در آن نیامده ایّام

🔹 فرجام قُلِ اللَّهُمَّ مالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ خب ظاهراً آقایان پزشکیان و جلیلی به دور دوم رفتند. نتیجه‌ای که با توجه به رفتارهای انتخاباتی که دیدیم قابل پیش‌بینی بود. ضمن احترام به همهٔ کسانی که این مدت سیاست‌ورزی اخلاقی و عقلانی داشتند با هر رای و نتیجه‌ای، و ضمن تبریک به همهٔ طرفداران این دو نامزد که چنین کنشی داشتند، بی‌تعارف این نتیجه به‌نظر بنده قطعا نتیجه‌ای تلخ برای ایران، اسلام، اخلاق و انقلاب است.‌ به وضوح: نتیجه‌ای تلخ برای سیاست‌خارجی، اقتصاد، فرهنگ و گسست‌های اجتماعی کشور لااقل برای ۴سال. و امیدوارم این خسارات فقط داخلی باشد و به منطقه کشیده نشود بار دیگر احساسات بر واقعیات، و شعار و شعارنامه بر کار‌ و کارنامه پیروز شد و سیاست‌ورزی سلبی سیاست‌ورزی ایجابی را کنار زد و یک نتیجهٔ نمادین: امروز افراط و تفریط بر میانه‌روی پیروز شدند. و: چون افراط و تفریط یک دشمن مشترک دارند، در یک منزل به هم رسیدند. البته که هر ایراد و انتقادی هست به امثال بنده است که برای میهن‌مان وقت کم گذاشتیم و به اندازه کافی نگفتیم و نشنیدیم و ننوشتیم و نخواندیم این مدت واقعا زندگی عادی نداشتم برای اینکه به نوبهٔ خودم سعی کنم بخشی از هم‌وطنان عزیزتر از جانم با آگاهی و خردورزی و نه با بی‌اطلاعی و هیجان وارد کنش‌گری انتخاباتی شوند، بدون آنکه عضو هیچ ستاد و دار و دسته‌ای باشم، ولی ظاهراً این تلاش‌ها ناکافی بود در کمیت و ناقص بود در کیفیت. انشاالله خداوند مهربان هم بر بنده ببخشاید و هم کمک کند در ادامهٔ این آزمون دشوار، هم وظیفه‌مان را به درستی تشخیص بدهیم، هم به این وظیفهٔ آگاهانه مشخص‌شده، به درستی عمل کنیم. @FihMaFih

آهنگ زیبای ستاد قالیباف در انتخابات ۱۳۹۶ (همان انتخاباتی که قالیباف به نفع رئیسی کنار رفت در حالیکه آن سال در همه نظرسنجی‌ها رأیش بیشتر بود) @FihMaFih

سنجش نامزدها | راه سوم: 🔻 بررسی نهایی «محمدباقر قالیباف» ‌ با مرور نقاط تاریک و روشن       (صفحه ۴/۴) 🔹نقاط تردید ۱. حواشی برون‌مرزی فرزندان: من معتقد نیستم گناه یک سفر ترکیه رفتن دختر قالیباف از گناه جعفر کذاب بالاتر باشد یا قالیباف هم باید از امام حسن عسکری علیه السلام معصوم‌تر باشد، از طرفی توجه کامل به جنگ روانی و سیاسی و نیز غیراخلاقی بودن این ماجرا دارم و همه می‌دانیم چه کسانی که نزدیک به کدام جریان‌اند با چه دلیلی این افشاگری‌ها و آبروبری‌ها را انجام دادند؛ ولی در هر صورت از هر مسئول جمهوری اسلامی، مخصوصا مسئولان عالی‌رتبه انتظار دارم به نزدیکان و خانوادۀ خود سخت‌تر بگیرند. تو اگر می‌خواهی به مردم خدمت کنی باید مراقب باشی امری مانع خدمت تو نشود. جدا از اینکه مدیریت رسانه‌ای این حواشی هم بسیار ضعیف بوده و باعث فشار روانی به مردم شد. ۲. ضعف رسانه، برندینگ و مدیریت رسانه: این ضعف همواره به قالیباف و تیمش وارد بوده. فکر نمی‌کنم هیچ سایتی باشد که در آن کارنامه جامع فعالیت‌های قالیباف را داشته باشد، سخنان و موضع و عکس که جای خود. نظر هواداران مهم که جای خود. انگار