تیرگان

ترانه های ماندگار 🆔@mosighiasilvaclasiic

تعثب ، و جهل ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭﯾﺮﻭﺱ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﮑﺜﯿﺮ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺑﺪﻫﯿﺪ ﺗﺎ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ آﻟﻮﺩﻩ ﻣﯿﮑﻨﺪ. #برتراند_راسل

🌸🕊🌸🕊 💦🕊💦🕊 🌺🕊🌺🕊 🌼🕊🌼🕊

‏اين مجسمه رو يه هنرمند دانماركی بنام «گینس» ساخته. اسم مجسمه اينه: عدالت همواره بر دوش فقرا می نشیند...

ابتدا فکر میکردم که مملکت وزیر دانا میخواهد بعد فکر کردم شاید شاه دانا میخواهداما اکنون میفهمم مملکت ملت دانا میخواهد. #امیر_کبیر

💦🕊💦🕊💦🕊💦🕊💦🕊💦🕊💦 اگر آزاد کردنِ سرزمین بدون هدف و درک مفهوم آزادی باشد، به چه کار می‌آید؟ اگر انسان نتواند به زندگی خود مفهوم بخشد دیگر برایش چه فرقی می‌کند در کشوری با حکومت کمونیستی پرورش یابد، یا سرمایه‌داری؟ آزادی زمانی با ارزش است که بتوان با آن به آفرینش چیزی با مفهوم پرداخت. و برای همین است که درک عمیقِ زندگی برای فرد از هر چیز دیگری مهم‌تر است. بنابراین فرایند فردیت مقدم بر همه چیز است.‌‌ ‌ انسان و سمبولهایش #کارل_گوستاویونگ https://t.me/joinchat/QRoVAOsu14xAHptQ

#محمدرضا_نیکفرنویسنده وپژوهشگر فلسفه در رابطه با انتخاب با رادیو زمانه https://t.me/joinchat/QRoVAOsu14xAHptQ

🕊💥🕊💥🕊💥🕊💥🕊💥🕊💥🕊 ♦️انتخابات و استقرار استبداد: آیا رای ندادن یک رفتار سیاسی معقول است؟ 🖊 #حسین_دباغ در این مقاله تلاش می کنم گفتگویی میان حامیان رای دادن و رای ندادن شکل دهم. نشان خواهم داد که رای ندادن در سایه یک نظام سیاسی استبدادی می‌تواند معقول باشد. در ابتدا استدلالم را به نفع این ادعا طرح می‌کنم، سپس به اعتراضات احتمالی که عموما به این رفتار سیاسی وارد می‌شود پاسخ می‌دهم. مفروض من در استدلالی که در زیر اقامه می کنم این است که نظام حاکم بر ایران یک نظام اقتدارگرای متکی بر رای گیری است و اقتدارگرایی در آن بنا بر تجربه تاریخی پس از انقلاب رو به صعود است. درست است که تجلی دموکراسی (یعنی صندوق رای) هدفی آرمانی برای بسیاری از جوامع از جمله جامعه ایران محسوب می‌شود، اما در نظام‌های سیاسی اقتدارگرا، رای‌گیری می‌تواند به یک ابزار فریبکارانه برای استقرار استبداد تبدیل شود. در نگاه نخست، دموکراسی صندوق محور و استبداد به‌عنوان دو قطب متضاد به‌نظر می‌رسند، اما در عمل این دو می‌توانند در یک ساختار سیاسی اقتدارگرا همزیستی کنند. انتخابات در نظام‌های اقتدارگرا، به‌جای این‌که وسیله‌ای برای تغییر و اصلاح باشد، به ابزاری برای بازتولید قدرت حاکم تبدیل می‌شود. در حقیقت، این نظام‌ها با ظاهری دموکراتیک، خود را مشروع و مردمی جلوه می‌دهند، در حالی که در باطن، تغییر واقعی در ساختارهای قدرت رخ نمی‌دهد. استدلال من از مقدمات زیر تشکیل شده است: یکم. استبدادِ سیستماتیک نوعی از بی‌عدالتی ساختاری است. دوم. بی‌عدالتی ساختاری فی نفسه نارواست. سوم. آنچه استبدادِ سیستماتیک را تقویت می‌کند و برقرار نگاه می‌دارد نارواست. چهارم. رای دادن می‌تواند به بازتولید و تقویت و استقرار استبداد بیانجامد. پنجم. پس رای دادن می‌تواند ناروا باشد. 📌متن کامل یادداشت حسین دباغ را اینجا بخوانید: https://t.me/joinchat/QRoVAOsu14xAHptQ

‌ ريشه‌های ما به آب شاخه‌های ما به آفتاب می‌رسد، ما دوباره سبز می‌شويم... #قیصر_امین‌پور https://t.me/joinchat/QRoVAOsu14xAHptQ