انجمن سوادکوهی‌های مقیم تهران

بیوگرافی پروفسور عطاءالله قبادیان زنده یاد پروفسور عطاءالله قبادیان سال 1313 در روستای قادیکلا از توابع شهر زیراب سوادکوه متولد شد؛ خواندن و نوشتن را در مکتب خانه آموخت و طعم تلخ مرگ پدر و مادر را در نوجوانی تجربه کرد. دوران جوانی اش در اوایل دهه 1320 شمسی با تحولات سیاسی و اشغال شمال کشور و بحران و وقفه در تحصیل پیگیری شد. دوران دبیرستان خود را در سال 1329 در قائم شهر به پایان رساند و از سال 1338 به دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی وین راه یافت و در سال 1343 با درجه ممتاز موفق به دریافت مدرک دکتری در مهندسی علوم کشاورزی شد و در سال 1347 شمسی موفق به گذراندن امتحانات عالی درجه پرفسوری علوم زمین با کسب دانشیاری رسمی با کرسی دانشگاه وین شد و سپس عضو انجمن نخبگان آلمان و نقطه پیوند دانشگاه های ایران به این دانشگاه شد. پس از بازگشت به ایران در دانشگاه تبریز تدریس کرد و در سال 1347 با مرتبه استادی پایه یک در دانشگاه جندی شاپور استخدام شد و راه اندازی گروه زمین شناسی و زیست شناسی این دانشگاه و همکاری برای راه اندازی دانشکده شاخه شمالی در دزفول ، دانشکده شاخه جنوبی در خرمشهر برای سال 1356، انستیتو آب وخاک های قلیایی ایران در دانشگاه جندی شاپور بخش دیگری از فعالیت های او بود. علل شور شدن زمین های خوزستان ، بررسی آب های تحت الارضی خوزستان ، بررسی پدولوژی خوزستان ، پدولوژی مناطق خشک و نیمه خشک و روش های آزمایشی در پدولوژی بخشی از کتاب های این دانشمند است. از سال 1359 مطالعات در فلات مرکزی ایران با مرکزیت استان یزد را آغاز کرد و طراحی تأسیس دانشگاه یزد و دانشکده های منابع طبیعی و کویرشناسی و پژوهشکده بیابان زدایی را بر عهده گرفت که حاصل تلاش های او کتاب «سیمای طبیعی استان یزد» است. کتاب «سیمای طبیعی استان تهران و مسائل آبی و خاکی آن» در سال 1376 حاصل تحقیقات او درباره مسائل آب و آبیاری استان های تهران و کرمان در سال 1362 است. کتاب «سیمای طبیعی فلات ایران» در سال 1364 هم از سوی دانشگاه شهید باهنر نتیجه کارهای تحقیقاتی او در این استان است. در طول 8 سال دفاع مقدس به عنوان عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز و مشاور نخست وزیر ، حضور مستمر در جبهه ها داشت و ضمن تدریس در دانشگاه بر طرح های آبی و خاکی جبهه های جنگ هم نظارت داشت. پرفسور قبادیان در سال 1372 با مرتبه استادی از دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران بازنشسته شد. از سال 1370 هم زمان با انجام مطالعات زیست محیطی ، تدریس در دانشگاه شهید بهشتی و همکاری با دانشگاه زنجان را آغاز کرد و راه اندازی پژوهشکده علوم محیطی ، گشایش اولین پارک علمی و پردیس شماره 2 دانشگاه شهید بهشتی به عنوان اولین پارک علمی تحقیقاتی کشور در حوزه دریای مازندران را انجام داد. کتاب «ایران در بحران زیست محیطی» را در سال 1393 به چاپ رساند. تألیف کتاب «هوای وطن» و «آخرین ایستگاه دانشگاه شهید بهشتی؛ منتهی به دره زیراب سوادکوه» هم از کتب دیگر اوست. او عضو هیات علمی دانشگاه وین اتریش ، عضو نخبگان علمی آلمان ، عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی ، برنده جایزه هموبولد برلین ، عضو هیات علمی دانشگاه جندی شاپور ، راه اندازی کننده دانشگاه های مختلف از جمله پردیس علمی تحقیقاتی شهید بهشتی در زیراب و مولف کتب مختلف تخصصی است.

