فرزان‌آگاهی

کتاب «خوش‌بختی در دوران سختی» منتشر شد | پایگاه خبری صبا دکتر محمدعلی نویدی https://sabakhabar.ir/441317/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%B4%D8%A8%D8%AE%D8%AA%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B3%D8%AE%D8%AA%DB%8C-%D9%85%D9%86%D8%AA%D8%B4%D8%B1-%D8%B4%D8%AF/ ⚜️ t.me/Metahistorical

🌘 این تنها یک اذانِ عادی از یک موذن گمنام بر ماذنه‌ی یک مسجد، آنسوی جغرافیای تاریخ نیست؛ فریاد تظلم‌خواهیِ در گلو خبه‌مانده‌ی موذنِ مغموم مسجدی در رفح است که همچون بلال حبشی بر خود می‌لرزد و صدایش بغض کرده و نفیر شومی را فریاد می‌زند تا مگر آدمیان صدایش را بشنوند تا پلشتی‌های جهانِ پرآشوب، بیش از این سبب‌ساز تقبیح‌مان نشود. ✍غلامرضا علیزاده @tahlilvarasad

⚜ درسگفتار نگاهی به فلسفه دین 🔱 سارا قزلباش دکتری فلسفه دین جلسه پنجم: bare theism در برابر reliabilism و گذار معرفت‌شناختی دینی از Evidentialism 🖌 محورهای کلی بحث: ـ امکان وجود شواهد خداباوری محض در برابر مفهوم خاص خدای ادیان ـ معرفت‌شناسی اصلاح‌شده کالوین و پلانتینگا ـ عدم برابری مبناگرایی دینی با ایمان‌گرایی Fideism ـ Volitional epistemology معرفت‌شناسی ارادی و طرح شرایط و پارادایم‌های شناختی برای خداباوری ... ⚜️ t.me/Metahistorical

🔶یادداشتی بر وضعیت نامطلوب تحقق حجاب در میان ما ☘️نویسنده: محمد میلانی الف. عدم شناخت زن به مثابه نیمۀ مهم هستی و خلقت الهی. شاید به کلی‌گویی متهم شوم اما از واقعیت گریزی نیست. ما زن را نشناختیم. نه از منظر اسلام و نه از منظر سایر ادیان. تأسف‌بارتر آنکه شناخت ما از مفهوم و حقیقت زن، شناختی کاملاً مردانه و جنسیت زده بود. امروز کاملاً مشخص شده که به شدت به دنبال تحقق و استقرار همین نگاه و ساختار هستیم...

❤️ نقدی بر یک رفتار مخرب: تشکیک در پاکدامنی جنسی و فحاشی جنسی به زنان 🖋دکتر سیمین کاظمی ✍ خلاصه داستان این است که یک خبرنگار صدا و سیما که البته به بازجوخبرنگار شهره است، به خاطر رییس دولت متوفی به رییس دولت اسبق، گفته دوزاری. دارودسته رییس دولت اسبق به تلافی، به او تاخته‌اند و علیه او افشاگری جنسی کرده‌اند همراه با الفاظ رکیک جنسی. حالا بعضی که ظاهراً تعلق فکری به هیچ یک از دو سوی ماجرا ندارند، این افشاگری و فحاشی جنسی علیه خبرنگار را پیروزمندانه دنبال می‌کنند و به جد و به طنز پیازداغ این آش را بیشتر می‌کنند و حسابی سرخوش هستند.

تصور کنید به جای این زن، همکار مردش مرتکب توهین می‌شد، چقدر احتمال داشت که خاطرات هتل فلان نیویورک برای کسی زنده شود تقریبا هیچ. چقدر احتمال داشت به شخص خودش فحش جنسی بدهند؟ بسیار کم.

