مجله فرهنگی-هنری غروب

- دو سند از ممنوعیت زبان ترکی در ایران دوره پهلوی اول و دوم/ دکتر توحید ملک زاده - چیزی به نام زبان آذری هیچ وقت وجود نداشته است، برگی از خاطرات زندگی من با پروفسور هشترودی/ دکتر رحمان پوراکبر خیاوی - از اعتقاد به جَنگ‌های زبانی تا ادبیات بند تنبانی شفیعی کدکنی، نقدی بر رای محمدرضا شفیعی کدکنی در باب زبان محلی/ یعقوب اسعدی تبریزی ■ خاطرات - خاطراتی از دوران تحصیل در دبیرستان انوری و حواشی آن/ زکریا طرزمی - خوئی‌ها و نخستین کلاس‌های اکابر/ قاسم ترکان ■ یادمان - استاد یحیی شیدانین وفاتی نین اون ایکینجی ایل دؤنومو مناسبتی ایله/ جواد حلاجی ■ کتابگردی ■ نکته ها

مجله غروب در ایستگاه سی ام شماره 30 مجله فرهنگی تاریخی غروب- در 400 صفحه و با قیمت 320 هزار تومان- در آستانه انتشار قرار گرفت و تا 10 روز دیگر قابل تهیه خواهد بود. علاقمندان می توانند نسخه کاغذی مجله را با ارسال پستی رایگان پیش خرید نمایید. برای این امر کافیست مبلغ 320 هزار تومان به شماره کارت 5859831065829292 (بانک تجارت/ علی حامد ایمان) واریز کرده و تصویر فیش واریزی را برای ما ارسال کنید. ■ فایل دیجیتالی مجله را هم می توانید از سایت جار به آدرس www.jaaar.com تهیه نمایید. آنچه در این شماره از مجله «غروب» می خوانید: 👤@goroobonline 👇 ■ امضا - زبان حاکمیتی به جای گفتمان های جامعه/ علی حامد ایمان ■ پرونده- سیدهادی سینا - استاد علامه سیدهادی سینا، دانشمندی از تبار سینایان/ رضا همراز - چند خاطره از آجان/ سید هدایت سینا - دانشمند گرانقدر و ادیب کم نظیر شادروان استاد سینا/ سیدمهدی امینی دروازه ئی - ادیبی سرآمد در معقول و منقول/ غلامرضا شریفی اقدسی - مکتوبی منتشر نشده از آیت الله آقای حاج شیخ نصرالله شبستری به علامه سید هادی سینا - تفنهای علامه سید هادی سینا در معقوله شعر/ دکتر محمدرضا راثی پور - سیّدهادی سینا، مشهورِ ناشناس/ دکتر رحمان مشتاق مهر - دو نامه منتشر نشده از استاد آزرم تبریزی به علامه سیدهادی سینا/ رضا بالابیک نژاد - اشعاری از: استاد آزرم، استاد جواد کناره چی، استاد سینا، علی اصغر شهابی تبریزی ■ پرونده- آزرم تبریزی - شبسترلی معجزون یئری آزرمین دیوانیندا/ رضا همراز - شعرآزرم تبریزی در ترازوی عشق و تخیّل و زندگی/ دکتر محمدبهرامی اصل(عاصی) - چند نامه منتشر نشده از دکتر مهدی روشن ضمیر به استاد محمود ملماسی/ رضا بالابیک نژاد - ستارخانین فدائیسی، ملانصرالدینچی شاعیر/ میلاد تیموری - استاد آزرم تبریزی خوشنویسی شاعر و شاعری خوشنویس/ محمد نقی نوعی پور - یاد کرد ورجاندی از یکی از ورجاوندان در گذشته آذربایجان/ باقر رشادتی - آزرم تبریزی، شاعری خوش نویس و طنز پرداز/ کریم صادری - اشعاری از: محمد عابد تبریزی، علومی تبریزی، سید ابوالفضل عالی نسب، علی نظمی تبریزی، مهدی خازن، سید ولی الله معینی فرد «واله تبریزی»، محمود روفه گر حق «تبریزلی تانیش»، علی اصغر شهابی تبریزی، محمد ملماسی تبریزی - نیم نگاهی به زندگی وآثار محمد ملماسی/ قدرت جدیری- م. ترابی - علاالدین ملماسی فرزند هنرمند نامدار استادآزرم تبریزی/ رضا. ه - ایتگین شاعیره وجیهه خانیم امینی محرر (بدری تبریزی) - وصیت نامه استاد آزرم تبریزی ■ نگاه - قوام السلطنه و آذربایجان/ علی بابازاده اورموی ■ تاریخ شفاهی - گفتگو با محمدعلی نقابی/ گفتگو کننده: حسن علیزاد پروین ■ نگارگری تاریخ - ناشناخته های دارالسلطنه تبریز/ دکتر رضا طهوری ■ تئاتر - سخن دبیر سرویس تئاتر/ دکتر فرزاد تقی لر - نمایشنامه رستوران میمون زنده/ گونگور دیلمن کالیونجو- مترجم: فرزاد تقی لر - نمایشنامه ایران خانوم/ اکبر شریعت ■ سینما - سخن دبیر سینما/ محمد الفت - مرثیه‌سُرای تنهایی روشنفکر، معرفی کارگردان مطرح سینمای ترک امین آلپر/ محمد الفت - نگاهی کوتاه به فیلم «روزهای خشک‌سالی» اثر «امین آلپر»/ سیما حسینی - مهرجویی راوی واهمه‌های بی‌نام‌ونشان/ شهرام شهنازیان ■ شعر جهان - گفتگو با عبدالقادر بوداق، شاعری در «ایستگاه سینجان»/ گفتگوکننده: نورای سالمان- ترجمه: مجتبی نهانی - اشعاری از: مظاهر آلپحان، ویصل چولاق، یوسف فرهاد، آیگون اَراوغلو، حسن کولاک اوغلو ■ هنر - زندگینامه «آراکل»، نوازنده بزرگ بالابان ■ تاریخ - معرفی مختصر کتاب « الادراک لِلسان الاتراک» اثر: اثیرالدین ابوعلی حیّان اندلسی/ دکتر حسین فیض الهی وحید - نصوح افندی مطراقچی نین حیاتی ایله گتیردیگی شکیل لر/ کوچوروب تنظیم ائدن: یوسف شیرین پور - حسین کاظم‌زاده ایرانشهر، روزنامه‌نگاری که با عشق خدمت به وطن در غربت بدرود حیات گفت/ ناصر شفیعی - بررسی نقوش جام طلای حسنلو/ عیسی یگانه - از اهداگران کتابخانه ملی تبریز/ علی فخر - محله منطقه مارالان تبریز/ جعفر سامعی فتح آبادی ■ متون کلاسیک - صِحاح العجم، أدبیاتیمیزین اینجیسی و دیلیمیزین شاه أثری/ دوقتور فیروز رفاهی - گنجه لی نظامی نین دده قورقود، دیوان لغات التّرک و قوتادغوبیلیک کتابیندان آلدیغی تاثیرلر/ پروفسور نوشابه آراسلی- ائدیت و تعلیقات: یحیی اوجاغی- حسن اوموداوغلو - خلاصه‌ای از قصّة قران حبشی/ لطفعلی برقی - حروفیه دوشونجه سی ایله عمادالدین نسیمی نین ایکی بیت، عرفانی شعری نین تفسیری/ دوقتور ضیاء صدرالاشرافي - جستاری در اصطلاحات عرفانی بکار رفته در دیوان مولانا همتی انگورانی/ محمد علی نقدی - عمق تاریخی و گستردگی ادبیات ترکی آذربایجان/ محمدرضا کریمی ■ اسناد - نامه هائی از استاد سید محمد طاهری شهاب به علامه جعفر سلطان القرائی/ محمد امین سلطان القرائی ■ نقد