این آدم اصلا آرشیو ندارد. کسی با این میزان دشمن و حسادت ناظم مدرسه هم بخواهد بشود باید رسانه قوی داشته باشد. و اگر کسی با اینهمه توانایی و موفقیت کاری را اصلاح‌طلبان داشتند پادشاهش می‌کردند، غربی‌ها داشتند کشور ما و ده تا کشور دیگر را بدون جنگ به مستعمرات خود اضافه می‌کردند! ۳. ضعف در جذب هواداران مردمی: همه نه اما انگار بخش مهمی از تبلیغات قالیباف تبلیغات پولی و پروژه‌ای است نه دلی و مردمی. انگار مسئولان ستادهای قالیباف خود را مستغنی از ارتباط‌گرفتن با مردم و نخبگان می‌بینند. این اگر در دوره انتخابات ضعف است در دوره ریاست‌جمهوری خطر و کارت زرد است و باید به آن فکر شود. همواره در انتخابات‌ها افرادی به طمع قدرت و ثروت به قالیباف نزدیک شده‌اند که با شکست او یا با انتشار یک افشاگری جدید علیهش به او خیانت کرده‌اند. درمان این وضع جایگزین کردن پول و موقعیت کاری با اعتقاد و وظیفه‌شناسی است ۴. ضعف در دورکردن و شناختن مگسان گرد شیرینی: این هم در ادامه قبلی است. و شاید از سبکِ مدیریتِ درستِ غیرسلطه‌گر و تمرکززدای قالیباف هم ناشی می‌شود. ولی به هر روی نیازمند عیب‌یابی دقیق، بازرسی‌های هوشمندانه و چه‌بسا حتی میتی‌کومون‌گذاری در اجزای ساختار مدیریتی است ۵. ضعف در بیان و کلام: این ضعفی است که قالیباف بالاخره دارد. شاید کاریش هم نشود کرد. شاید ما باید با آن کنار بیاییم. رئیسی هم همینطور بود. مخبر هم همینطور است. ظاهرا کاری‌ها با سخن و سخن‌دانی بیگانه‌اند. و البته ریاست‌جمهوری در میدان عمل است ۶. عدم اشراف تخصصی به مقوله هنر و فرهنگ. این‌هم ضعفی است که قالیباف تاحدی دارد و شهید رئیسی عزیز بیشتر هم داشت. زاکانی و بیشتر مسئولان حزب‌اللهی دارند کلا! راهش افزایش و باز بودن حلقه‌های مشاوره تخصصی است. البته در مدیریت اجرایی ندیدم این ضعف قالیباف جلوه کند و او اتفاقا در دوران شهرداری، مدیریت بی‌تکرار، بی‌نظیر و بسیار مفیدی به نفع فرهنگ و هنر داشته است، اما در صحبت‌هایش در مناظره‌ها گاهی بروز پیدا می‌کرد. ۷. وعده‌های دشوار و بزرگ دادن در همین انتخابات: در نقاط مثبت قالیباف گفتیم قالیباف تاکنون وعده‌ای نداده که عمل نکند. ولی اینجا سه نکته در میان، یک: بالاخره شما ریاست جمهوری را نیازمودی. دو: زمین ریاست‌جمهوری دشوارترین زمین اجرایی است، مخصوصا در این زمان. سه: ریاست‌جمهوری مقامی است که بیشترین تاثیر را از نهادهای دیگر و زمینه‌های دیگر می‌گیرد. یکیش مجلس است که آنجا یک رسایی و ثابتی و جمعی تندروی دیگر هم رای آورده‌اند که تو ید بیضا هم از آستین دربیاوری برایشان می‌گویند چرا دستت را نشستی. در چنین وضعی دادن وعده‌های بزرگ -هرچقدر هم زیبا و جذاب و مهم و ضروری مثل پایتخت دوم و فوریت‌ها- آن‌هم با زمانبندی دور از دورنگری و تدبیر است. جدا از اینکه مردم دیگر واقعا تحمل بدقولی را ندارند. ۸. نفسِ سیاست‌ورز نبودن و کم‌کیاستی قالیباف در عین اینکه حسن او هم هست و باعث می‌شود سر مردم را کلاه نگذارد ضعف او نیز هست و باعث می‌شود بسیاری اوقات خود را در معرض ضربه و تخریب دشمن قرار دهد. البته این از آن مواردی که با اتکای او به رهبری و هماهنگی کاملش با ایشان نمی‌تواند موجب ضرر به کشور‌ شود. @FihMaFih

