اورست، خیریه شالچی

⁣ 🔺 الیزابت روول به سخن درآمد... سخنان الیزابت روول از حادثه نانگاپاربات فوریه سال 2018، الیزابت روول که در بیمارستانی در سوئیس در حال مداوا است و طبق گفته پزشک معالج نیاز به قطع برخی از انگشتان دست و پای سمت چپ به دلیل سرمازدگی شدید دارد به کمک یک راوی و به صورت مختصر و مفید حادثه صعود زمستانی نانگاپاربات را تعریف کرده، خلاصه داستانی که الیزابت گفته این چنین است " من همان کاری را که به من گفته شد انجام دادم " " روی قله در 25 ژانویه ساعت 18 به وقت محلی که بسیار دیر وقت بود تومک گفت که نمی توانم چیزی را ببینم. او در طول روز از عینک استفاده نکرده بود زیرا هوا ابری بود." موقع رسیدن به قله آنها مدت کوتاهی توقف کرده و بعد به سرعت به پایین حرکت می‌کنند. در آن موقع تومک قادر به تنفس نبوده بنابراین محافظ دهانش را برمی دارد و بلافاصله بینی او به رنگ سفید درمی آید و بعد دستها و پاهایش شروع به یخ زدن می‌کند، در شکافی پناه می‌گیرند زیرا تام نیرویی برای برگشت به کمپ نداشته، در سپیده دم وضعیت دراماتیک می‌شود، از دهان او خون جاری می‌شود، علائم ادم و آخرین مرحله بیماری ارتفاع که اگر فرد کمک فوری دریافت نکند یک وضعیت مرگبار بوجود خواهد آمد. الی می‌گوید: " به هر کس که می‌توانستم پیام هشدارمخابره کردم چون تومک قادر به پایین رفتن نبود، عملیات امداد شروع شد، آنها به من گفتند اگر تا ارتفاع 6000 متر پایین بیایی ما می‌توانیم تو را نجات داده و تومک را در ارتفاع 7200 متر با هلیکوپتر نجات دهیم، من فقط همین کار را انجام دادم، من آن چیزی را که آنها پیشنهاد دادند انجام دادم، موقع جدا شدن از تومک به او گفتم، گوش کن هلیکوپتر اواخر روز به اینجا می‌رسد، من به پایین حرکت می‌کنم، آنها برای نجات تو پرواز خواهند کرد." او سیگنال GPS می‌فرستد و تومک را در بهترین شرایط ممکن و متقاعد کردن برای پایانی خوش ترک می‌کند، الیزابت چیزی همراه خود نمی برد، چادر، کیسه خواب، هیچ چیز، چون قرار بود هلیکوپتر درانتهای روز پرواز کند اما هلیکوپتر پرواز نکرد. روز بعد را الیزابت بدون هرگونه تجهیزاتی سپری می‌کند. "می دانستم که باید به رفتن ادامه دهم، شب را در یک گودال سپری کردم، سردم بود اما وضعیتم ناامید کننده نبود، بیشتر نگران تومک بودم که ضعیف به حال خود رها شده بود" الیزابت در این شب دچار توهم شده بود. وقتی که روز فرا رسید او روی امدادرسانی حساب کرد، در ارتفاع 6800 متر تصمیم گرفت که حرکت نکند و خود را گرم نگه دارد، صدای هلیکوپتر را در پایین یخچال می‌شنود اما دیگر دیر شده بود، باد شدت گرفته بود. وقتیکه مشخص شد هلیکوپتر روز بعد به پرواز در خواهد آمد و شب سوم را بدون چادر سپری خواهد کرد تصمیم گرفت که به پایین حرکت کند، این ماهیت بقاء است. الیزابت می‌گوید که اطلاعاتی در مورد اینکه تیم امداد برای نجات او عازم شده به وی ندادند وبه آرامی و با احتیاط علیرغم دستکش های مرطوب و انگشتان یخ زده و دردی که هنگام استفاده از طناب متحمل شده بود، به پایین حرکت می‌کند. در نهایت ساعت سه و سی دقیقه در تاریکی به کمپ 2 می‌رسد. " من سایه دو نفر را دیدم و شروع به فریاد زدن کردم و به خودم گفتم، همه چیز روبراه است، تجربه ای بسیار بزرگ را پشت سر گذاشتم" باشگاه کوه‌نوردان ‌ایران @Mountaineering_Club_of_Iran https://goo.gl/qP5WVj ⁣Mountainflowers.blogfa.com/post/592

