تریبون سرزمین من( اجتماعی، سیاسی، فرهنگی)

و گریستم، به یاد تمام رویاهایی که تا می‌خواستیم نوازششان کنیم، پژمردند. "جان اشتاین بک"

✅سرنوشت نوار غزه پس از جنگ؛ نتانیاهو ساز خود را می‌زند،‌ وزیر دفاع مخالف می‌کند یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل روز چهارشنبه ۱۵ مه (۲۶ اردیبهشت) آشکارا مخالفت خود را با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این کشور در مورد آینده نوارغزه در دوران پس از جنگ اعلام کرد. گالانت اعلام کرد که در برابر هرگونه کنترل نظامی طولانی‌مدت اسرائیل بر سرزمین‌های ویران شده فلسطینی مقاومت خواهد کرد. اظهارات تلویزیونی یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل نشان دهنده یک چالش بزرگ در درون رهبری اسرائیل است که بر اختلافات داخلی این کشور در بحبوحه درگیری‌های اسرائیل در چند جبهه مختلف در این هفت ماه تاکید می‌کند. امری که نگرانی‌های بین المللی را نیز برانگیخته است.بورونیوز

کردستانم ، زخم آگین پیکری است ، جراحت دیده  ، درختی ، شاخ ببریده ، دست از این زخمدیده بردارید ، بگذارید شاخ و برگ سرخش بشکفد ، سایه بانی برای آزادیم بگسترد. من جز دارستان به آتش کشیده ی  چشمانم را نمی شناسم تا دردم را بگرید. من جز فوران خون قله های سرزمینم  را نمی شناسم ، تا برافروزد و در برابرم ، زبانه کشد. دست از این زخمدیده بردارید. ... ... شیرکو بیکس ترجمه : بهروز حسن زاده @tribunesarzaminman

زندگی مردم و معیشت آنان چهل و پنج سال بعد از حاکمیت جمهوری اسلامی فقر مالی، بهداشتی و فرهنگی، بیکاری، گرانی سرسام‌آور، تورم فزاینده و شدت یافتن معضل مسکن ازجمله ره‌آوردهای حاکمیت چهل‌ و پنج ساله رژیم جمهوری اسلامی برای مردم ستمدیده و بلاکشیده میهن ماست…. در کنار ناکارآمدی و فساد در دولت‌­ها، دو شوک ارزی- تورمی را شاهد بوده‌ایم که شوک ۳ ساله  دولت سیزدهم بزرگ‌ترین در تاریخ کشور است و تحریم­‌های سنگین، “رشد اقتصادی بی‌کیفیت و پایین، غیرمردمی شدن اقتصاد، بالاترین میزان سقوط ارزش پول ملی، سرمایه­‌گذاری ناچیز و فرسودگی بخش­‌های مولد، سلطهٔ بخش­‌های مالی و رانتی بر فعالیت­‌های مولد، رکود تورمی مزمن، اخذ مالیات سنگین نامرئی تورمی از طبقات پایین و متوسط، تنزل مستمر درآمد و سطح معیشت عامه مردم و افزایش فقر و نابرابری‌­های اقتصادی و اجتماعی را به‌همراه داشته است. تنها در بازار مسکن افزایش ۴۰ درصدی اجاره بها از فرودین ۱۴۰۲ تا ۱۴۰۳ وجود داشته است، میوه که یکی از اقلام خوراکی مهم محسوب می‌شود. بررسی بازار میوه و تره‌بار نشان می‌دهد؛ بعضی از انواع میوه افزایش قیمت چشم‌گیری نسبت به سال گذشته داشته‌اند. به گزارش تجارت نیوز، اسدالله کارگر، رئیس اتحادیه میوه و سبزی تهران در گفت‌وگو با افکار‌نیوز اظهار کرد که میوه‌هایی مثل سیب، پرتقال و کیوی قیمت مطلوبی