خورشید

با آن‌که دویدم از خودم جا ماندم در بی‌خودی‌ام غریب و تنها ماندم در من همه جستجوگر خود بودند چون آینه تشنه‌ی تماشا ماندم! #عباس_خورشیدی https://t.me/sakhkh https://instagram.com/abbas.khorshidi.1363

چرا دیگر لبی گل روی گیسویی نمی‌کارد چرا از ابر آغوش کسی گرما نمی‌بارد مسرت در کدامین بهمن اندوه مدفون شد که لب می‌شرمد آغوشی به یک لبخند بسپارد مگر جز شانه‌ای در سیل هق‌هق سرپناهی هست مگر انسان به جای عشق چیز بهتری دارد به غیر از مهربانی برگ سبز زندگانی چیست زیانکار او که جای مهرورزی دل بیازارد جنون زیباترین تصویر عقل آدمیزاد است اگر خودکامگی دل را به حال خویش بگذارد زمانی پنجره منشور احساسات زیبا بود چرا دیگر کسی از پنجره سر در نمی‌آرد؟ #عباس_خورشیدی https://t.me/sakhkh https://instagram.com/abbas.khorshidi.1363

برو،دوری از این بی بال و پر کن برو فکر هوایی تازه‌تر کن منم راهی که پایانش تو هستی به دنبال خودت از من گذر کن! #عباس_خورشیدی https://t.me/sakhkh https://instagram.com/abbas.khorshidi.1363

دارم برای رفتن شب خواب می‌بینم خوابی برای مهر عالم‌تاب می‌بینم در آسمان شهر جز ابر و سیاهی نیست از ماه نقش مرده‌ای بر آب می‌بینم فانوس و نفت و شمع پیدا کرده‌ام،اندوه کبریت‌ها را سوخته در قاب می‌بینم بی‌شک خدا حق مرا از خان نمی‌گیرد چون شیخ را همسفره‌ی ارباب می‌بینم شب‌تاب‌ها کوچیده‌اند و لاله‌ها لالند حتی خیال صبح را نایاب می‌بینم ای هم‌نفس برخیز من بر پا و بیدارم دارم برای کشتن شب خواب می‌بینم! #عباس_خورشیدی https://t.me/sakhkh https://instagram.com/abbas.khorshidi.1363

دلی دارم همه سرمایه‌اش عشق دلی درد و دوا و دایه‌اش عشق دلی تنها، شبیه مصرعی ناب تمام معنی و آرایه‌اش عشق! #عباس_خورشیدی https://t.me/sakhkh https://instagram.com/abbas.khorshidi.1363

راهی نمانده است آنچه باقی‌ست راه رفتن است نه راه! این منم بر گلویم طناب ایستاده بر پنجه روی چهارپایه‌ی شعر! منم که زمان روی دستم مانده است! منم در آغوش خود مثل کودکی در حال جان دادن! #عباس_خورشیدی https://t.me/sakhkh https://instagram.com/abbas.khorshidi.1363

ملای محله منبر گرمی داشت زیرا دل با سخاوت و نرمی داشت فردوس بَرین را به خلایق می‌داد دنیای پلید را خودش برمی‌داشت! #عباس_خورشیدی https://t.me/sakhkh https://instagram.com/abbas.khorshidi.1363

مثل گنجشکی که سنگ مفت خیلی خورده است دل درون سینه‌ام با بی‌نوایی مرده است این منم مستی کتک‌خورده، که جز دیوارها دست‌هایش را به دست هیچ‌کس نسپرده است با چه رویی می‌کند پرسش؟ نمی‌دانم، ولی اره می‌پرسد: چرا باغ شما سرخورده است؟ چون بهاری بی طراوت خالی‌ام از برگ و گل هستی‌ام را رفتن باران به یغما برده است من نمی‌خندم که اندوهم نرنجاند تو را رنجش و غم در تماشای گل پژمرده است می‌رود اسفند و فروردین ندارد بوی عید عید یعنی چه زمانی که دلت افسرده است؟ عید یعنی بغض وقتی جیب‌های خالی‌ات خاطرت را از تمام زندگی آزرده است عید یعنی ظلم وقتی روی فرش خانه‌ای ماهی قرمز به شوق حوض‌آبی مرده است! #عباس_خورشیدی https://t.me/sakhkh https://instagram.com/abbas.khorshidi.1363

هیچ‌کس فکر دل عاشق دیوانه نبود شمع را حوصله‌ی بوسه‌ی پروانه نبود کوچه‌ها عابر خندانِ فراوانی داشت خنده‌ها مصلحتی بود و صمیمانه نبود کعبه را هرچه زدم چرخ و تشهد گفتم از خدایی اثری در دل آن خانه نبود گریه تا آمدن اشک به چشمم پل زد بغض نگذاشت، کنار سر من شانه نبود خواستم باز بگویم چه کشیدم همه عمر صحبتی درخور این رنج غریبانه نبود گفت دارد سر رفتن،نزدم حرفی و رفت محفل عشق محیط زدن چانه نبود من دلم خواست که در دام تو باشم ای عشق شک نکن دغدغه‌ی خاطر من دانه نبود #عباس_خورشیدی https://t.me/sakhkh https://instagram.com/abbas.khorshidi.1363

تا آمدنت خیره به در می‌مانم دنبال تو دنبال خبر می‌مانم هم عشق خطر دارد،هم بی عشقی قعر خطر از بیم خطر می‌مانم! #عباس_خورشیدی https://t.me/sakhkh https://instagram.com/abbas.khorshidi.1363