زشت و زیبای نانگاپاربات وبلاگ کوه قاف- پس از صعود زمستانی سال ۲۰۱۶ الکس تکسیکون، محمدعلی صدپارا و سیمون مورو به قله نانگاپاربات در زمستان، ظهر روز ۲۵ ژانویه توومک مکویچ لهستانی و الیزابت رول فرانسوی موفق شدند دومین صعود زمستانی این کوه را محقق کنند. صعود کوهنورد لهستانی پس از ۷ تلاش و صعود الیزابت فرانسوی پس از ۴ تلاش زمستانی محقق شد. تومک درسال ۲۰۱۶ نیز پس از صعود قله تنها منتقد آن بود و اعتقاد داشت علائم جی پی اس همراه ایشان نشان دهنده عدم صعود قله اصلی است. از همان زمان نیز مشخص بود او با ۷ تلاش خود را محق در اولین صعود نانگاپاربات نهمین کوه دنیا در زمستان می داند. اما این امر درنهایت با دوسال اختلاف با نخستین فاتحان زمستانی کوه صورت گرفت والبته از مسیری که تا نیمه راه آن در سال ۲۰۰۰ توسط مسنر و همراهانش صعود شده بود و تومک به همراه الیزابت آنرا تکمیل نمودند. اما این صعود اتمام کار نبود و تومک مکوویچ در بازگشت از قله بدلیل برف کوری و سرمازدگی زیاد و نهایتن دوشب بی پناه در ارتفاع 7300 متری کوه تسلیم کوه عریان شد و برای همیشه در کوهی که بدان عشق میورزید ماندگار شد. یادش گرامی پی نوشت باصعود الیزابت رول فرانسوی به نانگاپاربات نام او به عنوان دومین زنی که موفق به صعود یک ۸۰۰۰ متری در زمستان می شود به ثبت خواهد رسید. پیش از این در ۱۰ فوریه ۱۹۹۳ مارین چاپیوسات دختر ۲۳ ساله سوئیسی توانسته بود چوایو را در معیت تیمی از کوهنوردان اسپانیایی صعود نماید. الیزابت رول دارای سابقه خوبی در صعودهای آلپی است. صعود سه قله ۸۰۰۰ متری پاکستان در مدت ۱۶ روز از جمله قلل گاشربروم ۱ و ۲ در مدت ۵۲ ساعت بدون بازگشت به کمپ اصلی و البته صعود برودپیک درهمان برنامه. وی در بهار ۲۰۱۷ ماکالو و لوتسه را صعود کرد و تا ۸۵۰۰ متر اورست بدون کپسول اکسیژن بالا رفت. الیزابت در بهار ۲۰۰۹ و در تلاش برای صعود برج شرقی آناپورنا به همراه Martin Minarik همنورد خود را از دست داد و از صعود قله بازماند. او همچنین در معیت تیم ملی سنگنوردی فرانسه در کاپ اروپا و همینطور چندین جام جهانی حضور فعالی داشته است. پس از صعود الیزابت او سرنوشتی متمایز از همنورد لهستانی خود داشت و با تلاش بسیار خود را به ارتفاع 6200 متری رساند. در نهایت رشادت 4 کوهنورد لهستانی در یک امداد دراماتیک موجب زنده ماندن و بازگشت او از سرمای نانگاپاربات شد. بدون تردید توان و رشادت الیزابت کم از امدادگران لهستانی نبود. برداشت از: https://kouheghaf.blogspot.com/2018/01/blog-post_28.html T.me/kouheghaf

دنیس اوربکو از همه بابت حمایت و پیام های تان تشکر می کند. او می گوید برایش بسیار مهم است که دوستانش به او فکر می کنند و به او روحیه میدهند. دنیس خیلی خسته است ودر اسکاردودرحال استراحت است. @kouheghaf

اظهارات ویلیجکی درمورد نانگاپاربات وبلاگ کوه قاف- کریستف ویلیجکی سرپرست تیم زمستانی کی۲ در مورد عملیات نجات در نانگاپات میگوید: آنها خوب هم هواشده بودند، سریع عمل کردند و به خوبی از پس کار برآمدند. اومعتقد است: هرتیم دیگری هم بود همین کار را انجام میداد. شاید کندتر. شایدهم نه... ویلیجکی توضیح میدهد که چگونه اعضای تیمش الیزابت روول رااز کوه پائین آوردند. ابتدا دونفر به او رسیدند و سپس ۲ عضو دیگر نیز کمک کردند تا کوهنورد مصدوم فرانسوی به کمپ اصلی بازگردد. او درپاسخ به خبرنگار RMF FM که میگوید این شب نه تنها برای کوهنوردمصدوم و تیم امداد، بلکه برای شما هم که اعضای تیمتان درگیر حادثه بودند شب سختی بود. آیا اینطور نبود؟! ویلیجکی پاسخ میدهد: دقیقن همینطور بود. شب سختی را پشت سرگذاردیم. بویژه آنکه درارتباطاتمان هم مشکل داشتیم. اما این نخستین باری نیست که درچنین شرایطی قرارمیگیریم! ویلیجکی در مورد اعضای تیمش که در امداد حضور داشتند و راهی اسکاردو شدند به شوخی اظهار داشت: آنها به هتل هیلتون در اسکاردو برای استراحت منتقل شده اند! او سپس تصحیح میکند درصورت خوب بودن هوا بلافاصله به کمپ اصلی خواهند آمد وگرنه مجبور به اقامت اجباری در اسکاردو هستند. ویلیجکی با انتقاد از القاب رسانه ها در مورد اعضای تیم امداد آنها را افرادی عادی خواند که کار و وظیفه شان را انجام دادند! او معتقد است هر تیم دیگری هم بود همین کار را انجام میداد. و ویلیجکی در مورد تومک میگوید: هیچ شانسی وجود نداشت! حقیقت آن است که شانسی برای زنده ماندن او در آن شرایط نبود و تیم امداد باید درپی جسد او بالا میرفت! دربادی با سرعت ۷۰ تا ۸۰ کیلومتر برساعت که دائمن وضعیت جوی درحال تغییر است! گروه را نمی توان به آنجا فرستاد. من جرأت نمیکنم هر کسی را به این کار مجاب کنم!. و او درمورد کی۲ میگوید: ما به اجبار چند روز هوای خراب خواهیم داشت. پس مجبور به استراحت در کمپ هستیم و البته منتظر اعضای تیممان می مانیم. برداشت از: https://kouheghaf.blogspot.com/2018/01/blog-post_52.html Tme/kouheghaf

