نوداد

⚠️ تنها ۹ روز دیگر تا پایان #فراخوان_طراحی_لوگو باقی مانده. 📌 دانشجویانی که علاقه‌مند به شرکت در این فراخوان هستند مشخصات خود را (نام و نام خانوادگی، رشته تحصیلی و سال ورود به رشته) به آدرس ایمیل زیر ارسال کنند. 📩 [email protected] @nowdad_art_du

گرایش تدوین از گروه سینما، اولین فارغ‌التحصیل خود را معرفی کرد.  دانیال محمودی دانشجوی رشته سینما با گرایش تدوین  در تاریخ ۲۰ تیرماه ۱۴۰۳ توانست با دفاع از پروژه پایانی خود به راهنمایی خانم طاهره امامی و داوری آقای مهران سپهران نام خود را به عنوان اولین دانش‌آموخته گرایش تدوین در دانشکده هنر دانشگاه دامغان به ثبت برساند. لازم به ذکر است پیش‌تر آقای جلیل توکلی به راهنمایی خانم دکتر گنجه‌ای در گرایش کارگردانی فارغ‌التحصیل شده‌ بود. گروه سینما این موفقیت‌ها را به این دو دانشجوی گرامی تبریک می‌گوید و زحمات استادان راهنمای این پروژه‌ها را ارج می‌نهد. @nowdad_art_du

🔰جلسه دفاع پایان‌نامه کارشناسی سینما گرایش تدوین🔰 🔷🔸"مونتاژ مستند کوتاه" 🔶استاد راهنما: طاهره امامی 🔷استاد داور: مهران سپهران 🔶دانشجو: دانیال محمودی 🎞مستند کوتاه "گریه کردم..." 🔸کارگردان و تدوینگر: دانیال محمودی 🔹نویسنده: امیرحسین ایزدی 🔸پژوهش: معین سیمافر 🏟مکان: دانشکده هنر، پلاتو تجربه 🕰زمان: ۲۰ تیر ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۳ با تشکر از امیر هراتی‌نیا خانواده نژاد شاهرخ‌آبادی و همه کسانی که ما را در ساخت این مستند یاری کردند. @nowdad_art_du

#فرصت_شغلی 🔰 فراخوان طراحی لوگو پوشاک زنانه ⚜ تیم Old Studio از دانشجویان با استعداد دانشگاه دامغان دعوت به همکاری می‌کند. 📄 پوشاک تاجینه قسط دارد برای بروزرسانی لوگو شرکت خود دست به تغییراتی بزند. 🔶 شرایط شرکت در فراخوان: 🔹 بدون نیاز به رزومه و ارسال نمونه کار 🔸 دانشجویان فقط از دانشگاه دامغان و از هر رشته‌ای می‌توانند در این فراخوان شرکت کنند. 🔹 جزئیات پروژه پس از اتمام مهلت فراخوان ارسال می‌شود. 💳 دستمزد: ۱,۰۰۰,۰۰۰ تومان 📆 مهلت فراخوان: ۳۱ تیر ۱۴۰۳ 📌 دانشجویانی که علاقه‌مند به شرکت در این فراخوان هستند مشخصات خود را (نام و نام خانوادگی، رشته تحصیلی و سال ورود به رشته) به آدرس ایمیل زیر ارسال کنند. 📩 [email protected] @nowdad_art_du

طبعاً و بنا به آنچه گفتیم «در جستجوی آنتیگون» تراژدی را اجرا نمی‌کند- و البته این سؤالی اساسی است که امروز و در اینجا می‌شود آیا تراژدی را اجرا کرد- بلکه آن را از شکل می‌اندازد، به اجزایش تقسیم می‌کند و در باب آن اطلاعاتی می‌دهد، اما این همه در حالی است که حسی از تلخی و نابهنگامی امر تراژیک را حاضر یا احضار می‌کند. در این اجرا تصاویر و صداهایی از «آنتیگونه» و دربارۀ آن عرضه می‌شود. این تصاویر و صداها بر چند گونه‌اند: از تکنولوژیک، برساخته و باواسطه گرفته تا تقلیدی و شبه‌آیینی. هیچ‌یک از آنها اما اصیل یا حتی مهم نیستند؛ مهم جستجویی است که اجرا در پی نشانی از «آنتیگونه» تدارک می‌بیند. مقداد جاوید صباغیان @nowdad_art_du