توهین جنسی به زنان در فضای سیاسی ایران موضوع جدیدی نیست و کافی است یک طرف بحثها یا دعواها زن باشد یا زنی در این فضا نقشی داشته باشد مهم هم نیست که از وابستگان حکومت باشد یا از منتقدان یا مخالفان، هنرپیشه باشد یا خبرنگار، یا فعال سیاسی. کافی است که زن باشد. مخالفان و منتقدان از هر طرف در واکنش به هر حرف یا عمل ناخوشایند او فی‌الفور موضوع را به سمت سوابق روابط جنسی و نقض پاکدامنی جنسی زن می برند و ظاهراً دیگر ضرورتی برای هیچ استدلال دیگری احساس نمی کنند. 🌸این نوع مواجهه با زنان، از تجلیات فرهنگ مردسالاری است که کنترل بر رفتار جنسی و بدن زنان را جایز می‌داند و بر این اساس، زنی که استانداردهای اخلاقی مردسالارانه را رعایت نکرده باشد، مستحق توهین و ناسزا شمرده می‌شود. این شکل از خشونت مبتنی بر جنسیت، از رایج‌ترین اشکال خشونت علیه زنان است که به طور روزمره در شبکه‌های اجتماعی و فضای رسانه‌ای مشاهده می‌شود و کمتر واکنش درخوری به آن ابراز می‌شود. بلوغ سیاسی و نیل به برابری جنسیتی وقتی محقق می شود که زنان را چه دوست باشند و چه دشمن، با نقش سیاسی و اجتماعی‌شان و به دور از مفروضات مردسالارانه بپذیریم و انتقاد از عمل و فعالیت سیاسی شان را منطقی و مستدل پیش ببریم نه با تجسس در فعالیت های جنسی و ناسزاگویی جنسی. 🌸 بازی کردن در زمین مردسالاری و دنبال توپ تفکر زن ستیز دویدن، نتیجه‌اش بی‌گمان بازتولید وضع موجود و تداوم نابرابری جنسیتی خواهد بود. #سکسوالیته #مردسالاری 🔮@Zane_Ruz_Channel

✅ اتیمولوژی (ریشه شناسی) واژۀ بنطاسیا 🔸معرب واژۀ یونانی ϕᾰντᾰσῐᾱ (فانطاسیا؛ لاتین: phantasίā)؛ که به برخی معانی زیر به‌کار می‌رود: appearance (ظاهر) look (نگاه) presentation (نمودن) perception (ادراک) Impression (انطباع) Image (تصویر، خیال) 🔹از ریشۀ یونانی ← ϕᾰντᾰσῐς (فانتاسیس) 🔸از ریشۀ یونانی ← ϕᾰντᾰζω (فانتازو )؛ به معانی زیر: (نشان دادن)show (آشکار کردن؛ نمایاندن)appear (رؤیت کردن)make visible 🔹از ریشۀ یونانی ϕαίνω (فاینو)؛ به معانی زیر: reveal (نشان دادن، ظاهر ساختن) shine (درخشیدن) 🔸از ریشۀ هندواروپایی ← दर्प (درخشیدن: shine ) ✳️ در زبان هندواروپایی مراتی که گویش غرب هند در ایالت مهاراشترا می‌باشد، واژۀ दर्प به معنی آینه استعمال می‌شود. https://t.me/farzan_agahi