مجله غروب در ایستگاه سی ام شماره 30 مجله فرهنگی تاریخی غروب- در 400 صفحه و با قیمت 320 هزار تومان- در آستانه انتشار قرار گرفت و تا 10 روز دیگر قابل تهیه خواهد بود. علاقمندان می توانند نسخه کاغذی مجله را با ارسال پستی رایگان پیش خرید نمایید. برای این امر کافیست مبلغ 320 هزار تومان به شماره کارت 5859831065829292 (بانک تجارت/ علی حامد ایمان) واریز کرده و تصویر فیش واریزی را برای ما ارسال کنید. ■ فایل دیجیتالی مجله را هم می توانید از سایت جار به آدرس www.jaaar.com تهیه نمایید. آنچه در این شماره از مجله «غروب» می خوانید: 👤@goroobonline 👇

بو ایل چیلله گئجه سی. حاج ابوالحسن راجی تبریزی دن اوخویاجاغام

به هر حال اکنون، همین یک سال، همین یک سالی که رویاهای ملتی را به پرواز نشاند- فارغ از تمامی نگاه ها، سیاست ها، خیانت ها، تفسیرها، بدبینی ها، و...- توانست به ایجاد تحولی در خواست ها، نگرش ها، و آرمان های مردمی بینجامد که هنوز هم از لحظه آن وداع، به نیکی یاد می کنند. و این همه دستاورد، مدیون مولفه های مترقی بود که این جنبش به همراه خود زاده بود. حق رای به زنان (آن هم در زمانی که در کل خاورمیانه- به غیر از ترکیه- بی بدیل بود)، ایجاد حقوق برابر زن و مرد، حق اشتغال زنان (آن هم به عنوان یک حق نه الزام)، حق تحصیل و تدریس زبان مادری، اصلاحات اقتصادی، اقدامات وسیع فرهنگی (تشکیل کانون نویسندگان و شعرای آذربایجان، راه اندازی ارکستر فلارمونیک آذربایجان، تاسیس دانشگاه تبریز، به صدا درآوردن رادیو تبریز، تشکیل کلاس های رایگان سوادآموزی، به رونق انداختن چاپخانه ها، نامیدن خیابان ها به نام قهرمانان مشروطه)، اصلاحات اجتماعی همچون قدغن کردن تنبیه بدنی دانش آموزان و مورد پیگرد قانونی قراردادن خاطیان، همه و همه آنها، آرزوهای به حقیقت نشسته ای بودند که نه تنها انسان آن عصر، که انسان عصر کنونی را هم می تواند به کرسی خوشبختی بنشاند. و اکنون مزه همین طعم خوشبختی ست که هنوز هم پس از سال ها و سال ها، می تواند تکلیف راه رفتن همین مردم را- فارغ از تمامی قضاوت های چرکین و شیرین- مشخص ساخته، نقش آن را توصیف نموده و با تکرار و یادآوری آن، نقشه های ریخته شده را نقش بر زمین نماید. و همین همه این مولفه ها بود که سبب گردید این رخداد به حضور دائمی ذهن و جان مردم تبدیل گردد، بر حافظه اش نقشی از نیکی نقش بندد، بر سرشت اش حک گردد، و ریخت او را به همین ریختی درآورد که پیش از آن برای او بیگانه بود. گرچه او این همه را فقط در یک سال دیده بود، به طوری که در سال و در سالیان بعد مجبور شده بود که زبان مادری اش را- برای لیسیدن زبان مادری خویش- از حلقوم درآورده و کتاب های اش را در معیّت آموزگاران اش بسوزاند تا آن چه را که در درون اندوخته بود نابود ساخته، و خاطرات آنها را قطعه قطعه کرده و سرنگون اش نمایند. اما پس از این همه، رویاها و آرزوها افراطی ترین شکل خود را در درون هویت های او ریخته تا این که هر فریاد و خواسته او، به رستاخیزی ماند که می خواهد همه آن مَثَله شده ها را مثال آورد و به تمامی آنها نشانی از