سنجش نامزدها | راه سوم: 🔻 بررسی نهایی «محمدباقر قالیباف» ‌ با مرور نقاط تاریک و روشن       (صفحه ۳/۴) ۷. وعده صادق و سخن ابطال‌پذیر: ایران سرزمین وعده‌های مسئولان است. اما در گذشته به سختی می‌شود وعده‌ای از قالیباف را پیدا کرد که به آن عمل نکرده باشد و امروز هم به سختی می‌شود وعده‌ای را پیدا کرد که فردا ابطال‌پذیر نباشد. ۸. بیشترین اشراف به فضای داخلی و مدیریتی کشور: در میان نامزدها قالیباف تنها کسی است که هم سابقه ستادی دارد، هم اجرایی و هم نمایندگی؛ او اساسا با زیر و بم «کار» در ایران آشناست. جدا از اینکه به علت چهارسال مدیریت اخیر مجلس بیشترین اشراف را به برنامه هفتم دارد، برنامه‌ای که اساس کار هرکسی‌ست که به رئیس‌جمهوری انتخاب شود. از طرفی چون خودش جزو نویسندگان برنامه است منطقا نمی‌تواند -طبق سنت دیرینۀ بسیاری از رئیس‌جمهورها از جمله روحانی و احمدی‌نژاد- بهانۀ بد بودن برنامه را بیاورد و از زیر کار در برود. به همین ویژگی اضافه کنیم اقتصاد را دغدغۀ اصلی دانستن و ارائۀ طرح‌هاس جزئی جدید و فوریت‌هایی که در راستای برنامه هفتم مشخصا قرار است به داد پیشرفت و عدالت در ایران برسند. ۹. نفس سیاسی و ایدئولوژیک نبودن قالیباف حسن اوست. چند فایده دارد. یکیش همان دیدن همۀ مردم است که درمورد ۳ توضیح دادیم. یکی استفاده از مدیران اجرایی قوی -مانندهای خودش- در گروه‌های مختلف است، چه قبلا محسن هاشمی فرزند آقای هاشمی در مترو چه امروز نیکزاد که بهترین وزیر احمدی‌نژاد بود و الآن رئیس ستاد قالیباف است (رئیس ستاد رئیسی هم نیکزاد بود). اما سومی و مهمتر: سرکار نگذاشتن مردمِ خسته‌شده از جنگ زرگری با دعواهای سیاسی و ادبیات‌سازی و به جایش کار کردن و روی زمین بودن و تولید قدرت و فرصت. ۱۰. آرزوی گمشدۀ سردار شهید بودن، مطابقت با ملاک‌های رهبری و تداوم راه رئیس‌جمهور شهید در سیاست خارجی: بالاخره همه‌جور آدمی از چپ و راست در این مملکت بخت خودش را آزموده. ما راه‌های تجربه‌شده و خطا را نباید تکرار کنیم. ۸سال فکر نفرت‌داران از هاشمی (و اشرافی‌گری) و ۸سال فکر نفرت‌داران از احمدی‌نژاد (و عوام‌فریبی) درست یا غلط بر ما حکومت کردند، یک‌بار هم خوب است انتخابِ برآمده از محبت و انسانیتِ عاشق‌ترین مرد جهان یعنی سردار شهید بر این کشور حکومت کند. جدا از سردار که نقل‌قول‌های فراوانی دراین‌باره دارد، رهبر ایران با شناخت عمیقی که از این سرزمین دارد سی سال است چند ملاک را برای یک رئیس‌جمهور موفق برشمرده. در دوره قبل فقط رئیسی مطابقت داشت. در این انتخابات جز قالیباف کسی به این ملاک‌ها نزدیک هم نیست. و مسئله‌ آخر موضوع مهم سیاست خارجی است که جز قالیباف کسی در میان نامزدها قصد ندارد راه درست رئیسی را بروند و بقیه نامزدها یا هوادار روش زمان روحانی‌اند یا احمدی‌نژاد‌ (اینجا توضیح داده‌ام) ادامه 👇🏽 @FihMaFih

