انجمن علمی جامعه شناسی

انجمن علمى جامعه‌شناسى فعاليت خود را از چند ماه پيش از انتخابات و با تهیه‌ی فهرست اساتيد پيشنهادى، برای نيمسال اول سال تحصیلی ۹۹-۹۸ آغاز كرده است. از اهداف اصلى انجمن بهبود فضاى علمى دانشکده از طریق پیشنهاد چارت درسی و اساتید مطلوب، برگزارى سخنرانى‌ها، نشست‌ها و حلقه‌های مطالعاتی است که در نهايت به ايجاد فضايى علمى‌تر براى فعاليت دانشجويان منتج می‌شود. يكى از مهم‌ترين وظايف انجمن علمى، ایجاد حلقه‌ای واسط میان دانشجويان رشته‌ى جامعه‌شناسى و مسئولان دانشگاه به‌منظور افزایش توان چانه‌زنی بدنه‌ی دانشجویی برای نیل به مطالبات دانشجویان است. انجمن جامعه‌شناسى به‌طور منظم جلسه‌هایی را تحت عنوان «جلسه‌ى شوراى عمومى» تشكيل خواهد داد که هدف از تشکیل اين جلسات شنيدن درخواست‌های دانشجويان و ارائه‌ی گزارش فعالیت‌های انجام شده‌ی انجمن خواهد بود. بدیهی است که هر چه مشارکت/همکاری دانشجویان با انجمن منسجم‌تر باشد، بر قدرت مطالبه‌گری انجمن خواهد افزود. انجمن علمی را در لینک زیر دنبال کنید @anjomaneelmijamee

🔸پنل‌های نمایشگاه و نشست‌های «دانشگاه»: 🔹پنل آموزش و تجربه: دوشنبه ۲۳ اردیبهشت، ساعت ۱۸ تا ۲۱ 🔹پنل آموزش موازی: چهارشنبه ۲۵ اردیبهشت، ساعت ۱۸ تا ۲۱ 🔹 پنل مالی‌سازی دانشگاه: جمعه ۲۷ اردیبهشت‌، ساعت ۱۸ تا ۲۱ 🔹پنل تعامل و مواجهه با فضای آموزشی: شنبه ۲۸ اردیبهشت، ساعت ۱۸ تا ۲۱ 📍پلتفرم سه: خیابان سمیه، تقاطع نجات اللهی، پلاک ۲۵۴ @SocialSymposium

