مشعل

ضربآهنگ محراب عشق که: « به تار‌بافه‌ای از تیغ و تزویر، مردمان را زور‌مدارانه به بندِ بندگی کشیده‌اند و یا اسیر لقمه نانی، به کمندِ بردگی گرفته‌اند/۱ » آری، مسأله این است کمترین دغدغه‌ام برای انسان آب، آواز، پرواز که، آن، منکر است و این، معروف هان، با شمایم با شما که نیمروز محاصره‌ام را سیراب سوگ‌  و قرنها مصادره‌ام را نا‌سیراب سور ... ! آری، از بام بلند واقعه، و با ضرباهنگ قلب محراب عشق، به نام خرد با شمایم بشنوید، باری بشنوید: من آن «» ... گفته‌ام تا در آینه بر خویشتن خویش بینا شوید ! ـــــــــــــــــــــــــــــ ۱- عبارت داخل «» ترجمه این فراز است: « ... فاسلمتم الضعفاء فی ایدیهم، فمن بین مستعبد مقهور و مستضعف علی معیشته مغلوب ... » نک: تحف‌العقول، بخش سخنان امام حسین/ خطابه در منا

به بهانه عاشورا👇👇👇

✅ سهراب، حرفی از جنس زمان / ۵ ⬅️ سپهری و ایده آرمانشهری ✍️ احمد اسلامی 💡 یادآوری: یادداشت پیشارو، در قالب زنجیره‌ای از یادداشت‌هاییست که در واقع به مثابه جستارهایی در زیست‌جهانِ سپهری با تاکید بر هشت کتاب صورت گرفته و منتشر می‌شود چهار یادداشت از این مجموعه، پیشتر تقدیم شده است. یادداشت‌های بعدی به طور متناوب در پی خواهد آمد. ⬅️ رویا سازی، ایده‌پردازی و افق‌گشایی -شاید- کار‌ویژه هنر و هنرمند، بویژه شعر و شاعر باشد، افزون بر آن، وضعیت تراژیک و فاصله بین بودِ کنونی و بودِ نمونی، واقعیات ناساز و جان‌افسای محیط اجتماعی و فقدان توان و توانایی برای پَر‌گشایی و دگرگونی، خود رشته رمز خواب و خیالات مژده‌انگیزی است که بدان بهانه -‌بویژه- هر هنرمند/ شاعر از پس پشت آن‌ها به آینده‌ای مینویی چشم بدوزد و آرمانشهر خود را به تصویر کشد، در واقع، آرمانشهر، سامانه ایده و آرزو‌های نزیسته انسانِ پیشرو و رویاهایِ او‌ست. ...... ⚠️ برای مطالعه‌ی متن کامل یادداشت، تصویر زیر یا اینجا را کلیک نمائید. @alef_mashal

✅ سهراب، حرفی از جنس زمان / ۴ ⬅️ ایده سیاسی، دولت بی‌دولت ✍️ احمد اسلامی 💡 یادآوری: یادداشت پیشارو، در قالب زنجیره‌ای از یادداشت‌هاییست که در واقع به مثابه جستارهایی در زیست‌جهانِ سپهری با تاکید بر هشت کتاب صورت گرفته و منتشر می‌شود سه یادداشت از این مجموعه، پیشتر تقدیم شده است. یادداشت‌های بعدی به طور متناوب در پی خواهد آمد. ⬅️ «جای مردان سیاست بنشانید درخت / تا هوا تازه شود / ... » این بیت، در آثار منتشر شده سپهری گر چه -اکنون- نیست، اما -گویا- سروده ایشان است و در این تردید نیست، یافته‌ها -روی‌هم رفته- گواه آنند که عبارت یاد شده، بخشی از شعر معروف «سوره تماشا» بوده است که به هر انگیزه‌ای -نا‌روشن برای نویسنده- از آن خط خورده و پاک شده است. باری، این بیت و این شعر در نگاه نخست، گویای وازنش شاعر است نسبت به سیاست و امر سیاسی، چنانکه در جای دیگری هم می‌گوید: « ... / من قطاری دیدم که سیاست می‌برد و چه خالی می‌رفت / ... / » (صدای پای آب) در یک پیوند معنا‌دار، چنین برخوردی را -شاعر- نسبت به موضوع دیگری هم دارد و آن «فقه» است، می‌گوید: «من قطاری دیدم، فقه می‌برد و چه سنگین می‌رفت» (همان) و در این راستاست که «فقه‌آموزی» را به چالش گرفته و به نقد می‌کشد، می‌گوید: « ..../ من به اندازه یک ابر دلم می‌گیرد / وقتی از پنجره می‌بینم حوری- دختر بالغ همسایه- پای کمیاب‌ترین نارون روی زمین فقه می‌خواند» (حجم سبز، ندای آغاز) ... ⚠️ برای مطالعه‌ی متن کامل یادداشت، تصویر زیر یا اینجا را کلیک نمائید. @alef_mashal