یادداشتی بر «در جستجوی آنتیگون» خطابه-اجرا (سخنرانی-اجرا) (lecture-performance) گونه‌ای اجرایی است که چند سالی است به همت خانم دکتر علوی‌طلب و دانشجویان درس ایشان در دانشکده رواج یافته و آزموده می‌شود. همواره می‌اندیشیدم چگونه می‌توان از ناسازۀ ظاهری میان ارائۀ توصیفی-تحلیلی موضوع بحث و اجرای صحنه‌ای برگذشت و یک جور همگامی میان این دو ایجاد کرد. «در جستجوی آنتیگون» راه را نشانم داد و پیشنهادی طرح کرد برای حل و رفع این ناسازه. ارائه در میانۀ اجرا و به طرز غافلگیرکننده‌ای رخ نمود و خود بخشی از اجرا بود. اما به جز این «در جستجوی آنتیگون» در صدد بود تا یک ایدۀ اصلی و بسیار حیاتی را اجرایی کند. و آن ایدۀ گذار بود. «آنتیگونه» متنی است که در طول سده‌ها مرزهای تاریخی و فرهنگی را پیموده و بارها و بارها هر بار به گونه‌ای در جای جای جهان و در قالب مدیوم‌های مختلف بازآفریده شده است. آنتیگونه هم خود به این اعتبار نه تنها دیگر دختر ادیپوس شاه در تبای اساطیری، بلکه شمایلی میان‌فرهنگی است که در هر بازآفرینی در هر زمینه‌ای و در هر زمانه‌ای معناهای تازه و دیگرگونی بازتولید می‌کند. ایدۀ اصلی «در جستجوی آنتیگون» همچنان که از نامش برمی‌آید این است که به سهم خود بکوشد متن و شخصیت آفریدۀ سوفوکلس را در میانۀ این گذار تاریخی و فرهنگی بازبجوید و این ایده‌ای است که اندیشیدن به آن در مواجهه با متون بزرگ تاریخ تئاتر حیاتی و چه بسا اجتناب‌ناپذیر است. به این ترتیب «در جستجوی آنتیگون» پرسشی پیش می‌کشد: به‌راستی آنتیگونه کیست؟ و تبای به‌راستی کجا است؟ اگر هر بار و در هر بازآفرینی آنتیگونه‌ای دیگر ظاهر می‌شود و تصویر دیگری از زیست‌‌جهان او که «تبای» نام دارد، عرضه می‌شود- با نظر به تمام آنچه می‌توان از پس‌زمینۀ اساطیری، الهیاتی، جهان‌شناختی و سیاسی مجموعۀ اساطیر تبای دریافت- پس کدام‌یک خود آنتیگونه است و کدام‌یک تصویر اصیل یا صحیحی است از تبای؟ اجرا از پاسخ به این پرسش طفره می‌رود و البته قرار هم نیست پاسخ دهد. در عوض آنچه پیش می‌نهد آمیزه‌ای قطعه‌وار از آنتیگونه‌ها و از تبای‌ها است: شک نیست که به همین دلیل می‌توان قطعات اجرا را به ترتیبی دلخواه بازخوانی کرد و مثلاً- اگر ترتیب قطعات را از اول به آخر و همان‌گونه که رخ می‌دهد، در نظر آوریم- گذر از پلاتو به باغ را به منزلۀ دعوت به دامان طبیعت، اسطوره، آیین و خیال گرفت. ولی آنچه مهم است اینکه می‌توان همانطور که گفتم به ترتیب‌ها و خوانش‌های دیگری هم دست یافت. این اجرا یک متن باز است و گشوده است به روی خوانش‌ها. حتی از همان اول می‌توان با آن یار شد یا نشد، می‌توان به فرامین اجراگران تن داد یا می‌توان شانه خالی کرد. ماجرا از این قرار است که در اولین قطعه از ما می‌خواهند وارد پلاتو شویم، در مسیرهای از پیش به‌دقت تعیین‌شده گام برداریم و بارکدهایی را اسکن کنیم که هریک حاوی ویدیویی هستند از یکی از شخصیت‌های نمایش. دومین قطعه در راهرو رخ می‌دهد: کسی که گویا صحنه‌گردان است وارد می‌شود و بازیگرانی را هدایت می‌کند و نکاتی در باب یک میزانسن فرضی را به آنها گوشزد می‌کند. به این ترتیب شاهد هستیم چگونه صحنه‌ای از نمایش «آنتیگونه» احتمالأ قرار است اجرا شود. در این قطعه اما نکته‌ای نهفته است: صحنه‌گردان با لحن و شدت صدایی سخن می‌گوید که آمیخته با تشویش، آمرانه و حتی هشداردهنده است. به گمانم اینجا «حضور» بازیگر به‌ناگهان به مخاطب دیکته می‌شود و او در عین حال شگفت‌زده است. شگفت‌زدگی تا پایان قطعۀ بعد که در لابی می‌گذرد امتداد می‌یابد: سه در یک به یک باز می‌شوند و سه تن به نحوی که هیچ انتظارش را نداریم به صحنه می‌آیند. اولی دایۀ آنتیگونه است که از متن آنوی سروکله‌اش پیدا شده؛ او شستن ظرف‌ها را وامی‌گذارد و در حالی که دستکش‌های بلند ظرف‌شویی به دست دارد، از دل‌نگرانی مدام برای آنتیگونه می‌گوید و شکوه می‌کند. دومی ایسمنه است، خواهر غمخوار آنتیگونه؛ او با چشمانی مشوش و صدا و تنی لرزان پیش چشمان ما حاضر می‌شود. به ناگاه دستور می‌رسد که بس است؛ ایسمنه به جای خود بازمی‌رود و دری دیگر گشوده می‌شود. این بار خطابه ایراد می‌شود و طرفه آنکه باز هم با صدایی لرزان و البته نامطمئن. گویا تمام اجزای این اجرای دقیق و طراحی‌شده پژواکی از سرنوشت تلخ و محتوم آنتیگونه را در خود دارند. حال وقت آن می‌رسد که به دعوت اجراگران راهی باغ شویم: این بار دیگر هیچ مسیری از پیش تعیین نشده، راه تاریک است و سنگلاخ. به میانه‌های باغ که می‌رسیم آنتیگونه این بار به تن خود حاضر است و پیش پای کرئون زانو زده. کرئون حکم مرگ را صادر می‌کند.

