cookie

We use cookies to improve your browsing experience. By clicking «Accept all», you agree to the use of cookies.

avatar

یک حرف از هزاران

☑️ گزیده های ایران و جهان ☑️ بنام خدا سیاه مشق های من و نوشته های دوستانم در این خانه منتشر و گزیده هایی از مطالب قابل تأملِ منتشره در ایران و جهان، بازنشر می شود که الزاماً به معنای تأیید محتوای آن نیست. جابری انصاری معین صاحب پیشین واخ @Jaberi_ansari

Show more
Advertising posts
2 702
Subscribers
-224 hours
+177 days
+7530 days

Data loading in progress...

Subscriber growth rate

Data loading in progress...

👏 2👍 1
👏 2👍 1
👏 2💯 1
#گزیده_های_ایران ☑️ تعلیق قانون اساسی کویت؛ چرا انحلال پارلمان برای امیر کافی نبود ▫️محمود پوررضائی فشخامی - دانشجوی دکتری حقوق عمومی دانشگاه علامه طباطبائی امیر کویت دیروز پارلمان این کشور را منحل کرد و اجرای بخش‌هایی از قانون اساسی را برای مدتی که وعده داده شده است بیش از چهار سال طول نخواهد کشید، به حالت تعلیق درآورد. انحلال پارلمان پدیده‌ای به نسبت رایج در کویت است. جذابیت ماجرا در بخش‌های معلق‌شده قانون اساسی است: مواد به حالت تعلیق‌درآمده از قانون اساسی به این شرح است: ماده ۵۱، بندهای دو و سه ماده ۶۵، بند ۲ ماده ۷۱ و مواد ۷۹، ۱۰۷، ۱۷۴ و ۱۸۱. شاهکار! امیر تازه‌به‌تخت‌نشسته کویت را می‌توان در توقف اجرای ماده ۱۸۱ دانست. طبق این ماده، «هیچ حکمی از این قانون اساسی را نمی توان معلق کرد مگر در زمان حکومت نظامی در حدودی که قانون معین می‌کند. اخلال در جلسه مجلس ملی در آن مدت و یا تضییع مصونیت نمایندگان آن، در هیچ شرایطی جایز نیست.» در واقع، از آنجا که موجبات اعلام حکومت نظامی (شرایطش در ماده ۶۹ قانون اساسی آمده است) وجود نداشت و افزون بر این، نمی‌توان در دوره تعلیق قانون اساسی، پارلمان را منحل کرد، ماده ۱۸۱ مانع از تعلیق قانون اساسی می‌شد. بنابراین امیر کویت خودِ ماده ۱۸۱ را تعلیق کرد تا بتواند برای تعلیق مواد دیگر قانون اساسی برای خود محمل به ظاهر قانونی فراهم کند.