کانال دانستنیها ، علم و دانش

#مصرف ۱۲ عدد #تخم_مرغ در هفته بر سطوح کلسترول تاثیری نمی‌گذارد: یک مطالعه تازه که در ۶ آوریل در جلسه علمی سالانه "کالج کاردیولوژی آمریکا" (ACC) ارائه شد، نشان داد افرادی که ۱۲ عدد یا بیشتر، تخم مرغ غنی شده در هفته می‌خوردند، سطوح کلسترول LDL و HDL مشابهی با افرادی داشتند که از رژیم غذایی بدون تخم مرغ (کمتر از دو تخم مرغ در هفته) پیروی می‌کردند. این مطالعه آینده نگر روی ۱۴۰ فرد مبتلا به بیماری قلبی یا در معرض خطر بالای ابتلا به آن با میانگین سنی ۶۶ سال طی یک دوره چهار ماهه انجام شد و نتایج نشان می‌دهد که در طی این دوره، سطح کلسترول در بین افرادی که بیشتر روزهای هفته تخم‌مرغ غنی‌شده مصرف می‌کردند در مقایسه با افرادی که تخم‌مرغ نمی‌خوردند، مشابه بود. در حالی که تحقیقات بیشتری برای تایید یافته ها مورد نیاز است و این یک مطالعه کوچک است، اما به ما اطمینان می دهد که مصرف تخم مرغ غنی شده با توجه به اثرات لیپیدی در طی چهار ماه حتی در میان جمعیت پرخطر، قابل قبول است. American College of Cardiology. Eggs may not be bad for your heart after all.

متوسط طول عمر پستانداران چقدر است؟ @irWonders

پرورش سیب زمینی بدون خاک یا آئروپونیک: آئروپونیک گیاهان را در هوا معلق می کند و ریشه های آنها را با محلول های غذایی مه آلود می کند. در مقایسه با روش‌های خاکی، رشد سریع‌تر، عملکرد بالاتر و محیط تمیزتر را ارائه می‌دهد. Join → @Aparat_Tv 📺

چرا ورزش با شکم خالی درست نیست؟ میزان سطح هورمون کورتیزول (هورمون استرس!) در صبح بالا است. از طرف دیگر فعالیت‌های ورزشی مانند شرایط استرس‌زا تلقی شده و موجب ترشح کورتیزول بیشتر می‌شود. پروبادی, کورتیزول نیز برای یافتن سوخت سراغ تجزیه پروتئین بدن (عضلات) و تبدیل شدن آن به گلوکز می رود! گذشته از این سطح پایین گلیکوژن هنگام فعالیت ورزشی باعث آزاد شدن کورتیزول و منجر به تجزیه پروتئین می‌شود که گذشته از عضله سوزی، اختلال در سیستم ایمنی بدن را نیز به دنبال دارد. پس در این شرایط شما برای کاهش وزن عضلات را قربانی می‌کنید. و این یعنی فاجعه و پایین آمدن سوخت و ساز و از بین رفتن زحمات چندین ماهه برای ساختن عضلات . پس هوشمندانه تعذیه کنید درست نتیجه بگیرید..

برای اولین‌بار در یک میلیارد سال گذشته: دو گونه حیات از نظر تکاملی باهم ادغام شدند این پدیده تکاملی «درون‌همزیستی اولیه» نام دارد و زمانی اتفاق می‌افتد که یک موجود میکروسکوپی، موجود دیگری را می‌بلعد تا از ویژگی‌های آن بهره ببرد.محققان یک پدیده تکاملی درحال پیشرفت را کشف کردند که ظاهراً هر یک میلیارد سال یک‌ بار رخ می‌دهد. این پدیده درون‌همزیستی یا اندوسیمبیوز اولیه (Primary Endosymbiosis) نامیده می‌شود و زمانی اتفاق می‌افتد که یک موجود میکروسکوپی، موجود دیگری را می‌بلعد و مانند یک عضو داخلی شروع به استفاده از آن می‌کند.دانشمندان یک پدیده تکاملی نادر را کشف کرده‌اند که آخرین‌بار حدود 1.6 میلیارد سال پیش رخ داد و طی آن گیاهان با ایجاد کلروپلاست، توانستند نور خورشید را جذب کنند و به رنگ سبزی که حالا می‌بینیم تکامل پیدا کردند. اکنون درون‌همزیستی بار دیگر درحال رخ‌دادن است؛ گونه‌ای از جلبک‌ها به نام برارودوسفایرا بیگلووی (Braarudosphaera bigelowii) یک سیانوباکتری را در خود فرو برده است که به آن‌ اجازه می‌دهد کاری انجام دهد که جلبک‌ها و به‌طور کلی گیاهان معمولی قادر به انجام آن نیستند. با این شرایط، این جلبک می‌تواند نیتروژن را مستقیماً از هوا «تثبیت» کند و با ادغام آن با عناصر دیگر، ترکیبات مفیدتری بسازد. در فرایند «تثبیت نیتروژن» (Nitrogen Fixation)، گاز نیتروژن آزاد در هوا از نظر شیمیایی با عناصر دیگر ترکیب می‌شود و این کار اکثراً به‌وسیله باکتری‌ها و سیانوباکتری‌ها انجام می‌گیرد. محققان این اندامک جدید را «نیتروپلاست» نامیده‌اند. گفتنی است که نیتروژن یک ماده مغذی کلیدی محسوب می‌شود و به‌طور معمول گیاهان و جلبک‌ها آن را از طریق روابط همزیستی جداگانه با باکتری‌ها، به‌دست می‌آورند. پدیده تکاملی بسیار نادر در گونه‌ای از جلبک‌‌ها در تاریخ 4 میلیارد ساله حیات روی زمین، تصور می‌شود که پدیده درون‌همزیستی اولیه تنها دو بار اتفاق افتاده و هر بار یک پیشرفت عظیم در فرایند تکامل ایجاد کرده است. اولین مورد حدود 2.2 میلیارد سال پیش رخ داد؛ زمانی که یک آرکی (موجود میکروسکوپی باستانی‌) یک باکتری را بلعید و آن را به میتوکندری تبدیل کرد. این اندامک تخصصیِ تولیدکننده انرژی اساساً به همه اشکال پیچیده حیات اجازه تکامل داد. دومین‌بار حدود 1.6 میلیارد سال پیش اتفاق افتاد؛ زمانی که برخی از این سلول‌های پیشرفته‌تر سیانوباکتری‌هایی را جذب کردند که می‌توانستند از نور خورشید انرژی بگیرند. این‌ها به اندامک‌هایی به نام کلروپلاست تبدیل شدند که توانایی جذب نور خورشید و همچنین رنگ سبز را به گیاهان دادند. سومین مورد نیز اکنون درحال رخ‌دادن است. محققان دریافتند که جلبک B. bigelowii یک باکتری به نام UCYN-A را بلعیده است. به‌عبارتی، نسبت اندازه بین جلبک و UCYN-A یکسان باقی مانده و به‌نوعی این دو درون یکدیگر همزیستی دارند و مواد مغذی را تبادل می‌کنند. محققان می‌گویند مشاهدات اشعه ایکس آن‌ها نشان می‌دهد که UCYN-A به یک اندامک کامل (نیتروپلاست) تبدیل شده است. دانشمندان احتمال می‌دهند که این اندامک حدود 100 میلیون سال پیش شروع به تکامل کرده باشد؛ اگرچه به‌نظر می‌رسد که این مقدار زمان بسیار طولانی باشد، اما در مقایسه با عمر میتوکندری‌ها و کلروپلاست‌ها، این مقدار به یک چشم‌برهم‌زدن می‌ماند.

کشف ردپای فسیل‌شدۀ نخستین انسان‌هایی که به آمریکا قدم گذاشتند قدمت این ردپاهای فسیلی به ۲۱۰۰۰ تا ۲۳۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد. این تخمین، نظریه قبلی مبنی بر اینکه انسان‌ها بعداً به این قاره رسیده‌اند را تغییر می‌دهد. تحقیقات جدید تأیید می‌کند که ردپای فسیلی انسان در نیومکزیکو احتمالاً قدیمی‌ترین شواهد مستقیم حضور انسان در قاره آمریکا است، یافته‌ای که آنچه را که بسیاری از باستان‌شناسان فکر می‌کردند می‌دانند، تغییر می‌دهد. این ردپاها در لبه بستر یک دریاچه باستانی در پارک ملی شن‌های سفید کشف شده‌اند و قدمت آن‌ها به ۲۱۰۰۰ تا ۲۳۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد. سن تخمینی ردپاها نخستین بار در مجله Science در سال ۲۰۲۱ گزارش شد، اما برخی محققان در مورد این تاریخ‌ها نگرانی‌هایی را مطرح کردند. پرسش‌ها بر این موضوع متمرکز بودند که شاید دانه‌های گیاهان آبزی مورد استفاده برای قدمت‌گذاری اولیه، کربن باستانی دریاچه را جذب کرده باشند که در اصل، می‌تواند تاریخ‌گذاری رادیوکربن را تا هزاران سال عقب ببرد. اما مطالعه جدید دو رشته از شواهد اضافی را برای حوزه تاریخ قدیمی‌تر ارائه می‌کند. این مطالعه از دو ماده کاملاً متفاوت که در این مکان یافت شده، یعنی گرده مخروطیان باستانی و دانه‌های کوارتز استفاده می‌کند. سن گزارش‌شده‌ی ردپاها، این داده را به چالش می‌کشد که انسان‌ها تا چند هزار سال پیش از اینکه بالا آمدن سطح دریاها پل زمینی برینگ بین روسیه و آلاسکا را حدود ۱۵۰۰۰ سال پیش بپوشاند، به قاره آمریکا نرسیدند. توماس اِربَن، دانشمند باستان‌شناسی دانشگاه کورنِل که در مطالعه سال ۲۰۲۱ شرکت داشته گفته است: «این موضوع همیشه بحث‌برانگیز بوده چون موضوع بسیار مهمی است، این موضوع در مورد چگونگی درک ما از آخرین فصل سکنه‌دار شدن جهان است.»⬇️