سنجش نامزدها | راه سوم: 🔻 بررسی نهایی «محمدباقر قالیباف» ‌ با مرور نقاط تاریک و روشن       (صفحه ۲/۴) 🔹نقاط روشن: ۱. موفق‌ترین مدیر اجرایی کشور قالیباف یک مدیر اجرایی موفق نیست، موفق‌ترین مدیر اجرایی امروز کشور است، بدون تفسیر و فقط با نگاه به کارنامه اجرایی و تولید اقتدار و توانمندی برای کشور: چه در هوافضا، چه شهرداری، چه نیروی انتظامی و... ۲. بیشترین و موفق‌ترین کارنامه اجرایی و مرتبط‌ترین تحصیلات و تخصص: اولی که مشخص است و همه می‌گویند، اما دومی: قالیباف دانش‌آموختۀ دو رشتۀ جغرافیای انسانی و جغرافیای سیاسی است. در فضای سیاست‌زده ظاهرا رشته‌های جذابی به نظر نمی‌رسند، ولی در امر حکمرانی و کشورداری به معنای مدیریتی و اجرایی‌اش (نه رهبری) از متناسب‌ترین و مهم‌ترین رشته‌ها و تخصص‌ها هستند؛ دانش فهم انسان و سیاست ذیل یک جغرافیای واحد ۳. انرژی مثبت محض بودن: قالیباف همواره لبخند دارد و همواره امیدوار است. هیچ انرژی منفی و مبتنی بر کینه، کدورت، ترس، خشم، نفرت، تکبر، تردید و تکفیر دیگران از قالیباف صادر نمی‌شود و نشده مخصوصا در این سال‌ها و این انتخابات. از فعالیت‌هایش هم. اصلا انرژی کاری و گفتمانی قالیباف مبتنی بر نفی و سلب نیست، مبتنی بر ایجاب و اثبات است، نمی‌گوید رای بدهید تا بروم حالشان را بگیرم و توی دهنشان بزنم، می‌گوید رای بدهید تا با هم برویم آباد کنیم و با هم بسازیم ۴. فهم زبان و جهان متکثر و اشتیاق کار برای همه: قالیباف بسیار منعطف، اهل تعامل و اهل کار جمعی‌ست. کسی که می‌تواند همه مردم را با همه تکثر و تنوعشان ببیند و دوست بدارد. و این را به جز رفتار انتخاباتی‌اش با سوابقش ثابت کرده. قالیباف مغضوب هاشمی بود ولی با فرزندش که مدیری توانمند بود در شهرداری کار کرد، مغضوب و مورد لجن‌پراکنی‌های پایداری‌ها بود ولی در مجلس با آن‌ها کار کرد. حتی حاضر بود با احمدی‌نژاد و جلیلی هم کار کند، آن‌ها حاضر نبودند! در طول دوران شهرداری‌اش اولین‌بار بود که هم روشنفکرها و طبقه متوسط‌ها هم هیئتی‌ها و توده مردم کم‌درآمد حس می‌کردندشهردار از خودشان است، چون هم باغ کتاب را به روشنفکرانه‌ترین و زبان‌جهانی‌دارترین حالت ممکن ساخت هم باغ موزه دفاع مقدس را. هم برج میلاد عقب‌افتاده و رهاشده را به سرعت تکمیل کرد هم میدان امام حسین را از آنهمه آلودگی و زشتی نجات داد. هم پارک آب و آتش و پل طبیعت را برای بالاشهری‌ها ساخت هم دریاچه خلیج فارس و بوستان ولایت را برای پایین‌شهری‌ها. این است که از پروفسور سمیعی تا علیرضا پناهیان -اگر بخواهند- می‌توانند قالیباف را نامزد خودشان بدانند ۵. روحیهٔ انقلابی و جهادی در کار: قالیباف مدیر پشت‌میزنشین نیست. مدیرِ «خود را منزه از کار اجرایی دان» نیست. آدم کف میدان است. اصلا مدیر نیست، فرمانده است. هم زمان جبهه در خط مقدم بود و برادر خود را به قتلگاه می‌فرستاد هم زمان شهرداری وقت سیل وسط آب و گل بود و نزدیک بود جانش را در میانۀ عملیات از دست بدهد. همین دلایل بود که رهبری لقب «مدیر جهادی» را به او داد و بیش از همه او را در مدیریت ستود و حتی به شهید کاظمی گفت شما راه قالیباف را ادامه بدهید! ۶. مسئولیت‌پذیری: نصاب مسئولیت‌پذیری قالیباف در همه شئونش قابل مقایسه با