•MANA•

من اونی نیستم که بذاری سر به سرم خودم بدتر از تو از همیشه خسته ترم

و امروز می گویم که سالهاست مردد نگاهم را بر صندلی چوبی قدیمی بر لبه پرتگاهِ تاریکی ها دوخته ام..

اون دسته از آدمایی که چیزی ورای خودشون و زندگی فلاکت بارشون ندارن برام قابل فهم و قابل احترام نیستن.حالا اون چیز میتونه هرچیزی باشه..یه اسم،یه هنر، یه باور،یه مهارت یا حتی یه هدف‌‌ و از نظر من فردی که کلیت وجودش رو بی نیاز از این موضوع میبینه صرفا پوچی رو نفس میکشه و با مفهوم زندگی کردن هیچ نوع آشناییتی نداره

گاهی اوقات باید تو زندگی رنج بکشی، نه بخاطر اینکه آدم بدی بودی؛ بلکه بخاطر اینکه درک نکردی کجا باید دست از خوب بودن برداری.

شاید منطقی به نظر نرسه که رابطه‌ت رو با تمام آدما قطع کنی، اما معاشرت با مردم هم خسته کنندس.دائما باید درگیر بحث و جدل‌های الکی و تهمت و ترس‌هایی باشیم که هیچ لزومی نداره باهاشون روبه رو بشیم زندگی به اندازه کافی برای هممون سخت و حوصله سر بر هست کاش بتونیم چشمامونو باز کنیم و خودمونو از گودال ارتباط با این آدما نجات بدیم

چه سود از این سکوت و آه از این صبوری

متاسفانه یا خوشبختانه هیچ‌وقت نتونستم با چیزی که آزارم میده کنار بیام. اهمیتی نداره اون چیز آزار دهنده یه تیکه لباس باشه، یا پوست اضافه‌ی روی یه زخم، یا یه صدای آزار دهنده، یا یه رفتار. حتی اگر به ظاهر همه چیز هم باب میلم باشه به محض آزار دیدن دست خودم رو میگیرم و اولین قدمم رو به عقب برمیدارم. دیگه نه توان کنار اومدن دارم،نه حوصله تحمل کردن و نه امید به تغییر دادن شرایط..

تو چی؟ وقتی کسی نگات نمی‌کنه هم همین آدمی؟

راستی بابا من به اندازه تک تک ثانیه هایی که بدون تو گذروندم شکستم.

وابستگی مخرب ترین و قوی ترین احساسیه که میتونه مانعِ پیشرفتِ یه انسان بشه. فراموش نکن تو به عنوان یه فرد مستقل،موظفی خودتو نجات بدی.