Fedayi.org

همان‌طور که کارگر مرد در انقیاد سرمایه‌دار است، زن هم در انقیاد مرد است، و او تا زمانی‌که ازلحاظ اقتصادی مستقل نباشد، همواره در انقیاد خواهد ماند. 📕رزا لوکزامبورگ

سنگرهای دشمن در حال فتح است" رمضان،مهم ترین و بهترین ماهِ سال از دیدگاه مسلمین است.ماهی که اهمیت ویژه ای برای اسلام گرایان دارد و از آن با نام ماهِ میهمانی خدا یاد میکنند.سالیان سال دستگاه حکومت داری در ایران روی این ماه حساب ویژه باز کرده و حتی در زمان پهلوی و نیز پیش از آن قاجار هم شاهد وضع قوانینی برای به اصطلاح احترام به این ماه و حرمت روزه داری بوده ایم.اما اهمیت رمضان برای حکومت جمهوری اسلامی،چندین برابر بیش از حکومت های قبلی است.از نخستین سال های به روی کار آمدن این رژیم،شاهد قوانین سفت و سخت برای اجرای روزه داری و مقابله با روزه خواری بوده ایم.بسیاری از ما خود،مجازات های روزه خواری را از نزدیک دیده یا از نزدیکان شنیده ایم.از کندن قبر و خالی کردن بشکه ی آب با قاشق چایخوری تا شلاق و حبس!اعمال ضد انسانی و دور از تمدنی که موجب شد تا سالها مردم از این ماه بهراسند و تنها عده ی محدودی که دست نشاندگان و عوامل حکومت بودند منتظر فرارسیدن این ماه باشند تا از فرصت سواستفاده کرده و شهروندان را آزار دهند!گزارش روزه خواری را میشد با یک کارت بسیج یا حتی بدون آن هم داد!فقط یک تماس با پلیس،اطلاعات یا بسیج کافی بود تا پرونده ای برای یک نفر ساخت!امسال اما اوضاع اینگونه نبود!در اقصی نقاط کشور،از شهرهای کوچک گرفته تا شلوغ ترین مرکز ها،شاهد خوردن و نوشیدن آزادانه مردم بودیم.سالیان پیش حتی تمام اغذیه فروشی ها،رستوران ها ،کافه ها و آنها که به نحوی با خوردن و نوشیدن در ارتباط بودند مجبور بودند ساعات بعد از افطار باز کنند یا در بهترین حالت پرده ای ضخیم و عریض بر کل مغازه شان بزنند و با یک پلاکارد اعلام کنند که "غذا بعد از افطار"یا "صرفا بیرون بَر!"حالا اما اوضاع تغییر کرده.هرچند هنوز هم ردپای این گونه پلاکارد نویسی ها دیده میشود اما هر عابر و بیننده ای براحتی متوجه تفاوت امسال با سالیان گذشته میشود.حتی موضوع آرایش نکردن و رعایت حجاب هم در این ماه بیش از ماه های دیگر اهمیت داشت حالا اما احتمالا نیازی نیست حتی در مورد آن جمله ای بنویسیم چرا که وضع موجود خود،گویای همه چیز است!مهم ترین دلیل این رویداد،حرکت ناشیانه و احمقانه ی رژیم در برخورد با زنده یاد مهسا امینی بود که منجر به بیحجابی علنی و آشکار دختران و زنان ایرانی شد و تلاش های گوناگونی که بعد از آن برای بهتر کردن وضعیت حجاب صورت گرفت از حجاب بانان تا ممنوعیت ورود به مترو برای افراد بدحجاب و حتی این اواخر تهدید به جریمه نقدی و برداشت مستقیم آن از حساب شخصی،هیچکدام نتوانست وضع را به قبل از قتل ژینا برگرداند یا حتی کمی آنرا بهبود بخشد.این شکست مفتضحانه باعث شد رژیم در موارد دیگر نیز انعطاف بیشتری نشان دهد و این انعطاف پذیری نه اختیاری و خودخواسته بلکه از بیمِ شکست های بیشتر و بزرگتر است.حالا دیگر حکومت میداند اگر خبرِ برخورد سخت با شخصی که در پارک جرعه ای آب نوشیده رسانه ای شود،هرلحظه باید منتظر سلسله اعتراض ها و مبارزات تازه ای باشد،از این رو ترجیح میدهد تمرکزش را روی دستگاه تبلیغاتی اش یعنی رسانه هایی که در اختیار دارد بگذارد.ساخت انواع برنامه و فیلم و سریال در حمایت از رمضان و فواید روزه داری!اما برخورد فیزیکی و حتی لِسانی در کف جامعه به واقع از بین رفته است!و این خود نشان دهنده ی دستاوردی بزرگ برای مردم است.حقیقت این است وقتی یک حکومت خود را دینی معرفی میکند،بزرگ ترین هراسش متزلزل شدن شعائر مذهبی و تضعیف مظاهر ایدئولوژی اش است که حال ما شاهد این اتفاقیم.حالا در فاصله دو ماه مانده به محرم میتوان حدس زد محرم امسال هم با استقبال زیاد مردم مواجه نخواهد شد و همانند رمضان و محرم های اخیر امسال نیز رونقی نخواهد داشت و این کسادی حتی بیشتر هم خواهد بود.زمانی که بنیان گذار رژیم فعلی،تاکید داشت که محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته به وضوح میدانست کمرنگ شدن اعتقادات مذهبی و به تعاقب آن از بین رفتنش مساوی خواهد بود با از بین رفتن رژیم!به همین خاطر حکومت سالها تلاش کرد این سنگر را حفظ کند اما با توجه به سخت گیری های بیش از حد،تاکید های فراتر از نیاز و نیز رشد رسانه های جمعی و آگاه سازی های توده ای این عمل حکومت اثرِ عکس گذاشت و مردم نه دین دارتر که دین زده تر شدند و این خبری بد برای حکومتی است که خود را برحق ترین و شایسته ترین حکومت مذهبی و تنها حکومت الهی میداند!در پایان فراموش نکنیم دستاوردهای ما در مسیرِ یک انقلاب هرچه بزرگ هم باشد نباید ما را از هدف اصلی و غایی دور و منحرف سازد؛سرنگونی کامل نظم موجود و برقراری حکومتی سوسیالیستی یگانه خواستِ زحمتکشان،روشنفکران و انسان های نوعدوست است... زنده باد انقلاب زنده باد سوسیالیسم