نامزدهای فعلی نیست. هیچگاه نبوده به خاطر استراحت یا ناراحتی یا قهر کار برای مردم را کنار بگذارد. وقتی که در دوران روحانی از همه مسئولیت‌ها برکنار شد با قرارگاه امام رضا مستقیما کار برای محرومیت‌زدایی و رسیدن به داد مردم را پی گرفت. البته مسئولیت‌پذیری مفهوم بزرگ‌تری است. یکی از شئون عمیق‌ترش قبول ضرر خود به نفع جریان خدمت و انقلاب است. سال ۱۳۹۶ قالیباف در تمام نظرسنجی‌های منتهی به انتخابات از شهید رئیسی بالاتر بود، از طرفی باز طبق نظرسنجی‌ها اگر آقای رئیسی کنار می‌رفت همه رایش به سبد قالیباف می‌ریخت، ولی برعکسش صادق نبود؛ ولی شهید رئیسی و مخصوصا حلقه‌ای که آن زمان کنارش بود -و بعدا بخشیش جدا شد و دشمنش شد- قصد کناره‌گیری نداشت، این شد که قالیباف مسئولیت‌پذیرانه کنار رفت تا یک رای منسجم برای انقلابی‌ها بماند. این نوع کنار رفتن مسئولیت‌پذیرانه است (نه اینکه شما رایت یک دهم رئیسی باشد، تمام انتخابات ۱۴۰۰ هم تیمت رئیسی را با بی‌اخلاقی بزند، بعد شب انتخابات تازه یادت بیفتد کنار بروی، که بعدا از همین روغنِ ریخته حماسه‌سرایی‌ها کنند!) ادامه 👇🏽 @FihMaFih

سنجش نامزدها | راه سوم: 🔻 بررسی نهایی «محمدباقر قالیباف» ‌ با مرور نقاط تاریک و روشن       (صفحه ۱/۴) 🔹پیشخوان محمدباقر قالیباف همواره قبل از شروع جنگ‌های رقابتی انتخابات در اکثر نظرسنجی‌ها اول است. هم سال ۱۳۸۴ اینطور بود هم ۱۳۹۲ و هم امسال، یعنی در حالت عادی مردم ایران قبولش دارند، اما وقتی جنگ سیاسی شروع می‌شود، رای‌های او ریزش پیدا می‌کند. در حقیقت او کسی‌ست که بیش از همهٔ نامزدها رایش ایجابی‌ست و دیگر نامزدها با سیاست‌ورزی سلبی از رای او کم می‌کنند و به خود می‌افزایند و پیش می‌روند. همانطور که در مجلس هم همین اتفاق افتاد. تندروها چیزی به مشارکت اضافه نکردند. بلکه رای سال قبل قالیباف را بین خودشان تقسیم کردند. این است که هرگز نمی‌شود تصور کرد در پایان یک انتخابات قالیباف چه رایی دارد. یعنی این بیش از خودش و کارنامه و برنامه‌اش به میزان تبلیغات منفی رقبا و همچنین میزان هیجانی و احساسی شدن مردم بستگی دارد. و نیز: به قطب‌هایی که دوست دارند دوقطبی ایجاد کنند! ▪️قالیباف بیش از اینکه تفسیر کند و تفسیر باشد، خودش رویداد است و قابل تفسیر. بیش از همه نامزدها قابل تفسیر است. جلیلی و پزشکیان و پیش‌کسوت‌هایشان همه با تفسیر به میدان می‌آیند و آمده بودند. مخصوصا چون هردو کارنامۀ ملموس و درخشان زیادی ندارند به جایش مجبور به خلق ادبیات و گفتمان و ارائۀ تفسیرند. که اگر بیاییم چنین و چنان می‌شود و اگر نیاییم هم فلان و بهمان. اما قالیباف چون فعلیت محض است، چون پر از کار و حضور و بودن است، و چون رویداد است، نیاز به تفسیر درست خود نمی‌بیند، شاید هم از عهدۀ این کار برنمی‌آید. به جایش جلیلی و پزشکیان تفسیرش می‌کنند، پزشکیانی‌ها می‌گویند: تو محدودشدن اینترنتی، تو قانون حجابی، تو سرهنگی، تو طرف آخوندها و حکومتی تو نمی‌خواهی اِف‌اِی‌تی‌اِف را تا ته‌تهش بروید! جلیلی‌چی‌ها هم می‌گویند: تو نفوذی هاشمی و آمریکایی، تو فساد و اشرافیتی، تو مبانی