روشن است که همه مردم یک جور استعداد ندارند و گرنه همه دنبال یک کار می رفتند و بقیه کارها زمین می ماند. عنایت خدا هم همین است که مردم متفاوت باشند؛ از جهت کم و زیادی عقل، کم و زیادی فهم، صدای خوب و بد، چهره زیبا و غیر زیبا، ..... تا زندگی دنیا اداره شود؛ اگر همه ریاضیدان می شدند، چه کسی نان تهیه می کرد؟ اگر همه طبیب شوند، چه کسی بنایی کند؟ چه کسی شهر را تمیز کند؟ بلکه یکی مورخ می شود، آن دیگری طبیب، برخی فقیه می شوند و بعضی کشاورز و دامدار و غیره. آری مورد استثنا هم پیدا می شود که کسی نابغه باشد و استعداد چند علم را داشته باشد. سلیقه ها هم همین گونه است و با هم فرق می کنند؛ لذا یک پسر با دیدن دختری عاشق او می شود و پسر دیگر هم نسبت به همان دختر هیچ احساسی پیدا نمی کند دنبال این نباشید فرزندانتان به آنچه که خودتان ایده آل میپندارید برسند #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

کودک خود را تشویق به فکر کردن کنید حواستان باشد که کودک خود را به انجام کار های خلاف خواسته‌اش وادار نکنید. هرچند گاهی لازم است کودک کار هایی خلاف خواسته‌اش انجام دهد، اما همیشه نباید چنین توقعی از او داشته باشید. هر چند در دورانی اطاعت کامل از والدین مرسوم بوده، اما امروزه اینطور نیست و این رسم منسوخ شده. علاوه بر این کار هایی که باعث منجمد شدن تفکر و خلاقیت در کودک می شود به هیچ‌ وجه پذیرفتنی نیست. اگر دوست ندارید فرزند شما کاری را انجام دهد بهتر است به جای زور گویی یک دلیل منطقی و عقلانی برای آن پیدا کنید و جلوی تفکرات و خلاقیت کودک را نگیرید. تفکر می تواند باعث افزایش اعتماد به نفس کودک دلبند شما شود. Join @nooredideh