دارند. ولی میوه‌های نوبرانه افزایش قیمت داشته است. بررسی‌های میدانی نشان می‌دهد؛ در فروردین ۱۴۰۳، موز ۸۴ هزار تومان و سیب ۴۴ هزار تومان به ازای هر یک کیلوگرم قیمت‌گذاری شده‌است. همچنین پرتقال ۳۲ هزار تومان و خیار با قیمت ۵۵ هزار تومان به فروش رسیده است. میوه‌هایی نظیر موز و توت‌فرنگی بیشترین افزایش قیمت را در بازار نسبت به سال گذشته داشتند. چرا‌که توت‌فرنگی سال گذشته با قیمت ۵۸ هزار تومان به فروش می‌رسید. ولی امسال با ۳۰ درصد افزایش، به قیمت ۸۸ هزار تومان در بازار به فروش می‌رسد. قیمت موز هم با ۱۴ ذرصد افزایش، از ۷۳ هزار تومان به ۸۴ هزار تومان رسیده‌ است.در اینفوگرافیک زیر می‌توانید میزان افزایش قیمت میوه طی یک سال اخیر را مشاهده کنید. به گزارش ایلنا، گوشت قرمز از سبد سه دهک اول حذف شد. با توجه به کاهش شدید متوسط مصرف در ۱۰ دهک، وقتی که آمار متوسط مصرف تا این حد کاهش پیدا کرده یعنی این کالا از سبد خانوار برخی از دهک‌ها حذف شده‌است. درباره تبعات و آثار افزایش تورم مواد خوراکی در همین گزارش آمده است: بررسی افزایش نرخ تورم مواد غذایی و سهم آن سبد خانوار در دهک‌های مختلف درآمد هزینه‌ای متفاوت است، وقتی از سبد خانوار حرف می‌زنیم یعنی از تنوع مواد خوراکی مصرفی با کیفیت متفاوت و با قیمت متفاوت صحبت می‌کنیم و در بررسی تابع مصرف این مواد می‌بینیم که در دهک‌های مختلف سهم و میزان مصرف متفاوت است. @tribunesarzaminman

سمت‌گیری اقتصادی- اجتماعی رژیم ولایت‌ فقیه، عامل فقر و بحران معیشت زحمتکشان است در شرایطی که نرخ تورم در اسفند ۱۴۰۲ بالای ۵۰ درصد و پایه مزد زحمتکشان ۵ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان، و سبد معیشت حداقلی ۳۵ میلیون تومان در ماه بود، وزیر کار دولت ضدملی، سید صولت مرتضوی، با افزایش ۳۵ درصدی حداقل مزد با تمام مزایای ۱۱ میلیون تومان در ماه برای سال ۱۴۰۳ را به زحمتکشان تحمیل کرد. بر اساس آمار بانک مرکزی و گزارش ۸ اردیبهشت اعتماد، “در اسفندماه ۱۴۰۲… اجاره مسکن شهری نسبت به سال ۱۴۰۱، ۵۱۳۶ درصد گران‌تر شد”. همچنین با افزایش قیمت ارز، افزایش هزینه حمل و نقل، تحمیل مالیات‌های کمرشکن به زحمتکشان از آغاز سال، خط فقر حداقلی به ۴۰ میلیون تومان در ماه رسیده است. در یک‌چنین شرایطی و قبل از تصویب مزد ۱۴۰۳، با ادعای “نمایندگی از کارگران کشور” و به‌اصطلاح به‌عنوان “فرصتی برای اتحاد نیروی کار ایران”، کارگری به‌اسم “علیرضا میرغفاری” کارزاری برای تصویب حداقل دستمزد ۱۵ میلیون تومان در ماه برای سال ۱۴۰۳ برگزار کرد. ۸ فروردین ۱۴۰۳، عضو هیئت مدیره تشکل زرد  “شوراهای اسلامی کار” نیز خواستار تشکیل دوباره جلسه شورای عالی کار و تصویب “حداقل دستمزد ۱۵ میلیون تومان” شد. این صرفاً به تشکل دست‌ساز “شوراهای اسلامی کار”  محدود نشد. ۳۰ فروردین مهره امنیتی، حسن صادقی، معاون دبیرکل