انقلاب را بلد نیستی، تو پیمانکار و تکنوکراتی و نئولیبرالی، تو نمی‌خواهی میز مذاکره را آتش بزنی! یعنی دوجور‌ اتهام متناقض! ▪️تفاسیر متناقض و مبهم از قالیباف دلیلش این است: قالیباف راه سوم است؛ راه سیاسی و سیاست‌زده نبودن، راه عمل‌گرا بودن و ایدئولوژی‌زده نبودن. راهی که در فضای سیاست‌زدۀ کشور ما و مخصوصا در فضای هیجانی انتخابات غیرقابل فهم است. راهی است که تا مردم ما در ایام انتخابات حال «پاندولی» و از «گرمی پناه به سردی و از سردی پناه به گرمی» دارند متوجهش نمی‌شوند. نه الآن، همیشه همین بوده. ۸۴ هاشمی راه اول بود، احمدی‌نژاد راه دوم، قالیباف راه دیگری بود. ۹۲ روحانی و جلیلی همان راه اول و دوم بودند و قالیباف راه سوم و پاندول چون دیگر زیادی گرمی‌اش کرده بود رفت طرف سردی ▪️رئیسی هم شبیه قالیباف بود. رئیسی برخلاف تصور اصلا سیاسی نبود و نیست. او هم دقیقاً یک مدیر اجرایی و عملگرا بود. ریاستش هم ثابت کرد همین را: مدیرِ نه معطل‌بودن برای برجام و نه ترکِ برجام. ولی حضورش در ۹۶ و در فضای دوقطبی او را به یکسوی پاندول هول داد و این تهمت همراه بعضی از اطرافیان سیاسی بر پیشانی‌اش ماند. خلاصه کنم: با نگاه ایدئولوژیک، اطلاق‌گرا، سیاه‌سفید، صفروصدی، گفتمانی، احساسی، سیاسی، جناحی، هیجانی، کینه‌ای، دعوایی، اوس و خزرجی، قبیله‌ای، و چپ و راستی نمی‌شود به راحتی به قالیباف رای داد. آدم اذیت می‌شود! اگر این نگاه را دارید بی‌خیالش شوید. اما با نگاه ملی چاره‌ای جز رای به قالیباف نیست. او با همه ضعف‌هایی که دارد و انتقادهایی هم که به او داریم (و حتی خودش هم بارها گفته، و اصلا معدود نامزدی است که قبول کرده اشتباهاتی داشته!) وطنی‌ترین، عاقلانه‌ترین و مسئولیت‌پذیرانه‌ترین انتخاب برای وضعیت دشوار امروز ایران است. ادامه 👇🏽 @FihMaFih

سنجش نامزدها | راه دوم: 🔻 بررسی نهایی «سعید جلیلی» ‌ با مرور نقاط تاریک و روشن       (صفحه ۴/۴) ۶. نفس سپرکردن ادبیات و مفاهیم به جای واقعیات و مصادیق: قدرت بالای ادبیات‌سازی و مفهوم‌سازی آقای جلیلی و تیمش متاسفانه بیشتز در خدمت سفسطه برای رسیدن به قدرت است. امری که با ترکیب قدرت رسانه‌ای نتایج خطرناکی دارد. مثلا ایشان چون فاقد سابقۀ مدیریت اجرایی است و می‌داند در ذهن همه عالم رئیس قوه مجریه باید مدیریت اجرایی بلد باشد، می‌آید در مناظره و مصاحبه کلی بحث می‌کند که ثابت کند مهم‌ترین کار رئیس‌جمهور تصمیم‌گیری است نه مدیریت اجرایی! چون خودش همواره در مناصب ستادیِ تصمیم‌گیری بوده! از طرفی با لفظ پیمانکار شانیت مدیر اجرایی را تمسخر می‌کند. حالا این ماجرا به به قدرت رسیدن ایشان منجر شود یا نه یک بحث است، اینکه کلا برای همیشه یک مفهوم مشترک را در ذهن بسیاری تحریف و تخریب کردند یک بحث دیگر و دردناک‌تر! یا باز یک رویکرد رسانه‌ای امسال ستادشان این بود که مدام مفهوم مدیریت اجرایی را توسعه بدهند که شامل کار ستادی هم بشود! برای اینکه به‌زور جلیلی مصداق مفاهیمی شود که رهبری برشمرده،! و مدام از هزار رسانه بگویند دبیری شورای امنیت یک مدیریت اجرایی است! یا همان بحث صالح مقبول و