‏عکس از Mahboub.gh

بشنوید: مستند صوتی سپرچاربه‌دار بررسی زندگی سام‌نسا (سپر)، بانوی شجاع و دلاوری گه حدود ۱۲۰ سال پیش در آلاشت سوادکوه به کار دشوار و مردانه چاربیداری مشغول بود. او در یکی از سفرها زمانی که همراه سه مرد چاربیدار از بارفروش به آلاشت برمی‌گشت دربرف هفت متری گرفتار شد و جان سپرد. منظومه سپرچاربیدار سروده استاد علی‌اعظم‌حیدری سوادکوهی‌ست. https://t.me/mazandnume

خبر درگذشت دوست بزرگ، اندیشمند و مرد بی‌مثال ایران و مازندران، امروز از بدترین خبرهایی بود که در ماه‌های اخیر شنیدم. مرگش برایم باورکردنی نیست و نبود، گرچه همه‌ی ما زندگان در این مسیر طی طریق خواهیم کرد. این مرد از جنس زندگی بود، از جنس امید، از جنس شادی، دوستی، مانایی و دیرپایی و از جنس محبت...این کهن‌مرد ستون ما بود، هر جا که بود. انرژی بی‌مثال او و عشق مثال‌زدنی‌اش به ایران و مازندران، خصوصن بابل، مانند عشق مادری بود به کودکش... ایرج کریمیان روح بلندی بود که در سایه‌ی آن هر قوم، طایفه و مردمی را دوست می‌داشت. هر جا که نام مازندران بود و او را دعوت می‌کردند، اولین فردی بود که در مجلس حضور می‌یافت و با رویی گشاده و لبی خندان گویی که خود میزبان آنان بود... دکتر ایرج کریمیان، در برخوردهای خود به آدمی، خضوع، فروتنی، همدلی، عشق، دوستی و مهربانی را می‌آموخت.او در هر مراسمی همه را عزیز می‌داشت: بابلی و آملی و ساروی و آلاشتی و سوادکوهی و کجوری و نوری و گرگانی و رامسری یا ترک و لر و کرد و گیلک و بلوچ پاره‌ی تنش بودند و همه را بسان فرزندان خود دوست می‌داشت، با همه چنان خوش برخورد می‌کرد که گویی آنان را سال‌ها می‌شناخت... لطف او به بنده و محبت که به من و آلاشت داشت، احساس می‌کردم که کریمیان اهل شهر من هم هست. در دوران کرونا و حتی بعد از عید با ایشان گرم گفت‌‌وگو شدیم و از شنیدن صدای او لذت می‌بردم و انرژی می‌گرفتم. هر بار که دلم بیشتر می‌گرفت، تلفن می‌زدم و با شنیدن صدای او آرام می‌شدم...حال که ایشان به آرامش ابدی رسیدند، امیدوارم شیوه‌ی زیست او را در پیش گیریم و بسان ایرج کریمیان همدلی و لبخند و خوش‌رویی را به هم ارزانی داریم.... یادش گرامی..عادل جهان‌آرای...

آقای دکتر ایرج کریمیان رئیس هیات مدیره انجمن فرهنگی- ادبی بابلی های مقیم تهران از میان ما رفت و امروز در بهشت زهرای تهران در بستر خاک آرمید. انجمن سوادکوهی های مقیم تهران این مصیبت مولمه را خدمت خانواده آن مرحوم و مازندرانی های مقیم تهران تسليت عرض می نماید. روحش شاد، نام و یادش ماندگار.🌷

به اطلاع مازنی‌های مقیم تهران و علاقه‌مندان به فرهنگ و آداب و سنن مازندران می‌رساند، مراسم سالگرد زنده‌یاد فرهود جلالی که قرار بود امروز ۱۳تیرماه ۱۴۰۱ در موزه ملی ایران، سالن ایران باستان برگزار شود، به دلیل آلودگی هوای تهران لغو شد...

● انا لله و انا الیه راجعون ● برادر ارجمند جناب آقای دکتر محمدزمان محمدی رئیسی عضو هیات مدیره و نایب رئیس انجمن سوادکوهی های مقیم تهران با سلام مصیبت درگذشت مادر بزرگوارتان را خدمت جنابعالی و خانواده محترمتان تسليت عرض نموده واز درگاه خداوند رحمان برای آن مادر مهربان علو درجات و طلب مغفرت و برای بازماندگان محترم صبر و شکیبایی مسئلت داریم. روحش شاد و یادش گرامی باد انجمن سوادکوهی های مقیم تهران