خانه کارگر، با اشاره به نرخ تورم بانک مرکزی و بدون اشاره‌ای به نرخ سبد معیشت نیز گفت: “تورم واقعی از نظر ما ۵۴ درصد بوده است. فلذا تاکید ما بر ترمیم دستمزد تا سقف ۵۴ درصد می‌باشد”. او روز بعد به تورم ۴۲ درصدی مرکز آمار نیز رضایت داد. ولی علاوه بر ارسال لایحه دوفوریتی از سوی دولت ضدملی رئیسی به مجلس با هدف حذف حتا رهبران تشکل‌های دست‌ساز رژیم از موضوع تعیین حداقل دستمزد و آمادگی مجلس ضدمردمی برای تصویب آن در یک ماه آخر مجلس یازدهم، به‌نظر می‌رسد دولت نیاز دیگری هم داشت. مطابق گزارش اول اردیبهشت روزنامهٔ شرق، رئیس سازمان برنامه و بودجه- داود منظور- معتقد است: “در سال گذشته تورم کاهش قابل‌ملاحظه‌ای” داشته است و دولت نمی‌خواهد “حقوق و دستمزدها را دائم افزایش” دهد و “یک روند رفت و برگشتی بین تورم و حقوق” به‌وجود بیاورد. برای رفع نیاز دولت، اخیراً مرتضوی جلسه‌ای در مورد مزد ۱۴۰۳ تشکیل داده بود. ضمن معرفی “علیرضا میرغفاری” به‌عنوان نماینده تشکل خود در شورای عالی کار، روز ۲ اردیبهشت سمیه گلیپور، رئیس “کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری”، به ایلنا گفت: “بنده… به وزارت کار دعوت شدم که مذاکره‌ای در حوزه افزایش مزد داشته باشیم… پیرامون این موضوع [حق مسکن کارگری] نظر ما را نیز خواستند… تشکیل مذاکرات غیررسمی اخیر نیت‌هایی دیگر مانند کسب امضا از نمایندگان کارگری را دنبال می‌کرد.” گزارش ۷ اردیبهشت ایلنا ضمن اشاره به زیر پا گذاشتن “مقاوله‌نامه‌های بنیادین” سازمان جهانی کار با “اصلاح قانون کار با هدف تغییر مواد ۴۱ و ۱۶۷” قانون کار، از شرکت “افرادی که خودشان پیمانکار هستند… خود را در مقام نماینده کارگر جا بزنند و معادلات موجود را به‌نفع دولت و کارفرما تغییر دهند” در جلسه فوق خبر داد. درحالی که ماده ۱۶۷ قانون کار بر مرجعیت شورای عالی کار در تعیین دستمزد کارگران تاکید دارد، وزیر کار تاکید می‌کند: “می‌خواهیم یکبار برای همیشه موضوع حداقل دستمزد کارگران را اصلاح کنیم… در طول تاریخ ۴۰ ساله همواره موضوع تعیین حداقل حقوق و دستمزد کارگران مورد مناقشه بوده و به نظر می‌رسید باید مرجعی در این باره تصمیم بگیرد که مقبولیت آن بالاتر از شورای عالی کار باشد که به اعتقاد ما این مرجع مجلس شورای اسلامی است.” وزیر کار معتقد است دو مؤلفهٔ نرخ تورم و مبلغ سبد معیشت واقعی خانوار که در ماده ۴۱  قانون کار آمده‌اند الزام‌آور نیستند و لزوماً نباید مطابق با آن‌ها دستمزد تعیین شود. لایحه اصلاح قانون کار دولت رئیسی هدف حذف تبصره یکم ماده هفت و موقت کردن همیشگی قراردادها، و قانونی و حاکم کردن کارفرما در تعیین میزان زمان قرارداد با بی‌اثر کردن ماده ۲۵ قانون کار را دارد. تبصره یک ماده هفت قانون کار می‌گوید: “حداکثر مدت موقت برای کارهایی که طبیعت آن‌ها جنبه غیرمستمر دارد توسط وزارت کار تهیه و به‌تصویب هیات وزیران برسد”. در اصلاحیه ماده هفت قانون کار دولت رئیسی تاکید می‌شود: “اصل بر این است که قرارداد کار دائم تلقی شود، مشروط بر اینکه در قرارداد مدت موقت به صراحت قید شود.” همچنین در ماده ۲۵ قانون کار عنوان می‌شود: “هرگاه قرارداد کار برای مدت موقت و یا برای انجام کار معین، منعقد شده باشد هیچ یک از طرفین به‌تنهایی حق فسخ آن را ندارند.”