اصلح در انتخابات 96 یا وظیفه و نتیجه در انتخابات 92 و... همه و همه از جنس تحریف مفاهیم بنیادین و خلق ادبیات و سفسطه به جای خلق واقعیت و قدرت است، چیزی مثل حباب ساختن در بورس، اما در مفاهیم! ۷. ناتوانی (ایشان و تیمشان) در دیدن، تعامل و گفتگو با همه اقشار متکثر جامعه ایرانی: ایرانی‌ها فقط انقلابی‌ها نیستند، فقط محرومین روستاییِ وفادار به مذهب هم نیستند، ایرانی‌ها همه ایرانی‌هایند و باید با همه‌شان گفتگو کرد و به فکر همه‌شان بود، دستکم در جایگاه رئیس‌جمهور ۸. ناتوانی در تعامل و رسیدن به اجماع و وحدت با دیگران، حتی با حزب‌اللهی‌ترین‌های شبیه خودمان. حتی استاد و رئیس پیشکسوت خودمان که شکی در تقوا و انقلابی‌بودنش نبود: مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی که سال 92 در برابر خطر روحانی عاقلانه دعوت به وحدت کرد و به واقعیت نظرسنجی‌ها استناد، و ما او را و مصلحت کل انقلاب و مردم را فدای نظر شخصی و منفعت تیمی خودمان کردیم. جدا از اینکه برای همیشه سنتِ اختلاف و تفرقه را بین نیروهای وفادار به انقلاب تثبیت کردیم ۹. تمایل خواسته یا ناخواسته به قبیله‌گرایی، فرقه‌سازی و ترویج تعصب‌کیشی بین هواداران: شخصیت کاریزماتیک آقای جلیلی، وقتی اضافه می‌شود به سکوت‌ها، ابهام‌ها، درونگرابودن، بی‌پاسخ‌گذاشتن‌ها، در میدان‌های اجرایی نیامدن، غلوها و تقدس‌سازی‌های مریدان، دیگری‌ستیزی‌ها و توطئه‌هراسی‌های اطرافیان به مرور فضایی بیشتر از فضای قبیله‌گرایی مرسوم سیاسیون را حول آقای جلیلی پدید آورده، فضایی شبیه به یک فرقه که بخشی از پیروانش بسیار متعصب، گفتگوگریز و بی‌منطق بار آمده‌اند و با اطلاق و قاطعیتی بیش از حد با دیگران گفتگو می‌کنند و از تفکر آزادانه عاجزند. این یک خطر بزرگ است که چون ممکن است ناخواسته باشد و دستکم شخص جلیلی آمرش نباشد محکومش نمی‌کنم، ولی باید حل بشود و تا حل نشود رسیدن ایشان به قدرت اجرایی با خطر جدی همراه است. دو نکته: تا به حال نشنیده‌ام جلیلی بپذیرد اشتباهی کرده است. و نشنیده‌ام یکی از مریدان بی‌اخلاق خود را از خود براند ۱۰. اطرافیان و همپیمانان متعصب، بی‌اخلاق و خطرناک که یکی دو تا نیستند و دور هم نیستند: ثابتی، جبرائیلی، رسایی، نیلی، منصوری، محمدرضا شهبازی، اشتری و... خب با همین‌ها هم می‌خواهد کشور را اداره کند؛ از مریخ آدم نمی‌آورد. ایشان روز ثبت نام با همین ثابتی رفت ثبت نام کرد، در مناظره‌ها و برنامه‌ها هم جایی که نامزدهای دیگر فرزندشان را می‌فرستادند ایشان ثابتی را فرستاد. با این‌ها و بخشی از بدتر از این‌ها (که نمی‌خواهم نامشان را بیاورم چون باهاشان کار کرده‌ام) مگر می‌شود مملکت را اداره کرد؟ مگرمی‌شود اخلاق را از سیاست منها کرد؟ مگر می‌شود سربازان بی‌آدابت را به جان مردم بیندازی و گردی بر دکمۀ یقۀ سفید تقوایت نیفتد؟! @FihMaFih