✅ #همه_قاتلیم پدر، مادر ما متهمیم! سران، سلاطین ما متهمیم! وزرا، وکلا ما متهمیم! روسای دانشگاه‌ها، معاونان، اساتید ما متهمیم! رزیدنت‌های سال بالا، بالا، بالاتر ما متهمیم! چه کردیم ما؟ چه به سر جوانانمان آوردیم؟ از کودکی از آنان خواستیم شاگرد اول شوند، رتبه برتر، آقا و خانم دکتر! اما یادشان ندادیم چگونه با چالش‌ها دربیاویزند! از شکست‌ها نهراسند. حق خود را بشناسند و از آن دفاع کنند. در برابر ظلم و زور سر تسلیم فرود نیاورند. نه یادشان ندادیم. پزشک عمومی هم که شدند در برزخ رهایشان کردیم. طناب‌پیچشان کرده بودیم با تعهدات مختلف، خدمت در مناطق محروم، با زور و اجبار قانونی! همان قوانین ترکمانچایی که راه گریز و گزیری از پذیرش آن نیست. به آنان پیام دادیم که خود شما برایمان مهم نیستید، حرفه شما مهم است. شما مجبورید برای ما کار کنید. حقوقی هم اگر می‌گیرید از سرتان زیاد است. آغاز کردیم خردکردن شخصیت طبیبانمان را. مردم اگر شکایتی از ایشان دارید به ما بگویید. خودمان ادبشان خواهیم کرد. برای ما رشته‌های دیگر دانشگاهی مهم نیست. تعهد و خدمت آن‌ها مهم نیست. آنها بخوانند و بروند سر کار و زندگی‌شان! پزشکان اما باید تا گذشت ۳دهه از عمرشان اسیر مستقیم ما باشند. بی‌خانه و خانواده بمانند! ابزار و پیچ و مهره و وسیله رای و میز مدیریت باشند. مثل پرچم گوشه اتاقمان. کاری به قانون اساسی و آموزش رایگان نداریم. برایشان خرج کرده‌ایم باید پس بگیریم. با بدترین شرایط زندگی و حقوقی بخور ونمیر. نمی‌توانیم بیش از این برایشان هزینه کنیم چراکه بیت‌المال برای مخارج دیگر و خاصه‌خرجی‌ها و دزدی‌های سطح بالا و پایین با کسری مواجه خواهد شد. نمی‌شود که، می‌شود؟ اما از پزشکان می‌شود! چندسال دیدید که کردیم و شد. حقوق غیرپزشکان و کادر شبکه‌ها از آنان بیشتر است. توی سرشان هم بزنیم معترض نمی‌شوند‌! تعهد داده‌اند. روحشان را اینجا هم آزردیم که نه، کشتیم! طرح را که تمام کردند و پروانه طبابت گرفتند، اجازه بسیاری خدمات را از آنان سلب کردیم! ماندند در برزخ. بی‌هویتشان کردیم. در دنیا هم حرفه‌ای به نام طبیب عمومی ندیدند. پزشک خانواده باید می‌شدند که چنین مسیری تعریف نکردیم. در ذهن طبیبان عمومی راه نجات و رستگاری را در تک‌مسیری رقم زدیم به نام تخصص. اما سر راهش سهمیه‌های مختلف را تراشیدیم چون از ابتدا یاد گرفتیم به‌جای تقدیر ایثارگران از بیت‌المال، دست توی جیب سهمیه جوانانمان کنیم و حق یکی را برداشته و در جیب دیگری بگذاریم. همین‌جا هم تقابل بین جامعه پزشکی را ایجاد کردیم. جوانانمان را دلسرد کردیم. از کنکور چنین کرده‌ایم. اما اینجا با پزشکان طرفیم. ۱۹سال درس خوانده‌اند. یاد داده‌ایم خود را تافته جدابافته از جامعه ببینند: آقا و خانم دکتر اما دریغ از احترام و شخصیت مورد انتظار. باز روحش را آزردیم. تا کی باید ببیند دست سیاست در جیبش فرو رفته است؟ ادامه دارد! آزمون استخدامی، سهمیه دستیاری، سهمیه فلوشیپ، سهمیه عضویت هیئت علمی، سهمیه همه جا سهمیه و او خود را بی‌پناه و بی‌یاور و مظلوم می‌بیند. از سد کنکور تخصص و سهمیه‌ها که عبور کرد نگاهی به اطرافش می‌اندازد و همکلاسی‌های کم‌سوادتر را در رشته‌های مطلوب‌تر می‌بیند! با روحیه‌ای متزلزل از ظلمِ سیستم ادامه می‌دهد. آغاز فاجعه: اول با یک تعهدنامه ستمکارانه به شخصیتش تاختیم. اختیارش را از او سلب و به زور و اجبار به خودمان تفویض کردیم. همان حقه‌بازی تحت عنوان عقد خارج لازم! ذیل ماده ۱۰ قانون مدنی! کجای ماده ۱۰ به این رفتار دیکتاتورمآبانه در قبال دست‌های زیر ساطور، وجاهت قانونی می‌دهد؟ در تعهدنامه به گونه‌ای خطابش کردیم که تو هیچی و ما همه‌کاره! حقوقی نداری! تو برده‌ای و ما صاحب! تو رعیتی و ما ارباب! خردش کردیم، شخصیتش را زیر پایمان له کردیم! تورا فقط برای کار می‌خواهیم، بار بیمارستان بر دوشت! با کشیکهای سنگین، مسئولان سیاسی پرتوقع، مردم گرفتار و دردمند و مشکل‌دار و گاه بداخلاق، خطاهای احتمالی تشخیصی، روسای بیمارستان و اساتید کم‌توجه، دیکتاتوری سال بالایی‌هایی که خود قربانی این سیستم غلط بوده‌ و هستند، خستگی، فرسودگی و کار بی‌مزد، بلی بی‌مزد، بیگاری و نظام پادگانی، غلبه کار و کار و کار به‌جای آموزش ! ماهی ۱۵تا ۲۰شب کشیک سخت و طاقت‌فرسا! پر مسئولیت به امید روزهای روشن‌تری که کم‌کم می‌بیند خبری نیست! آینده‌ای مبهم و گاه تاریک! اما او که برای تحمل این سختی‌ها و ظلم‌ها تربیت نشده است. برای گذران زندگی‌اش هنوز دست در جیب پدر و خانواده دارد. خرد و خاکشیرش کرده‌ایم. تا توانستیم کار بر گرده‌هایش قرار داده‌ایم اما پرداخت‌های ناچیزمان را با منت، به نام کمک‌هزینه در حساب بدهکاری‌اش ثبت کرده‌ایم! ای وای ما چه کردیم؟ چه به روز فرزندانمان آوردیم. بازار خودکشی داغ است! نه! ما کشتیمشان! #همه_قاتلیم ✍ #فرهادتیمورزاده_طبیب‌عمومی_رسانه‌نگار https://b2n.ir/n71658

بچه‌ها تشنه شادی هستند و شما به‌عنوان پدر و مادر نقش پررنگی در فراهم کردن فضایی مفرح و پرمحبت برای یادگیری و پرورش فرزندتان دارید. اگر مادران کودک درون‌شان شیطنت کند، زندگی در خانه جریان می‌یابد، اگر خنده، اگر شادی، اگر شوخی، اگر بازی کنند همه اهل خانه را به زندگی نوید می‌دهند. انتقال شادی از پدران و مادران به کودکان میسر است. کودکان همین چند سال را برای شادی و بازی وقت دارند، کودک شاد امروز، انسان موفق و خوشبخت فرداست. بازی کردن به کودکان، کشف دنیا، قوانین طبیعت، تفکر در پیرامون زندگی را می‌آموزد آنها توانایی‌های خود را در بازی‌ها می‌سنجند که هیچ علمی آن را به کودکان نخواهد آموخت. کودکی که به اجبار والدین به جای بازی و تحرک و شادی پشت میز کلاس زبان می‌نشیند، کودکی که به جای گرفتن مداد رنگی برای نقاشی و خط‌خطی کردن، الفبا را می‌آموزد، رشد سالم روانی را که بین یک تا شش سالگی اول زندگی باید اتفاق بیفتد را از دست می‌دهد. کودک دانشمند امروز، انسان مضطرب فرداست که شانس پیشرفت در بسیاری از زمینه‌های احساسی را از دست خواهد داد. @nooredideh

همهٔ علوم دنیا را میشود در ذهن کودک وارد کرد مغز کودک بسیار وسیع است... ولی به هرمیزان که به مغز کودک فشار بیاید از عمرش کم می شود. آموزش به کودک باید با تجربه وبازی به وجود بیاید Join @nooredideh