... @tribunesarzaminman

شهرک نشینان، محموله‌های ارسالی به‌غزه را ازبین بردند و ۲ کامیون را به‌آتش کشیدند! برگردان: جهان شهرک نشینان روز دوشنبه، ۱۳ مه،  راه را بر کاروان کمک رسانی که به سوی غزه در حرکت بود بستند و مواد غذایی را از کامیون‌ها به جاده ریختند، زیرا آنان هدفشان جلوگیری از رسیدن کالاها به مقصد بود. سپس دو کامیون از کاروان کمک‌ها در کرانۀ غربی اشغالی به آتش کشیده شدند. کامیون ها کمک‌ها را از آغازگاه اردن، از راه کرانۀ باختری، به‌غزه جابه‌جا می‌کنند. ده‌ها تن از شهرک نشینان و کنشگران راست افراطی، ده‌ها کیسۀ شکر را از کامیون‌ها به‌بیرون انداختند. چندین کامیون در این کاروان بدین گونه درهم ریخته شد. دو کنشگر صلح اسرائیلی تلاش می کردند از محموله‌های مواد غذایی در راه غزه محافظت کنند، اما با یورش شهرک نشینان روبه‌رو شدند. به گفتۀ "بِت سه‌لِم"*، «این رویداد برای ساعت‌ها و در حضور نیروهای اسرائیلی، که مداخله‌ای نکردند، ادامه داشت. این کار اسرائیل، ایستادن دربرابر دیوان بین‌المللی دادگستری لاهه است، که رأی به انجام اقدامات موقت برای واداشتن اسرائیل، به‌فراهم آوردن امکان کمک‌های بشردوستانه داده است. به‌نظر نمی‌رسد که پلیس اسرائیل برای پیشگیری از این تاراج، پادرمیانی کرده باشد.» این نخستین باری نیست که شهرک نشینان کوشش می‌کنند روند کمک‌رسانی به‌غزه را باز بدارند، کمک‌هایی که در حال حاضر، تنها اندکی از کمک‌های مورد نیاز مردم در منطقۀ درگیری هستند. هفته گذشته، تظاهرکنندگان راست افراطی اسرائیلی، جاده ای را در نزدیکی شهرک بیابانی میتسپه رامون، در اعتراض به‌فرستاده‌ شدن کامیون‌های کمک‌رسان به‌نوار غزه، بستند. به گفته آیدا توما-سلیمان، نمایندۀ کنشت عضو هداش: « هم اینک،گروهی از افراط‌گرایان، با پشتیبانی و انگیزاندن‌های پلیس، ارتش و دولت فاشیست اسرائیل، به‌کاروان کمک‌های بشردوستانه در راه غزه یورش می‌برند و کیسه‌های آرد را روی زمین خالی می‌کنند. @tribunesarzaminman

ابرها را، باد ها را، کتاب ها را دوست بدار دردِ شاخه‌ی خشکیده را دریاب و دردِ ستاره‌ای را که خاموش می‌شود. و درد جانوری مجروح را اما بیش از همه درد انسان‌ها را دریاب بگذار طبیعتِ غنی شادمانت کند بگذار نور و تاریکی شادی‌ات بخشند بگذار چهار فصل به وجدت آورند اما بیش از همه بگذار انسان‌ها شادمانت کنند. #ناظم_حکمت