📍دربارۀ «نه‌ونیم تز دربارۀ هنر و طبقه»📍 📝 حدود پنج سال پیش، نخستین باری که مقالۀ «اما چه کسی خالقان را خلق کردِ؟» بوردیو را خواندم، شیفتۀ نگاه او به نسبت میان جامعه‌شناسی و هنر شدم. بوردیو با همان خشونت نمادینِ شناخته‌شده‌اش در این مقالۀ کوتاه تلاش می‌کند میدان هنر را به‌نفع میدان جامعه‌شناسی درهم‌بکوبد و احتمالاً نخستین مواجهه با این متن برای هر کسی که شیفتۀ جامعه‌شناسی باشد، شورانگیز خواهد بود. بوردیو مقالۀ پرسروصدایش را این‌طور آغاز می‌کند که «جامعه‌شناسی و هنر هم‌نشینان چندان خوبی نیستند. در این میان کسی مقصر نیست جز هنر و هنرمندان...» هرچند شاید تقلیل‌گرایانه باشد اما این آغاز نشان‌دهندۀ کلیت رویکرد بوردیو به هنر است. در طول این سال‌ها، هر کجا تلاش کرده‌ام مواجهه‌ای بوردیویی با هنر یا هنرمندان داشته باشیم به چیزی غیر از مشاجرات بی‌حاصل ختم نشده است. حتی اگر جملۀ ابتدایی بوردیو را هم فراموش کنیم، کمتر کسی که دلبستۀ هنر باشد می‌تواند نگاه او به هنر را بربتابد. هرچقدر هم که نگاه بوردیو تحلیل اجتماعی عمیقی از خلق هنری به‌دست دهد، ابداً نمی‌تواند بابی برای گفت‌وگو و خلق دانش میان جامعه و هنر بگشاید. 📝 از حدود یک سال پیش که خودم به‌صورت شخصی درگیر تلاش‌هایی برای خلق هنری شدم، احساس کردم رفته‌رفته انتقاداتم به متن درخشان بوردیو بیشتر و بیشتر می‌شود. به‌گمانم بوردیو دقیقاً در درکش از «خلق هنری» درگیر دو خطای تحلیلی است. نخست آنکه خودمختاری (نسبی) «خلق هنری» و نسبت (نسبتاً) منحصربه‌فرد و یگانه‌اش با ناخودآگاه خالقش را نادیده می‌گیرد و سعی می‌کند آن را تمام‌وکمال به‌نفع جامعه مصادره کند. دوم آنکه او از اهمیت سیاسی و اجتماعی یگانگی و فردیت در «خلق هنری» غافل است و گویی نمی‌داند تلاش برای تصاحب «تمامیت هنر» توسط «جامعه» (آن‌طور که خود او تلاش می‌کند) یا «سیاست» (آن‌طور که بسیاری از چپ‌گرایان تلاش کرده‌اند) چه تبعات گران‌باری برای سویه‌های رهایی‌بخش هنر خواهد داشت. 📝 حدود سه ماه پیش با متن تأثیرگذار و روشنگر بن دیویس، منتقد هنری چپ‌گرای امریکایی، با عنوان «نه‌ونیم تز دربارۀ هنر و طبقه» آشنا شدم. در همان نخستین‌باری که متن را خواندم شیفتۀ دقت تحلیلی او شدم و متعجب از اینکه چطور بعد از گذشت ده سال از انتشار این جزوه، هنوز کسی آن را به فارسی ترجمه نکرده است. بن دیویس با ظرافتی مثال‌زدنی و به‌کمک بازخوانی رویکرد مارکسیستی به هنر، به درک بدیعی می‌رسد. متن او نه‌تنها میدانی را به نفع میدانی دیگر مصادره نمی‌کند، بلکه نشان می‌دهد چطور خودمختاری میدان هنر و تسلط منافع طبقاتی بر آن توأمان قابل فهم است. او با الهام از فلسفۀ مارکسی-هگلی مفهوم «خلق هنری» را از چنگال تحلیل‌های تقلیل‌گرایانۀ چپ نجات می‌دهد، بر محکوم‌ساختن هنرهای تجسمی به «ابتذال خرده‌بورژوازی» می‌تازد و «هنر سیاسی» در معنای خاصش را با چالش‌هایی ویرانگر مواجه می‌کند. او با همۀ این شجاعت‌های تئوریک تلاش می‌کند بر آتش خلق نسبتی رادیکال میان هنر، جامعه و سیاست بدمد. 📝 در طول دو ماه گذشته که درگیر ترجمۀ این متن به زبان فارسی بودم خودِ بن دیویس را نیز در جریان این ترجمه قرار دادم. او ضمن استقبال از آن، مقدمه‌ای بر ترجمۀ فارسی نوشت که حاصل گفت‌وگوی مختصر و مکتوبمان دربارۀ صحنۀ هنر در ایران بود. ترجمۀ این مقدمه در ابتدای متن آمده است. برای انتشار متن هم از آنجایی که برایم مهم بود بیش از اهالی علوم اجتماعی، توسط اهالی هنر خوانده شود، سایت «عکاسی» را انتخاب کردم. این نخستین تجربۀ همکاری‌ام با این سایت بود اما حقیقتاً از میزان توجهشان به جزئیات و پایبندی‌شان به اصول حرفه‌ای کار رسانه‌ای خوشحال شدم. امیدوارم انتشار ترجمۀ فارسی این متن امکان گفت‌وگویی «برابر» میان جامعه و هنر به‌طور عام و جامعه‌شناسی و هنر به‌طور خاص را فراهم کند. ▪️نه‌ونیم تز دربارۀ هنر و طبقه ▪️ بن دیویس، ترجمۀ حسام حسین‌زاده https://www.akkasee.com/article/1398/84107/ 🔻🔻🔻 @BalvaaBlog

