سمانه مصدق🌸

‏عکس از Samaneh

شبیهِ دو سلولِ بی‌پنجره چشام از هوای ندیدن پره دلم کنجِ دیوارِ دلواپسی به حکمِ سکوتش لگد می‌خوره یه کاری باهام کرده این زندگی که مجبورم اون که نباید بشم بذار هیشکی یادش نباشه منم هلاکِ یه آغوش... آرامشم مهم نیست تا کی قرارِ فقط زمستون بپوشونه آوازمو درس مثلِ گنجیشگِ سرما‌زده ب بارون بدم بالِ پروازمو نمی‌فهمه بد دردیه بی‌کسی کسی که تَرَک نیست رو شونه‌هاش تقلا نکن بغضِ بی‌طاقتم! هوای غرورِ منو داشته باش نمی‌ذارم احساسِ سر‌خوردگی سرِ بودنم با خدا لج کنه یه‌وقتایی خورشید مختارِ که خلافِ زمین راهشو کج کنه تماشا ندارم برین آدما! منی که براتون زیادی شدم به خیرِ شما که امیدی نبود رجزخونِ بی‌اعتمادی شدم هنوزم صدامو بغل می‌کنه نقابی که رو صورتم محکمه همش خنده سر می‌دم از سرخوشی می‌گم گورِ بابای هر چی غمه نمی‌فهمه بد دردیه بی‌کسی کسی که ترک نیست رو شونه‌هاش تقلا نکن بغضِ بی‌طاقتم! هوای غرورِ منو داشته باش #سمانه_مصدق https://t.me/samanehmosadegh

سنگین‌تر از برف بر کوه طبقِ قرارِ همیشه شب در مسیرِ خودش بود او بر مدارِ همیشه ماه از کمینگاهِ ظلمت مثلِ حبابی، غنیمت می‌ریخت در چشمهایش با نورِ تارِ همیشه در هر قدم نقش می‌زد جبرِ پریشانیَش را شاید ببیند خدای بی‌اعتبارِ همیشه او بود و دستانِ خالی، عشقِ عروسی خیالی با مادری زخم‌دیده از انتظارِ همیشه نجواکنان قول می‌داد این‌بار اگر بازگردم می‌گیرم آسایشم را از بختِ هارِ همیشه این بار اگر بازگردم .... باز آن صدای مزاحم یادت نره خیلی دردا درمون نداره همیشه تا مرز راهی نمانده ۱ ... ۲ ... زمین سرخ لرزید چیزی نماند از امیدِ عصیان‌تبارِ همیشه سهل است انکارِ آتش وقتی‌که دودی نباشد یک کولبر باز گم شد پشتِ غبارِ همیشه #سمانه_مصدق https://t.me/samanehmosadegh

شکست می‌خورم از من در ابتدای خودم که بی‌بهانه تو را حس کنم به جای خودم میانِ آینه‌یِ چشمهات پیدا کن مرا که گم شده‌ام پشتِ پلک‌های خودم پرنده لطفِ حضورش در اوجِ آزادیست قرار نیست بخواهم تو را برای خودم گریز می‌زنم از جای خالیت به خیال اگرچه می‌پرم از خواب با صدای خودم کمی بخند که تلخیِ واقعیت‌ها به آتشم نکشد کنج انزوای خودم بغل بگیر مرا اتفاقِ ممنوعه! گناهِ عشق و جنون تا ابد به پای خودم #سمانه_مصدق https://t.me/samanehmosadegh

درد یعنی بزنی دست به انکار خودت عاشقش باشی و افسوس گرفتار خودت به خدا درد کمی نیست که با پای خودت بدنت را بکشانی به سر دار خودت کاروان رد بشود، قصه به آخر برسد بشوی گوشه‌ای از چاه خریدار خودت درد یعنی که نماندن به صلاحش باشد بگذاری برود! آه… به اصرار خودت! بگذاری برود در پی خوشبختی خود و تو لذت ببری از غم و آزار خودت اینکه سهم تو نشد دردر کمی نیست ولی درد یعنی بزنی دست به انکار خودت… «#علی_صفری

سلام اسم تو تن پوش غزلها دوستت دارم..... #سمانه_مصدق @samane.mosadegh https://t.me/samanehmosadegh @navayearam_z_y #زهرا_یزدانی_آرام

شاعران و ترانه سرایان پیشکسوت در حاشیه مراسم رونمایی از کتاب «باز هم شاعری کم آورده» عنوان کردند: جایگاه شعر خراسان در کشور درخشان است. در لینک زیر بخوانید: https://shahraranews.ir/fa/publication/content/12991/351767