‌‌[...] امیر کویت همچنین ماده ۱۷۴ قانون اساسی را معلق کرد؛ چراکه دستش را برای بازنگری در قانون اساسی در غیاب مجلس می‌بست. مطابق این ماده، امیر یا یک‌سوم نمایندگان حق پیشنهاد بازنگری در قانون اساسی را دارند. اما نکته مهم آن است که اکثریت مجلس باید ضرورت و موضوع بازنگری را تصویب کند. همچنین در ادامه این ماده آمده است که پس از تصویب اصل و موضوع بازنگری، طرح پیشنهادی باید ماده به ماده در مجلس مورد بحث قرار گیرد و برای تصویب به دو‌سوم رأی نمایندگان نیاز دارد. حالا شیخ مشعل الاحمد الجابر الصباح با تعلیق ماده ۱۷۴ قانون اساسی خود را از این قید هم رهانده است تا بتواند بدون رأی مجلس، قانون اساسی را تغییر دهد. ماده ۱۰۷ قانون اساسی هم به این دلیل تعلیق شد که امیر کویت را مکلف می‌ساخت پس از انحلال پارلمان، ظرف دو ماه برای انتخاب نمایندگان جدید مجلس انتخابات برگزار کند و اگر چنین نمی‌کرد، مجس منحل‌شده دوباره اعتبار پیدا می‌کرد. حالا که قرار نیست پارلمان جدید به این زودی‌ها تشکیل شود،تکلیف قانونگذاری چه می‌شود؟ اینجا بود که امیر کویت تعویق مواد ۵۱ و ۷۹ قانون اساسی را هم به فهرست خود اضافه کرد. بر اساس ماده ۵۱، صلاحیت قانونگذاری مشترکاً بر عهده امیر و مجلس ملی قرار دارد و مطابق ماده ۷۹ قانون اساسی، «هیچ قانونی صادر نمی‌شود مگر اینکه به تصویب مجلس ملی و تأیید امیر برسد.». پس از آنکه شیخ مشعل اجرای این دو ماده از قانون اساسی را در ماده ۲ فرمان سلطنتی‌اش به حالت تعلیق در آورد، در ماده ۴ این فرمان مقرر کرد که از این پس قوانین از طریق فرمان سلطنتی صادر می‌شود و چون بر اساس ۲ ماده ۷۱، قوانین صادرشده از سوی امیر در دوره فترت مجلس (زمان میان دو اجلاسیه یا هنگام انحلال مجلس)، سرانجام باید به تصویب پارلمان برسد (اگر بین دو اجلاسیه مجلس باشد، ظرف ۱۵ روز و اگر در دوره انحلال مجلس باشد، در اولین جلسه مجلس بعدی)، این بخش از قانون اساسی هم تعلیق شد. پی‌نوشت: امیر کویت دیروز در حالی پارلمان این کشور را منحل کرد که این دوره پارلمان هنوز یک جلسه هم برگزار نکرده بود. شیخ مشعل زمستان ۱۵ فوریه ۲۰۲۴ (۲۶ بهمن ۱۴۰۲) پارلمان را به دلیل آنکه نمایندگانش در نطق‌ها و اظهار نظرهایشان، احترام او را نگه‌ نمی‌دارند، منحل کرده بود. انتخابات دوره جدید ۴ آوریل ۲۰۲۴ (۱۶ فروردین ۱۴۰۳) برگزار شده بود اما گویا ترکیب مجلس جدید نیز باب میل امیر نبود و ترجیح داد پیش از افتتاح مجلس جدید، آن را منحل کند.▪️ #یک_حرف_از_هزاران گزیده های ایران و جهان https://t.me/yekhezaran
Show all...
یک حرف از هزاران