رامین حائری، متهم سیاسی، همچنان در زندان و بلاتکلیفی رامین حائری، متهم سیاسی، ۷۸ روز است که در زندان وکیل آباد مشهد در بلاتکلیفی به سر می‌برد. به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، آقای حائری با اتهاماتی از جمله توهین به رهبری، تبلیغ علیه نظام و تشویش اذهان عمومی مواجه است. وی علیرغم تامین وثیقه، هنوز در زندان به سر می‌برد و هیچ جلسه دادگاهی برای رسیدگی به اتهامات او برگزار نشده است. یک منبع مطلع به خانواده این متهم سیاسی گفته است که اتهام توهین به رهبری اخیرا به پرونده وی اضافه شده است. رامین حائری در تاریخ ۹ اسفند ۱۴۰۲ توسط ماموران اداره اطلاعات در منزل شخصی خود در مشهد بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات این شهر منتقل شد. وی نهایتا در تاریخ ۸ فروردین ماه سال جاری به زندان وکیل آباد مشهد منتقل شد. گفته می‌شود که آقای حائری در اعتراض به شرایط کنونی کشور، مطالبی در شبکه های اجتماعی منتشر می‌کرد که احتمال می‌رود بازداشت او به همین علت صورت گرفته باشد.      @tribunesarzaminman

اعدام حسن جهان‌آرا برادر شهید محمد جهان‌آرا ممد نبودی ببینی که ابراهیم رئیسی و مصطفی پورمحمدی برادر نوجوان و بی‌گناهِ تو را در تابستان ۶۷ اعدام کردند!!! به اتهام همراهی با مجاهدین خلق به قلم ژیلا بنی‌یعقوب: خیلی جوان بودم، خرداد 76 را تازه پشت سر گذاشته بودیم، سردبیر همشهری گفت با خانواده شهدا مصاحبه کنم، به مناسبت بزرگداشت هفته جنگ. خیلی زود خانواده "محمد جهان‌آرا" را انتخاب کردم، همیشه برایم جذابیت داشت، نمی‌دانم چرا؟ شاید بخاطر آهنگ ممد نبودی ببینی. خانه محقر، ساده و فقیرانه‌شان حوالی میدان گرگان بود. آن روز، هم مادر محمد که به پرسش‌ها پاسخ می‌داد بود، هم خاله‌اش، که او هم در زمان شاه مثل محمد زندانی بود. خاله‌ی محمد بیشتر از مبارزات محمد و برادرش در زمان شاه می‌گفت، و مادرش از روزهای بعد از انقلاب. می‌دانستم سه شهید دارند؛ "محمد" که فرمانده سپاه خرمشهر بود، "علی" که در زندان شاه و زیرشکنجه ساواک شهید شده بود، "محسن" که در خرمشهر اسیر و مفقودالاثر بود. به دیوار روبرو که نگاه کردم، نه عکس سه نفر، که عکس "چهار نفر" را دیدم. مادرش تا دید به عکس‌ها نگاه می‌کنم، آهی بلند کشید و گفت: «آن ‌یکی "حسن" است، دانشجوی پزشکی بود. سال شصت در تظاهرات سازمان مجاهدین بازداشت شد، همان روز که بازداشت شد، "محمد" آمد خانه و به من گفت؛ توی یک ساک، برایش لباس و وسایل ضروری بگذارم. گفت، نگران نباش! ما همه می‌دانیم که حسن هیچ کاری نکرده، جز خواندن روزنامه، و شرکت در چند تظاهرات. زود آزاد می‌شود. مادر جهان آراها تند و تند از حسن می‌گفت. من از محمد و بقیه پسرهای شهیدش می‌پرسیدم، و او از حسن می‌گفت. انگار دلش می‌خواست بیشتر از پسری حرف بزند که حرف زدن از او ممنوع بود!!! همه‌ی بچه‌هام خوب بودند، اما "حسن" از همه خوب‌تر و باتقواتر بود. با خودم