معنا بخشد. گرچه این همه برای همه نبود اما دست کم برای خیلی ها این چنین بود، کماکان نیز این چنین است و این چنین نیز خواهد ماند؛ خواه این نوستالژی به کابوس خیلی ها بدل شود و خواه این که کابوس تازه ای بزاید. این نوستالژی هر آن چه را هم بزاید، مربوط به همان لیساندن ها و سوزاندن هایی ست که هویت درونی ملتی را به تَرَک واداشته است. و اکنون چه طنزی از این روایت، که این همه از راه و بی راهه های تاریخ گذشته و مرزهای جغرافیایی ها را نیز بلااثر کرده است، چه الهام هایی برای کوه ها زاده، چه زوزه هایی را در دهان گرگ به پژواک نشسته، چه پوستین های شاعرانگی را درانده، و چه نمایش هایی را که بر صحنه برده است. و این چنین است که کمتر دوره ای از تاریخ می تواند برای این ملت چنین خلاقانه باشد و برای اندیشیدن او، راه های مبتکرانه بسازد، به او توانایی آغازشدن ببخشد، و مفاهیم تازه ای از ضرورت ها را برای او بیافریند. و این همه، همان حقیقتی است که هویت وجودی فلسفه او را می سازد چرا که به چشم خود دیده هر آن چه را که وجود داشت. و این همه مولفه، نه برای بازسازی ظواهر که تعلق به هویت درونی او داشت تا بتواند با این همه، تعلق درونی خود را بیان دارد، تعلقی که بعد از آن همیشه به آن غبطه خورده است. و این چنین است که تمامی این تعلق ها- تعلق هایی که روایتگر رهایی او از تمامی قیدوبندها بود- به دل نگرانی های او بدل می شود که سعی می کند از این همه، به وسواس سخن گوید، به شکلی هنرمندانه به آن بنگرد و تصاویر و روایت آن را به شکلی زیبا به تصویر درآورد تا بتواند با بازنمایی آن همه، حسی از رنگ های روشن، خُنَک و شیرینی بیافریند تا بتواند بدون هیچ واسطه ای، بر درون هر مخاطبی تاثیر گذارد. و این همه موتیف در کنار هم- ناگزیر و بی درنگ- ما را بر این یقین می رساند که توانسته ایم از بلندپروازانه ترین رویاهای مان هم فراتر رویم. و اکنون از همین روست که می توان به زیبایی از این همه سخن گفت و از آن یاد کرد.

سقوط یک هویت! علی حامد ایمان و اکنون یک سال دیگر از آن سقوط دردناک گذشته است، سقوطی که گرچه به مرگ تن داد اما نه تنها تن به سکوت نداد بلکه توانست هر بار پرونده خویش را در صحن تاریخ گشوده و بر پایان خویش خط بطلان بکشد. او در تمامی روزهای سخت و مصیبت بار پس از خویش هم سکوت نکرد، حتی روزهایی که همچون سرب سنگین بودند و همچون ابلیس دهشتناک. زخم های سنگین نیز نتوانست این همه را به سکوت وادارد، آن هم زخم های سنگینی که چشم و قلب را می سوزاند. سیاهی های روز- همچون کوه عبوس- در برابر او به قد کشیده شدند، آن هم به گونه ای که گاه حتی آدمی با نگاه نیز نمی توانست به فریاد بنشیند و اعتراض کند، اما او باز سکوت نکرد، گرچه که همیشه طعم تلخ و سیاهی داشته این سکوت نکردن! و این چنین است که این سخن براهنی در باره او به درستی صدق می کند، «مرده آن کسی ست که پس از مرگش، سکوت کرده باشد که این سکوت نیست، سقوط است». و این سخن همان کسی ست که پس از سقوط تو، کلمات مادری را به او لیسانده بودند، لیساندنی که اکنون سخن او بیش از هر سخن دیگری به کار سخن گفتن تو می آید. اکنون پس از چندین سال از سقوط، باز دوباره 21 آذر و داستان های او بازگشت، آن هم- مثل همیشه- نه بازگشتی از نوع یادبود، بلکه در هیبت فریادی که می خواهد آن چه را که لیسیده است بر صورت تاریخ تف کند، تاریخی که همیشه سعی داشته آن را به حاشیه رانده و از آنجا راهی گورستان اش نماید. زمانی که زبان مادری را بر روی تخته سیاه ها می لیساندند و سور کتاب سوزی در بزرگترین و مهمترین میدان شهر به راه می انداختند نمی دانستند که دیگر ما از بلندپروازانه ترین رویاهای مان هم فراتر رفته بودیم. آنها با این سورِ لیساندن! روح ملتی را خراشیدند، سپس مَثَله اش کردند، سپس آتش اش زدند، و سپس خاکستراش را بر باد دادند تا هویت ملتی را با این باد، به بادِ فراموشی بسپارند. و درست به همین خاطر است که همین ملت، هر آن چه را- به غیر از زبان مادری خویش- استفراغ کرده و پس می زند. و از همین روست که برای ما، دموکراسی، آزادی، عدالت، هویت، و هر آن چه که قرار است برای به دست آوردن اش مبارزه ای صورت گیرد، از گذرگاه هویت زبانی می گذرد. در چنین پروسه ای، زبان علاوه بر این که برای ما ابزاری برای انتقال اندیشه است، ابزاری هم هست برای، اندیشیدن و تکوین آن. بنابراین بحث زبان علاوه بر موضوعیت، برای ما محوریت هم دارد. گرچه گاه ممکن است که این باری گران بر دوش زبان باشد که گاه حتی از حمل آن هم عاجز گردد و یا این که چنین نحوی از اندیشیدن را متعلق به دوران پیشامدرن بدانند، دورانی که صراحت و جسارت در اندیشه ها وجود نداشت. اما به هر حال این گونه متافیزیکی اندیشیدن به زبان مادری، و حتی ارائه نقش الهیاتی به آن، می تواند انسان کنونی آذربایجانی را- از نظر عاطفی هم که شده- برانگیزد و وجه مشترک، نقطه کانونی، و فلسفه اصلی تمامی خواسته های آن باشد. و بر همین اساس است که حجم کثیری از ادبیات سیاسی، اجتماعی، و فرهنگی تولیدشده در این قلمرو، می تواند متعلق به متن زبان باشد؛ و به عبارتی، همین زبان مادری بتواند یکی از دغدغه ها و مولفه های مشترک و تعریف ساز برای تمامی خواسته ها گردد. و از همین روست که چنین مولفه ای از زبان می تواند در صدر نشیند و در باره هر چیز- حتی آن چیزی که اندیشیدنی هم نیست- اندیشه کرده، سخن رانده و حکم براند چرا که این زبان دیگر ابزاری برایا نتقال داده ها نیست بلکه مدخلیتی در تکوین تمامی اندیشه ها و خواسته ها است که می تواند هم خاتمه و هم ختم کننده تمامی انگیزه ها گردد. و مجموعه ای از تمامی این نقش هاست که می تواند برای زبان این ظرفیت را ایجاد کند در سیاق های مختلف نقش های گوناگونی را بر عهده گیرد.