🔶 سخنی با آقای بانکی‌پور نمایندۀ مجلس و عضو فراکسیون گام دوم انقلاب اسلامی مجلس دوازدهم به عنوان یکی از دختران تحصیل‌کردۀ این سرزمین، این نوشته را خدمت شما می‌نویسم که اخیراً بسیار درگیر لایحۀ حجاب و عفاف هستید و شوق وافری در تأیید نهایی آن دارید. شما در جایی گفته‌اید مرکز پژوهش‌ها (احتمالاًهمان مرکز پژوهش‌های مجلس) جریمۀ 24 میلیونی برای کشف حجاب پیشنهاد کرده بود! پیشنهادهای دیگر شامل بازداشت، جریمۀ دو مرحله‌ای و بازداشت در مرحلۀ سوم (عدم پرداخت جریمه) بود. سپس جریمۀ یک و نیم میلیونی و سه میلیونی و بعد مجموعاً چهار و نیم میلیونی ارائه شد. من دقیقاً متوجه نشدم دقیقاً از لایحۀ عفاف و حجاب چه می‌خواهید؟! در جایی این لایحه را گنجینۀ جواهرات و تصویب آن را به معنی "بازی را بردن" تلقی کرده‌اید. اما متوجه نشدم منظورتان کدام بازی است؟! بازی با چه کسی؟! مگر مجلس برای بازی است و هدفش بردن است؟ مگر محل قانونگذاری نیست؟ و اما اینکه نمایندۀ مجلس که باید نمایندۀ مردم باشد در جامعه‌ای که خط فقر به میزان بالای 30 میلیون رسیده چطور به خودش اجازه می‌دهد از جریمۀ میلیونی حرف بزند؟ آن هم در حالی‌که قطعآً این جریمه‌ها فقط مشمول خانواده‌های معمولی ایرانی خواهد شد نه بالادستی‌ها و فئودال‌های سیاسی و مذهبی و متنفذ و الیگارش‌های مسلمان و انقلابی! عدالت در اینجا حال خوشی ندارد! وقتی مجلس محترم انقلابی دربارۀ فسادهای مالی خیلی از افراد و اعیان و نهادها سکوت کرده و پروندۀ خوبی در دفاع از حقوق مردم و مظلوم ندارد و به دنبال ایدئولوژی خاصی است و وظایف اصلی خود را فراموش کرده، پرداختن به چنین لوایحی واقعاً بدون قصد و غرض است؟ شما از مردمی که به کمک ابزارهای جدید اطلاع‌رسانی و خبررسانی با دنیای جدید و فناوری و مدرنیزاسیون و تا حدی مبانی فکری تحولات دنیای جدید آشنا شده‌اند، از جمله با مفاهیمی مثل حقوق بشر، حریم خصوصی، آزادی و مانند آن آشنایی پیدا کرده‌اند (ولو کج دار و مریز)، از چه سخن می‌گویید؟! به‌خصوص نسل جدید؟! بهرحال جناب آقای بانکی‌پور حتی خیلی از همفکران شما نیز مخالف چنین لایحه‌ای هستند و حتی با زور قدرت هم به تصویب برسد مثل هزاران راهی است که همواره به خطا رفته و نتیجۀ عکس داده است! چون اولآً قدرت اجرای ظریف و دقیق و عادلانه و منصفانۀ آن هرگز وجود ندارد و ثانیاً مبتنی بر شناخت جامعه و واقعیات آن، شناخت دنیای جدید و اقتضائات آن نیست و بنابراین قادر نیست با اکثریت جامعه حرف بزند و فقط شاید اقلیتی از جامعه را خشنود سازد و یادتان باشد مجلس برای همۀ آحاد مردم است و حق الناس است. https://t.me/farzan_agahi

می‌توانیم هر قدر دوست داریم بر این نکته تاکید کنیم که عقل بشر ضعیف‌تر از غرایز اوست و حق نیز با ماست ولی این ضعف ویژگی عجیبی دارد. صدای عقل ملایم و تدریجی است ولی تا گوش شنوایی نیابد آرام نمی‌گیرد و درنهایت بعد از تکرار بی‌پایان، موفق می‌شود. این یکی از نکات معدودی است که ما را به آینده انسان امیدوار می‌کند. #زیگموند_فروید فروید به عنوان یک جبرگرا که انسان را در مقابل غرایز دست بسته می‌داند، معتقد است که راه رهایی از غرایز وجود دارد. راهی با عنوان عقل. نکته قابل توجه این است که عقل باید ساخته و آفریده شود. در واقع از ۷ تا ۲۲ سالگی عقل شروع به رشد می‌کند و می‌تواند به کمال خودش برسد. از موارد مهمی که باید به آن پرداخته شود این است که عقل فربه‌تر از هوش، استعداد، حسیات، احساسات، علم و دانش است. در واقع عقل، درک همگی این موارد و توان تطبیق آنها با واقعیت است. ✍ محمد عینی‌زاده https://t.me/mohammad_eynizadeh