✅ سهراب، حرفی از جنس زمان/۳ ⬅️ زیبا‌شناختی صلح/۲ ✍️ احمد اسلامی 💡 یادآوری: یادداشت پیشارو، در قالب زنجیره‌ای از یادداشت‌هاییست که در واقع به مثابه جستارهایی در زیست‌جهانِ سپهری با تاکید بر هشت کتاب صورت گرفته و منتشر می‌شود دو یادداشت از این مجموعه، پیشتر تقدیم شده است. یادداشت‌های بعدی به طور متناوب در پی خواهد آمد. ⬅️ «اینجا که من هستم / .... / ... اینجا - افسانه نمی‌گویم - / نیش مار، نوشابه گل ارمغان آورد / ... / در جنگل من از درندگی نام و نشانی نیست / ... » (آوار آفتاب، فراتر) «آن پهنه چه بود: با میشی، گرگی همپا شده بود / ... » (شرق اندوه، بودهی) فرازهایی از این دست در شعر سپهری، روایتِ نقدِ نگاه و گویای بینش او و نشان از آن دارد که: انسان آرمانی و جامعه ایده‌ال وی، «انسانِ سلام» و «جامعه در صلح» است، چنانکه این ایده و اندیشه در شماری از سروده‌های سپهری، طنین بلندی دارد، از آن جمله در شعر ... ⚠️ برای مطالعه‌ی متن کامل یادداشت، تصویر زیر یا اینجا را کلیک نمائید. @alef_mashal

✅ سهراب، حرفی از جنس زمان/۲ ⬅️ زیبا‌شناختی صلح/۱ ✍️ احمد اسلامی (یادآوری: یادداشت پیشارو، در قالب زنجیره‌ای از یادداشت‌هاییست که در واقع به مثابه جستارهایی در زیست‌جهانِ سپهری با تاکید بر هشت کتاب صورت گرفته و منتشر می‌شود یادداشت نخستِ از این مجموعه (سهراب)، پیشتر تقدیم شده است. یادداشت‌های بعدی به طور متناوب در پی خواهد آمد.) ✓ «گاه از خود می پرسم؛ پس چه هنگام کاسه‌ها از این آب‌های روشن پُر خواهد شد؟ راستی چه هنگام؟ کار من تماشاست و تماشا گواراست. من به مهمانی جهان آمده‌ام. و جهان به مهمانی من. اگر من نبودم، هستی چیزی کم داشت. اگر این شاخه بید خانه ما، هم اکنون نمی‌جنبید، جهان در چشم به راهی می‌سوخت. همه چیز چنان است که می‌باید. آموخته‌ام که خُرده نگیرم. شکفتگی را دوست دارم و پژمردگی را هم دیدار دوست ما را پرواز می‌دهد و نان و سبزی هم آن فروغی که ما را در پی خویش می‌کشاند، در سیمای سنگ هم هست، در ابر هم هست، میان زباله‌ها هم هست شاید از آغاز خدا را و حقیقت را در دشت‌های آفرینش درو کرده‌اند، اما هر سو خوشه‌ها به جاست ... » (نک: هنوز در سفرم / نامه به مهری) ... ⚠️ برای مطالعه‌ی متن کامل یادداشت، تصویر زیر یا اینجا را کلیک نمائید. @alef_mashal

بر بسیط گلزخم رنج و شکنج دل با این همه - اما - نور‌باران شِرب شرابه‌های بی‌دریغ بهاری این تماشایی‌ترین جشنواره «نو»روزی به شادباشی پا گشا نشود نا‌سپاسی است عید ، تراوش صبح است از سداب سفال آسمان خجسته باد @alef_mashal