می‌کند. حالا این ماجرا به به قدرت رسیدن ایشان منجر شود یا نه یک بحث است، اینکه کلا برای همیشه یک مفهوم مشترک را در ذهن بسیاری تحریف و تخریب کردند یک بحث دیگر و دردناک‌تر! یا باز یک رویکرد رسانه‌ای امسال ستادشان این بود که مدام مفهوم مدیریت اجرایی را توسعه بدهند که شامل کار ستادی هم بشود! برای اینکه به‌زور جلیلی مصداق مفاهیمی شود که رهبری برشمرده،! و مدام از هزار رسانه بگویند دبیری شورای امنیت یک مدیریت اجرایی است! یا همان بحث صالح مقبول و اصلح در انتخابات 96 یا وظیفه و نتیجه در انتخابات 92 و... همه و همه از جنس تحریف مفاهیم بنیادین و خلق ادبیات و سفسطه به جای خلق واقعیت و قدرت است، چیزی مثل حباب ساختن در بورس، اما در مفاهیم! ۷. ناتوانی (ایشان و تیمشان) در دیدن، تعامل و گفتگو با همه اقشار متکثر جامعه ایرانی: ایرانی‌ها فقط انقلابی‌ها نیستند، فقط محرومین روستاییِ وفادار به مذهب هم نیستند، ایرانی‌ها همه ایرانی‌هایند و باید با همه‌شان گفتگو کرد و به فکر همه‌شان بود، دستکم در جایگاه رئیس‌جمهور ۸. ناتوانی در تعامل و رسیدن به اجماع و وحدت با دیگران، حتی با حزب‌اللهی‌ترین‌های شبیه خودمان. حتی استاد و رئیس پیشکسوت خودمان که شکی در تقوا و انقلابی‌بودنش نبود: مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی که سال 92 در برابر خطر روحانی عاقلانه دعوت به وحدت کرد و به واقعیت نظرسنجی‌ها استناد، و ما او را و مصلحت کل انقلاب و مردم را فدای نظر شخصی و منفعت تیمی خودمان کردیم. جدا از اینکه برای همیشه سنتِ اختلاف و تفرقه را بین نیروهای وفادار به انقلاب تثبیت کردیم ۹. تمایل خواسته یا ناخواسته به قبیله‌گرایی، فرقه‌سازی و ترویج تعصب‌کیشی بین هواداران: شخصیت کاریزماتیک آقای جلیلی، وقتی اضافه می‌شود به سکوت‌ها، ابهام‌ها، درونگرابودن، بی‌پاسخ‌گذاشتن‌ها، در میدان‌های اجرایی نیامدن، غلوها و تقدس‌سازی‌های مریدان، دیگری‌ستیزی‌ها و توطئه‌هراسی‌های اطرافیان به مرور فضایی بیشتر از فضای قبیله‌گرایی مرسوم سیاسیون را حول آقای جلیلی پدید آورده، فضایی شبیه به یک فرقه که بخشی از پیروانش بسیار متعصب، گفتگوگریز و بی‌منطق بار آمده‌اند و با اطلاق و قاطعیتی بیش از حد با دیگران گفتگو می‌کنند و از تفکر آزادانه عاجزند. این یک خطر بزرگ است که چون ممکن است ناخواسته باشد و دستکم شخص جلیلی آمرش نباشد محکومش نمی‌کنم، ولی باید حل بشود و تا حل نشود رسیدن ایشان به قدرت اجرایی با خطر جدی همراه است. دو نکته: تا به حال نشنیده‌ام جلیلی بپذیرد اشتباهی کرده است. و نشنیده‌ام یکی از مریدان بی‌اخلاق خود را از خود براند ۱۰. اطرافیان و همپیمانان متعصب، بی‌اخلاق و خطرناک که یکی دو تا نیستند و دور هم نیستند: ثابتی، جبرائیلی، رسایی، نیلی، منصوری، محمدرضا شهبازی، اشتری و... خب با همین‌ها هم می‌خواهد کشور را اداره کند؛ از مریخ آدم نمی‌آورد. ایشان روز ثبت نام با همین ثابتی رفت ثبت نام کرد، در مناظره‌ها و برنامه‌ها هم جایی که نامزدهای دیگر فرزندشان را می‌فرستادند ایشان ثابتی را فرستاد. با این‌ها و بخشی از بدتر از این‌ها (که نمی‌خواهم نامشان را بیاورم چون باهاشان کار کرده‌ام) مگر می‌شود مملکت را اداره کرد؟ مگرمی‌شود اخلاق را از سیاست منها کرد؟ مگر می‌شود سربازان بی‌آدابت را به جان مردم بیندازی و گردی بر دکمۀ یقۀ سفید تقوایت نیفتد؟! @FihMaFih