نگاهی به جایگاه «امید» در ادیان، عرفان و ادبیات در دورانی که جامعه ما بیش از هر چیز به آن محتاج است امید در وضعیت تعلیق ✍️زهرا قزلباش امید زیباست؛ چیز پیچیده‌ای هم نیست و گاهی بسیار گرانقدر و گاهی بسیار دور است. اما نکته مهم‌تر این است که همیشه هست! امید همیشه هست، ولیکن فاصله او با انسان؛ این موجود رنج‌دیده و اندوهگین، این موجود پر از حسرت و ناکامی و تنهایی و بدبختی و فقر و فلاکت و شکست و هر چیز دیگری که سویه تاریک زندگی و نمود وحشت و عذاب آن است، فاصله‌ای پر نوسان است و فراخنایی که گاهی به اندازه فاصله مرگ و زندگی است.   رابطه مستقیم امید و ایمان تصور بر این است که امید با ایمان، عقل و عشق رابطه مستقیم ولی با پوچی رابطه معکوس دارد؛ یعنی هرچه میزان پوچی افزایش یابد امید نیز کمتر می‌شود. آیا این درست است؟ آیا امید محصول ایمان و عقل و عشق است؟ یا چیزی مجزا از همه ادراکات و امیال انسان است که در حالات افزایشی ایمان و عقل و عشق بروز می‌کند؟ یا برعکس در مواقعی که خلأ ایمان و عقل و عشق وجود دارد، یعنی پوچی غلبه کرده، ظاهر می‌شود؟! یعنی چیزی فراتر از امکانات ادراکی و شناختی انسان است که وقتی انسان از همه چیز تهی شد بر او وارد می‌شود یا اساسا محصول حضور چیزهایی اعم از معرفتی و شناختی و یا حتی فیزیولوژیک در انسان است؟ آیا امید همیشه لازمه زندگی است یا در مواقعی به آن نیاز است؟ آیا امید مستلزم نوعی خوش‌بینی است؟ آیا امید نشانه شجاعت در برابر ترس‌ها است یا حاصل ترسی است که از اضطراب زندگی به دست می‌آید؟ مثلا کسی را فرض کنیم که به پول نیاز دارد و هیچ آهی هم در بساط ندارد و بنابراین سعی می‌کند فقط امید داشته باشد که پولی به دست می‌آورد زیرا نه حقوقی دارد و نه کسی که از او قرض بگیرد، ولی سعی می‌کند امیدوار باشد که پولش به طریقی جور می‌شود. یا خانواده‌ای که عزیزشان در کما است و آنها امید ولو اندک دارند که به زودی به هوش می‌آید. یعنی گاهی ممکن است امید تنها چیزی باشد که کسی دارد! بیایید رابطه امید با عشق، ایمان و عقل و سپس پوچی را بسنجیم و ببینیم آیا امید وابسته به چیزی است یا به‌طور مستقل در فرد حلول یا ظهور می‌کند؟!.. . متن کامل در👇 http://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/217125/%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D9%88%D8%B6%D8%B9%DB%8C%D8%AA-%D8%AA%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%82-

نگاهی از منظر روانکاوی بر مقوله «نژاد برتر» در صهیونیسم اسطوره سرزمین و نژاد یهود ✍️زهرا قزلباش همواره اسطوره‌ها کنایه از امور مرموز و رمزگشایی‌نشده و سربسته هستند که نیاز به رمزگشایی دارند؛ مثلا اسطوره مادر (زن) کنایه از سرزمین است که محل رشد گیاه است و مادر نیز در دامان خود نطفه می‌پرورد و فرزند می‌زاید. اما درحقیقت، سرزمین همگن آغوش مادر است که بشر در آن قرار می‌گیرد. آیا هر انسانی به سرزمینش تعلق ذاتی دارد؟ آیا سرزمین در حدّتام منطقی انسان به مثابه حیوان ناطق نهفته است؟ سوال مهمی است. به خصوص وقتی بخواهیم از فرقه‌ای و قومی حرف بزنیم که خود را برگزیده و ناجی کلّ تاریخ بداند.   مساله یهودیت یهودیان قومی محترم و پرهیزكار همچون دیگر اقوام دینی هستند، اما همان‌گونه که در دین‌های دیگر نیز ایدئولوژی و سیاست‌زدگی وارد شده، یهود نیز قومی است که در زیر لوای ایده‌‌آل‌هایی خاص همواره به وسیله بزرگانش اداره شده و در طول تاریخ هرگز به صورت یک حکومت مستقل درنیامده، اما سازمانش همیشه دسیسه کرده تا در لوای یک هویت مستقل و ذاتی و یک انجمن واحد و بزرگ خود را به نظام جهانی تحمیل کند. سران و خاندان‌های بزرگ یهودی یا همان «رش گلوتا» (شاه داوودی) که داوود را پادشاه بزرگ یهود می‌دانستند همواره به دنبال یک هویت ثابت و لایتغیر برای قوم یهود بوده‌اند تا این هویت ثابت و مجعول بتواند همه یهودیان را در ذیل یک وحدت دینامیک و مستقل و ترقی‌خواه در تاریخ حفظ کند؛ رویایی که سران رند و زراندوز یهودی که از نسل کاهنانشان بودند، برای تحقق آن از هیچ حیله و ستمی دریغ نکردند و همواره ثروت و نفوذ آنها بوده که در این امر یاری شان داده است… . متن کامل این مقاله در 👇 http://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/217495/%D8%A7%D8%B3%D8%B7%D9%88%D8%B1%D9%87-%D8%B3%D8%B1%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86-%D9%88-%D9%86%DA%98%D8%A7%D8%AF-%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF