عباس باقریه

چقدر خوبم این روزها چقدر ساکتم چقدر بی تفاوت چقدر انتظارم از همه پایین است و منتظر نیستم هیچ کس برایم دستی تکان دهد نه دوستی، نه معشوقه ای و نه حتی دشمنی که قرار است مرا در آغوش بگیرد هندزفری ها را می زنم، موسیقی حزن آلود می شنوم و می رقصم و شادی های آدم ها را به سخره می گیرم قهوه می نوشم و خیام می خوانم و زندگی را سر می کشم و به برف هایی که سال هاست نباریده اند فکر می کنم چقدر هیچ چیز برایم مهم نیست این روزها این روزها که دیگران می دوند و من ایستاده ام چون کوهی در قلب سیاهی لشکر ابرها... "عباس باقریه" @abbasbagheriyeh65

غزل گویشی عباس باقریه @abbasbagheriyeh65

غزل گویشی تازه: مَیُم روَنَه یِ کو(ه) و کُتَل کُنُم خادمَه محل بِتُم وَ تو وُ بِ محل کُنُم خادمَه مَیُم هَمَه یْ کس و کارم بَشی هَمَه یْ هستُم کي با تو وُ کس و کارِ تو تل کُنُم خادمَه وَ یا بْ قَولِ مشیری بِشُم سراپا چشم کي دربدر شَوِ مَهتاو هَوَل کُنُم خادْمَه کي هَی چَقو بکیشُم هَی هوار پوشتِ هوار جُوونِ جَهیلِ اهلِ محل کُنُم خادمَه عازُم د پِشِ تو زار و نُزار و موردنیُم مو هر چی چیلَّه وُ چاق و چغَل کُنُم خادمَه مِشُد د چشمِ تو ای کاش اشکِ شوق بَشُم کي شُرّ و شر از او بالا وَگَل کُنُم خادمَه مِشُد کي غرق رُوُم غرق کاش د آوِ حیات بِرُم د بحرِ لَوایِ تو حل کُنُم خادمَه دیلُم مسوزَه ب حالِ خادُم اَخیر تا کَی فیکر کُنُم ب تو وُ هَی بغل کُنُم خادمَه؟ "عباس باقریه" @abbasbagheriyeh65

غزل گویشی تازه: مَیُم روَنَه یِ کو(ه) و کُتَل کُنُم خادمَه محل بِتُم وَ تو وُ بِ محل کُنُم خادمَه مَیُم هَمَه یْ کس و کارم بَشی هَمَه یْ هستُم کي با تو وُ کس و کارِ تو تل کُنُم خادمَه وَ یا بْ قَولِ مشیری بِشُم سراپا چشم کي دربدر شَوِ مَهتاو هَوَل کُنُم خادْمَه کي هَی چَقو بکیشُم هَی هوار پوشتِ هوار جُوونِ جَهیلِ اهلِ محل کُنُم خادمَه عازُم د پِشِ تو زار و نُزار و موردنیُم مو هر چی چیلَّه وُ چاق و چغَل کُنُم خادمَه مِشُد د چشمِ تو ای کاش اشکِ شوق بَشُم کي شُرّ و شر از او بالا وَگَل کُنُم خادمَه مِشُد کي غرق رُوُم غرق کاش د آوِ حیات بِرُم د بحرِ لَوایِ تو حل کُنُم خادمَه دیلُم مسوزَه ب حالِ خادُم اَخیر تا کَی فیکر کُنُم ب تو وُ هَی بغل کُنُم خادمَه؟ "عباس باقریه" @abbasbagheriyeh65

مَیُم روَنَه یِ کو(ه) و کُتَل کُنُم خادمَه محل بِتُم وَ تو وُ بِ محل کُنُم خادمَه مَیُم هَمَه یْ کس و کارم بَشی هَمَه یْ هستُم کي با تو وُ کس و کارِ تو تل کُنُم خادمَه وَ یا بْ قَولِ مشیری بِشُم سراپا چشم کي دربدر شَوِ مَهتاو هَوَل کُنُم خادْمَه کي هَی چَقو بکیشُم هَی هوار پوشتِ هوار جُوونِ جَهیلِ اهلِ محل کُنُم خادمَه عازُم د پِشِ تو زار و نُزار و موردنیُم مو هر چی چیلَّه وُ چاق و چغَل کُنُم خادمَه مِشُد د چشمِ تو ای کاش اشکِ شوق بَشُم کي شُرّ و شر از او بالا وَگَل کُنُم خادمَه مِشُد کي غرق رُوُم غرق کاش د آوِ حیات بِرُم د بحرِ لَوایِ تو حل کُنُم خادمَه دیلُم مسوزَه ب حالِ خادُم اَخیر تا کَی فیکر کُنُم ب تو وُ هَی بغل کُنُم خادمَه؟ "عباس باقریه" @abbasbagheriyeh65

غزل گویشی تازه: مَیوم روَنَه یِ کو(ه) و کُتَل کُنُم خادمَه محل بِتُم وَ تو وُ بِ محل کُنُم خادمَه مَیُم هَمَه یْ کس و کارم بَشی هَمَه یْ هستُم کي با تو وُ کس و کارِ تو تَل کُنُم خادمَه وَ یا بْ قَولِ مشیری بِشوم سراپا چشم کي دربدر شَوِ مَهتاو هَوَل کُنُم خادْمَه کي هَی چَقو بکیشُم هَی هوار پوشتِ هوار جُوونِ جَهیلِ اهلِ محل کُنُم خادمَه عازُم د پِشِ تو زار و نُزار و موردنیُم مو هر چی چیلَّه وُ چاق و چغَل کُنُم خادمَه مِشُد د چشمِ تو ای کاش اشکِ شوق بَشُم کي شُرّ و شر از او بالا وَگَل کُنُم خادمَه مِشُد کي غرق رُوُم غرق کاش د آوِ حیات بِرُم د بحرِ لَوایِ تو حل کُنُم خادمَه دیلُم مسوزَه ب حالِ خادُم اَخیر تا کَی فیکر کُنُم ب تو وُ هَی بغل کُنُم خادمَه؟ "عباس باقریه" @abbasbagheriyeh65

همیشه عشق به مشتاقان پیام وصل نخواهد داد که گاه پیرهن یوسف کنایه های کفن دارد "حسین منزوی"

اندیشه ی تو کرد جهان را سرمست از شوق شراب، کمر تاک شکست با خاک تن تو تا ابد می رقصد «هر سبزه که بر کنار جویی رسته ست» "عباس باقریه" #کوزه #می #سبزه #اکنون #بیست_و_هشتم_اردیبهشت #روز_جهانی_خیام @abbasbagheriyeh65

اندیشه ی تو کرد جهان را سرمست از شوق شراب کمر تاک شکست با خاک تن تو تا ابد می رقصد «هر سبزه که بر کنار جویی رسته ست» "عباس باقریه" #کوزه #می #سبزه #اکنون #بیست_و_هشتم_اردیبهشت #روز_جهانی_خیام

چرب است و چیلی است که آرام می خورند تند است و تیز اگر که چو دشنام می خورند افطارشان به سادگی آب خوردن است افطار می کنند و سپس شام می خورند دستی به جان منقل و دستی به جانماز با دست غیب از جگر جام می خورند خون خلائق است که این روزه خوارها با افتخار و در ملأ عام می خورند گهگاه در خلال میان وعده هایشان قدری خلال پسته و بادام می خورند آنگونه کرده اند بنا زیر پای خویش که هر چه می خورند لب بام می خورند این فربه های نرم تنِ سخت استخوان رزق از حراج مردم ناکام می خورند یک عده مثل ما غم ایام و عده ای گردن کلفت، هی غم اندام می خورند در ناز و نعمتند ولی در شکایتند آب خوش از پیاله ی ایتام می خورند سر رشته های باور این دین فروش ها تنها به‌ درد حوله ی حمام می خورند تا بوده روزگار همین بوده است و هست رعیت بساط کرده و حکام می خورند این جانماز آب کشان قمارباز چوب قمار خویش سرانجام می خورند "عباس باقریه" @abbasbagheriyeh65