شعری که زندگیست

زخم خوردم، صبر کردم؛ داغ دیدم، صبر کردم سالها اندوهِ تنهایی چشیدم، صبر کردم خواستی از دوستانم بگذرم، من هم گذشتم دشمنِ دیرینه‌ام را با تو دیدم، صبر کردم از دلیلِ گریه‌ام پرسیدی و بغضِ گلویم آمدم پاسخ بگویم، لب گَزیدم، صبر کردم ... #سجاد_سامانی

وعده‌ی آمدن مَده، غصه ی هِجر، بس مرا بر سَرِ آن فُزون مکن، غصه ی انتظار هم ... #جامی

@sherikezendegiiist 🔻 کودکی هستم که عمداً بر زمینش می زنند هم محلّی ها به جُرمِ خوب بازی کردنش ... #محمد_وطن_خواه 📷: علی اصغر فیض اللهی

قصورِ خویش می‌جویم! چه بد کردم که آهویم دو چشمِ شیرِ خود را حال، بهمنشیر می‌خواهد ... #محمد_وطن_خواه 📚وطن‌خوانده

تا چه کردم که بدین روزِ بد افتادم از او... #بابافغانی

گویی برای سوختنم آفریده‌اند... #اهلی_شیرازی

ندیدم هیچکس را غافل از افسانه‌ی عشقت تو بودی بر زبان هر جا دو کس را در سخن دیدم جفا هر چند بر من بیشتر کردی، نشد کمتر وفا کز من تو دیدی و جفایی کز تو من دیدم ... #فضولی_بغدادی

گر به تیغِ رشک ریزم خونِ خود، نبوَد عجب هر که او را دوست می‌دارد، من او را دشمنم ... #فضولی_بغدادی

مِی خورَد با «دیگران»؛ مستانه بر «ما» بگذرد...! #صائب_تبریزی