اظهارات همسر تومک مکوویچ در مورد درگذشت همسرش وبلاگ کوه قاف- من دوست دارم از همه کسایی که کمک کردن "الیزابت روول" رو نجات بدن و هر کاری رو در قدرت خودشون انجام دادن تا شوهر محبوبم تام رو نجات بدن قدردانی کنم . الی زنده باد به رغم درد وصف ناپذیر من ، خوشحالم که او زنده است. او سعی کرد تا جایی که میتونه به تام کمک کنه... ممنون الی... از تمام اقداماتی که برای نجات، درمان و توانبخشی الیزابت و کمک به بچه های ما توسط ماشا گوردون صورت گرفت ممنونم. دانیله، لودویک. تیم کی۲، وب سایت های پاکستانی، سفارت های لهستان و فرانسه، آدام بیلیکی و دنیس اوربکو.... تمام تیم نجات رابرت... استفانیا... من نمیتونم از همه نام ببرم... متاسفم... و از همه ممنونم... با تمام وجودم. ممنون ازهمدردی و حمایتهای مدام شما... و برای همه اقدامات نجات در چنین مدت کوتاهی... ممنون از درک شما... آنا از صفحه کوههای پاکستان @kouheghaf

تومک مکوویچ که جانش را بر سر اعتقاد وعشقش( ۸مرتبه تلاش برای فتح زمستانی نانگا) گذاشت.

درس بزرگ کوهنوردان بزرگ. فصل زمستان امسال شاهد چهار تلاش ارزشمند برای فتح قله های خاص بود ولکن در میان این چهار تلاش، تلاش بر روی K2 هم به دلیل خاص بودن قله و هم بخاطر بزرگی کوهنوردان حاضر در صعود از تمام این چهار صعود متمایز بود. شاید بتوان گفت اتفاقاتی که بعدا درجریان این صعود افتاد، آن را برای همیشه تاریخ تبدیل به تلاشی خاص و مورد توجه تبدیل کرد. دوتن از بزرگترین کوهنوردان حاضر در این تیم قدرتمند دنیس اروبکو و آدام ویلیجکی در تمام دوران کوهنوردی خود مرجع وسرلوحه خیلی از کو‌هنوردانی بودند که آرزوی رسیدن به جایگاه فنی این دو کوهنورد نامی در صعودهای اکپدیشن را داشتند. ولی کار ارزشمندی که این دو انسان بزرگ انجام دادند شاید آنها را سرمشق تمامی کسانی قرار دهد که عقیده دارند کوهنوردی ورزشی انسان ساز است . شاید بشود گفت زمانی می شود به یک کوهنورد لقب« انسان بزرگ وقدرتمند» داد که آمار ایثار واز خودگذشتگی وی از آمار صعود قله ها یش پیشی بگیرد . درسی که اروبکو و ویلیجکی به همه دادند.

پایان بحران نانگاپاربات با یک کشته @kouheghaf

تیم امداد نانگاپاربات بی شک کلمه آلپینیست برازنده نام کوهنوردان شجاع لهستانی است. تصویر از: Revista Oxígeno @kouheghaf

دقایقی قبل الیزابت رول کوهنورد شجاع و توانای فرانسوی وارد اسلام آباد شده و درحضور سفیر فرانسه در این شهر بحران نانگاپاربات خاتمه یافت. در این حادثه تومک مکوویچ دیگر کوهنورد شجاع فاتح زمستانی این کوه بدلیل بیماری ارتفاع و کوربرفی جان خود را از دست داد. یادش گرامی خبر از: توئیتر اخبار کوهنوردی پاکستان @kouheghaf