☑️ گزیده های ایران و جهان ☑️ بنام خدا سیاه مشق های من و نوشته های دوستانم در این خانه منتشر و گزیده هایی از مطالب قابل تأملِ منتشره در ایران و جهان، بازنشر می شود که الزاماً به معنای تأیید محتوای آن نیست. جابری انصاری معین صاحب پیشین واخ @Jaberi_ansari

#گزیده_های_ایران ☑️ درباره عدم شناسایی اسرائیل ▫️ابوالحسن بنی‌صدر، وبسایت انقلاب اسلامی| انصاف نیوز 🔖 اشاره: ابوالحسن بنی‌صدر، نخستین رئیس جمهور ایران پس از انقلاب در ۱۲ فروردین ۱۳۹۰ به پرسشی درباره‌ی به رسمیت شناختن اسرائیل پاسخ داده که متن کامل این پرسش و پاسخ را در ادامه می‌خوانید. ▪️پرسش: با توجه ایکه اکثر نیروهای اپوزسیون جمهوری اسلامی، اسرائیل را به شکلی به رسمیت شناختند، حتی آنهایی که مخالف هستند در واقع مخالفت‌های ضمنی، به یکسری حرکتهای که اسرائیل می کند، انجام می دهند، اما در کل همه به شکل رسمی و غیر رسمی اسرائیل را پذیرفته اند. فقط می ماند شما. می خواستم شما بطور مشخص اعلام بکنید موضع شما در مقابل اسرائیل چه است؟ اسرائیل را به رسمیت می شناسید؟ خواهان آن هستید که یک ایران آزاد و دموکراتیک با اسرائیل رابطه داشته باشد یا نداشته باشد؟ ▪️ابوالحسن بنی‌صدر: چند امر واقع مهم می باید مورد توجه قرار بگیرد؛ امر اول اینکه آیا یک مردمی را از وطن خودشان آوره کردن، و وطن آنها را تصرف کردن، در آنجا ملت و دولت ایجاد کردن، ایجاد حق می کند یا خیر؟ آنهایی که اسرائیل را گتره، زرع نکرده به رسمیت می شناسند، می باید به این سئوال اساسی پاسخ روشن بدهند. آنها هستند که باید پاسخ بدهند. فرض کنیم خدایی نکرده در قسمتی از خاک وطن ما چنین امری روی بدهد. چنانکه می گویند آقای کیسینجر طرح داشته است که خوزستان را به فلسطینیها بدهد. حالا اگر چنین امری روی می داد، ما می پذیرفتیم؟ که آن قسمت از خاک وطن ما، کشور فلسطین باشد؟ روشن تر از آن، آنچه که الآن شده است و واقعیت است. این آقایان عرب، خلیج فارس را خلیج عربی می خوانند. در گوگل دعوا است که اسم این خلیج بالاخره خلیج فارس است یا خلیج عربی؟ حالا اگر آنطرف امضا بیشتر جمع کرد، ما بپذیریم به اینکه چون آنها تعدادشان بیشتر بوده، امضا بیشتر جمع کرده اند؛ اسم این خلیج عربی است؟ و صدها از این نوع سئوالها… یا کسی بیاید خانه آدم را بگیرد، تصرف بکند و بعد بگوید، حالا بپذیرید که اینجا خانه من است. می بپذیریم؟ امر دوم، سازمان ملل در ۱۹۴۸ قطعنامه صادر و تصویب کرده و خاک فلسطین را میان فلسطینی ها و اسرائیلی ها تقسیم کرده است. اسرائیلی ها این قطع نامه را هیچگاه اجرا نکرده اند. همینطور تا امروز. شما یک قطعنامه نمی بینید که اسرائیل اجرا کرده باشد. حکم زور را بپذیریم ؟ بگوییم که زور حق ایجاد می کند؟ و اگر این کار را بکنیم، قدرت ها در دنیا زیاد هستند، دست بالای دست هم بسیار است. آیا نپذیرفتیم که مثلاً سلطه غرب بر منابع نفت و گاز منطقه، آنچه که به آن می گویند «منافع ما» حق آنها است؟ امر سوم، در سالهای ۹۰، آقای عرفات با نخست وزیر وقت اسرائیل توافقی را امضا کردند. کی این توافق را اجرا نکرد؟ اسرائیل. بپذیریم که اسرائیل همواره حق دارد و هر کار که کرد، هر بلایی که سر این مردم آورد، ما باید بگوییم که بله، نه چون شما کشور هستید و خرتان هم در غرب می رود، پس حق دارید که حتی امضای خود را هم رعایت نکنید، توافق خودتان را هم اجرا نکنید. امر چهارم، چقدر فلسطینی در دنیا سرگردان است، آواره است؟ ما خودمان [از وطن دوریم]، چقدر رنج می بریم! بپذیریم که این امر طبیعی است؟ یا نپذیریم؟ امر پنجم، از زمانی که اسرائیل با کشتن، کشتارهای بزرگ ایجاد شده تا امروز، برسر مردم فلسطین آتش می بارد. بپذیریم که این کشور حق دارد این کار را بکند؟ یا خیر؟ 🔗 ادامه در مشاهده فوری: https://ensafnews.com/517750 #یک_حرف_از_هزاران گزیده های ایران و جهان @yekhezaran
Show all...
آیا اسرائیل را به رسمیت می‌شناسید؟ | پاسخ ابوالحسن بنی‌صدر

ابوالحسن بنی‌صدر، نخستین رئیس جمهور ایران پس از انقلاب در 12 فروردین 1390 به پرسشی درباره‌ی به رسمیت شناختن اسرائیل پاسخ داده که این پرسش و پاسخ را در ادامه می‌خوانید: پرسش: با توجه ایکه اکثر نیروهای اپوزسیون جمهوری اسلامی، اسرائیل را به شکلی به رسمیت شناختند، حتی آنهایی که مخالف هستند در واقع مخالفت‌های …