گفتم شاید این ممنوع بودنِ نامش، او را در چشم مادر این‌ همه عزیزتر کرده!! به چهار تابلوی کنار هم نگاه کرد و گفت: هر بار از بنیاد شهید می‌آیند و می‌گویند؛ عکس "حسن" را بردارید! بنیاد شهید زیاد مهمان ایرانی و خارجی به خانه ما می‌آورد. به مهمانان می‌گویند؛ این‌ها خانواده سه شهید هستند! به ما می‌گویند اگر عکس "حسن" هم باشد درباره او چه می‌خواهید بگویید؟! بارها اشک توی چشمانش جمع شد! گفت: «حتی نمی‌گذارند عکس پسرم را به دیوار بزنیم!، برای من هر چهار تا پسرم هستند، چرا عکس یکی را بردارم؟!» دلش پر از حرف‌های ناگفته بود، پر از غصه: «ناراحتی‌ام بیشتر از این است که اگر می‌خواستند پسرم را اعدام کنند، چرا نزدیک هفت سال در زندان نگهش داشتند؟ زندانِ خیلی سختی بود، می‌گفت؛ توی سرمای زمستان باید با آب سرد حمام می‌کردند، می‌گفت که...» غض داشت و حرف می‌زد: من می‌دانم پسرم بی‌گناه بود، محمد هم، این را می‌دانست. همش می‌گفت؛ مادر غصه نخور. "حسن" بی‌گناه است، "روزنامه خواندن" که جرم نیست. محمد شهید شد، و ندید برادرش که بی‌گناه بود، و هشت سال حکم زندان داشت، بعد از هفت سال اعدام شد!.» مادر "جهان‌آرا" تند و تند حرف می‌زد؛ از پسرهایش، از شهیدانش. بیشتر از همه از "حسن". می‌گفتم: مادر، اجازه نمی‌دهند این حرف‌های شما را چاپ کنم. می‌گفت؛ برای خودت می‌گویم. نمی‌توانی بنویسی، اما می‌توانی برای چند نفر تعریف کنی. پدر کمی حرف‌های همسرش را گوش داد و بی‌هیچ حرفی بلند شد و رفت. انگار مغازه کوچک بقالی داشت همان اطراف، و زندگی‌شان از همان می‌گذشت. زندگی‌شان بیش ‌از حد ساده و محقر بود. سهمشان از زندگی و انقلاب همین چهار پسر بود که جز "محمد" کسی از سه نفر دیگر حرفی نمی‌زد! سکوتِ پدر بدجور سنگین بود!! انگار دلش نمی‌خواست در این ‌باره حرفی بزند، شاید حتی نمی‌خواست حرف‌های همسرش را بشنود، که بلند شد و رفت. پدر "جهان آراها" که رفت، مادر گفت: «پدرشان برای نجاتِ حسن همه‌جا رفت، پیش هرکس که دستش رسید، بهشان می‌گفت؛ سه پسرم در راه انقلاب شهید شدند، شما این‌ یکی را به ما ببخشید. اما هیچ‌کس قبول نکرد، هیچ‌کس. کاش پسرم را همان اول اعدام می‌کردند که رنج هفت سال زندان را نمی‌کشید. مگر پسرم به زندان محکوم نبود؟، چرا کشتندش؟!» بعدها در خاطرات هاشمی رفسنجانی خواندم؛ پدر "جهان آرا"ها نزد او نیز رفته بود. هاشمی نوشته بود؛ نتوانستم برایش کاری کنم!! مادر محمد حرف می‌زد و من یادداشت برمی‌داشتم. یادداشت‌هایی که می‌دانستم جایی در همشهری و هیچ روزنامه دیگری ندارد!، اما یادداشت‌ها را نگه داشتم، به مادرانِ جهان‌آرا قول داده بودم برای دیگران تعریف کنم.

🔴آنچه بر مردم این دیار رفت عدام حسن جهان‌آرا برادر شهید محمد جهان‌آرا ممد نبودی ببینی که ابراهیم رئیسی و مصطفی پورمحمدی برادر نوجوان و بی‌گناهِ تو را در تابستان ۶۷ اعدام کردند!!!