جنون نوشتن

ديدن روي تو و دادن جان مطلب ماست پرده بردار ز رخسار که جان بر لب ماست بت روي تو پرستيم و ملامت شنويم بت پرستي اگر اين است که اين مذهب ماست شرب مي با لب شيرين تو ما راست حلال بي خبر زاهد از اين ذوق که در مشرب ماست نيست جز وصف رخ و زلف تو ما را سخني در همه سال و مه اين قصه روز و شب ماست در تو يک يا رب ما را اثري نيست ولي قدسيان را به فلک غلغله از يا رب ماست فرصت شیرازی

بخشی از نوشته‌ ابدیت یک روز که در شماره ششم مجله کروشه منتشر شد .

پایان : ابدیت یک روز و ببین برادر من، سرانجام ما آموختیم که با یکدیگر سخن بگوئیم آرام آرام – و به سادگی اکنون ما حرف همدگر را می فهمیم – به بیش از اینمان نیازی نیست و فردا، من می‌گویم، ساده تر از این هم خواهیم شد ؛ ما آن کلماتی را که در همه ی قلبها و بر همه‌ی لبها وزنی یکسان خواهند گرفت، خواهیم یافت . پس سرانجام ما می‌توانیم چیزهارا با همان نام خودشان صدا کنیم ؛ انجیر را انجیر بنامیم و تغار را تغار – پس دیگران می توانند لبخند بزنند و بگویند :«ما می توانیم در هر ساعت برای شما یکصد شعر از این دست بسازیم » یانیس ریستوس از شعر« دیگ دود زده » با آنچه پنهان می‌کند، هویدا می سازد خویش را و هرچه پنهان تر، پیدا تر . آنچنان که نور ظاهر و شکل ظاهر . باطن آنچه نیست و ظاهر آنچه هست و کلمه در مستوری و مستی معنا . کلمه : انسان و انسان : کلام خدا . ناتمام اما تمام جهان . ناتمامی شکلی از تقلای اتمام در یک و تو ! که هستی با آنچه نیستی است و میرا بودن با آنچه نامیرایی است . امروز بینی و فردا بینی، پس فردا بینی : ابدیت و یک روز و او ! و آن دو کودک در چشم اندازی منتهی به جستجوی پدر ( خداوند )، مادر ( زمین ) را ترک می کنند . و در بازآفرینی اسطوره ی انجیلی سفر پیدایش به امید وصل، شوق حرکت می یابند و وقتی امید هست یعنی او نیز هست و در شأنی است . در حیرت و نجوا انگشت اشاره ی دست مجسمه شکسته شده . استعاره‌ای که در آن تمام ژست های اقتدارگرایی ارزش و بقای خود را از دست داده اند و یا فقدان معنوی اشارتگری بوداوار . و آن دو کودک مسیر بلوغ و تکامل را به سیاهی می‌‌پیمایند تا جیوه‌گون در پشت آینه‌‌ای قرار بگیرند. پس سرانجام آنان می توانند اشیاء را با نام خودشان بخوانند. و تصویر آن درخت ازلی را منعکس سازند که گفت : فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ مِنْ شَاطِئِ الْوَادِ الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَنْ يَا مُوسَىٰ إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ « سوره قصص، آیه ۳۰ : « پس چون به آن [آتش‌] رسيد، از جانب راست وادى، در آن جايگاه مبارك، از آن درخت ندا آمد كه: «اى موسى، منم، من، خداوند، پروردگار جهانيان.»»

🔶شماره‌ی ششم ماهنامه ی کروشه تقدیمتان و امیدواریم از مطالعه اش لذت ببرید 🔷از طریق لینک زیر میتوانید به سایت رفته و ماهنامه را به مبلغ ۸هزار تومان خریده و دانلود کنید . . تفاوت شماره ششم ماهنامه با شماره های قبلی این است که این شماره علاوه بر دو بخش سینما و ادبیات، بخش های «ادبیات نمایشی»، «شعر» و «هنرهای تجسمی» را نیز شامل میشود. بخش سینمای ماهنامه به «پرونده ی سینمای وسترن» و بخش ادبیاتش به «پرونده شهر در ادبیات» خواهد پرداخت. لطفا این پست را تا جایی که میتوانید منتشر و دوستانتان را به مطالعه ی این ماهنامه دعوت کنید. از لطف و حمایتتان سپاسگزاریم🙏🙏😊 از همه ی دوستانی که در آماده و منتشر شدن این ماهنامه کنار ما بوده و با ما همکاری داشته اند کمال تشکر را داریم 🙏🌹 https://koroshemag.ir/product/ماهنامه-اردیبهشت-1400/

شماره ششم کروشه منتشر شد

قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِنْكَ ۖ وَارْزُقْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (( سورره مائده، آیه ی ۱۱۴ : خداوندا، پروردگارا، برای ما برکتی از آسمان بفرست که برای ما و آنها که بعد از ما می‌آیند عیدی و‌نشانه ای از تو باشد و مارا روزی عنایت کن که تو بهترین روزی رسان هستی))

از نگاه سر رفتم از کوه میان پائین که می آمدی سگی به فرار پا بالا می رفت سر خوردی و خاک از نگاهت گل بست ضمایر در رقص کردی و شد ؛ میم سرنوشت چوگان تاب و ما بی تاب #ایلیاصوفی

صرفاً برای ثبت در تاریخ سینما. نسبت استاد محمدرضا شجریان با سینما فقط این نبود که از صدای‌شان در دو فیلم «دلشدگان» (علی حاتمی) و «زمستان است» (رفیع پیتز) استفاده شد، او در خوش‌نویسی هم دستی بلند داشت، و در سال ۱۳۵۰، که سی ساله بود، برای چند فیلم سینمایی مثل «قلاب» (عباس دستمالچی) و «رضا چلچله» (مهدی میرصمدزاده) عنوان‌بندی (تیتراژ) فیلم‌ها را نوشت. * از اینستاگرامِ عباس بهارلو @Realite_du_film