_آرین‌ داودی_محاوره سالاری

به تو/ چنـ(ـد)تا پرچَمِ سفیدِ ساده لاکـپُـشـتای به پُشت افتاده شادیایِ بعدِ الکُل بودیم زخم بود و کم تحمّل بودیم مست بودیم،با یه مُشت افتادیم اینجوری شد که به پُشت افتادیم گیرِ گُرگایِ دُرُشـت افتادیم دنیا انقد(ر) ما رو کُشت،افتادیم ،،، مثِ دوزاریِ کَج دیر امّا اتفاقِ دَمِ آژیـر امّا از همون اوّلِـشَم رام نبود غیرِ سرگیجه و سَرسام نبود زندگی؛بد‌دَهنِ مَستی که- فُحش میداد و با صدّام نبود هیچکُدومِتون نمی‌فَـهمینَم هیــشکی غیرِ خودم جا‌م نبود؛ چِشـمَمو بَستَم و پوتـینِشو بَست چِشم وا کردم و بابام... ،،، پرچَمِ کشورِ خودمُختارم- قِرمزیِ کَفَـنِ بابا بود عطرِ دورانِ دبیرستانم بوی باروتِ تنِ بابا بود ، باد اومد پرچمِ خونی‌مون رفت نوجَوونی و جَوونی‌مون رفت ، سَرِمون مزرعه‌ی خشخاش‌ـه اگه برداشـ(ـت) کنیم دسـ(ـتـ)ـگیریم ما یه مُشت جَوونِ سالخورده‌ایم اگه دسـ(ـتـ)ـگیر شیم از دَسـ(ـت) می‌ریم ، ما که وقتِ عشق،بازی کردیم پارتیزانی عشقبازی کردیم ، واسه ما از آسمون بُمب میاد واسه ما دستِ خدا تَنگه مگه؟ وسطِ جنگ به‌دنیا اومدیم مثِ احمقا میگیم؛جَنگه مگه؟ میگَن آسمون یه رنگه همه جا یکی نیسـ(ـت) بِپُرسه خوشرنگه مگه؟ فقط عزرائیل…