در اولین روزهای #سال_نو ، در حالی که مثل بهار هر سال، #طبیعت پوست‎اندازی کرده و تازه شده، اما زندگی میلیون‎ها #زحمتکش در ایران همچنان با مشکلات ریز و درشتی همراه است، و البته، همزمان، #نسل_کشی و #آوارگی و کمبود آب‎وغذا در غزه کماکان ادامه دارد، با ششمین قسمت از #پادکست #زیتون در خدمت شما هستیم. در این قسمت می‏خواهیم به موضع چپگرایانِ اسرائیلی در قبال نسل‎کشی در غزه بپردازیم. سوال اصلی ما این است: #چپ ‎ بودن در اسرائیل چه معنایی دارد و چطور ممکن است کسی خودش را چپ بداند و از کارنامه‎ی دولت و ارتش اسرائیل ظرف پنج ماه اخیر دفاع کند؟ برای پاسخ به این سوال، مقاله‏ای از #مژگان_نوی، فعال سیاسی چپ ساکن بیت‏المقدس و مدیر مرکز اطلاع‎رسانی حقوق بشر در سرزمین‎های اشغالی، بِت‎سیلِم ، را بازخوانی می‎کنیم که به‎تازگی در وبسایتِ میدل‎ایست آی منتشر شده. زحمتِ ترجمه‎ی این مقاله با قباد فروزنده بوده و برای بازخوانی در این قسمت، در حد کمی، مناسب‎سازی شده.