سقوط یک هویت! علی حامد ایمان و اکنون یک سال دیگر از آن سقوط دردناک گذشته است، سقوطی که گرچه به مرگ تن داد اما نه تنها تن به سکوت نداد بلکه توانست هر بار پرونده خویش را در صحن تاریخ گشوده و بر پایان خویش خط بطلان بکشد. او در تمامی روزهای سخت و مصیبت بار پس از خویش هم سکوت نکرد، حتی روزهایی که همچون سرب سنگین بودند و همچون ابلیس دهشتناک. زخم های سنگین نیز نتوانست این همه را به سکوت وادارد، آن هم زخم های سنگینی که چشم و قلب را می سوزاند. سیاهی های روز- همچون کوه عبوس- در برابر او به قد کشیده شدند، آن هم به گونه ای که گاه حتی آدمی با نگاه نیز نمی توانست به فریاد بنشیند و اعتراض کند، اما او باز سکوت نکرد، گرچه که همیشه طعم تلخ و سیاهی داشته این سکوت نکردن! 👤@goroobonline 👇

آنچه در شماره 11 مجله هنر و جامعه می خوانید: ■ امضا - هنر، تراژدی دنیای سیاست/ خدمت به آزادی انسان، سلاح راستین هنر علی حامد ایمان ■ تاملات - دفرمگی انسان و رهاشدگی او در هستی/ نیم نگاهی به نقاشی های کیومرث کیاست از «روایت جنون» تا «مسخ تاریخ» امیر علیزادگان ■ دنیای هنر - هنر مدرن/ نگاهی به آثار: تامارا هندرسون، ال آناتسوی، هاگ یانگ، جونگ یوندو، یو رام چو دکتر رضا طهوری ■ اندیشه - ادبیات و هنر، پیش درآمد انقلاب ذهنی و اجتماعی/ دکتر قربان عباسی ■ عکس - عكاسی؛ پروسه‌ی ساختنِ تصوير/ آنه سلين يِگر، محسن بايرام‌نژاد - ما و حافظه‌ی تاریخیِ عکاسی/ مهدي فاضل - دوربين كوچك، چشمان باز/ اليزندا فاستينو ديئو - Small Camera, Big Eyes/ Elisenda Faustino-Deu ■ تئاتر - سخن دبیر سرویس تئاتر/ دکتر فرزاد تقی لر - تحلیل نشانه شناختی نمایشنامه های شکلک و خانه ثمینی با رویکردی به آراء پیرس/ نسیم عموزاده - نمایشنامه گلستان/ اصغر نوري - نمایشنامه زندگی با کفش تنگ/ دوشان کوواچویچ، ترجمه: علی سربازی ■ سینما - سخن دبیر بخش- خوانش آثار ادوارد یانگ/ مریم اصغری - نگاهی یه فیلم «یک سردرگمی کنفوسیوسی» ساخته ادوارد یانگ/ آراز یکی‌تا - یانگ فیلمسازی صاحب سبک/ پیام رنجبران - نقدی بر فیلم تروریست ها/ ح.پ.کوهکمر ■ نقاشی - گفتگو با غلامحسین ممقانیه/ علی صابونچی ■ موسیقی - سخن دبیر بخش موسیقی/ دکتر اصغر جنابی - هنر آوازخوانی در بعد از انقلاب رشد منفی داشته است/ گفتگو با خسرو نژاد آریا ■ نگاه زنانه - طرز زیستن زنانه/ سمیه امینی راد - آسیب‌شناسی شعر بانوان و بانوان شاعر/ حمیدرضا مشکاتی - سرنوشت نوگرایان حلقه تبریز، مروری بر زندگی و شعر شمس کسمایی/ محمدعلی حسنلو - نقش امید در خیزش‌های اجتماعی زنان/ زهرا اسماعیلی - تاریخی فاقد جنس، خنثیِ مشکل یا غیرمشکل/ نسترن خُسور - یادداشتی بر فیلم «یک زوج» به کارگردانی فردریک ویزمن/ امیرحسین تیکنی ■ ادبیات و روانشناسی - بابا گوریو یا بابای دختران/ حسین سلیمان پناه ■ داستان - یادداشتی تحت عنوان دبیر بخش داستان/ فریبا چلبی‌یانی - هنوز نوستالژی زیستن در کشورم را دارم/ گفت‌و‌گوی فریبا چلبی‌یانی با فریبا صدیقیم، نویسنده و منتقد - آیا کافکا نویسنده ای مذهبی بود؟