AhwazComic اهوازکامیک

∆ "انجمن زشتوهای آبادان" صدا : امین جوکار ضبط و افکت : شهرام واصفی @ahwazcomic

∆ پروین عالی‌پور کاکس از خواننده‌های موسیقی بختیاری در لندن درگذشت. شروع فعالیت هنری او از سن ۱۳ سالگی در رادیو اهواز بود و در ۱۷ سالگی ترانه لری شیرعلیمردون را اجرا کرد که محبوبیت زیادی برای او به همراه داشت. ، او پس از خروج از ایران و اقامت در لندن فعالیت خود را با نام پروین کاکس در زمینه آواز حرفه‌ای ادامه داد و با فیلمسازان و آهنگسازان از کشورهای مختلف همکاری کرد. خانم عالی پور با جاسلین پوک، آهنگ ساز و نوازنده بریتانیایی در یک آلبوم و موسیقی فیلم همکاری داشت. خانم عالی پور همچنین با داریو ماریانلیو، در موسیقی فیلم آگورا و ورنر هرتزوگ کارگردان آلمانی همکاری داشته است. @ahwazcomic

The Art of the Portrait book, Norbert Schneider, TASCHEN, 1992. کتاب «هنر پرتره» بر روی دوره‌ای ۲۰۰ ساله، بین سال‌هاي پایانی قرون وسطا و قرن هفدهم، متمرکز است. دلایل خوبی هم برای محدود کردن این بررسی به دوره‌ی یاد شده وجود دارد؛ در این دوره بود که پرتره‌نگاري به عنوان هنری مستقل شناخته شد. همچنین در این دوره کشیدن پرتر‌ه‌ی افراد برجسته و متشخص رونق دوباره پیدا کرد و به صورتی اصیل احیا شد، ژانری که از دوران کلاسیک عمدتاً نادیده گرفته شده بود. در این دوره انواع گوناگون پرتره به وجود آمد که تعیین‌گر فرم‌های بعدی پرتره در قرون آینده شد. این کتاب نوشته‌ی نوربرت اشنایدر است که در سال ۱۹۹۲ توسط انتشارات تشن به زبان آلمانی منتشر شد و این پی‌دی‌اف نسخه‌ی انگلیسی کتاب است. همچنین فصل اول کتاب در شماره‌ی ۴۴ حرفه: هنرمند ترجمه شده است. #ایده_پرتره @ahwazcomic