فیلمبرداری فیلم کوتاه پانسیون سگی به نویسندگی و کارگردانی رضا قاسم‌زاده و تهیه‌کنندگی مشترک رضا قاسم‌زاده و دانشکده هنر دامغان به پایان رسید و وارد مرحلهٔ تدوین شد. معرفی عوامل پروژه دستیار کارگردان: حسین مطلبی‌نژاد منشی‌صحنه: علیرضا سرآبادانی بازیگردان: امیرحسین توکلی بازیگران: رضا مؤمن‌زاده / محمدمهدی قهاری / نوید مجتهدی / نسیم دارابی / محمد اسلمی گروه فیلمبرداری: میثم پریمی / مهدیار مهرجو عکاس: سیدعلی بهادر صدابردار: سیامند حسن‌پور تدوینگر: رضا قاسم‌زاده مدیر تولید: لهراسب معماریان تدارکات: شایان محمدزاده و با نهایت سپاس و احترام به همهٔ عزیزانی که در این پروژه به ما یاری رساندند. @nowdad_art_du

فراخوان ثبت‌نام کارگاه مستندنگاری تعزیه چگونه می‌توانیم تجربه‌های شخصی خود در مواجهه با یک پدیده فرهنگی تبدیل به مستندی انسان‌شناسانه کنیم؟ مرکز تئاتر مولوی و موسسه فرهنگی هنری فانوس هنر پارس در همکاری با دانشگاه کلرمون-اورن فرانسه در نظر دارد کارگاهی سه ساعته با موضوع مستندنگاری به شیوه مستند‌های انسان‌شناسانه مختص به دانشجویان تئاتر برگزار کند. مدرسان این دوره دکتر کارولین لردی، استاد دانشگاه کلرمون-اورن و مدیر مستر مطالعات فرهنگی دانشگاه کلرمون – اورن و متخصص انسان‌شناسی تصویری و دکتر یاسمن خواجه‌ای، عضو هیأت علمی و مدیر دپارتمان هنرهای نمایشی دانشگاه کلرمون-اورن می‌باشد که طی این کارگاه به شرکت‌کنندگان شیوه‌های ساخت یک مستند برمبنای نگرش انسان‌شناسانه می‌آموزند. این کارگاه مقدمه‌ای است برای مشارکت در پروژه تعزیه‌ای تحت‌نظر دانشگاه کلرمون-اورن که طی آن دانشجویان استانداردهای لازم در مستندسازی را فرامی‌گیرند. پس از آموزش و آماده‌سازی برای ساخت مستند از تعزیه‌های شهرهای محل تولد یا سکونت خود، آثار درخور شرکت‌کنندگان در این کارگاه، در پروژه کلان‌تری در حوزه تعزیه مشارکت داده خواهد شد. طبق برنامه‌ریزی تعیینی روز ۱۱ تیر ۱۴۰۳ برابر با 1 جولای 2024 این کارگاه از ساعت ده و نیم تا دوازده و‌نیم و از طریق ویدئوکنفرانس برپا می‌شود و میزبان این دوره مرکز تئاتر مولوی است. قابل‌توجه است این کارگاه صرفاً مخصوص دانشجویان هنرهای نمایشی و سینما است و برپایی آن با هماهنگی مرکز تئاتر مولوی دانشگاه تهران صورت خواهد گرفت. علاقه‌مندان برای ثبت‌نام در این دوره می‌توانند به ایمیل [email protected]  پیام دهند. @nowdad_art_du

فیلم کوتاه ″شعاع نیم‌تنه″ به تهیه‌کنندگی، نویسندگی و کارگردانی مهدی مخبریان‌نژاد، وارد مرحله تدوین شد. بازیگران: رضا قاسم‌زاده، زانا رضایی، مهدی قهاری و جلال موسوی با تشکر فراوان از: متین غنی‌زاده و کیمیا شریفی عوامل: دستیار کارگردان و برنامه ریز: علی غفاریان منشی صحنه: زهرا ضرابی تدوین: بابک قاسمی مدیر فیلمبرداری: محمدحسن پور نور پردازی: سعید زمانی، امیرحسین علیزاده صدابردار: ماهور اسماعیلی دستیار صدا: صنم ثانی صداگذار: رضا نورایی مدیر تولید: علی غفاریان- مهدی مخبریان‌نژاد طراح صحنه: مهدی مخبریان‌ژاد- علی غفاریان گریمور: زهرا ضرابی با تشکر از: دکتر حسین یزدان‌شناس ،دانشکده هنر دامغان، استاد ایمان آجودانی و یونس رونقی @nowdad_art_du