/ فریبا صدیقیم - زندگی یک اتفاق سورئال است/ گفتگوی نسیم یگانی با جمیل کاووکچو - داستان کوتاه: خلأ/ نویسنده: جمیل کاووکچو- مترجم: نسیم یگانی - داستان کوتاه: لابد آنها درست می گفتند/ پریسا مدرس اول - داستان کوتاه: آسانسورهایی كه به مقصد نمی رسند!/ حسین پورستار - داستان کوتاه: تالار اندوه/ سارا شمسی ■ شعر جهان - شعرهایی از شاعر عراقی «احمد مطر»/ برگردان: مریم آذرسان - شعرهایی از شاعر ترک «نجاتی جومالی»/ برگردان: ابوالفضل پاشا - دو چکامه از «عبدالوهاب بیاتی»/ برگردان: صالح بوعذار - شعرهایی از شاعر هندی-کانادایی «روپی کار»/ برگردان: کامبیز جعفری‌نژاد - آشنایی با شاعر جوان‌مرگ ترک «مظفر طیب اوسلو»/ نویسنده و مترجم: علی‌رضا شعبانی - برگردان شعرهایی از اوکتای ریفات/ برگردان: مریم قربان‌زاده ■ شعر زنان ترکیه - درباره کتاب شعر جدید هجران آسلان/ گفتگوکننده: رابعه چِلیک- ترجمه: مجتبی نهانی - اشعاری از: فاطمه ارس- آسلیهان تویلو اوغلو- آسومان سوسام- جِرَن بیبَر- نیرگول اِکه که- اینجی اوکوموش- نِسلیهان پِرشنبه- زینب کاساپ- اِجه اَرسوی ■ ادبیات معاصر ترکی - یولچولوق/ ثریا خلیق خیاوی - یازیچی و شاعر رقیه خانیم کبیری ایله موصاحیبه/ موصاحیبه آپاران: ثریا خلیق خیاوی - شعر: نادر الهی، ابوالفضل پاشا، حکیمه بابا‌کیشی‌زاده، فریبا مرتضایی - اؤیکو: مارادونا/ رضا حسینی مرند - اؤیکو: پیچیلتی/ ارسطو مجردی - اؤیکو: من بئله دوشونمه‌میشدیم/ رقیه هاشم‌ زاده (خان صنم) ■ شعر و ادبیات ایران - در مقام سوگ، سخن دبیر بخش شعر و ادبیات ایران/ نرگس دوست - اشعاری از: شمس آقاجانی- علی رشیدی- مهدی قلایی- بابک رضایی- مجتبا حديدی- زکریا سمایی جابلو- صفیه کوهی- حسین عارفی- محمد جلیلوند- گراناز موسوی- نسرین فرقانی- نیلوفر آبها- سامان سایبانی - خوانش شعرهای رستم اله مرادی/ سریا داوودی حموله - نگاهی به عاشقانه‌های کوروش همه خانی/ مجید افشاری - لعنتی/ شیوا رمضانی - در حوصله‌ی بلند پَشمَک و یَخمَک/ نرگس دوست - شعر زنانه و مردانه نداریم/ گفتگو با محبوبه ابراهیمی ■ کافه گردی - سخن دبیر بخش کافه گردی/ علی پاداش - کافه ها، سرمایه بالای فرهنگی و اجتماعی جامعه/ علی پاداش - پیشروی آرام جوانی در کافه‌های مدرن شهناز/ مهدی حمیدی شفیق - زیبایی های تاریخ چیست به جز یک اتفاق غم انگیز!/ ملیکا فخری - نگاهی به چند عکس از شقایق ابراهیم پور - نگاهی به چند عکس از الیا فخر - فضا‌های شهری با بحران مشروعیت گسترده‌ای روبرو است/ پاتوق‌های شهری در گفتگو با ناصر فکوهی ■ رویداد

شماره 11 مجله «هنر و جامعه» شماره جدید مجله «هنر و جامعه»- در زمینه های هنر، اندیشه، و ادبیات- را می توانید از هم اکنون پیش خرید نمایید. شماره 11 مجله «هنر و جامعه» (در 456 صفحه و با قیمت 350 هزار تومان) همین روزها منتشر می شود. شما می توانید نسخه کاغذی مجله را با ارسال پستی رایگان پیش خرید نمایید. برای این امر کافیست مبلغ 350 هزار تومان به شماره کارت 5859831065829292 (بانک تجارت/ علی حامد ایمان) واریز کرده و تصویر فیش واریزی را برای ما ارسال کنید. ■ فایل دیجیتالی مجله را هم می توانید به قیمت 35هزار تومان از سایت جار به آدرس www.jaaar.com تهیه نمایید. آنچه در این شماره از مجله «هنر و جامعه» می خوانید: 👤@goroobonline 👇