جای خالی کاریکاتور در روزنامه‌ها  . ✍پژمان موسوی روزنامه شرق  . 🔹کسی نمی‌داند چرا از یک روزی به بعد، ستون کاریکاتور در روزنامه‌ها حذف شد، اهمیتِ کارتون و کاریکاتور در روزنامه‌ها رنگ باخت و آنهایی هم که این ستون و رویکرد را حفظ کردند، به کاریکاتورها و کارتون‌های خارجی روی آوردند و هر روز عرصه را بر کاریکاتوریست‌ها و کارتونیست‌های داخلی تنگ‌تر کردند. 🔹 البته حدس‌هایی می‌توان زد؛ مهم‌ترین حدس،ارزان‌تر تمام شدنِ صفحات و صرفه‌جویی در قیمتِ تمام شده‌ی روزنامه‌هاست. 🔹حدسِ دیگر،تفسیرپذیر بودن و احتمالِ خوانش‌های نادرست و در نتیجه بالا رفتنِ خطرِ برخورد و توقیفِ روزنامه‌ها از رهگذرِ کارتون و کاریکاتور است؛احتمالی که یک بهانه‌ی خوب برای حذفِ این ستون را به تصمیم‌گیران و سردبیران روزنامه‌ها داده و دستِ آنها را در حذفِ آن باز گذاشته است. 🔹احتمالِ سوم،تزیینی دانستنِ کارتون و کاریکاتور در ذهنیتِ بسیاری از مدیران و سردبیران است،چون آنها کارتون و کاریکاتور را جزیی لازم و ضروری از روزنامه‌نگاری نمی‌دانند،به راحتی کمر به حذفِ آن می‌بندند و آن را از صفحات روزنامه‌ها حذف می‌کنند. 🔹علت هر چه که باشد،تفاوتی در نتیجه نمی‌کند:نتیجه، حذف یا کمرنگ شدنِ کارتون و کاریکاتور در روزنامه‌های امروزِ ایران است؛نتیجه‌ای که یک جایِ خالیِ بزرگ در روزنامه‌ها ایجاد کرده و انگار که کسی به فکرِ پر کردنِ این جایِ خالیِ بزرگ نیست. 🔹تمامِ حدس‌های مطرح شده،یک پیش فرضِ اساسی دارد:اینکه کارتون و کاریکاتور جزیی لازم از روزنامه‌نگاری نیست و بود و نبودش تفاوتِ چندانی برای روزنامه‌ها ندارد. 🔹انگار که هر چه کارتونیست‌ها و کاریکاتوریست‌های مطبوعاتی ایران بعد از دورانِ شکوفاییِ مطبوعات در خرداد 76 رشته‌اند،در کسری از ثانیه پنبه شده و دستِ کسی هم به جایی نمی‌رسد. 🔹واقعیت هم این است که وقتی مدیران مسئول و سردبیران،دیگر کاریکاتور را جزیی مهم از روزنامه نمی‌دانند،چه تفاوتی دارد علتِ اصلی‌اش صرفه‌جویی در هزینه‌ها باشد یا کاستن از خطرِ توقیف؟مهم،آن تفکر غلطی است که کاریکاتور و کارتون را بی‌اهمیت و غیر ضرور می‌داند. 🔹بخشی مهم از روزنامه‌نگاریِ معاصر که اهمیتش کمتر از سایر ستون‌ها و بخش‌های یک روزنامه که نیست هیچ،گاه می‌تواند مهم‌تر و تاثیرگذارتر از سایر بخش‌ها هم باشد. 🔹کاریکاتور،بخشی جدایی‌ناپذیر از روزنامه‌نگاری است،این موضوع را هر روز باید فریاد زد.کاریکاتورحرف دارد،پیام دارد،تامل و تفکر را بر می‌انگیزاند و قابل فهم و درک برای طیفِ زیادی از مخاطبان است.هزینه‌ها اگر زیاد است،تاوانِ آن را نباید کاریکاتوریست‌های ایرانی بدهند چرا که بخشی از جایگاهی را که روزنامه‌های منتقد و مستقل در ایرانِ امروز دارند،مدیونِ تلاش‌ها و کوشش‌های کاریکاتوریست‌هاست و چند برخورد و خوانشِ نادرست را نباید به بهای حذفِ آن تمام کرد.خیلی دردناک است در همین صفحه‌ای که این یادداشت در آن منتشر می‌شود،به جای کاریکاتور و کارتون،عکس منتشر می‌شود،عکسی که گرچه آن هم جای خود را دارد،اما جایش به جای کاریکاتور نباید و نمی‌تواند باشد. 🔹خیلی دردناک است که در برخی روزنامه‌ها به جای کاریکاتوریست‌های داخلی،آثارِ کاریکاتوریست‌های خارجی دقیقا به دلیل نبودِ قانونِ کپی رایت و احتمالا رایگان بودن،منتشر می‌شود.خیلی دردناک است که در لابه‌لای صفحات و در صفحه اول حتی،کارتون و کاریکاتور هر روز کمرنگ و کمرنگ‌تر می‌شود و آن چیزی هم که مانده،یا پرتره است یا آثارِ تکراری و به اصطلاح گوگلی! 🔹به نظر می‌رسد مطبوعاتِ ما نیازمندِ یک بازنگریِ اساسی در حذفِ ستونِ کاریکاتور و کارتون و بازگشتِ آن به صفحاتِ روزنامه‌ها به قیدِ فوریت است.اتفاقی که هر چه دیرتر رخ دهد،لطماتِ بیشتری به هویتِ روزنامه‌نگاریِ امروز ایران می‌زند و آن را از درون خالی از معنا و اعتبار می‌کند. امیدوارم این درخواستِ کوچک،به یک خواستِ همگانی در سپهر مطبوعاتی ایران بدل شود.به امید آن روز... @ahwazcomic

جای خالی کاریکاتور در روزنامه‌ها  .پژمان موسوی روزنامه شرق  @ahwazcomic