توماس استافورد، زمین‌شناس مستقل باستان‌شناسی در آلبوکرکی، نیومکزیکو که در این مطالعه شرکت نداشته گفته است که قبلاً کمی شک داشته اما حالا متقاعد شده است. مطالعه جدید حدود ۷۵۰۰۰ دانه گرده خالص را از همان لایه رسوبی که حاوی ردپاها بوده، جدا کرده است. کاتلین اسپرینگر، زمین‌شناس محقق سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده و یکی از نویسندگان مقاله جدید، می‌گوید: «تاریخ‌گذاری گرده سخت و هیجان‌انگیز است.» رد پاهای باستانی از هر نوعی که باشند تصویر لحظه‌ای از تاریخ را در اختیار باستان‌شناسان قرار می‌دهند. در حالی که سایر مکان‌های باستان‌شناسی در قاره آمریکا به محدوده‌های تاریخی مشابهی اشاره می‌کنند، دانشمندان هنوز این پرسش را مطرح می‌کنند که آیا چنین موادی واقعاً دال بر حضور انسان هستند یا خیر. جنیفر راف، متخصص ژنتیک انسان‌شناسی در دانشگاه کانزاس که در این مطالعه شرکت نداشته، می‌گوید: «شن‌های سفید جای منحصربه‌فردی است، چون تردیدی نیست که این ردپاها توسط انسان‌ها باقی بجا مانده‌اند، ابهامی در آن نیست.»

چندین نما از Sphaerobelum turcosa، یا هزارپای قرص فیروزه‌ای غول‌پیکر به حالت کشیده و جمع‌شده در زیستگاه طبیعی خود. محققان نام گونه‌ی جدید را بخاطر رنگی که دارد «turcosa» گذاشته‌اند، واژه‌ای لاتین به معنای فیروزه، کانی سبز مایل به آبی. هزارپای قرص فیروزه غول‌پیکر تنها در زیستگاه‌های سنگ آهکی استان لوئی یافت شده است. این استان در ۳۱۵ مایلی شمال شرقی بانکوک و در امتداد مرز تایلند و لائوس قرار دارد. این گونه‌ی جدید بر اساس رنگ‌آمیزی و سایر ویژگی‌های فیزیکی آن شناسایی شده است. تجزیه و تحلیل DNA نشان داد این گونه جدید بین ۱۷ تا ۲۵ درصد واگرایی ژنتیکی با هزارپاهای دیگر دارد.

شناسایی حشره‌ای شبیه به «جواهر» در جنگل‌های تایلند در حالی که نور خورشید از لابلای سایبان جنگلی در تایلند میتابید، موجود غول پیکری اطراف یک سوراخ سنگی خزید. رنگ‌آمیزی جواهر مانند این حیوان توجه دانشمندان را به خود جلب کرد و تحقیقات بیشتر نشان داد که این حیوان یک گونه‌ی جدید و قبلا ناشناخته است. بر اساس مطالعه‌ای که ۲۹ سپتامبر در مجله زووکیز منتشر شد، محققان بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۱ در چندین بررسی حیات وحش به جنگل‌های صخره‌ای استان Loei رفتند. محققان در جریان کار میدانی خود، ۱۴ هزارپای جواهرمانند را در حال خزیدن اطراف سوراخ‌های سنگ‌ها شناسایی کردند. رنگ روشن هزارپاها محققان را به سمت آن‌ها جذب کرد. محققان با کنجکاوی نگاه دقیق‌تری به هزارپاها انداختند و گونه‌ی جدیدی را بین آن‌ها کشف کردند: Sphaerobelum turcosa یا هزارپای قرص فیروزه‌ای غول‌پیکر. اندازه‌ی هزارپای قرص فیروزه‌ای غول‌پیکر می‌تواند به حدود ۱ اینچ برسد. بدن آن صاف است و رنگ آن درخشندگی چشمگیری دارد. عکس‌هایی که از هزارپای قرص فیروزه‌ای گرفته شده، در وسط کمر آن چندین سایه آبی و فیروزه‌ای که با خطوط سیاه در هم آمیخته شده‌اند را نشان می‌دهند. کناره‌های بدن آن نیز زرد کم‌رنگ است. این هزارپا می‌تواند به شکل یک توپ درآید و اینگونه ظاهر جواهرمانندی به خودش بگیرد.