#خبر 📌📰 سیاره‌ی زاغه‌ها/ سرشت و سرنوشت تهی دستان در سراسر دنیا کتاب سیاره‌ی زاغه‌ها اثر مایک دیویس به همت نشر مانیا هنر به چاپ رسیده است. سیاره‌ی زاغه‌ها نشان می‌دهد که چگونه سرنوشت تهی دستان در شهرهای جهان سوم یکی می‌شود. مهم نیست که شما در قاهره زندگی می‌کنید، در بوشهر، یا کینشاسا، در هر صورت همان مسائلی را دارید که تهی‌دستان دیگر شهرها. فقر از این منظر، از مرزهایی ملی درمی‌گذرد. کتاب به معنای وسیع کلمه، تاریخ انتقادی لحظه‌ی حال است، لحظه‌ای که زاهدان و تهران با سائوپائولو و دهلی نو سرنوشت مشترکی می‌یابند. این هم سرنوشتی، امری عمیقا جهانی است. سیاره‌ی زاغه‌ها هولناک است اما گریزی از مواجهه با آن نیست. متن کامل خبر + عکس 💻 www.gbook.ir 📚 @gostaresh_farhang

درباره ۱۲ اردیبهشت چه میدانیم؟ 🔹 ۱۲ اردیبهشت سال ۱۳۴۰، تظاهرات صلح‌آمیز معلمان در برابر مجلس به خشونت کشیده شد. معلمان در اعتراض به وضعیت معیشت خود مدارس را تعطیل کرده بودند و به دعوت باشگاه درخشش، در برابر مجلس تجمع کرده بودند. ماموران برای متفرق کردن آنها به استفاده از ماشین آب‌پاشی متوسل شدند، اما معلمان مقاومت کردند و تجمع به خشونت کشیده شد. 🔹ابوالحسن خانعلی، معلم فلسفه و عربی به ضرب گلوله سرگرد ناصر شهرستانی کشته شد. تشییع جنازه خانعلی ۱۳ اردیبهشت با همراهی گروه‌های مختلف اجتماعی برگزار شد. معلمان معترض در شب هفت خانعلی، ١٢ اردیبهشت را روز معلم نامیدند: «اجتماع عمومی معلمین پایتخت در تاریخ ١٨ اردیبهشت ماه سال ١٣۴٠ تصویب کردند که روز دوازدهم اردیبهشت ماه به یادبود اعتصاب موفقیت‌آمیز معلمین ایران و شهادت معلم دانشمند مرحوم دکتر خانعلی، روز معلم اعلام گردد. در این روز همه ساله کلیه مدارس و مؤسسات فرهنگی در سرتاسر کشور تعطیل رسمی خواهد بود و مراسم خاصی اجرا خواهد گردید.» 🔹روز معلم، روز گرامی داشت مبارزه صنفی معلمان برای وضعیت معیشت و کیفیت آموزش در ایران است. روز معلم گرامی باد! @baztabschool

#تازه_های_نمایشگاه 📚 عنوان : سیاره ی زاغه ها 🖋 نویسنده : مایک دیویس 🖊 ترجمه : امیر خراسانی #علوم_اجتماعی #علوم_سیاسی #فلسفه #نمایشگاه_کتاب_98 @maniahonar

#تازه_های_نمایشگاه 📚 عنوان : نامیدن تعلیق 🖋 نویسنده : ابراهیم توفیق و همکاران 📝برنامه ای پژوهشی برای جامعه شناسی تاریخی انتقادی در ایران #علوم_اجتماعی #علوم_سیاسی #فلسفه #نمایشگاه_کتاب_98 @maniahonar

پخش مستند "رقص روی دیوار" با حضور مشارکت کنندگان در فیلم دوشنبه، ۹ اردیبهشت دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران - سالن گفت وگو ۱۶:۰۰ تا ۱۸:۰۰ فیلم حاصل مشارکت نوجوانانی است که دوربین را به فضای تحصیل و زندگی خود در یک مدرسه خصوصی برده‌اند. تلاشی برای به اشتراک گذاشتن تجربه‌شان. @rayganeh

🔸 کنداکتور دومین سمپوزیوم کشوری آثار دانشجویی علوم اجتماعی @Socialsymposium

📍کنداکتور دومین سمپوزیوم کشوری آثار دانشجویی علوم اجتماعی @Socialsymposium